ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ - Ὄρνιθες (1743-1765)

ΠΙ. ἐχάρην ὕμνοις, ἐχάρην ᾠδαῖς·
ἄγαμαι δὲ λόγων. ἄγε νυν αὑτοῦ
1745 καὶ τὰς χθονίας κλῄσατε βροντὰς
τάς τε πυρώδεις Διὸς ἀστεροπὰς
δεινόν τ᾽ ἀργῆτα κεραυνόν.
ΧΟ. ὦ μέγα χρύσεον ἀστεροπῆς φάος,
ὦ Διὸς ἄμβροτον ἔγχος
1750 πυρφόρον, ὦ χθόνιαι βαρυαχέες
ὀμβροφόροι θ᾽ ἅμα βρονταί,
αἷς ὅδε νῦν χθόνα σείει,
Δῖα δὲ πάντα κρατήσας
καὶ πάρεδρον Βασίλειαν ἔχει Διός.
Ὑμὴν ὤ, Ὑμέναι᾽ ὤ.
1755 ΠΙ. ἕπεσθέ νυν γαμοῦσιν, ὦ
φῦλα πάντα συννόμων
πτεροφόρ᾽, ἐπὶ πέδον Διὸς
καὶ λέχος γαμήλιον.
ὄρεξον, ὦ μάκαιρα, σὴν
1760χεῖρα καὶ πτερῶν ἐμῶν
λαβοῦσα συγχόρευσον· αἴ-
ρων δὲ κουφιῶ σ᾽ ἐγώ.
ΧΟ. ἀλαλαί, ἰὴ παιών·
τήνελλα καλλίνικος, ὦ
1765 δαιμόνων ὑπέρτατε.

***
ΠΙΣ. Τα τραγούδια κι οι ύμνοι μεγάλη μου δώσαν χαρά·
τα καλά σας τα λόγια μ᾽ ευφραίνουν βαθιά.
Μα να υμνήσετε θέλω κι αυτές τις βροντές
που τραντάζουν τη γη
και του Δία τη φλογάτη αστραπή
και μαζί τον αψύ τρομερό κεραυνό
που φλογίζει και καίει.

ΧΟΡ. Ω εσύ τρανό της αστραπής, ολόχρυσο εσύ φέγγος,
πυραχτωμένε κεραυνέ, θεϊκό του Δία πελέκι,
1750 κι εσείς γεννήτρες της βροχής, βροντές μας κοσμοσείστρες,
τώρα μ᾽ εσάς ο αφέντης μας, μ᾽ εσάς τη γη τραντάζει·
νίκησε αυτός, στα χέρια του των όλων η εξουσία,
δικιά του και η ομόθρονη του Δία, η Βασιλεία,.
Ω χαρές, Υμέναιε ω!

ΠΙΣ. Νύφη ακλουθάτε και γαμπρό,
ω εσείς συντρόφοι φτερωτοί,
εκεί στου Δία την απλωσιά,
στην κλίνη μας τη νυφική.
Το χέρι σου άπλωσε, καλή,
1760 και πιάσε με έτσι απ᾽ τα φτερά
και χόρευε μ᾽ εμέ· ελαφρά
θα σε σηκώνω εγώ ψηλά.
Φεύγουν χορεύοντας, ενώ τους ακολουθεί ο Χορός, χορεύοντας κι αυτός και τραγουδώντας.
ΧΟΡ. Ω λαλαλά λαλά λαλά!
Χαίρε, μεγάλε νικητή
και πρώτε απ᾽ όλους τους θεούς.