ὅσον τότ᾽ ἐχθρὸς ἦ, τοσόνδ᾽ εἶναι φίλος.
καὶ τὸν θανόντα τόνδε συνθάπτειν θέλω,
καὶ ξυμπονεῖν καὶ μηδὲν ἐλλείπειν ὅσων
1380 χρὴ τοῖς ἀρίστοις ἀνδράσιν πονεῖν βροτούς.
ΤΕΥ. ἄριστ᾽ Ὀδυσσεῦ, πάντ᾽ ἔχω σ᾽ ἐπαινέσαι
λόγοισι· καί μ᾽ ἔψευσας ἐλπίδος πολύ.
τούτῳ γὰρ ὢν ἔχθιστος Ἀργείων ἀνὴρ
μόνος παρέστης χερσίν, οὐδ᾽ ἔτλης παρὼν
1385 θανόντι τῷδε ζῶν ἐφυβρίσαι μέγα,
ὡς ὁ στρατηγὸς οὑπιβρόντητος μολὼν
αὐτός τε χὡ ξύναιμος ἠθελησάτην
λωβητὸν αὐτὸν ἐκβαλεῖν ταφῆς ἄτερ.
τοιγάρ σφ᾽ Ὀλύμπου τοῦδ᾽ ὁ πρεσβεύων πατὴρ
1390 μνήμων τ᾽ Ἐρινὺς καὶ τελεσφόρος Δίκη
κακοὺς κακῶς φθείρειαν, ὥσπερ ἤθελον
τὸν ἄνδρα λώβαις ἐκβαλεῖν ἀναξίως.
σὲ δ᾽, ὦ γεραιοῦ σπέρμα Λαέρτου πατρός,
τάφου μὲν ὀκνῶ τοῦδ᾽ ἐπιψαύειν ἐᾶν,
1395 μὴ τῷ θανόντι τοῦτο δυσχερὲς ποιῶ·
τὰ δ᾽ ἄλλα καὶ ξύμπρασσε, κεἴ τινα στρατοῦ
θέλεις κομίζειν, οὐδὲν ἄλγος ἕξομεν.
ἐγὼ δὲ τἀμὰ πάντα πορσυνῶ· σὺ δὲ
ἀνὴρ καθ᾽ ἡμᾶς ἐσθλὸς ὢν ἐπίστασο.
1400 ΟΔ. ἀλλ᾽ ἤθελον μέν· εἰ δὲ μή ᾽στί σοι φίλον
πράσσειν τάδ᾽ ἡμᾶς, εἶμ᾽ ἐπαινέσας τὸ σόν.
καὶ τὸν θανόντα τόνδε συνθάπτειν θέλω,
καὶ ξυμπονεῖν καὶ μηδὲν ἐλλείπειν ὅσων
1380 χρὴ τοῖς ἀρίστοις ἀνδράσιν πονεῖν βροτούς.
ΤΕΥ. ἄριστ᾽ Ὀδυσσεῦ, πάντ᾽ ἔχω σ᾽ ἐπαινέσαι
λόγοισι· καί μ᾽ ἔψευσας ἐλπίδος πολύ.
τούτῳ γὰρ ὢν ἔχθιστος Ἀργείων ἀνὴρ
μόνος παρέστης χερσίν, οὐδ᾽ ἔτλης παρὼν
1385 θανόντι τῷδε ζῶν ἐφυβρίσαι μέγα,
ὡς ὁ στρατηγὸς οὑπιβρόντητος μολὼν
αὐτός τε χὡ ξύναιμος ἠθελησάτην
λωβητὸν αὐτὸν ἐκβαλεῖν ταφῆς ἄτερ.
τοιγάρ σφ᾽ Ὀλύμπου τοῦδ᾽ ὁ πρεσβεύων πατὴρ
1390 μνήμων τ᾽ Ἐρινὺς καὶ τελεσφόρος Δίκη
κακοὺς κακῶς φθείρειαν, ὥσπερ ἤθελον
τὸν ἄνδρα λώβαις ἐκβαλεῖν ἀναξίως.
σὲ δ᾽, ὦ γεραιοῦ σπέρμα Λαέρτου πατρός,
τάφου μὲν ὀκνῶ τοῦδ᾽ ἐπιψαύειν ἐᾶν,
1395 μὴ τῷ θανόντι τοῦτο δυσχερὲς ποιῶ·
τὰ δ᾽ ἄλλα καὶ ξύμπρασσε, κεἴ τινα στρατοῦ
θέλεις κομίζειν, οὐδὲν ἄλγος ἕξομεν.
ἐγὼ δὲ τἀμὰ πάντα πορσυνῶ· σὺ δὲ
ἀνὴρ καθ᾽ ἡμᾶς ἐσθλὸς ὢν ἐπίστασο.
1400 ΟΔ. ἀλλ᾽ ἤθελον μέν· εἰ δὲ μή ᾽στί σοι φίλον
πράσσειν τάδ᾽ ἡμᾶς, εἶμ᾽ ἐπαινέσας τὸ σόν.
***
ΟΔ. Με τη σειρά τώρα στον Τεύκρο έχω να πω αυτά:όσο αυτός μου ήταν κάποτε εχθρός, τόσο μου είναι
τώρα φίλος. Κι επιθυμώ το σώμα του μαζί σου
να το θάψω, συμβάλλοντας να μην του λείψει τίποτα
απ᾽ όσα πρέπουν στον γενναίο άντρα, κι έχουν οι άνθρωποι
1380 χρέος να του προσφέρουν.
ΤΕΥ. Ευγενικέ Οδυσσέα, χρωστώ για όσα λες
τον πιο μεγάλο έπαινο, κι ομολογώ πως βγήκα γελασμένος
στους φόβους που είχα.
Αφού, μόλο που ήσουν ο χειρότερος εχθρός του
μέσα στους Αχαιούς, μόνος εσύ χέρι προστάτη πρόσφερες,
και δεν ανέχτηκες σ᾽ έναν νεκρό, εσύ ο ζωντανός, να του φερθείς
με δίχως μέτρο, βρίζοντας· όπως ο στρατηγός,
φτάνοντας έξαλλος εδώ, κι από το ίδιο αίμα ο αδελφός του,
που θέλησαν από κοινού να τον πετάξουν άταφο
τον Αίαντα κι ατιμασμένο.
Είθε ο ολύμπιος πατέρας που από μας εποπτεύει,
1390 η Ερινύς που δεν ξεχνά κι η τελεσφόρος Δίκη
κακήν κακώς να τους εξολοθρέψουν, όπως οι ίδιοι
θέλησαν το σώμα ενός τίμιου άντρα ν᾽ ατιμάσουν,
κι ανάξια να το πετάξουν πέρα.
Όμως εσένα, αίμα του γέροντα πατέρα σου Λαέρτη,
σ᾽ ετούτη την ταφή να βάλεις χέρι διστάζω να σ᾽ αφήσω,
μήπως και κάνω στον νεκρό κάτι δυσάρεστο.
Σ᾽ όλα τα υπόλοιπα δέχομαι εγώ τη συνδρομή σου,
φέρε μαζί σου και όποιον άλλο θες απ᾽ τον στρατό,
δεν πρόκειται άσχημα να αισθανθώ.
Εγώ παίρνω όλη τη φροντίδα πάνω μου· πάντως εσύ
να ξέρεις, είσαι για μας γενναίος άντρας κι έντιμος.
1400 ΟΔ. Θα το ᾽θελα, ωστόσο· αν όμως δεν αισθάνεσαι άνετα
με τη συμμετοχή μου, υποχωρώντας δέχομαι
τους λόγους σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου