ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΜΟΥΣΕΣ

 Στον Όμηρο βλέπουμε αυτή την διάσταση των Μουσών σαν θεές της Μνήμης και κατ’ επέκταση εκείνες που διασώζουν αξίες και ηθικές αρχές και διδάγματα από το παρελθόν.

Όταν ο Νούς ενθυμείται τους ύμνους που μιλούν για τους Νόμους και την Δικαιοσύνη που διέπουν τον Κόσμο, απομακρύνεται από φαύλους, αναληθείς σκέψεις , συνήθειες και πράξεις που υποβιβάζουν τον άνθρωπο.

Ο αριθμός των Μουσών είναι πάλι ενδεικτικός της ολοκλήρωσης ενός κύκλου, ο οποίος φροντίζει για την παιδεία και τις μυητικές τελετουργίες, γι΄αυτό και είναι υψίστης σημασίας η κατανόηση τους.

Η Κλειώ, η πρώτη των Μουσών, κρατεί το κλειδί και τα χειρόγραφα της συνολικής ιστορίας του Παντός, που παραδίδει στην δεύτερη Μούσα την Ευτέρπη.

Η Ευτέρπη , τέρπουσα, την ψυχή, τρέπει την κλείδα και ανοίγει την πύλη των γενομένων, των όντων και των εσόμενων.

Η Θάλεια , η Τρίτη Μούσα, ΘΑΛΕΙΑ+ Η= ΑΛΗΘΕΙΑ της θαλπωρής του Ήλιου, εξαιτίας του οποίου όλα Θάλ-λουν και διατηρούνται αειθαλή ,λόγω της ευκολίας της ροής των Μυήσεων των 9 Μουσών σε όλο και πιο λεπτά πεδία φωτός με Μουσαγέτη τον αδελφό τους , Απόλλωνα.

Οι Επόμενες τρείς Μούσες Μελπομένη, Τερψιχόρη και Ερατώ, οδηγούν σε νέα πύλη τον μυούμενο υψηλότερων αναβαθμών.

Οι άλλες τρείς Πολύμνια, Ουρανία και Καλλιόπη οι μυήσεις των οποίων άπτονται θείων πεδίων, αποκαλύπτονται μόνο ύστερα από μία πλήρη βιωματική αφομοίωση του Σύμπαντος Κόσμου.

Ο Πυθαγόρας συνήθιζε να αποκαλύπτει τη σοφία των αριθμών στο ναό των Μουσών, όπου οι μαθητές του δεύτερου βαθμού μπορούσαν να μπουν μόνο με τη συνοδεία του δασκάλου τους. Μέσα σ’ αυτό το στρογγυλό ναό, που χτίστηκε σύμφωνα με τις υποδείξεις του ίδιου του Πυθαγόρα, υπήρχαν τα μαρμάρινα αγάλματα των εννέα Μουσών. Στον Όμηρο βλέπουμε αυτή την διάσταση των Μουσών σαν θεές της Μνήμης και κατ’ επέκταση εκείνες που διασώζουν αξίες και ηθικές αρχές και διδάγματα από το παρελθόν.
Το πρώτο άσμα των Μουσών ήταν ο ύμνος της νέας τάξης που δημιουργήθηκε στο σύμπαν μετά τη νίκη των Ολύμπιων θεών πάνω στους Τιτάνες. 

Ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ ΠΕΤΟΥΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ Jacques Réattu, 1819. ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΜΑΣΣΑΛΙΑΣ