Χαμογέλα μου…

Χαμογέλα μου μωρό μου, κάνε τον κόσμο μου χαρούμενο και εμένα ευτυχισμένο, αφού μπορείς… Αφού σου έχω δώσει άπλετο χρόνο και χώρο κάνε το… Κάνε με να σε γουστάρω και να σε αγαπάω, κάνε με να σε ερωτεύομαι κάθε μέρα πιο πολύ. Δεν θέλω να βαρεθώ να αισθάνομαι για σένα, κάνε όμως κι εσύ ότι μπορείς γι’ αυτό. Το χαμόγελο σου κι η αγάπη σου μου αρκούν για να είμαι ευτυχισμένος…

Άλλωστε στο έχω πει, έχεις ένα από τα ομορφότερα χαμόγελα που έχω συναντήσει… Λαμπερό πρόσωπο με καθαρή ψυχή… Αχ και να ήξερες πόσα πολλά είσαι για μένα μωρό μου… Τόσα όσα, ίσως να μην μάθεις ποτέ… Όσα σου έχω πει, όσα σου έχω γράψει και γράφω κατά καιρούς και όλα εκείνα που θέλω να σου πω… Όμως δεν πρόκειται να το κάνω αν δεν μου δοθεί χώρος…

Εσύ με ξέρεις καλά, δεν δίνομαι και δεν εξωτερικεύω εύκολα αυτά που νιώθω, εκτός κι αν νιώθω πως πνίγομαι πια, τότε και μόνο… Μέχρι τότε, όλοι στο σκοτάδι… Με σένα ήταν αλλιώς από την αρχή και μέχρι σήμερα… Δεν θα μάθαινες αν δεν μιλούσα και δεν θα ηρεμούσα αν δεν το έκανα. Το «time limit» που λέμε… Έως εκεί άντεξα και μετά τα πήρα σβάρνα όλα, εμένα, την καρδιά μου, τα αισθήματα μου, εσένα… Τίποτα δεν έμεινε όρθιο…

Και τώρα; Τώρα το κενό, η σιωπή, που καμιά φορά την σπάω εγώ γιατί με φρικάρει… Αλλά σε γενικές γραμμές απόλυτη σιωπή… Αναρωτιέμαι καμιά φορά να ήξερα τι νιώθεις… Τι κρύβεις μέσα στο μυαλό σου, όχι απαραίτητα για μένα αλλά γενικά… Δεν μπορώ ακόμα να το διαβάσω. Ίσως δεν έχω προσπαθήσει, ίσως φοβάμαι… Δεν ξέρω τι στα κομμάτια φταίει… Κρύβεις τα πάντα στη σιωπή… Όμως η σιωπή δεν είναι πάντα ‘χρυσός’… Κάποιες φορές μπορεί να είναι καταστροφική για όλους…

Μια εξήγηση όλοι την οφείλουν και όλοι την αξίζουν, έτσι ώστε να γίνει το επόμενο βήμα, για να προχωρήσει η ζωή, είτε μαζί είτε χωριστά. Άλλωστε για να αλλάξουμε σελίδα στη ζωή μας, λογικό είναι να έχουμε διαβάσει την προηγούμενη ώστε να μην χρειαστεί να γυρίσουμε ξανά πίσω… Τα πίσω γυρίσματα δεν ωφέλησαν ποτέ κανέναν.

Μέχρι τότε και για όσο με κρατούν οι δυνάμεις μου, εγώ θα χαμογελάω και θα σ’ αγαπάω, τόσο όσο δε φαντάζεσαι… Όχι για σένα τόσο, αλλά για μένα μωρό μου, γιατί γουστάρω να σε νιώθω κοντά μου, στην ψυχή και την καρδιά μου…

Άλλωστε, οι μεγάλες οι αγάπες δεν λένε ποτέ αντίο, παρά μόνο τα ξαναλέμε..