“Η γη πάντα σκληραίνει μετά τη βροχή” λέει μια ιαπωνική παροιμία. Μια φράση με πολύ αλήθεια συμπυκνωμένη σε λίγες λέξεις. Όπως το χώμα σκληραίνει μετά τη βροχή, έτσι ακριβώς αντιδράει και το σώμα μετά τα δάκρυα, γιατί ένας άνθρωπος που έχει πονέσει, ένας άνθρωπος που έχει κλάψει, γίνεται πάντα πιο δυνατός.Η ζωή δεν είναι εύκολη, υπάρχουν όμως και άνθρωποι που βιώνουν περισσότερες δυσκολίες απ’ τους υπόλοιπους. Είναι αυτοί που οι περισσότεροι κοιτάμε με δέος κι απορούμε πώς αντέχουν! Πώς μπορούν και συνεχίζουν! Από πού αντλούν τόση δύναμη!
Η γη σκληραίνει μετά τη βροχή κι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που πόνεσαν πολύ, δεν είχαν άλλη επιλογή παρά να σκληρύνουν, μετά τα τόσα δάκρυα. Δεν είχαν άλλη επιλογή, απ’ το να βρουν τη δύναμη μέσα τους για να πάνε παρακάτω, γιατί παρά τα βάσανα, παρά τον πόνο, η ζωή συνεχίζεται…
Οι άνθρωποι που έχουν πονέσει πολύ, γίνονται πιο δυνατοί. Κάποιοι γίνονται και πιο σκληροί. Υπάρχουν κι αυτοί, που ο πόνος ατσαλώνει και τα μέσα τους. Υπάρχουν κι αυτοί που έλαβαν πόνο και δεν θα διστάσουν να μοιράσουν πόνο. Υπάρχουν κι αυτοί…
Υπάρχουν όμως κι οι άλλοι. Αυτοί που ατσαλώθηκαν μόνο εξωτερικά. Για να αντέχουν. Υπάρχουν κι αυτοί, αυτοί που πόνεσαν πολύ και κρύβουν μέσα τους μια απέραντη ευαισθησία. Που δεν αντέχουν να βλέπουν άλλους να πονούν. Που απλώνουν το χέρι στον συνάνθρωπο. Που δίνουν ότι μπορούν για να βοηθήσουν. Όχι για το ευχαριστώ, αλλά επειδή ξέρουν πως είναι να πονάς. Η γη σκληραίνει μετά τη βροχή κι υπάρχουν κάτι “χώματα” στα οποία υποκλινόμαστε…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου