Δεν είναι αναγκαίο να καταλάβουν άλλοι τον δικό μου κόσμο

Κάποια στιγμή, οι άνθρωποι αναλογίζονται... "Έκανα αρκετά στη ζωή μου; Άξιζε η ζωή μου;" Ποτέ δεν ήμουν καλός στο μέτρημα...

Δεν μετρούσα "καλά" τα λεφτά μου, τις αποτυχίες μου, τις επιτυχίες μου, τις αναμνήσεις μου, το χρόνο μου... Τουλάχιστον όχι όπως τα μετράει συνήθως η κοινωνία.

Μικρός διάβαζα πολλές ιστορίες... και προσωπικές. Τις λεγόμενες αυτοβιογραφίες ή βιογραφίες. Ήθελα να μπαίνω βιωματικά μέσα στο κάθε έργο, για να αισθάνομαι, να έχω την αίσθησή του. Χωρίς να το έχω καταλάβει ακόμα, αγωνιούσα να ζήσω, όσα περισσότερα αλλά και όσο βαθύτερα, αυτή τη ζωή που με φιλοξενεί.

Σ' αυτό το στάδιο, θα μπορούσα να γράψω όχι μια, αλλά πολλές ιστορίες. Η κάθε μια διαφορετική, πολύχρωμη, πραγματική. Όμως, τώρα ξέρω πως δεν θα είχε καμία απολύτως σημασία για το πλατύ κοινό.

Την κάθε μια από αυτές, την έχουν ζήσει μαζί μου αρκετοί άνθρωποι. Ο καθένας από τη δική του οπτική, μέσα από τις δικές του ανάγκες, ερμηνείες, επιθυμίες. Μικρός αγωνιούσα να μοιάζουν οι εικόνες, τα συναισθήματα, τα συμπεράσματα. Φάνταζε πολύ απομονωμένος κόσμος και στενάχωρος, αν δεν μοιραζόταν με άλλους. Για πολλούς λόγους δεν αντέχεται αν δεν ξέρεις...

Όμως, κανενός η οπτική δεν είναι, δεν μπορεί να είναι, ακριβώς ίδια με τη δική μου. Κανένας δεν έχει ακριβώς τις ίδιες πληροφορίες στον υπολογιστή του, και το σημαντικότερο, κανείς δεν αποθηκεύει ακριβώς όπως εγώ. Το αστείο είναι, πως ούτε κι εγώ αποθηκεύω ακριβώς όπως εγώ...

Κάθε φορά, σε κάθε νέα φάση της ζωής μου, με κάθε νέο ξύπνημα, συνειδητοποίηση, άνοιγμα, αποφασίζω να αποθηκεύω διαφορετικά. Αν και τα ίδια εξακολουθούν να είναι τα σημαντικά, έχουν τελείως άλλο τρόπο καταχώρησης. Που δεν έχει και τόση σημασία τελικά, έξω από το χρόνο του βιώματος.

Καθημερινά, μπορώ να γράψω πολλές ιστορίες. Μπορώ να διηγηθώ πολλές αποκαλύψεις που θα έμοιαζαν εξωπραγματικές ή και φανταστικές. Είναι τα μηνύματα, τα σύμβολα, τα μοτίβα, το νόημα που η ζωή μάς παρουσιάζει, κάθε λεπτό, φτάνει να είμαστε εκεί να τα δούμε. Μέσα από τα πάντα...

Το κινητό που θα αποφασίσεις να αγοράσεις τη δεδομένη στιγμή, τον τρόπο που οδηγείς το αυτοκίνητό σου, τη σχέση σου με το φαγητό, την άποψη που έχεις για τους άλλους, τον τρόπο και τη διάθεση που ξυπνάς το πρωί, τις συνήθειές σου... Κάθε πράξη, σκέψη και συναίσθημα μιλάει, σε μια άλλη, εντελώς διαφορετική γλώσσα, για Σένα!

Ένας τελείως άλλος κόσμος υπαρκτός, φανερός (μπροστά στα μάτια μας), που ξέρω πως δεν γίνεται αντιληπτός από την πλειονότητα των ανθρώπων. Είναι άλλες οι διαδρομές του. Πρέπει να βγεις έξω από το όνειρο για να τον δεις, αν και πάντα παρών, σε αυτόν.

Δεν μπορώ να διανοηθώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν τον μαγικό κόσμο, που διαθέτει τις απαντήσεις, που αποκαλύπτει νοήματα, που σχηματίζει την εικόνα του πάζλ, που εξουδετερώνει το χρόνο, που φανερώνει την αλήθεια. Και έχω χαλαρώσει....

Δεν είναι αναγκαίο να καταλάβουν άλλοι τον δικό μου κόσμο, αλλά τον δικό τους. Δεν είναι αναγκαίο να συμμερίζονται τις δικές μου απόψεις, αλλά να γνωρίζουν τις δικές τους. Δεν πρέπει κανείς να έχει το βάρος της ευθύνης της δικής μου ευτυχίας, αξίας, επιβεβαίωσης, ασφάλειας. Γιατί τίποτα από όλα αυτά δεν εξαρτάται από οποιοδήποτε όνειρο, καμία προσωρινή κατάκτηση, δέσμευση, εξασφάλιση.

Και το μαγικά αποκαλυπτικό είναι πως συναντιόμαστε πέρα από τα προσωπικά μας όνειρα και υποκειμενικές θεάσεις...

Εκεί, στη μαγική "χώρα", έξω από το χώρο και το χρόνο, επικοινωνούμε "τηλεπαθητικά", γνωρίζουμε χωρίς εξαρτήσεις και μορφές, συναντιόμαστε βαθύτερα από τα επιφανειακά συναισθήματα που γνωρίζαμε. Γινόμαστε ΕΝΑ, κατ' Επιλογήν, παρά τις όποιες αντιρρήσεις, μη κατανοήσεις και ανικανότητα εξήγησης του ονειρικού μας εαυτού.

Οι ιστορίες γράφονται κάθε στιγμή... Άπειρες και μοναδικές! Μοιράζονται μόνο με αυτούς που βλέπεις να "αιωρούνται" μαζί σου, παρατηρητές όσων διαδραματίζονται, συνειδητούς μετόχους σε έργα που γράφονται στην τροχιά του χρόνου, για να αποκαλύψουν, να οδηγήσουν, να δημιουργήσουν, πέρα από αυτά.

Η μνήμη και η μεταφορά της γνώσης αποτελεί μόνο ένα μέρος της συμμετοχής αλλά και του αγγίγματός μας στη συνειδητότητα. Τα πιο αληθινά, τα πιο λεπτά στρώματα της συνείδησης, δύσκολα μπαίνουν σε λέξεις, δύσκολα αποτυπώνονται στο χρόνο είτε προφορικά είτε γραπτά. Και είναι όλα αυτά που επηρεάζουν περισσότερο, είναι αυτά που αφήνουν "μεγαλύτερο" αποτύπωμα στην ύπαρξη, διαχρονικά!