Αν ο άνθρωπος δε φτάσει στο χείλος του γκρεμού δε βγάζει φτερούγες για να πετάξει…
Λένε πως ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις τα όνειρα σου αληθινά είναι να ξυπνήσεις… Κάποτε ο Πλάτωνας πήγε στο Σωκράτη και τον ρώτησε τι θα χρειαζόταν να κάνει για να πετύχει τα θέλω του, να πραγματώσει τους στόχους του… Τότε ο Σωκράτης τον πήγε σε μια λίμνη και του βούτηξε το κεφάλι μέσα στο νερό για ώρα… Ο Πλάτωνας τρομαγμένος και απελπισμένος , αφού κόντεψε να σκάσει, κατάφερε και ξέφυγε, τινάζοντας το κεφάλι του έξω φώναξε…
Τι κάνεις εκεί; Πας να με σκοτώσεις; Είπε. Ο Σωκράτης αποκρίθηκε ήρεμα… «Όταν θέλεις κάτι με την ίδια λαχτάρα και παλέψεις γι’ αυτό, όπως γι’ αυτή την αναπνοή για να μπορείς να ζήσεις, τότε να ξέρεις πως θα το πετύχεις”…
Σήμερα, σε μια εποχή που τα όνειρα κλονίζονται και κατακρεουργούνται!
Ατέλειωτες ώρες που «Πόσα όνειρα έμειναν όνειρα; Πόσες ιδέες δεν υλοποιήθηκαν ποτέ και έμειναν να σε στοιχειώνουν, στο πίσω μέρος του μυαλού σου; Πόσες φορές ξεκίνησες μια δραστηριότητα και την άφησες στη μέση; Πόσες φορές είπες: ‘δεν είναι αυτά για μένα’ και εγκατέλειψες την προσπάθεια; Και μετά τι;
τις διαθέτεις για να παραπονιέσαι, να τα φορτώνεις στους άλλους, στις καταστάσεις, στην κοινωνία. Το εύκολο είναι ακριβώς αυτό. Να φταίει ο άλλος. Το εύκολο είναι να ακουμπάς τις ευθύνες σου αλλού. Το αντίθετο, ξέρω, πονάει. Όπως πονάει και η αυτό-μομφή, η ενοχή του ‘δεν τα κατάφερα’.
Το εύκολο είναι να προσαρμόζεσαι στο ‘δε βαριέσαι…’ να βολεύεσαι εκεί που ουσιαστικά δεν χωράς. Εκεί που τα όνειρά σου μαραζώνουν και μαζί τους και εσύ. Ο πατέρας σου έλεγε συχνά ίσως, να βολευτείς κάπου, πρόσεχε τα ρίσκα δεν είναι για μας, το σίγουρο να κοιτάς, το σίγουρο και ας είναι και λίγο. Και εσύ έμαθες να νιώθεις λίγος και σαν λίγος να ζεις, ξεχνώντας τα όνειρα…αφήνοντάς τα για τους άλλους, τους τυχερούς…
Σκέφτηκες όμως ποτέ ‘οι τυχεροί’ πώς έφτασαν εκεί που εσύ δεν τόλμησες ουσιαστικά να φτάσεις; Ποιους δρόμους περπάτησαν; Με ποιο σκεπτικό, με ποια εργαλεία, έχτισαν αυτό που εσύ σήμερα θαυμάζεις ή ζηλεύεις;
Κάθε θετικό αποτέλεσμα, πηγάζει απο την δύναμη που του δίνει το κίνητρο που το δημιούργησε.
Ο στόχος δεν είναι το αποτέλεσμα, αλλά και το αποτέλεσμα δεν είναι εφικτό αν ο στόχος δεν είναι σωστά διαμορφωμένος.
Στόχος είναι κάτι που επιθυμείς, που ονειρεύεσαι, που θέλεις να φτάσεις και μπορεί να είναι εφικτός μόνον όταν εξαρτάτε στο μεγαλύτερο μέρος του, απο εσένα τον ίδιο. Είναι η φαντασίωση που σε κάνει να θέλεις να προχωρήσεις, σου δίνει χαρά, ελπίδα, σκοπό και νόημα ζωής. Το όνειρο είναι ολοζώντανο μέσα σου. Έχει εικόνα, ήχο, συναίσθημα, συμπρωταγωνιστές. Για να το πραγματώσεις, χρειάζεται να μπορείς να ορίσεις συγκεκριμένα τι θέλεις και κάτω απο ποιες συνθήκες το θέλεις. Τι είσαι διατεθημένος να δώσεις για την υλοποίησή του. Τι θα κερδίσεις, τι θα χάσεις. Γιατί μην ξεχνάς ότι κάθε φορά που λες ένα μεγάλο ναι σε μια κατάσταση, έχεις ήδη πει ένα εξίσου μεγάλο όχι σε κάποια άλλη.
Για να ζήσεις λοιπόν τη ζωή που επιθυμείς, το πρώτο πράγμα που έχεις να κάνεις, είναι να ξέρεις τι θέλεις. Να επιλέξεις το σχέδιο της ζωής σου, αυτό που θα σου φέρει το αποτέλεσμα που έχεις ονειρευτεί. Το δεύτερο είναι να είσαι εσύ ο ίδιος ο πρωταγωνιστής. Πράγμα που σημαίνει ότι ο στόχος πρέπει να είναι λογικός και μέσα στα όρια του ελέγχου σου. Επίσης πρέπει να έχει το κατάλληλο για εσένα μέγεθος. Αν φυσικά είναι πολύ μεγαλύτερος, αναρωτήσου αν πράγματι έχεις τα μέσα για να τον πετύχεις. Τι χρειάζεσαι, που θα το βρεις ή πώς θα το αποκτήσεις. Ίσως χρειαστεί να ‘σπάσεις’ τον αρχικό σου στόχο σε υπο-στόχους.
Επίσης κάτι πολύ σημαντικό είναι να μπορείς να εντοπίσεις, τι μέχρι σήμερα σε εμπόδισε να πετύχεις. Λάθος διαδρομή; Υπερεκτίμηση δυνάμεων; Έλλειψη αυτό-εκτίμησης; Ότι και να είναι αυτό που στάθηκε εμπόδιο στην εξέλιξή σου, αν το εντοπίσεις και το δουλέψεις, θα κατορθώσεις να μετατρέψεις την
αποτυχία σου σε μια πολύτιμη εμπειρία, που θα σε φέρει γρηγορότερα στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν βλέπεις ότι ο επαναλαμβανόμενος δρόμος σε οδηγεί σε επαναλαμβανόμενη αποτυχία, άλλαξε δρόμο ή επανα-προσδιόρισε τον στόχο σου. Κάνε κάτι άλλο.»
Να θυμάστε πως «αν ο άνθρωπος δε φτάσει στο χείλος του γκρεμού δε βγάζει φτερούγες για να πετάξει»…
Λένε πως ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις τα όνειρα σου αληθινά είναι να ξυπνήσεις… Κάποτε ο Πλάτωνας πήγε στο Σωκράτη και τον ρώτησε τι θα χρειαζόταν να κάνει για να πετύχει τα θέλω του, να πραγματώσει τους στόχους του… Τότε ο Σωκράτης τον πήγε σε μια λίμνη και του βούτηξε το κεφάλι μέσα στο νερό για ώρα… Ο Πλάτωνας τρομαγμένος και απελπισμένος , αφού κόντεψε να σκάσει, κατάφερε και ξέφυγε, τινάζοντας το κεφάλι του έξω φώναξε…
Τι κάνεις εκεί; Πας να με σκοτώσεις; Είπε. Ο Σωκράτης αποκρίθηκε ήρεμα… «Όταν θέλεις κάτι με την ίδια λαχτάρα και παλέψεις γι’ αυτό, όπως γι’ αυτή την αναπνοή για να μπορείς να ζήσεις, τότε να ξέρεις πως θα το πετύχεις”…
Σήμερα, σε μια εποχή που τα όνειρα κλονίζονται και κατακρεουργούνται!
Ατέλειωτες ώρες που «Πόσα όνειρα έμειναν όνειρα; Πόσες ιδέες δεν υλοποιήθηκαν ποτέ και έμειναν να σε στοιχειώνουν, στο πίσω μέρος του μυαλού σου; Πόσες φορές ξεκίνησες μια δραστηριότητα και την άφησες στη μέση; Πόσες φορές είπες: ‘δεν είναι αυτά για μένα’ και εγκατέλειψες την προσπάθεια; Και μετά τι;
τις διαθέτεις για να παραπονιέσαι, να τα φορτώνεις στους άλλους, στις καταστάσεις, στην κοινωνία. Το εύκολο είναι ακριβώς αυτό. Να φταίει ο άλλος. Το εύκολο είναι να ακουμπάς τις ευθύνες σου αλλού. Το αντίθετο, ξέρω, πονάει. Όπως πονάει και η αυτό-μομφή, η ενοχή του ‘δεν τα κατάφερα’.
Το εύκολο είναι να προσαρμόζεσαι στο ‘δε βαριέσαι…’ να βολεύεσαι εκεί που ουσιαστικά δεν χωράς. Εκεί που τα όνειρά σου μαραζώνουν και μαζί τους και εσύ. Ο πατέρας σου έλεγε συχνά ίσως, να βολευτείς κάπου, πρόσεχε τα ρίσκα δεν είναι για μας, το σίγουρο να κοιτάς, το σίγουρο και ας είναι και λίγο. Και εσύ έμαθες να νιώθεις λίγος και σαν λίγος να ζεις, ξεχνώντας τα όνειρα…αφήνοντάς τα για τους άλλους, τους τυχερούς…
Σκέφτηκες όμως ποτέ ‘οι τυχεροί’ πώς έφτασαν εκεί που εσύ δεν τόλμησες ουσιαστικά να φτάσεις; Ποιους δρόμους περπάτησαν; Με ποιο σκεπτικό, με ποια εργαλεία, έχτισαν αυτό που εσύ σήμερα θαυμάζεις ή ζηλεύεις;
Κάθε θετικό αποτέλεσμα, πηγάζει απο την δύναμη που του δίνει το κίνητρο που το δημιούργησε.
Ο στόχος δεν είναι το αποτέλεσμα, αλλά και το αποτέλεσμα δεν είναι εφικτό αν ο στόχος δεν είναι σωστά διαμορφωμένος.
Στόχος είναι κάτι που επιθυμείς, που ονειρεύεσαι, που θέλεις να φτάσεις και μπορεί να είναι εφικτός μόνον όταν εξαρτάτε στο μεγαλύτερο μέρος του, απο εσένα τον ίδιο. Είναι η φαντασίωση που σε κάνει να θέλεις να προχωρήσεις, σου δίνει χαρά, ελπίδα, σκοπό και νόημα ζωής. Το όνειρο είναι ολοζώντανο μέσα σου. Έχει εικόνα, ήχο, συναίσθημα, συμπρωταγωνιστές. Για να το πραγματώσεις, χρειάζεται να μπορείς να ορίσεις συγκεκριμένα τι θέλεις και κάτω απο ποιες συνθήκες το θέλεις. Τι είσαι διατεθημένος να δώσεις για την υλοποίησή του. Τι θα κερδίσεις, τι θα χάσεις. Γιατί μην ξεχνάς ότι κάθε φορά που λες ένα μεγάλο ναι σε μια κατάσταση, έχεις ήδη πει ένα εξίσου μεγάλο όχι σε κάποια άλλη.
Για να ζήσεις λοιπόν τη ζωή που επιθυμείς, το πρώτο πράγμα που έχεις να κάνεις, είναι να ξέρεις τι θέλεις. Να επιλέξεις το σχέδιο της ζωής σου, αυτό που θα σου φέρει το αποτέλεσμα που έχεις ονειρευτεί. Το δεύτερο είναι να είσαι εσύ ο ίδιος ο πρωταγωνιστής. Πράγμα που σημαίνει ότι ο στόχος πρέπει να είναι λογικός και μέσα στα όρια του ελέγχου σου. Επίσης πρέπει να έχει το κατάλληλο για εσένα μέγεθος. Αν φυσικά είναι πολύ μεγαλύτερος, αναρωτήσου αν πράγματι έχεις τα μέσα για να τον πετύχεις. Τι χρειάζεσαι, που θα το βρεις ή πώς θα το αποκτήσεις. Ίσως χρειαστεί να ‘σπάσεις’ τον αρχικό σου στόχο σε υπο-στόχους.
Επίσης κάτι πολύ σημαντικό είναι να μπορείς να εντοπίσεις, τι μέχρι σήμερα σε εμπόδισε να πετύχεις. Λάθος διαδρομή; Υπερεκτίμηση δυνάμεων; Έλλειψη αυτό-εκτίμησης; Ότι και να είναι αυτό που στάθηκε εμπόδιο στην εξέλιξή σου, αν το εντοπίσεις και το δουλέψεις, θα κατορθώσεις να μετατρέψεις την
αποτυχία σου σε μια πολύτιμη εμπειρία, που θα σε φέρει γρηγορότερα στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν βλέπεις ότι ο επαναλαμβανόμενος δρόμος σε οδηγεί σε επαναλαμβανόμενη αποτυχία, άλλαξε δρόμο ή επανα-προσδιόρισε τον στόχο σου. Κάνε κάτι άλλο.»
Να θυμάστε πως «αν ο άνθρωπος δε φτάσει στο χείλος του γκρεμού δε βγάζει φτερούγες για να πετάξει»…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου