ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Ἰφιγένεια ἡ ἐν Ταύροις (392-420)

ΧΟ. κυάνεαι κυάνεαι [στρ. α]

σύνοδοι θαλάσσας, ἵν᾽ οἶ-
στρος ὁ ποτώμενος Ἀργόθεν ἄ-
395 ξενον ἐπ᾽ οἶδμα διεπέρασεν…
Ἀσιήτιδα γαῖαν
Εὐρώπας διαμείψας.
τίνες ποτ᾽ ἄρα τὸν εὔυδρον δονακόχλοα
400 λιπόντες Εὐρώταν ἢ
ῥεύματα σεμνὰ Δίρκας
ἔβασαν ἔβασαν ἄμικτον αἶαν, ἔνθα κούρᾳ
δίᾳ τέγγει
405 βωμοὺς καὶ περικίονας
ναοὺς αἷμα βρότειον;

ἦ ῥοθίοις εἰλατίναις [ἀντ. α]
δικρότοισι κώπαις ἔπλευ-
σαν ἐπὶ πόντια κύματα, νά-
410 ιον ὄχημα λινοπόροισί αὔραις,
φιλόπλουτον ἅμιλλαν
αὔξοντες μελάθροισιν;
φίλα γὰρ ἐλπὶς γ᾽ ἐπὶ πήμασι βροτῶν
415 ἄπληστος ἀνθρώποις, ὄλ-
βου βάρος οἳ φέρονται
πλάνητες ἐπ᾽ οἶδμα πόλεις τε βαρβάρους περῶντες,
κοινᾷ δόξᾳ·
γνώμα δ᾽ οἷς μὲν ἄκαιρος ὄλ-
420 βου, τοῖς δ᾽ ἐς μέσον ἥκει.

***

ΧΟΡ. Ω γαλάζιο, βαθυγάλαζο
σμίξιμο των θαλασσών,
όπου απ᾽ τ᾽ Άργος η βοϊδόμυγα πετώντας
πέρα πέρασε απ᾽ το κύμα τ᾽ αφιλόξενο
την Ιω τη γελαδόμορφη
για τις χώρες της Ασίας απ᾽ την Ευρώπη!
Σαν ποιοί να ᾽ναι που του Ευρώτα
άφησαν τα ωραία νερά
400 και τα πράσινα καλάμια
ή το ρέμα το τρισέβαστο της Δίρκης,
για να φτάσουν σ᾽ άγρια χώρα, όπου για χάρη
της διογέννητης παρθένας
αίμα ανθρώπινο ποτίζει
το βωμό και το ιερό της,
τον περίστυλο ναό;

Με τραβήγματα διπλόκροτα
των ελάτινων κουπιών,
με πανιά λινά απ᾽ ανέμους φουσκωμένα
410 ποντοπόροι ν᾽ αρμενίσανε στα κύματα
απ᾽ τον πόθο, απ᾽ τη λαχτάρα τους
σωρούς πλούτου μες στα σπίτια τους να υψώσουν;
την καρδιά γλυκαίν᾽ η ελπίδα
κι είν᾽ αχόρταγη —πηγή
συμφορών— για τους ανθρώπους
που τα κέρδη κυνηγούνε τα μεγάλα
ταξιδεύοντας στις χώρες των βαρβάρων·
όνειρο κοινό ειναι σ᾽ όλους,
420 μα του κέρδους η έγνοια σε άλλους
άμετρη είναι, σε άλλους πάλι
με το μέτρο το σωστό.