Δυο χαμένες πραγματικότητες
«Πίσω απ΄ το εγώ, το νου, τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου, αδελφέ μου, βρίσκεται ένας ισχυρός εντολέας, ένας άγνωστος σοφός, που ονομάζεται Εαυτός. Ζει μέσα στο Σώμα σου, είναι το ίδιο το Σώμα σου…» (Φ. Νίτσε «Τάδε έφη Ζαρατούστρας» κεφ. «Γι΄ αυτούς που περιφρονούν το σώμα»).
Τα λόγια αυτά απευθύνονται σ΄ αυτούς, που περιφρονούν το “Σώμα” τους, δηλαδή στους περισσότερους συνανθρώπους μας. Για τον φανταστικό Ζαρατούστρα τού Νίτσε, οι άνθρωποι τής εποχής του (όπως και οι σημερινοί) ζούσαν εγκλωβισμένοι μέσα στο “εγώ” τους, κλεισμένοι σ΄ ένα λαβύρινθο. Ο Νίτσε χαρακτηρίστηκε από πολλούς δυσκολονόητος, τρελός, σχιζοφρενής και διχασμένος, όμως δεν ήταν τίποτα απ΄ όλα αυτά, που του προσάπτουν. Αυτό συνέβη επειδή δεν τον καταλαβαίνουν. Στα έργα του ο Νίτσε διακρίνει μία άλλη διάσταση για την ανθρώπινη οντότητα. Αυτή τού αληθινού και σοφού “Είναι” μας, και αυτή του ψεύτικου “εγώ” μας.
Ο συγγραφέας διαχωρίζει το “Σώμα” και το “Είναι”, απ΄ το “εγώ” και το “νου”. Το πρώτο ζευγάρι υφίσταται στην πραγματικότητα, ενώ το δεύτερο είναι φανταστικό. Έτσι κι ο φανταστικός σοφός Ζαρατούστρας, δέχεται μόνο δύο πραγματικότητες για κάθε άνθρωπο: Το “Σώμα” και το “Είναι”. Δίπλα σ΄ αυτά ζουν παρασιτικά, το “εγώ” και ο “νους”. Το “εγώ” και ο “νους” είναι κοινωνικά δημιουργήματα, επομένως κατασκευές, όμως το “Σώμα” και το “Είναι” αποτελούν δημιουργήματα τής φύσης, δηλαδή φυσικές πραγματικότητες.
Π.χ. ονομάζεται κάποιος Κ. Γ., είναι χριστιανός ορθόδοξος, δηλώνει παναθηναϊκός, δεξιός και Νεοέλληνας. Ταυτόχρονα είναι εγωιστής, πολυλογάς, φιλόδοξος, καχύποπτος, οργίλος, επιθετικός κ.ά.. Όλα αυτά τα στοιχεία δεν αποτελούν καμμία πραγματικότητα σε σχέση με την αληθινή φυσική ύπαρξη τού συγκεκριμένου ανθρώπου. Αυτά είναι τα στοιχεία, που απαρτίζουν αποκλειστικά το “εγώ” του και το “νου” του.
«Λες Εγώ και είσαι υπερήφανος γι΄ αυτή τη λέξη. Σπουδαιότερο όμως απ΄ το Εγώ - αν και δεν θα το πιστέψεις - είναι το Σώμα σου και η τεράστια ευφυΐα του, το Σώμα, που δεν λέει ποτέ Εγώ, αλλά ωστόσο εκπληρώνει το Εγώ. Αυτό που αισθάνονται οι αισθήσεις, αυτό που αντιλαμβάνεται το πνεύμα, δεν είναι ποτέ ο τελικός σκοπός όλων των πραγμάτων. Τόσο ματαιόδοξα είναι!
»Αισθήσεις και πνεύμα είναι εργαλεία και παιχνίδια. Πίσω τους βρίσκεται ο Εαυτός. Ο Εαυτός αναζητά με τα μάτια των αισθήσεων και αφουγκράζεται με τ΄ αυτιά τού πνεύματος. Ο Εαυτός πάντοτε αφουγκράζεται και αναζητά. Συγκρίνει, δαμάζει, κατακτά, καταστρέφει, κυβερνά». («Ζαρατούστρας» κεφ. «Γι΄ αυτούς που περιφρονούν το σώμα»).
Έτσι θα μπορούσαμε να καταλήξουμε ότι το “Σώμα” αποτελεί την εξωτερική πλευρά τού “Είναι” και αντίστοιχα το “Είναι” αποτελεί την εσωτερική πλευρά τού “Σώματος”. Δηλαδή το “Σώμα” και το “Είναι” αποτελούν τις δύο όψεις τής ύπαρξης.
«Ένας και κοινός είναι ο κόσμος για τους ξυπνητούς, όμως οι κοιμισμένοι ζουν ο καθένας στο δικό του κόσμο». (Ηράκλειτος «Αποφθέγματα»).
Αλλά και ο αφυπνισμένος φυσικός φιλόσοφος Ηράκλειτος μοιραζόταν παρόμοιες εμπειρίες με το Νίτσε. Σίγουρα θα είχε συναντήσει πολλούς ανθρώπους, που ζούσαν στον δικό τους κόσμο. Ο νους κατά την διάρκεια τής ανάπτυξής του, δημιουργεί ένα δικό του κόσμο, έναν ιδιωτικό κόσμο. Ένα κόσμο φανταστικό, που υπάρχει μέσα στο παρελθόν και στο μέλλον. Ο νους κινείται μόνο στο παρελθόν και στο μέλλον. Δεν μπορεί να υφίσταται σε άλλο επίπεδο. Και ενώ το παρελθόν δεν υπάρχει καθόλου, αφού είναι μία ανάμνηση, παρομοίως και το μέλλον δεν υπάρχει, αφού είναι κάτι φανταστικό. Μέσω τού νου μας ζούμε μέσα στα όρια τής φαντασίας και όχι τής πραγματικότητας. Έτσι οι άνθρωποι μαθαίνουν να ζουν μέσα σε κάτι, που δεν υπάρχει, στο δικό τους κόσμο, στο “νου” τους.
«Ξεχνούν οι άνθρωποι στον ξύπνιο τους και δεν προσέχουν αυτό που συμβαίνει γύρω τους, όπως και στον ύπνο τους». (Ηράκλειτος «Αποφθέγματα»).
Απ΄ τα χιλιάδες μηνύματα, που δεχόμαστε καθημερινά οι άνθρωποι στη ζωή μας, ο “νους” μας επιτρέπει μόνο ελάχιστα απ΄ αυτά να περάσουν μέσα μας και να γίνουν αποδεκτά. Αλλά ακόμα κι αυτά τα ελάχιστα ο “νους” τα παρερμηνεύει. Κι αυτό για να μην διαταραχθεί ο ύπνος μας. Γι΄ αυτό και δεν μπορεί κανείς να καταλάβει τον Ηράκλειτο, έτσι έγινε σκοτεινός. Όμως σκοτεινός είναι μόνον ο κόσμος μας. Δηλαδή ο κόσμος, που βλέπουμε γύρω μας, δεν είναι ο πραγματικός κόσμος. Όχι πως είναι ψεύτικος ή πως δεν υπάρχει, αλλά οι συσκοτισμένοι τον βλέπουν πίσω από ένα πέπλο θολούρας και ύπνου, τον ύπνο του “νου”. Τον κοιτάζουμε και τον ερμηνεύουμε μέσα απ΄ το μυαλό μας, με τον δικό μας τρόπο. Σαν να τον κοιτά ένας μεθυσμένος.
Έτσι θα μπορούσαμε να διαπιστώσουμε, ότι το “Είναι” μας αποτελεί μία συσκοτισμένη πραγματικότητα. Γιατί να συμβαίνει όμως αυτό; Επειδή ο “νους” μας έχει γίνει κυρίαρχος και υπερλειτουργεί, σαν να έχει τρελαθεί. Ο “νους” μας έχει ρίξει ένα πέπλο συσκότισης μπροστά από την αντιληπτική μας ιδιότητα με αποτέλεσμα να ζούμε κοιμισμένοι. Αν χρησιμοποιούσαμε το “νου” για τον σκοπό, που μας έχει δοθεί, τότε τα πράγματα θα ήταν απολύτως εντάξει. Όμως, κατά τις τελευταίες χιλιετηρίδες φαίνεται, ότι μέσα στον άνθρωπο έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Ο “νους” μας έχει κυριαρχήσει απόλυτα επί τού “Εαυτού” μας. Αποτέλεσμα η εσωτερική μας τρέλα, που δεν είμαστε σε θέση να την αντιληφθούμε. Κανένας τρελός δεν αντιλαμβάνεται την τρέλα του. Έτσι πολλές παράλογες ιδέες δημιουργήματα τού νου μας, έχουν κηρύξει έναν άτυπο διωγμό κατά τού “Είναι” και τού “Σώματος”… Θρησκείες, παραδόσεις, φιλοσοφίες και άλλες λανθασμένες αντιλήψεις και δεισιδαιμονίες, που έχουν προκύψει αποκλειστικά από το “νου” μας, στρέφονται μετωπικά εναντίον τού “Είναι” και τού “Σώματος”.
Και για να συνειδητοποιήσετε, ότι όλοι μας είμαστε τρελοί, κάντε ένα απλό πείραμα. Καθήστε κάπου ήρεμα χωρίς κανείς και τίποτα να σας ενοχλεί, πάρτε ένα μολύβι κι ένα χαρτί και καταγράψτε για ένα μόνο λεπτό κάθε σκέψη, που περνά απ΄ το μυαλό σας. Χωρίς λογοκρισία ή διάθεση περικοπής καταγράψτε τα πάντα. Μόλις τελειώσετε και δείτε καταγεγραμμένη όλη αυτή την καταιγίδα σκέψεων πάνω στο χαρτί, πραγματικά θα εκπλαγείτε. Απίστευτα πολλές, παράλογες και άσχετες μεταξύ τους σκέψεις. Και όλη αυτή η τρέλα βρίσκεται μέσα μας…
Αλλά και ο Ινδός φιλόσοφος Όσσο έχει παρόμοια αντίληψη για το “Σώμα” και το “Είναι”, παρόμοια με εκείνες τού Νίτσε και τού Ηράκλειτου. Μας λέει, ότι οι άνθρωποι δεν ζουν μέσα απ΄ τα σώματά τους: «Νοιώθει κανείς αμήχανα, που έχει Σώμα. Γι΄ αυτό οι άνθρωποι φοβούνται να είναι γυμνοί, γιατί γυμνός είσαι περισσότερο Σώμα παρά νους. Τα ρούχα σού δίνουν μία αίσθηση, ότι το Σώμα δεν υπάρχει, μόνο πρόσωπο, κεφάλι, μάτια. Όλος ο μηχανισμός τού νου εντοπίζεται εκεί. Όταν λοιπόν είναι γυμνοί, οι άνθρωποι ξαφνικά αισθάνονται, ότι είναι Σώματα, και αυτό δεν τους αρέσει καθόλου». (Όσσο «Σώμα Νους σε τέλεια αρμονία»).
Ζούμε μηχανικά χωρίς ποτέ να έχουμε αναρωτηθεί γιατί κρυβόμαστε απ΄ το ίδιο μας το “Σώμα”. Μόνο το κεφάλι και το πρόσωπό μας είναι γυμνά, το μέρος δηλαδή, που βρίσκεται ο εγκέφαλος και ο “νους”. Αυτό απλά δείχνει πόσο νοητικοί είμαστε και καθόλου σωματικοί. Γιατί καλύπτουμε με τόσο φόβο το υπόλοιπο “Σώμα” μας με ενδύματα; Ένας σοβαρός λόγος είναι, ότι πλείστοι των ανθρώπων είναι θρήσκοι. Όλες οι θρησκείες διαχρονικά κρατούν μία στάση απόλυτα εναντίον τού “Σώματος”. Επί πολλούς αιώνες δίδασκαν και εξακολουθούν να διδάσκουν στους ανθρώπους τόσα αρνητικά για τη ζωή και το “Σώμα” πράγματα. Μας έχουν διδάξει, ότι το να βασανίζουμε το “Σώμα” μας με στερήσεις, κακοποιήσεις και απαξίωση, αποτελεί ένα είδος πνευματικής πειθαρχίας. Κατηγορούν το “Σώμα” και λένε, ότι αν το φροντίζεις είναι αμαρτία.
Δεν είναι τυχαίο, που οι ιερείς των θρησκειών έχουν τα χειρότερα “Σώματα” απ΄ όλους τους άλλους ανθρώπους, αγύμναστα, ακάθαρτα, απεριποίητα, παχύσαρκα, ή καχεκτικά. Για τις θρησκείες και τους πιστούς τους, το “Σώμα” είναι ο κύριος εχθρός τους. Σύμφωνα με τα λεγόμενα των ιερέων τους, οι πιστοί δεν θα πρέπει να ζουν μέσ΄ απ΄ το “Σώμα” τους, διότι είναι αμαρτία. Το “Σώμα” γενικά πρέπει να το καλύπτουμε, ειδικά τα σεξουαλικά όργανα είναι μεγάλη ντροπή, γι΄ αυτό πρέπει να τα κρύβουμε και φυσικά το σεξ (η ισχυρότερη φυσική έλξη και ενέργεια τής αναπαραγωγής των όντων) είναι διαβολικό και βρώμικο. Η απελευθέρωση τής ψυχής απ΄ το “Σώμα” είναι το ζητούμενο για τους ιερείς και τους πιστούς τους. Έτσι επικρίνοντας συλλήβδην τον πραγματικό υλικό κόσμο μας και τα “Σώματά” μας, εξυμνούμε κάποιους ανύπαρκτους θεούς, που αποκλειστικά και μόνο δημιούργησε ο ανθρώπινος “νους”.
Κι ενώ το “Είναι” και το “Σώμα” μόνον αυτά μπορούν να μας δώσουν την ευδαιμονία σ΄ αυτή εδώ τη ζωή εδώ και τώρα, λόγω των θρησκειών και των ψεμάτων τους, οι άνθρωποι έχουν μάθει να αναβάλλουν πάντοτε για μετά τον θάνατο και για την μετά θάνατον ζωή. Αυτές είναι οι ψευδείς υποσχέσεις των θρησκειών. Η ευδαιμονία έρχεται μετά τον θάνατο, το δε “Σώμα” μας αποτελεί μόνο εμπόδιο. «Να σέβεσαι την ψυχή σου, όχι το σώμα…», «το σώμα είναι εμπόδιο και ο τάφος της ψυχής…», «το σώμα είναι ο εχθρός σου και πρέπει να ελευθερωθείς από αυτό…». Πολλές τέτοιες άρρωστες θρησκευτικές απόψεις, οδηγούν τους ανθρώπους στην περιφρόνηση και στην παραίτηση τής ζωής και τού “Σώματος”.
Αντί οι άνθρωποι να χαίρονται, να σέβονται και ν΄ αγαπούν το “Σώμα” τους και τη ζωή τους, αντί να ζουν έντονα τις συγκινήσεις τής ζωής, να γλεντούν, να τραγουδούν, να χορεύουν κι αντί να τους βρίσκει ο θάνατος ευδαίμονες και γεμάτους από ζωή και ικανοποίηση, αυτοί αυτοβασανίζονται, νοιώθουν ενοχές, αμαρτίες, απομονώνονται και αναβάλλουν τα πάντα για μετά θάνατον…
«Το μόνο καθήκον που έχεις είναι να είσαι ευτυχισμένος. Αν δεν είσαι ευτυχισμένος κάθε στιγμή, τότε σε ό,τι κάνεις κάτι δεν πάει καλά» (Όσσο «Σώμα Νους σε τέλεια αρμονία»).
Για να έρθουμε στο “Σώμα” μας. Το “Σώμα” αποτελεί ένα απ΄ τα μεγαλύτερα μυστήρια σε ολόκληρη την ύπαρξη. Προσπαθεί και κάνει τα πάντα για την επιβίωσή μας και την ζωή, μέρα και νύχτα ασταμάτητα. Είναι το σπίτι μας και βρίσκεται συνεχώς στην υπηρεσία μας, απ΄ την στιγμή τής σύλληψης, μέχρι τη στιγμή τού θανάτου μας. Αν συνειδητοποιήσουμε τις λειτουργίες τού σώματος, πραγματικά θα εκπλαγούμε. Οι επιστήμονες λένε, ότι το “Σώμα” μας αποτελεί ένα σύμπαν σε μικρογραφία. Αποτελείται περίπου από εκατό τρισεκατομμύρια κύτταρα (!) αριθμός ασύλληπτος από το “νου” μας. Κάθε μέρα που περνά, τριάντα δισεκατομμύρια απ΄ αυτά τα κύτταρα πεθαίνουν, για ν΄ αντικατασταθούν από νέα! Το “Σώμα” κάθε επτά χρόνια ανανεώνει τελείως όλα τα κύτταρά του, πεθαίνει και αναγεννιέται! Έτσι κάθε επτά χρόνια ένα νέο “Σώμα” έχει αντικαταστήσει το παλιό, σιωπηλά, χωρίς κανένα απολύτως θόρυβο, χωρίς ο “νους” μας να μπορέσει ν΄ αντιληφθεί το παραμικρό απ΄ όλο αυτό το συνεχόμενο θαύμα…
Ποιο ασύλληπτο όμως είναι, το ότι κάθε κύτταρο έχει τη δική του αυτόνομη ζωή, νοημοσύνη, συμπεριφορά, ακόμα και αποστολή! Οργανώνονται σε τάξεις, σε στρατούς, κινούνται με απίστευτη αρμονία και συνοχή. Κάθε κύτταρο έχει τη δική του αυτόνομη ενέργεια, λειτουργεί μάλιστα με τέτοια οργάνωση και πειθαρχία, που μας φαίνεται αδιανόητο αν το σκεφτούμε. Σε κάθε κύτταρο βρίσκονται όλα τα μυστικά τής ύλης και σε κάθε “Σώμα” όλα τα μυστικά τού σύμπαντος. Έτσι οι άνθρωποι σχεδόν ποτέ δεν έχουμε συνειδητοποιήσει, ότι το “Σώμα” μας αποτελεί το μεγαλύτερο θαύμα γύρω μας. Τρώμε ψωμί, καρπούς και φρούτα και το “Σώμα” ως ένα μοναδικό αλχημιστικό εργαστήριο, τα μεταλλάσσει σε αίμα, σε μυελό, σε μύες, σε χόνδρους, σε κόκαλα και σε ενέργεια.
«Άκου το Σώμα σου, ακολούθα το Σώμα σου. Ο νους είναι ανόητος, το Σώμα είναι σοφό. Κι αν μπορέσεις και καταδυθείς βαθιά μέσα στο Σώμα, σ΄ αυτά τα βάθη θα βρεις την ψυχή σου. Η ψυχή είναι κρυμμένη στα βάθη του Σώματος» (Όσσο «Σώμα Νους σε τέλεια αρμονία»).
Η πέψη, η χώνεψη, η αποβολή, η αναπνοή, η ούρηση, και όλες οι απαραίτητες λειτουργίες τού “Σώματος” γίνονται χωρίς το “νου”ʼ. Ευτυχώς, γιατί αυτό θα ήταν πολύ επικίνδυνο. Αν ξεχνούσαμε ν΄ αναπνεύσουμε, θα πεθαίναμε. Όταν κοιμόμαστε ποιος θ΄ ανέπνεε; Κατά την διάρκεια τού ύπνου ο “νους” κοιμάται βαθιά, όμως το “Σώμα” συνεχίζει ν΄ αναπνέει. Ακόμα κι όταν ένας άνθρωπος πέσει σε κώμα και ο εγκέφαλος νεκρωθεί, το “Σώμα” εξακολουθεί ν΄ αναπνέει. Οι χτύποι τής καρδιάς, η ροή τού αίματος και τού πλάσματος, η μεταφορά των ορμονών, των βιταμινών, των ενζύμων, των μετάλλων και τόσες άλλες γνωστές και άγνωστες λειτουργίες, γίνονται με απίστευτη για το “νου” μας σοφία και αρμονία, λειτουργία, που δεν μπορεί ν΄ αντιληφθεί, ούτε καν να συλλάβει.
Όλα γίνονται με μία απίστευτη σοφία μέσα στο “Σώμα” μας, τέλεια, με ρυθμό, σαν να τα κάνει ένας πάνσοφος υπερ-υπολογιστής και αυτός δεν είναι άλλος από «τον σοφό και ισχυρό εντολέα», που αναφέρει και ο Νίτσε, ο “Εαυτός” μας, ή το “Είναι” μας.
Ο Ντα Βίντσι είναι ο καλλιτέχνης, ο οποίος αποτύπωσε στο έργο του τις δύο πραγματικές ανθρώπινες διαστάσεις, το “Eίναι” και το “Σώμα”.
Η θεραπευτική δράση τού “Σώματος” είναι τεράστια και θαυμαστή. Ένα παράδειγμα είναι η περίπτωση ενός τραυματισμού, ενός σχισίματος τού δέρματος. Ανεξαρτήτως τού τι σκέπτεται ο “νους” μας (αντιτετανικά εμβόλια, οινοπνεύματα, betadin, χειρουργεία) το σοφό μας “Σώμα” θα κινητοποιήσει τους αμυντικούς μηχανισμούς του, για να καθαριστεί η πληγή, να μην μολυνθεί, να σταματήσει την αιμορραγία και να επουλωθεί. Τα ζώα απλά ακολουθώντας την φωνή τού “Είναι” τους, χωρίς την παραπλάνηση τού “νου” τους, το πρώτο πράγμα που θα κάνουν είναι να γλύψουν την πληγή τους. Αυτό επειδή το σάλιο έχει καθαριστικές, αντισηπτικές και αντιπονετικές ιδιότητες. Το “Σώμα” θ΄ αναλάβει στη συνέχεια. Τα λευκά αιμοσφαίρια θα τρέξουν αμέσως στην περιοχή να την προστατεύσουν απ΄ την μόλυνση, αφού η λειτουργία τους είναι η άμυνα και η καταπολέμηση των λοιμώξεων μέσω τής επίθεσης και τής καταστροφής επιβλαβών ξένων ουσιών. Ακολουθεί με θαυμαστό τρόπο η πήξη τού αίματος και το κλείσιμο τής πληγής και η ολοκληρωτική επούλωσή της.
Το “Είναι” σε συνδυασμό με το “Σώμα”, έχουν επινοήσει όλους τους απαραίτητους μηχανισμούς, που χρειάζονται τα όντα για την επιβίωσή τους, χωρίς την παρέμβαση κανενός ιατρού. Λίγοι άνθρωποι συνειδητοποιούν τις απλές αυτές φυσικές διαδικασίες, αφού ο “νους” τους βοήθησε μέχρι σήμερα να τις ξεχάσουν. Το μόνο που μπορεί να κάνει ο “νους”, όταν το “Σώμα” και ο οργανισμός μας νοσεί και βρίσκεται σε κίνδυνο, είναι να επιδεινώσει την κατάσταση μέσω των φόβων του, τού άγχους του και όλων των άλλων αρνητικών του σκέψεων, που συνήθως τον κατακλύζουν.
Ακόμα πιο λίγοι θεραπευτές έχουν συνειδητοποιήσει, ότι δεν μπορούν ποτέ οι ίδιοι να θεραπεύσουν το “Σώμα”, αλλά ότι το “Σώμα” αυτοθεραπεύεται μόνο του. Ένας πραγματικός θεραπευτής γνωρίζει, ότι μπορεί να σταθεί μόνο ως βοηθός και συνοδοιπόρος τού “Σώματος” στη θεραπεία του. Όλων των ειδών οι θεραπευτικές μέθοδοι καθώς και τα φάρμακά, προέρχονται αποκλειστικά από νοητικές διεργασίες, έτσι το μόνο που μπορούν να προσφέρουν είναι μία κάποια βοήθεια ή καταστολή, όπως δηλαδή συμβαίνει με τη σύγχρονη «Κλασική Ιατρική» και τις βίαιες «αντί» κατασταλτικές της μεθόδους (αντι-χημικά φάρμακα, χειρουργεία, ακτινοβολίες κ.ά.). Οι μέθοδοι όμως αυτοί στρέφονται εναντίον τής ίδιας τής υγείας μας, του “Σώματός” μας και ουσιαστικά εναντίον τής ίδιας τής ζωής μας. Και φυσικά θα αναρωτηθούμε όλοι μας, γιατί να συμβαίνει αυτό; Επειδή οι «αντί» μέθοδοι τής σύγχρονης Ιατρικής σχολής ακολουθήθηκαν και κυρίως αναπτύχθηκαν, από νόες άρρωστους και θρησκευόμενους, νόες τού Μεσαίωνα.
Έτσι η βασική και μοναδική θεραπεία για κάθε περίπτωση προέρχεται αποκλειστικά και μόνον απ΄ το “Είναι” μας και το “Σώμα” μας. Λόγω αγνοίας και λόγω λάθος πεποιθήσεων του διαστρεβλωμένου “νου” μας, το μόνο που συνήθως κάνουμε, είναι να γινόμαστε εμπόδιο στη θεραπεία του.
«Το Σώμα σου έχει περισσότερη σοφία ακόμα κι απ΄ την καλύτερη λογική σου. Και κανείς δεν ξέρει για ποιο σκοπό το Σώμα σου, απαιτεί ακριβώς την καλύτερη σοφία σου. Γιατί ο Εαυτός σου γελά με το Εγώ σου και με τα εγωιστικά άλματά του, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ξεστράτισμα απ΄ τον σκοπό σου». (Φ. Νίτσε «Ζαρατούστρας» κεφ. «Γι΄ αυτούς που περιφρονούν το σώμα»).
Oι αρχαίοι έλληνες υπήρξαν απ΄ τους λίγους λαούς και πολιτισμούς, που εξύμνησαν τόσο πολύ το γυμνό και καλλίγραμμο σώμα. Η γύμνια και τα σεξουαλικά όργανα των αρχαίων ελληνικών αγαλμάτων προσέλκυσαν την μήνη των φανατικών χριστιανών και τού αμόρφωτου πλήθους. Οι μοναχοί και οι ιερείς έσπαγαν με σφυριά τα σεξουαλικά όργανα των αγαλμάτων, αλλά και ολόκληρα τα γυμνά αγάλματα, διότι προκαλούσαν την ασέβεια και την ύβρη κατά τού θεού τους. Αλλά και με τον ίδιο τρόπο φέρονται διαχρονικά και οι χριστιανοί στα δικά τους σώματα.
Η επιστήμη δεν έχει ακόμα μπορέσει να ανακαλύψει όλες τις λειτουργίες τού “Σώματος” και πιθανότατα δεν θα το καταφέρει ποτέ. Οι επιστήμονες συνεχώς ανακαλύπτουν, ότι είμαστε πολύ λιγότερο σοφοί, απ΄ ότι το “Σώμα” μας. Αν θα θέλαμε να αναπαραγάγουμε τις λειτουργίες τού “Σώματος”, θα χρειαζόμασταν ένα εργαστήριο πολλών τετραγωνικών χιλιομέτρων εξοπλισμένο με πολύπλοκους μηχανισμούς και υπολογιστές, αν και είναι σίγουρο, πως δεν θα τα καταφέρναμε. Ένα μικρό δείγμα λέει, ότι για να ζούμε κάθε δευτερόλεπτο που περνάει, γίνονται στο σώμα μας 1,5 εκ. γνωστές και άγνωστες λειτουργίες, τέλεια συντονισμένες και εναρμονισμένες μεταξύ τους! Αν μπορέσουμε και συλλάβουμε το μέγεθος αυτό, θα συγκλονιστούμε… Έτσι η ζωή μας και μόνο, αποτελεί το μεγαλύτερο και πραγματικό θαύμα, που συμβαίνει καθημερινά δίπλα μας και μέσα μας.
Όμως, οι άνθρωποι έχουν μάθει να επικρίνουν το “Σώμα” τους. Έτσι όλοι εκείνοι που το επικρίνουν κάνουν κάτι πολύ άσχημο, διότι ξεχνούν, ότι ζουν και υπάρχουν μέσω τού “Σώματος”. Τις τελευταίες χιλιετίες στην ανθρωπότητα έχει μπει μία πολύ επικίνδυνη διαχωριστική ιδέα, ότι υπάρχουν δύο πράγματα, που είναι αντίθετα και διαχωρισμένα μεταξύ τους, η ψυχή και το “Σώμα”. Επομένως ο καθένας από εμάς πρέπει να διαλέξει ή την ψυχή ή το “Σώμα”. Μάλιστα το “Σώμα” εκπροσωπεί το κακό και η ψυχή το καλό. Πρόκειται για τη γνωστή θρησκευτική ιδέα διαχωρισμού τής ύλης απ΄ το πνεύμα. Γι΄ αυτές τις επικίνδυνες και σχιζοφρενικές απόψεις, εκείνοι που περιφρονούν το “Σώμα”, πρεσβεύουν, ότι ο κόσμος μας αποτελείται από δύο διαφορετικά και διαμετρικά αντίθετα πράγματα, την ύλη και το πνεύμα. Όμως, σύμφωνα με τις πρόσφατες επιστημονικές απόψεις τής Κβαντικής Φυσικής, γνωρίζουμε, ότι κάθε οντότητα ζει ενιαία και αδιαχώριστη και μάλιστα είναι ενωμένη με το σύμπαν και το άπειρο. Έτσι η ύπαρξη αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο, ύλης και ενέργειας, αφού η ύλη είναι μορφή ενέργειας.
Οι άνθρωποι είμαστε ζώσες βιοενεργειακές οντότητες και όχι μόνο κρέατα, κόκαλα, νερό, χόνδροι, ιστοί και τρίχες, δηλαδή “Σώμα”, που κινείται μηχανικά, όπως ισχυρίζεται η συμβατική χημική Ιατρική. Οι φωτογραφίες Κίρλιαν αποτυπώνουν με χρώματα την αύρα τής ανθρώπινης βιοενέργειας, δηλαδή το “Είναι”, αποδεικνύοντας, ότι υφίσταται, όπως δηλαδή ισχυρίζονται οι σοφοί, αλλά και η νέα Κβαντική Φυσική.
Το “Σώμα” είναι ένας πάνσοφος ζων οργανισμός, που δεν μας κάνει ποτέ κανένα κακό. Το “Σώμα” πρέπει να το διατηρούμε σε καλή κατάσταση, να το φροντίζουμε, να το σεβόμαστε και να το αγαπάμε. Οι άνθρωποι χρειαζόμαστε ένα υγιές “Σώμα” για να μπορούμε να ζούμε κατά-φύση, δηλαδή φυσιολογικά. Τα βασικά απαραίτητα, που θέλει το “Σώμα” μας για να είναι υγιές είναι: Ο καθαρός αέρας, το καθαρό νερό, η φυσική διατροφή, η χαλάρωση, ο διαλογισμός, ο καλός ύπνος, η ήπια γυμναστική, η σωστή έκθεσή του στον αέρα, στο υγρό στοιχείο και στον ήλιο. Αντ΄ αυτών οι άνθρωποι δεν αναπνέουν σωστά (εισπνέουν μολυσμένο αέρα στις πόλεις), τρώνε επικίνδυνες και ακατάλληλες τροφές (γεμάτες χημικά κοκτέϊλ, μεταλλαγμένες) και με λάθος τρόπο, δεν εκτίθενται στα φυσικά στοιχεία, επειδή τα φοβούνται (όπως τον ήλιο - είναι δήθεν επικίνδυνος), γυμνάζονται λίγο ή καθόλου, κάνουν καταχρήσεις, όπως κατανάλωση αλκοόλ, ναρκωτικών ουσιών, καπνίσματος, κοιμούνται λίγο και σε λάθος ώρες, καταστέλλουν τις φυσικές εκτονώσεις τού οργανισμού τους (αρρώστιες) με χημικά φάρμακα, εγχειρήσεις, εμβόλια κ.ά..
Μια καταιγίδα χημικών, μικροβίων και ακτινοβολιών, επιτίθενται καθημερινά κατά των “Σωμάτων” μας. Έτσι μέσα απ΄ αυτή την ασέβεια και την ύβρη κατά τού “Σώματός” μας και τού “Είναι” μας, δημιουργούμε τις συνθήκες για την ελάττωση ή και την εξαφάνιση τού ανθρώπινου είδους στο εγγύς μέλλον.
Εκτός όλων αυτών, οι άνθρωποι γύρω μας ζουν συσκοτισμένοι από άρρωστες δοξασίες, με αποτέλεσμα να κάνουν τεράστια λάθη στις επιλογές τους. Κατευθυνόμενοι απ΄ τα πάθη τού “εγώ” τους και τον υπερφίαλο “νου” τους, ουσιαστικά αυτοκαταστρέφονται, είτε αργά και σταθερά, είτε γρήγορα. Είδαμε, ότι το “εγώ” αποτελεί μία ψευδή και παραπλανητική κατάσταση σε αντιδιαστολή με την πραγματικότητα τού “Είναι” μας. Λύπη, οργή, μίσος, ανησυχία, άγχος, καχυποψία, ζήλεια, φθόνος, είναι μερικά απ΄ τ΄ αβυσσαλέα πάθη τού “εγώ”. Όλα αυτά συνοψίζονται σε μία αιώνια αρρώστεια: Εγώ και εγωισμός. Και αιτία όλων αυτών των δεινών είναι σίγουρα η άγνοια. Άγνοια για την υπόσταση και την ύπαρξή μας.
«Δεν έχεις επαφή με πολλά πράγματα στο Σώμα σου, απλώς κουβαλάς το Σώμα σου. Επαφή σημαίνει βαθιά ευαισθησία. Μπορεί να μην νοιώθεις καν το Σώμα σου… Και το Σώμα σου λέει διαρκώς πολλά πράγματα που ποτέ δεν ακούς, επειδή δεν μπορείς… Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι σχεδόν η πλειονότητα, που δεν έχουν καμμία αίσθηση τού Σώματός τους. Έχουν ξεχάσει εντελώς, ότι βρίσκονται στο Σώμα. Ζουν και υπάρχουν σαν φαντάσματα» (Όσσο «Σώμα Νους σε τέλεια αρμονία»).
Αντ΄ αυτών των άρρωστων παθών η πραγματική ανθρώπινη ύπαρξη, δηλαδή το “Σώμα” και το “Είναι” για να ζουν σε υγεία και αρμονία, χρειάζονται τα θετικά αισθήματα τής χαράς, της συμπόνοιας, τού έρωτα, τού γέλιου, τής αγάπης, τής φιλίας και άλλων παρόμοιων θετικών συναισθημάτων. Έτσι τα πάθη τού “εγώ” δημιουργούν ψυχολογικές επιβαρύνσεις, που πλήττουν αρχικά το “Είναι” μας σ΄ ένα ενεργειακό επίπεδο. Αποτέλεσμα οι ψυχολογικές παθήσεις. Και επειδή το “Είναι” αποτελεί την εσωτερική πλευρά τού “Σώματος”, οι παθήσεις που προκαλούμε οι ίδιοι στους εαυτούς μας, συνήθως σωματοποιούνται και εκτονώνονται ως ψυχοσωματικές ασθένειες.
Το γυμνό γυναικείο σώμα στηλιτεύτηκε και κατηγορήθηκε αγρίως και διαχρονικά από τις θρησκείες τού άρρωστου κόσμου μας.
Οι δυτικοί άνθρωποι νομίζουμε, ότι όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας πρέπει να περνάνε και να φιλτράρονται πάντοτε μέσα απ΄ το “νου” μας. Έτσι έχουμε μάθει να λειτουργούμε αποκλειστικά και μόνο μέσω του “νου” μας. Θεωρούμε, ότι το κέντρο τής ύπαρξής μας είναι ο “νους” μας, όπου έδρα του αποτελεί ο εγκέφαλος. Και δεν έχουμε ποτέ αναρωτηθεί πώς είναι δυνατόν το κέντρο τής ύπαρξης να βρίσκεται τόσο ψηλά στο “Σώμα” μας, δηλαδή στο κεφάλι μας! Επομένως δεν μπορεί να είναι κέντρο.
«Η κοινωνία έχει κάνει εξαιρετική δουλειά. Θρησκεία, εκπαίδευση, κουλτούρα, πολιτιστικοί φορείς, γονείς, δάσκαλοι, έχουν κάνει σπουδαία δουλειά. Έχουν δημιουργήσει δυστυχισμένα πλάσματα από εκστατικούς δημιουργούς. Κάθε παιδί γεννιέται εκστατικό. Κάθε παιδί γεννιέται θεός. Και κάθε άνθρωπος πεθαίνει τρελός» (Όσσο «Σώμα Νους σε τέλεια αρμονία»).
Ο “νους” μας λειτουργεί μόνον ως αντανάκλαση ή αντικατοπτρισμός μιας εμπειρίας. Δηλαδή, όπως το φεγγάρι καθρεπτίζεται στην επιφάνεια μίας λίμνης χωρίς να είναι το ίδιο το φεγγάρι, έτσι και ο “νους” καθρεπτίζει διάφορες εμπειρίες, που συμβαίνουν γύρω του. Όμως στην πραγματικότητα, ποτέ το φεγγάρι δεν θα βρεθεί μέσα στη λίμνη και οι εμπειρίες μέσα στο “νου” μας.
Με κανένα τρόπο δεν μπορεί το “Είναι” μας να γίνει προσεγγίσιμο σε εμάς μόνον μέσω τού “νου” μας, αφού ο “νους” μας συνεχώς λανθάνει. Και λανθάνει συστηματικά, επειδή είναι παράγωγο τού “εγώ” μας. Αυτό που χρειαζόμαστε για να βρούμε «το γνώθι σ΄ αυτόν» δηλαδή τον πραγματικό εαυτό μας, είναι η εμπειρία. Π.χ. όσο κι αν “εγώ” εξηγώ μέσω τού λόγου και τού “νου” μου, σε κάποιον άνθρωπο την γεύση τού μάνγκο, αυτός δεν θα μπορέσει ποτέ να το αισθανθεί, αν δεν το δοκιμάσει. Χρειάζεται την εμπειρία τής δοκιμής του.
Για να μπορέσουμε να ανακαλύψουμε το “Είναι” μας θα πρέπει να επιστρέψουμε στο “Σώμα” μας. Το “Σώμα” είναι δικό μας, πραγματικό, λειτουργεί σοφά κι αποτελεί τη μοναδική αλήθεια. Δεν είναι ένα κομμάτι κρέας όπως ισχυρίζονται πολλοί. Επειδή διακατέχεται από σοφία, είναι και η μοναδική οδός, για να βρει κάποιος το “Είναι” του. Απαρνιώντας το και προσπαθώντας μόνο με το “νου”, δεν μπορούμε ποτέ να φτάσουμε στο “Είναι” μας. Το “Είναι” μας δεν σκέπτεται, απλά υπάρχει, μένει να το ανακαλύψουμε.
«Θα ΄θελα να πω δυο λόγια γι΄ αυτούς που περιφρονούν το Σώμα. Είναι η λανθασμένη εκτίμησή τους, που προκαλεί αυτή την περιφρόνηση… Γι΄ αυτό ο Εαυτός σας θέλει να καταστραφείτε εσείς, που περιφρονείτε το Σώμα σας. Ο Εαυτός σας θέλει να καταστραφείτε, γι΄ αυτό κι εσείς γίνατε περιφρονητές τού Σώματος. Και γι΄ αυτό θυμώνετε με τη ζωή και με τη γη, ψάχνοντας για ευτυχία στα ουράνια». («Ζαρατούστρας» κεφ. «Γι΄ αυτούς που περιφρονούν το σώμα»).
Η υπερβολή ή η έλλειψη τού σώματος αποτελούν προϊόντα τού συσκοτισμένου νου των ανθρώπων.
Ζούμε σε μία εποχή νοητικής τρέλας, όπου οι φανταστικοί σωτήρες, οι μεσσίες και οι θεοί φτιαγμένοι απ΄ τους άρρωστους “νόες” των προγόνων μας, κυριαρχούν επί της ζωής μας. Ο άνθρωπος δεσμώτης και υποχείριο τού άρρωστου “νου” του και τού υπερτροφικού “εγώ” του, αυτοβασανίζεται και υποφέρει και νοσεί ζώντας πολύ μακρυά απ΄ το “Είναι” και το “Σώμα” του. Ευχή για τη νέα χιλιετία που ανατέλλει είναι ο άνθρωπος να ξαναγυρίσει μέσα στο “Σώμα” του και ν΄ ανακαλύψει το “Είναι” του και την πραγματική υπόστασή του.
Όλοι έχουμε μια μικρή φωνούλα (ΟΚ, μπορεί και μεγάλη!!) μέσα στο κεφάλι μας, που μας λέει τι κάνουμε σωστά και τι όχι. Συνήθως η εσωτερική αυτή φωνή είναι ο εσωτερικός μας κριτής, που είναι σκληρός και ανελέητος! «Δεν είσαι καλή μάνα!», «Πάλι λάθος το έκανες!» «Όλο φωνάζεις!» κλπ.
