Το μεγαλύτερο εργαστήριο κεραμικής της Ελληνικής αρχαιότητας

Γερμανοί αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τη μεγαλύτερη βιοτεχνική συνοικία του αρχαίου Ελληνικού κόσμου, κατά τη διάρκεια ανασκαφών στη Σικελία.

Με έκταση μεγαλύτερη των 976 μέτρων, η βιοτεχνική περιοχή περιλαμβάνει περίπου 80 κλιβάνους για την παραγωγή κεραμικών. «Ο μεγαλύτερος κλίβανος έχει διάμετρο 5 μέτρα περίπου, καθιστώντας τον ως τον μεγαλύτερο κλίβανο που έχει βρεθεί ποτέ σε μια αρχαία ελληνική πόλη», δήλωσε στο Discovery News ο Martin Bentz, αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Βόννης.
Η ανακάλυψη έγινε στην περιοχή του Σελινούντα, στη νοτιοδυτική ακτή της Σικελίας.
Ο Σελινούντας, η μακρινότερη δυτική περιοχή που έφθασαν οι Έλληνες άποικοι, γνωστή για τους μεγάλους ναούς της, απολάμβανε αιώνες ευημερίας προτού καταλήξει σε ερείπια των Καρχηδονίων κατά τη διάρκεια του Α’ Καρχηδονιακού Πολέμου. Τοποθετημένος κατά μήκος του ποταμού Cottone, που είναι πλέον φραγμένος, η βιοτεχνική ζώνη λειτουργούσε εντός των τειχών της πόλης.
«Διαχωρίζεται από την υπόλοιπη πόλη από μια μη κατοικημένη περιοχή, ώστε να προστατεύσει τους κατοίκους από τον κίνδυνο πυρκαγιάς, από τις δυσάρεστες μυρωδιές και το θόρυβο» δήλωσε ο Bentz.
Η ομάδα του Bentz πραγματοποίησε βαθιές τομές για να φτάσει μέχρι το τέλος του εργαστηρίου και παρατήρησε μία μεγάλη ομοιογενή κατασκευή που στηρίζεται σε τέσσερις αναβαθμίδες στις πλαγιές του λόφου της πόλης.
Η βιοτεχνική περιοχή φέρει μια κεντρική αυλή για την ξήρανση των προϊόντων πριν από την εισαγωγή τους στον κλίβανο, δύο μεγάλους χώρους εργασίας και κλιβάνων και στο τέλος προς την πόλη, ένα κατάστημα για την πώληση προϊόντων.
«Η όλη κατασκευή είναι πάνω από 362 τετραγωνικά μέτρα, πρόκειται με μεγάλη διαφορά, για το μεγαλύτερο εργαστήριο που γνωρίζουμε στον αρχαίο ελληνικό κόσμο», δήλωσε ο Bentz.  Η συνοικία και το εργαστήριο κατασκευάστηκαν γύρω στο 550 π.Χ. Εκείνη την εποχή, η παραγωγή είχε επικεντρωθεί στην παραγωγή μικρών καλλιτεχνικών αγαλματιδίων από τερακότα.  Γύρω στα μέσα του 5ου αιώνα π.Χ., χτίστηκε η νέα τεράστια κατασκευή και αρχίζει η μαζική παραγωγή κεραμίδων και αγγείων κάθε είδους.
Το εργαστήριο καταστράφηκε όταν οι Καρχηδόνιοι κατέκτησαν τον Σελινούντα, όπως τον ονόμαζαν οι Έλληνες, το 409 π.Χ. «Έχουμε ένα παχύ στρώμα στάχτης που καλύπτει τις κατασκευές και το οποίο μπορεί να χρονολογηθεί με σαφήνεια από τα νομίσματα», δήλωσε ο Bentz.
Η ανασκαφή ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια και έχει προγραμματιστεί να συνεχιστεί τουλάχιστον μέχρι το 2016.