Το 1957, ο Karl P. Schmidt, ένας εμπειρογνώμονας φιδιών και ερπετολόγος, εργαζόταν στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Σικάγο.
Στις 25 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, άρχισε να εξετάζει ένα δηλητηριώδες φίδι που έφεραν στο μουσείο, προκειμένου να προσδιορίζει το είδος του νέου αυτού ερπετού.
Αν και ήταν δύσκολο να εντοπίσει την «ταυτότητα» του πλάσματος, πίστευε ότι ήταν ένα σχετικά μικρό δηλητηριώδες φίδι της Αφρικής, που «ακούει» στο όνομα boomslang.
Αλλά, τότε έγινε κάτι τραγικά αναπάντεχο: Το φίδι τον δάγκωσε. Το ενδιαφέρον σε αυτή την περίπτωση, είναι ότι ο Schmidt δεν προσπάθησε να ζητήσει βοήθεια, όπως θα έκανε ο κάθε ένας, αλλά αντ’ αυτού αποφάσισε να καταγράψει τις επιπτώσεις από το δηλητήριο στον οργανισμό του, σε ένα «ημερολόγιο θανάτου».
Στο βίντεο από το Science Friday’s, ο Tom McNamara περιγράφει πώς ο Schmidt κατέγραψε τις τελευταίες του ώρες.
Οι λεπτομέρειες, είναι το λιγότερο, τραγικές. Ώρες πριν ο ερπετολόγος αφήσει την τελευταία του πνοή, του ζητήθηκε να τον εξετάσει γιατρός, αλλά εκείνος αρνήθηκε.
Πίστευε ότι έτσι θα «διατάραζε τα συμπτώματα». Ήταν επιστήμονας, είχε περιέργεια και ήταν σχολαστικός και ήθελε να καταγράψει τις αντιδράσεις του οργανισμού στο δηλητήριο. Κάτι που το πλήρωσε με την ίδια του τη ζωή.
Στις 25 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, άρχισε να εξετάζει ένα δηλητηριώδες φίδι που έφεραν στο μουσείο, προκειμένου να προσδιορίζει το είδος του νέου αυτού ερπετού.
Αν και ήταν δύσκολο να εντοπίσει την «ταυτότητα» του πλάσματος, πίστευε ότι ήταν ένα σχετικά μικρό δηλητηριώδες φίδι της Αφρικής, που «ακούει» στο όνομα boomslang.
Αλλά, τότε έγινε κάτι τραγικά αναπάντεχο: Το φίδι τον δάγκωσε. Το ενδιαφέρον σε αυτή την περίπτωση, είναι ότι ο Schmidt δεν προσπάθησε να ζητήσει βοήθεια, όπως θα έκανε ο κάθε ένας, αλλά αντ’ αυτού αποφάσισε να καταγράψει τις επιπτώσεις από το δηλητήριο στον οργανισμό του, σε ένα «ημερολόγιο θανάτου».
Στο βίντεο από το Science Friday’s, ο Tom McNamara περιγράφει πώς ο Schmidt κατέγραψε τις τελευταίες του ώρες.
Οι λεπτομέρειες, είναι το λιγότερο, τραγικές. Ώρες πριν ο ερπετολόγος αφήσει την τελευταία του πνοή, του ζητήθηκε να τον εξετάσει γιατρός, αλλά εκείνος αρνήθηκε.
Πίστευε ότι έτσι θα «διατάραζε τα συμπτώματα». Ήταν επιστήμονας, είχε περιέργεια και ήταν σχολαστικός και ήθελε να καταγράψει τις αντιδράσεις του οργανισμού στο δηλητήριο. Κάτι που το πλήρωσε με την ίδια του τη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου