Το Κρυφτό

Ήσυχη δύναμη. Ήσυχος, σοβαρός, μετρημένος. Μέχρι να νιώσεις άνετα. Έπειτα ανεβάζεις τα ρολά. Τότε γίνεσαι κάποια άλλος! Για κάποιους πολύ καλύτερος και για κάποιους χειρότερος.

Τι γίνεσαι όμως; Γίνεσαι λίγο αστείος. Λίγο δυνατός. Και έπειτα συνειδητοποιούν το χάος. Αυτό που κρύβεις μέσα σου. Κι είσαι όντως όλα αυτά; Όχι! Δεν είσαι. Στο μυαλό και στην ψυχή σου γίνονται ολόκληροι πόλεμοι. Και όχι, το χάος που φανερώνεις δεν είναι το ίδιο με αυτό που συμβαίνει μέσα σου! Μέσα σου υπάρχουν τόσο σκοτεινά σημεία που όταν ‘’πέφτει’’ λίγο φως πάνω τους τρομάζεις και βρίζεις και κατηγορείς τον εαυτό σου και παγώνεις. Μένεις ακίνητος χωρίς να μπορείς να τα αντικρίσεις κι έτσι παίρνεις την πιο λάθος απόφαση. Να τα αφήσεις έτσι όπως είναι! Να τα κρύψεις για άλλη μια φορά.

Κρυφτό! Το αγαπημένο σου παιχνίδι! Κρυμμένα λόγια, κρυμμένες σκέψεις, κρυμμένα συναισθήματα, κρυμμένες ανάγκες κι εσύ σαν ένας καλός παίκτης συνεχίζεις να κρύβεσαι από την αλήθεια!

Στην κρυψώνα σου λοιπόν, μένεις για λεπτά, ώρες, μέρες, χρόνια! Και διασχίζεις τη ζωή καμουφλαρισμένη και πάντα στην κρυψώνα σου!

Ξέρω τι σκέφτεσαι «κανείς δεν με ξέρει και κανείς δεν θα με μάθει» έλα όμως που δεν είναι αυτό το θέμα… εσύ δεν ξέρεις τον εαυτό σου! Εσύ ποτέ δεν θα τον μάθεις! Θα μείνεις στην κρυψώνα σου μέχρι τη στιγμή που θα νιώσεις πως τόσο καιρό μόνος έμαθες τα πάντα για σένα.

Ξέρεις όμως τι θα γίνει όταν θα βγεις στο φως; Θα τυφλωθείς έπειτα θα σκοντάψεις! Στη σιγουριά σου και στην ‘’γνώση’’ σου!

Όμως ούτε σιγουριά έχεις ούτε γνώση κι όταν το καταλάβεις θα είναι αργά, θα έχεις χτυπήσει και το τραύμα θα είναι θανατηφόρο! Και ξέρεις γιατί; Γιατί η κρυψώνα σου, σου έφαγε τα χρόνια και τη δύναμη! Δεν θα έχεις μήτε χρόνο για να σε μάθεις μήτε δύναμη για να επουλώσεις τις πληγές που με τόση έπαρση νόμιζες πως το κρυφτό θα επούλωνε!

Γι’ αυτό πάνε πες τώρα φτου ξελευτερία κι ας σε πιάσει η αλήθεια! Καλύτερα να τα φυλάς και να ελέγχεις το παιχνίδι παρά να μένεις κρυμμένος και να σε ελέγχει αυτό!