Όταν η "χυλόπιτα" ραγίζει κυριολεκτικά καρδιές

Ένας χωρισµός ή μια απόρριψη ερωτική ή φιλική δεν είναι ποτέ ευχάριστη. Aκόµη και στην περίπτωση που η απόφαση για το τέλος µιας σχέσης έχει ληφθεί από κοινού, είναι αναπόφευκτο να βιώσουµε πένθος για ό,τι χάσαµε, ακόµη και αν αυτό για το οποίο πενθούµε δεν είναι παρά η φαντασίωση µιας καλής σχέσης. Όταν η "χυλόπιτα" επιβεβαιώνεται επιστημονικά και προκαλεί όχι μόνο σωματικό αλλά και ψυχικό πόνο.

Μελέτες που πραγματοποίησαν δύο ολλανδικά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης απέδειξαν ότι όταν μας ακυρώνουν δεν πληγώνεται μόνο ο εγωισμός, αλλά πληγώνεται και η καρδιά μας.

Η  έρευνα η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο Psychological Science κατέστησε σαφές ότι η καρδιακή λειτουργία επιβαρύνεται από την απόρριψη αφού οι παλμοί πέφτουν κατακόρυφα.

Αναλυτικότερα το πείραμα που έγινε σε νεαρά άτομα έδειξε ότι ο εγκέφαλος επεξεργάζεται το σωματικό και ψυχικό πόνο σε συγκεκριμένες περιοχές.

Όλα ξεκίνησαν όταν τρεις κορυφαίοι καθηγητές της κλινικής ψυχολογίας από δύο πανεπιστήμια της Ολλανδίας, οι Μπρίγκτε Γκίντερ Μορ, Έβελιν Κρόνε και Μόριτς Βαν ντε Μόλεν, θέλησαν να ανακαλύψουν τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να μας πληγώσει σωματικά ο πόνος που γεννιέται ύστερα από μια απόρριψη. Και τον εντόπισαν προκαλώντας, ούτε λίγο ούτε πολύ, αρρυθμία σε όσους «έφαγαν χυλοπίτα» από άλλους φοιτητές.

Όπως υποστήριξαν οι ειδικοί  «κάποιοι εθελοντές που έλαβαν μέρος στο πείραμα περιέγραψαν την εμπειρία ως αρκετά εφιαλτική, ενώ δεν δίστασαν να αποκαλύψουν ότι ένιωσαν γρήγορους παλμούς στο στήθος, ένα αδικαιολόγητο βάρος, ακόμα και καούρες».

 Από την πλευρά του  ο διάσημος Γάλλος ψυχίατρος, νευροεπιστήμονας Νταβίντ Σερβάν Σρεμπέρ, συγγραφέας  υποστηρίζει ότι ο συναισθηματικός εγκέφαλος -από όπου προέρχονται οι ενστικτώδεις και συναισθηματικές αντιδράσεις μας- επηρεάζεται άμεσα από την καρδιά.
 
Όπως μάλιστα εξηγεί μεταξύ καρδιάς και εγκεφάλου υπάρχει μια συνεχής ανταλλαγή δεδομένων και πληροφοριών!. Όταν η καρδιά μας χτυπά με υγιή τρόπο, μπορεί να θεραπεύσει το άγχος, την κατάθλιψη και την ένταση.

Συγκεκριμένα σε συνθήκες μεγάλης συγκινησιακής φόρτισης ο μυελός των επινεφριδίων, που ελέγχεται από το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, εκκρίνει τις ορμόνες αδρεναλίνη (επινεφρίνη) και νοραδρεναλίνη (νορεπινεφρίνη).
Αυτές οι ουσίες με τη σειρά τους ερεθίζουν την καρδιά δημιουργώντας αρρυθμίες ή κατευθύνονται στα αιμοφόρα αγγεία προκαλώντας υψηλή αρτηριακή πίεση.
Γενικότερα η καρδιά επηρεάζεται άμεσα από την ισορροπία ή τη δυσλειτουργία του ορμονικού συστήματος - μην ξεχνάμε τις περιπτώσεις θυρεοειδούς και εμμηνόπαυσης...».

Ένα άκρως ενδιαφέρον συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι οι γυναίκες, λόγω ιδιοσυγκρασίας, είναι πιο ευαίσθητες στις εκδηλώσεις των διάφορων διαταραχών των καρδιακών παλμών   έπειτα από συγκινησιακή φόρτιση ή στρες»

Ιωάννης Στοβαίος: Ανθολόγιο ελληνικής Σοφίας

ΤΟ "ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ" ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ

Στοβαίος ήταν συγγραφέας ο οποίος έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. Καταγόταν από τους Στόβους της Μακεδονίας (στην Παιονία). Το γνωστότερό του έργο είναι το "Ανθολόγιο", το οποίο αποτελείται από περισσότερα απο 500 αποσπάσματα έργων ποιητών, φιλοσόφων και ρητόρων. Η αξία του είναι αδιαμφισβήτητη καθώς χάρη σε αυτόν σώθηκαν αποσπάσματα χαμένων έργων.

 Ο συγγραφέας θέλοντας να αφήσει στο γιο του Σεπτίμιο μια παρακαταθήκη σοφίας, ώστε να βελτιώσει τα ελαττώματα του χαρακτήρα του, συγκέντρωσε στο έργο του αυτό το απόσταγμα της σοφίας 204 φιλοσόφων και ιστορικών.Το έργο εκτεινόταν σε τέσσερα βιβλία, αλλά δε σώζεται ολόκληρο και μάλιστα σε αυτό έχουν γίνει μεταγενεστέρως επεμβάσεις. Η πρώτη έκδοση έγινε το 1536 στη Βενετία.

Τελικα,αυτη η παρακαταθηκη σοφιας εμεινε σε ολη την ανθρωποτητα δινοντας σε ολους μας την δυνατοτητα να βελτιωσουμε τα ελλατωματα μας και να γινουμε περισσοτερο ανθρωποι μελετωντας τον τεραστιο πλουτο που μας αφησαν οι Ελληνες. (Η παραθεση θα γινει με προσθεση λιγων αποφθεγματων καθημερινα μεχρι την ολοκληρωση των.)

ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΗΣ

Πυθαγορας "Να εχεις αγρυπνο τον νου σου,γιατι ο υπνος του μυαλου ειναι συγγενης του θανατου.","Προτιμησε να εισαι ισχυρος στην ψυχη παρα στο σωμα.","Κανε εργα μεγαλα χωρις να υποσχεσαι τα μεγαλα","Να προτιμας τα δυσκολα απ΄τα ευκολα για να σφυρηλατεις την αρετη σου.","Καθε παθος της ψυχης ειναι εχθρος μεγιστος για την σωτηρια της"
Σωκρατης "Δεν πρεπει να θεωρηται σπουδαιος ανθρωπος αυτος που εχει μεγαλη περιουσια αλλα αυτος που εχει ευγενικη και δυνατη ψυχη""Ουτε το καραβι πρεπει να εξαρταται απο μια αγκυρα ,ουτε η ζωη απο μια ελπιδα."

Μουσωνιος "Δεν ειναι δυνατον να ζησης ηθικα την μερα σου,αν δεν την θεωρησεις ως την τελευταια της ζωης σου."
Αντισθενης "Ουτε συμποσιο χωρις συνομιλια,ουτε πλουτος χωρις αρετη εχει ευχαριστηση."

Ισοκρατης "Δεν υπαρχει αποκτημα πιοσ σεβαστο και σιγουρο απο την αρετη"

Πλατων "Οσοι φιλοσοφουν σωστα μελετουν τον θανατο και το να πεθαινουν ειναι γι'αυτους καθε αλλο παρα φοβερο"."Ολο το χρυσαφι της γης δεν ειναι ισαξιο με την αρετη"
Ξενοφων "Οι αρετες αυξανονται με την μαθηση και την μελετη"

ΠΕΡΙ ΚΑΚΙΑΣ

Μενανδρος "Μισω τον πονηρο οταν πει σωστο λογο"

Αισχυλος "Ο Θεος τη διχονοια σπερνει στους θνητους οταν θελησει σπιτι ν'αφανισει"
Σοφοκλης "Μες τους και ενας σοφος χανεται."

Φιλημον "Ποσο γενικα ειναι κακη η φυση του ανθρωπου.Διαφορετικα δεν θα ειχε αναγκη απο νομο.Νομιζεις πως ο ανθρωπος διαφερει απο τα αλλα θηρια?Μοναχα στο σχημα.Ορθιος ειναι αυτος και τα αλλα μπουσουλανε.."

Μουσωνιος "Τι κατηγορουμε τους τυραννους αφου απο καιρο εχουμε γινει χειροτεροι τους?Εχουμε τις ιδιες διαθεσεις αλλα οχι τις ιδιες τυχες.."
Θεοκριτος "Μερικοι προσπαθουν να καλυψουν την κακια τους με διαφορα ονοματα,ονομαζουν απλοτητα τον να εμπαιζουν τους αλλους και την φιλαργυρια την λενε προνοητικοτητα."

Διων "Οι αγαθοι δουλοι ειναι ελευθεροι,ενω οι κακοι ελευθεροι ειναι δουλοι των επιθυμιων τους."
Ιαμβλιχος "Εξισου επικινδυνο ειναι να δωσεις μαχαιρι σε τρελλο και δυναμη στον κακο."
Αναχαρσις "Οταν ρωτηθηκε τι ειναι εχθρικο προς τους ανθρωπους απαντησε:ο εαυτος τους.."
Σωκρατης "Ειναι το ιδιο να αραζεις ενα σκαφος σε αδυνατη αγκυρα και μια ελπιδα σε φαυλη πεποιθηση.
Αισχινης "Να μισηται διπλα πρεπει ο κακος που υποκρινεται με γνωρισματα αγαθων."

ΠΕΡΙ ΦΡΟΝΗΣΕΩΣ

Αισχυλος "Σοφος ειναι οποιος ξερει χρησιμα και οχι πολλα","Και ο πιο σοφος απ'το σοφο λαθευει καποτε."
Ευριπιδης "Το μυαλο και η φρονηση οταν υπαρχουν ειναι καλυτερα απο ατσαλωμενο μπρατσο","Οποιος την ιδια την φυση του τιθασσευει,αυτος ειναι σοφος και ξερει τι συμφερει."

"Του αντρα η δυναμη και οχαρακτηρας στον λογο φαινεται","Μυαλο που δεν ταιριαζει στα χρονια του ανθρωπου παντα μισος φερνει","Ο,τι δεν ειναι ασκοπο καπου ειναι χρησιμο.","Η μαθηση ειναι αχρηστη χωρις σκεψη και κριση".

Βιαντας "Παρε αποφασεις αργα αλλα εκτελεσε τες γρηγορα."

Ισοκρατης "Η δυναμη με φρονηση ωφελει,αλλα χωρις αυτην καταστρεφει.","Οταν στοχαζεσαι λαβε γνωση των περελθοντων για τα μελλοντα."."Οταν προκειται να ζητησεις συμβουλη απο καποιον πρωτα ελενξε πως διαχειριστηκε τα δικα του θεματα.Αν για τα δικα του επραξε κακα δεν θα στοχαστει καλα για τα ξενα."
Σωταδης "Η λυπη φευγει μακρυα σοφος αν εισαι",Το καλο μιμησου να σαι αριστος ανδρας",Να στεκεις μακρυα απο οσους νου δεν εχουν."
Αριστοτελης "Η ευδαιμονια δενανηκει σε αυτους που εχουν τα πολλα,αλλα σ'αυτους που εχουν τακτοποιημενο τον ψυχικο τους κοσμο"
Ηρακλειτος "Δεν ειναι καλο να γινονται ολα οσα επιθυμουν οι ανθρωποι."
Σωκρατης "Ο φρονιμος,οπως στην οδοιπορεια,δεν συσσωρευει στη τα ακριβα εφοδια,αλλα τα αναγκαια."

ΠΕΡΙ ΑΚΟΛΑΣΙΑΣ

Διογενης "Οπως σε σπιτια που εχουν πολλα φαγητα βρισκονται ποντικια,ετσι και τα σωματα που δεχονται πολυ τροφη και ηδονη σεξουαλικη προσελκυουν ισαριθμες αρρωστιες.","Σε εναν νεο που καλλωπιζοταν περισσια ειπε:Ως προς τον ανδρισμο απετυχες,ως προς την θυληκοτητα αδικεις το γυναικειο φυλο.."
Σολων "Απεφυγε τις ηδονες που υστερα φερνουν λυπη"

Κλεανθης "Οποιος ανεχεται να επιθυμει κατι αισχρο οταν βρει ευκαιρια θα το πραξει"

Αναξανδριδης "Ποτε μην κανεις τον εαυτο σου δουλο της ηδονης.Τουτο ειναι συνηθεια λαγνης γυναικας και οχι ελευθερου ανδρος."
Πλουταρχος "Η ηδονη φθειρει τα σωματα νερουλιαζοντας τα με τις τρυφηλοτητες και η συνεχεια τους κανει να χανουν το νευρο χαλαρωνοντας την δυναμη τους.Απο αλα αυτα προκυπτει η νοσηροτητα,η κουραση στην εργασια και το προωρο γηρας."

,"Ενα ολοι ζητουν απο τους Θεους την υγεια,στην ζωη τους πραττουν τα αντιθετα για αυτη.."
Πυθαγορας "Ειναι πιο απεχθες να εισαι υποδουλος των παθων σου παρα σε τυραννο.","Κανεις δεν ειναι ελευθερος αν δεν επιβαλλεται στον εαυτο του.."
Πλατων "Ειναι δυσκολο να βρεις στους ακολαστους ηθικη ηδονη και στους αρρωστους υγιεινη ηδονη."

Επικτητος "Οποιος υπερβαλλει το μετρο,τα πιο ευχαριστα καταντουν για αυτον δυσαρεστα.","Οι ανθρωποι χαιρονται να βρισκουν για τα σφαλματα τους δικαιολογιες.."

Αποφθέγματα του Πλάτωνος για την Αρετή

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΟΙΚΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Όλος ο χρυσός που βρίσκεται κάτω ή πάνω από τη γη δεν είναι αρκετός για να δοθεί σε αντάλλαγμα για την αρετή.
Το να υπερνικήσει ένας άνθρωπος τον (κατώτερο) εαυτό του είναι η πρώτη και η πιο ευγενής απ’ όλες τις νίκες· το να ηττηθεί από τον (κατώτερο) εαυτό του είναι το πιο αποτροπιαστικό και επονείδιστο πράγμα.

Οι καλές πράξεις παρέχουν δύναμη στον εαυτό μας και εμπνέουν καλές πράξεις και στους άλλους. Οι καλοί άνθρωποι δεν χρειάζονται νόμους για να ενεργούν υπεύθυνα, ενώ οι κακοί άνθρωποι θα βρουν τρόπους να τους παρακάμψουν.

Η δικαιοσύνη στη ζωή και στη συμπεριφορά της Πολιτείας είναι δυνατή μόνο εάν πρώτα κατοικεί στις καρδιές και στις ψυχές των πολιτών. Εκείνος που κάνει την αδικία γίνεται πάντα πιο ελεεινός από εκείνον που την υφίσταται.

Ο κάθε άνθρωπος μπορεί εύκολα να βλάψει, αλλά το καλό σ’ έναν άλλο δε μπορεί να το κάνει ο κάθε άνθρωπος.
Η ανθρώπινη συμπεριφορά πηγάζει από τρεις κύριες πηγές: Επιθυμία, συναίσθημα, και γνώση.

Εάν ένας άνθρωπος παραμελεί τη μόρφωση, περπατάει κουτσός μέχρι το τέλος της ζωής του. Η άγνοια είναι η ρίζα και ο βλαστός όλων των κακών.
Με το άγγιγμα της αγάπης, ο καθένας γίνεται ένας ποιητής.

Να είσαι καλοσυνάτος, διότι ο κάθε άνθρωπος που συναντάς αγωνίζεται μια σκληρή μάχη.
Καλύτερο είναι το λίγο που έχει γίνει σωστά, παρά το πολύ που έγινε χωρίς τελειότητα.

Κανείς δεν γνωρίζει εάν ο θάνατος, τον οποίο οι άνθρωποι φοβούνται ως το μεγαλύτερο κακό, ίσως είναι το ύψιστο καλό.
Η παντελής άγνοια δεν είναι τόσο τρομερό ή ακραίο κακό, και πολύ απέχει από του να είναι το χειρότερο κακό απ’ όλα· όμως η μεγάλη ευφυΐα και η πολλή γνώση, όταν συνοδεύονται από κακή ανατροφή, είναι πολύ πιο καταστροφικές.

Ανάμεσα σε εκατό γεννιέται ένας ήρωας, ανάμεσα σε χίλιους βρίσκεται ένας σοφός άνδρας, αλλά μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα μπορεί να μη βρεθεί ούτε ανάμεσα σε εκατό χιλιάδες άνδρες. Μια από τις τιμωρίες που υφίστανται οι σοφοί που αρνούνται να λάβουν μέρος στην κυβέρνηση είναι να ζουν κάτω από την κυβέρνηση χειρότερων ανθρώπων.
Η γνώμη είναι το ενδιάμεσο μεταξύ γνώσης και άγνοιας. Η φιλοσοφία είναι η ύψιστη μουσική. Τα μάτια της ψυχής του πλήθους είναι ανίκανα ν’ αντέξουν τη θεία οπτασία.
Ο μέγιστος πλούτος είναι να ζεις ικανοποιημένος με λίγα.

Οι πιο ενάρετοι άνθρωποι είναι εκείνοι που είναι ευχαριστημένοι με το να είναι ενάρετοι χωρίς να επιζητούν να φαίνονται ως τέτοιοι.
Η Πολιτεία είναι αυτή που είναι επειδή οι πολίτες είναι αυτοί που είναι.
Εύκολα συγχωρούμε ένα παιδί που φοβάται το σκοτάδι· η αληθινή τραγωδία στη ζωή είναι όταν ενήλικες φοβούνται το φως.
Πρέπει να θεωρούμε μέγιστης σπουδαιότητας το να φροντίζουμε ώστε τα πρώτα παραμύθια που τα παιδιά ακούν να έχουν προσαρμοστεί με τον πιο τέλειο τρόπο στο να προάγουν την αρετή.

Η σοφία είναι η επιστήμη των επιστημών.
Δεν θα υπάρξει τέλος στα προβλήματα των κρατών, ή της ίδιας της ανθρωπότητας, μέχρι τότε που οι φιλόσοφοι θα γίνουν βασιλείς του κόσμου, και έως ότου εκείνοι που τώρα αποκαλούμε βασιλείς και άρχοντες γίνουν πραγματικοί και αληθινοί φιλόσοφοι, οπότε η πολιτική δύναμη και η φιλοσοφία θα έλθουν στα ίδια χέρια.

Αλ Χουαρίζμι. Δηλαδή πριν ο αραβικός κόσμος προσβληθεί από την θρησκευτική πανούκλα

Ο Αμπού Αμπντουλάχ Μοχάμεντ Ιμπν Μούζα Αλ Χουαρίζμι  (Περσικά/Αραβικά: أبو عبد الله محمد بن موسى الخوارزمي) (μ.χ 780 Χορασμία, – 850) ήταν Πέρσης μαθηματικός, αστρονόμος και γεωγράφος, ένας λόγιος στον Οίκο της Σοφίας στην Βαγδάτη.

Στο βιβλίο του σχετικά με τους υπολογισμούς Κιταμπ Αλ-γκιαμπρ παρουσίασε για πρώτη φορά την συστηματική λύση της γραμμικής και δευτεροβάθμιας εξίσωσης. Θεωρείται ο «πατέρας» της άλγεβρας, τιμή την οποία μοιράζεται με τον Διόφαντο. Στον δωδέκατο αιώνα, οι λατινικές μεταφράσεις του έργου του στους Ινδικούς αριθμούς παρουσίασαν το δεκαδικό θεσιακό σύστημα αριθμού στον Δυτικό Κόσμο. Αναθεώρησε την «Γεωγραφία» του Πτολεμαίου και έγραψε για την αστρονομία και την αστρολογία.
Οι συνεισφορές του είχαν μεγάλο αντίκτυπο και στη γλώσσα, η λέξη «Άλγεβρα» προέρχεται από το Αλ-γκιαμπρ μια από τις δύο πράξεις που χρησιμοποιούσε για την επίλυση δευτεροβάθμιων εξισώσεων. Ο όρος Αλγόριθμος προέρχεται από το Algoritmi (Αλγκορίτμι), το Λατινικό του όνομα. Η Ισπανική λέξη guarismo και η πορτογαλική algarismo προέρχονται από το όνομα του, και οι δυο λέξεις σημαίνουν ψηφίο.
Βίος
Λίγα πράγματα είναι γνωστά, με σιγουριά, για την ζωή του Αλ Χουαρίζμι, ακόμα και η γενέτειρα του δεν είναι σίγουρη. Το όνομα του μπορεί να δηλώνει ότι προέρχεται από το Χουαρέζμ (Χίβα) στο σημερινό Ουζμπεκιστάν. Ο Αμπού Ρειχάν αλ-Μπιρούν αποκαλούσε τους ανθρώπους του Χουρεζμ ως «μια διακλάδωση του Περσικού λαού»
Ο Ταρίχ Αλ Τάμπαρι τον ονομάζει ως Muhammad ibn Musa al-Khwārizmī al-Majousi al-Katarbali. Το επίθετο al-Qutrubbulli μπορεί να δηλώνει ότι προέρχεται από το Qutrubbul, μια αμπελουργική περιοχή κοντά στην Βαγδάτη.
Παρόλα αυτά ο Ρασέντ Ροσντί σημειώνει:
Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι ειδικός στην εποχή ή φιλόλογος για να καταλάβει ότι η πρόταση του Αλ Τάμπαρι πρέπει να διαβάζεται ως «Muhammad ibn Mūsa al-Khwārizmī και al-Majūsi al-Qutrubbulli» και συνεπώς υπήρχαν δύο άνθρωποι (al-Khwārizmī και al-Majūsi al-Qutrubbulli) μεταξύ των οποίων το αραβικό γράμμα wa το οποίο σημαίνει και, παραλείφθηκε σε προηγούμενο αντίγραφο.

Στο βιβλίο του Ιμπν Ισχάκ αλ Ναντίμ, Kitāb al-Fihrist υπάρχει μια μικρή βιογραφία του Αλ Χουαρίζμι, μαζί με μια λίστα με τα βιβλία που έγραψε. Ο Αλ Χουαρίζμι έκανε το μεγαλύτερο μέρος του έργου του κατά την περίοδο μεταξύ του 813 και 833. Μετά την Μουσουλμανική κατάκτηση της Περσίας η Βαγδάτη έγινε το κέντρο των επιστημονικών σπουδών και του εμπορίου με αποτέλεσμα να έρχονται πολλοί έμποροι και επιστήμονες, από μακρινές χώρες όπως την Ινδία και την Κίνα, όπως έκανε και ο Αλ Χουαρίζμι. Δούλεψε στην Βαγδάτη στον Οίκο της Σοφίας, καθιερωμένο από τον Χαλίφη Αλ Μαμούν, εκεί μελετούσε τις θετικές επιστήμες και τα μαθηματικά, επίσης συμμετείχε στην μετάφραση Ελληνικών και Σανσκριτικών επιστημονικών χειρόγραφων.
Συνεισφορά
Τα έργα του Αλ Χουαρίζμι στα μαθηματικά στην γεωγραφία στην αστρονομία και στην χαρτογραφία έθεσαν τις βάσεις για τις εξελίξεις στην άλγεβρα και την τριγωνομετρία. Η συστηματική του προσέγγιση στην επίλυση γραμμικών και δευτεροβάθμιων εξισώσεων οδήγησε στην λέξη άλγεβρα η οποία προέρχεται από τον τίτλο του βιβλίου του «Συνοπτικό Βιβλίο για τον Υπολογισμό με Μεταφορά και Απλοποίηση» (Αλ-Κιταμπ αλ μουχτασαρ φι χισαμπ αλ-τζαμπρ ουαλ-μουκα μπαλαالكتاب المختصر في حساب الجبر والمق).
Το βιβλίο του Υπολογισμός με Ινδικούς Αριθμούς, γραμμένο περίπου το 825, ήταν υπεύθυνο για την διάδοση του Ινδικού αριθμητικού συστήματος σε όλη την Μέση Ανατολή και την Ευρώπη. Το βιβλίο μεταφράστηκε στα Λατινικά ως Algoritmi de numero Indorum. To Αλ Χουαρίζμι αποδόθηκε στα Λατινικά ως Algoritmi το οποίο οδήγησε στο Αλγόριθμος.
Μερικά από τα έργα του βασίστηκαν σε Περσική και Βαβυλωνιακή αστρονομία, στους Ινδικούς αριθμούς και σε Ελληνικά μαθηματικά.
Ο Αλ Χουαρίζμι συστηματοποίησε και διόρθωσε τις πληροφορίες του Πτολεμαίου για την Αφρική και την Μέση Ανατολή. Ένα άλλο σημαντικό βιβλίο του ήταν το Kitab surat al-ard («Η εικόνα της Γης», μεταφράστηκε ως Γεωγραφία) το οποίο παρουσίαζε τις συντεταγμένες βασισμένο στην «Γεωγραφία» του Πτολεμαίο αλλά με διορθωμένες τιμές για την Μεσόγειο, την Ασία και την Αφρική.
Έγραψε επίσης για μηχανικές συσκευές όπως ο αστρολάβος και το ηλιακό ρολόι.
Βοήθησε ένα έργο για τον καθορισμό της περιμέτρου της Γης και στη σύνταξη ενός παγκόσμιου χάρτη για τoν χαλίφη al-Ma’mun, επιβλέποντας 70 γεωγράφους.
Όταν, τον 12ο αιώνα, τα έργα του απλώθηκαν στην Ευρώπη μέσω λατινικών μεταφράσεων, είχαν σημαντικές επιπτώσεις στο επίπεδο της ανάπτυξης των μαθηματικών στην Ευρώπη. Εισήγαγε αραβικούς αριθμούς στη Λατινική Δύση, βασισμένους σε δεκαδικό σύστημα το οποίο αναπτύχθηκε από ινδικές πηγές.
Άλγεβρα
Το βιβλίο του Συνοπτικό Βιβλίο για τον Υπολογισμό με Μεταφορά και Απλοποίηση είναι ένα μαθηματικό βιβλίο γραμμένο περίπου το 830 μ.Χ. Το βιβλίο γράφτηκε με την ενθάρρυνση του χαλίφη Αλ-Μαμούν ως ένα δημοφιλές έργο σχετικά με τον υπολογισμό και είναι γεμάτο με παραδείγματα και εφαρμογές σε ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων στο εμπόριο, τις τοπογραφικές και τις νομικές κληρονομίες. Ο όρος άλγεβρα προέρχεται από τον ένα από τους βασικούς χειρισμούς με τις εξισώσεις που περιγράφεται σε αυτό το βιβλίο. Το βιβλίo μεταφράστηκε στα λατινικά ως Liber algebrae et almucabala από τον Ρόμπερτ Τσέστερ (Σεγκόβια, 1145) ως εκ τούτου άλγεβρα. Ένα μοναδικό αραβικό αντίγραφο, διατηρείται στην Οξφόρδη και μεταφράστηκε το 1831 από τον Φ. Ροζέν. Μια λατινική μετάφραση φυλάσσεται στο Κέιμπριτζ.
Το Αλ-Γκιαμπρ (al-jabr ) θεωρείται το θεμελιώδες κείμενο της σύγχρονης άλγεβρας. Παρείχε μια έκθεση για την επίλυση των εξισώσεων πολυωνύμου μέχρι δευτέρου βαθμού, και εισήγαγε τις θεμελιώδεις μεθόδους της “μείωσης” και “εξισορρόπησης”, αναφερόμενος στη μεταφορά των αφαιρουμένων όρων στην άλλη πλευρά της εξίσωσης, δηλαδή, την ακύρωση των όρων, όπως στις αντίθετες πλευρές της εξίσωσης.
Η μέθοδος του Αλ Χουαρίζμι για την επίλυση των γραμμικών και δευτεροβάθμιων εξισώσεων περιλαμβάνει αρχικά την μετατροπή τις εξίσωσης σε μία από τις έξι βασικές μορφές.
Πολλοί συγγραφείς δημοσίευσαν κείμενο με το τίτλο Kitāb al-ğabr wa-l-muqābala συμπεριλαμβανομένου των Abū Ḥanīfa al-Dīnawarī, Abū Kāmil Shujā ibn Aslam, Abū Muḥammad al-ʿAdlī, Abū Yūsuf al-Miṣṣīṣī, ‘Abd al-Hamīd ibn Turk, Sind ibn ʿAlī, Sahl ibn Bišr, και Šarafaddīn al-Ṭūsī.
Οι Τζ. Τζ. Ο’Κόννερ και Ε.Φ Ρόμπερτσον γράφουν στο MacTutor History of Mathematics archive:
Ίσως ένας από τους πιο σημαντικούς προόδους από άραβες μαθηματικούς ξεκίνησε με το έργο του Αλ Χουαρίζμι, δηλαδή η αρχή της άλγεβρας. Είναι σημαντικό να κατανοηθεί η σπουδαιότητα της νέας αυτής ιδέας. Ήταν μια επαναστατική κίνηση μακριά από την ελληνική έννοια των μαθηματικών που ήταν ουσιαστικά γεωμετρία. Η Άλγεβρα ήταν μια ενοποιητική θεωρία η οποία επέτρεψε τους ρητούς αριθμούς, τους άρρητους αριθμούς, τα γεωμετρικά μεγέθη, κ.λ.π., να αντιμετωπίζονται ως “αλγεβρικά αντικείμενα”. Έδωσε στα μαθηματικά μια νέα αναπτυξιακή πορεία με πολύ ευρύτερη έννοια από εκείνη που υπήρχε πριν, και παρείχε ένα όχημα για τη μελλοντική εξέλιξη του θέματος. Μια άλλη σημαντική πτυχή της εισαγωγής των αλγεβρικών ιδεών ήταν ότι έδωσε τη δυνατότητα στα μαθηματικά κατά έναν τρόπο που δεν είχε συμβεί στο παρελθόν.”
Ο R. Rashed και η Angela Armstrong γράφουν:
Το κείμενο του Αλ Χουαρίζμι μπορεί να διαπιστωθεί ότι είναι διαφορετικό όχι μόνο από τους βαβυλωνιακούς δίσκους, αλλά και από την Αριθμητική του Διοφάντου. Πλέον δεν αφορά μια σειρά προβλημάτων που πρέπει να επιλυθούν, αλλά μια έκθεση η οποία ξεκινά με πρωτόγονους όρους με τους οποίους οι συνδυασμοί πρέπει να να παρέχουν κάθε δυνατή πρωτοτυπία για εξισώσεις, η οποία στο εξής αποτελούν ρητά το πραγματικό αντικείμενο της μελέτης. Από την άλλη πλευρά, η ιδέα μιας εξίσωσης προς ίδιον όφελος της εμφανίζεται από την αρχή και θα έλεγε κανείς, με γενικό τρόπο, στο μέτρο που κάνει απλώς δεν εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της επίλυσης ενός προβλήματος, αλλά καλείται να καθορίσει ένα άπειρο σύνολο προβλημάτων.
Αριθμητική
Το δεύτερο μεγάλο έργο του Αλ Χουαρίζμι αφορά το θέμα της αριθμητικής, το έργο σώθηκε σε μια λατινική μετάφραση αλλα το πρωτότυπο αραβικό χάθηκε. Η μετάφραση πιθανότατα έγινε από τον Αδελάρδο του Μπαθ, ο οποίος είχε μεταφραστεί επίσης τους αστρονομικούς πίνακες το 1126.
Τα λατινικά χειρόγραφα δεν έχουν τίτλο, αλλά συνήθως ονομάζονται από τις δύο πρώτες λέξεις που ξεκινούν: Dixit algorizmi (έτσι είπε ο Αλ Χουαρίζμι), ή Algoritmi de numero Indorum (Ο Αλ Χουαρίζμι σχετικά με την ινδική τέχνη της μέτρησης) ένα όνομα που δόθηκε στο έργο από τον Baldassarre Boncompagni το 1857. Ο αρχικός τίτλος στα Αραβικά είναι πιθανόν να ήταν Kitāb al-Jamʿ wa-l-tafrīq bi-ḥisāb al-Hind («Το Βιβλίο της Πρόσθεσης και της Αφαίρεσης σύμφωνα με τους Ινδικούς Υπολογισμούς»).[20] Χάρη στο έργο του Αλ Χουαρίζμι οι Ινδικοί αριθμοί παρουσιάστηκαν στον Δυτικό Κόσμο.
Τριγωνομετρία
Στην τριγωνομετρία, ο Αλ Χουαρίζμι έφτιαξε πίνακες ημίτονων και συνημίτονων για τις Τριγωνομετρικές συναρτήσεις στο Zīj al-Sindhind[21] , μαζί με τον πρώτο πίνακα για την εφαπτομένη. Υπήρξε, επίσης, πρωτοπόρος στη σφαιρική τριγωνομετρία και έγραψε μια πραγματεία σχετικά με το θέμα.
Αστρονομία
Το Zīj al-Sindhind του Αλ Χουαρίζμι είναι ένα έργο το οποίο περιλαμβάνεται από περίπου 37 κεφάλαια με ημερολογιακούς και αστρονομικούς υπολογισμούς και 116 πίνακες με ημερολογιακά και αστρονομικά δεδομένα.
Γεωγραφία
Το τρίτο μεγάλο έργο του Αλ Χουρίζμι ήταν το Kitāb Surat του al-Ard (αραβικά: كتاب صورة الأرض «Βιβλίο σχετικά με την εμφάνιση της Γης» ή «Η εικόνα της Γης» το οποίο μεταφράστηκε ως Γεωγραφία), ολοκληρώθηκε το 833. Πρόκειται για μια αναθεωρημένη και ολοκληρωμένη έκδοση της «Γεωγραφίας» του Πτολεμαίου, το οποίο αποτελείται από έναν κατάλογο συντεταγμένων 2402 πόλεων και άλλων γεωγραφιων χαρακτηριστικών.
Υπάρχει μόνο ένα αντίγραφο του al Kitāb Surat-ARD, το οποίο φυλάσσεται στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Στρασβούργο. Μια λατινική μετάφραση διατηρείται στο Biblioteca Nacional de España στη Μαδρίτη. Ο πλήρης τίτλος μεταφράζεται ως Βιβλίο για την εμφάνιση της Γης, με τις πόλεις της, τα βουνά, τις θάλασσες, όλα τα νησιά και τα ποτάμια, που γράφτηκε από Αμπού Αμπντουλάχ Μοχάμεντ Ιμπν Μούζα Αλ Χουαρίζμι, βασισμένη στην γεωγραφική πραγματεία που γράφτηκε από τον Πτολεμαίο.
Το βίβλίο ξεκινάει με έναν κατάλογο τον γεωγραφικών πλατών και μηκών των «ζωνών καιρού».
Ούτε το Αραβικό αντίγραφο αλλά και η Λατινική μετάφραση περιλάμβανε έναν χάρτη του Κόσμου, Παρόλα αυτά κατασκευάστηκε ο χαμένος χάρτης από τον Hubert Daunicht με τα στοιχεία των συντεταγμένων.
Άλλα έργα
Αρκετά αραβικά χειρόγραφα στο Βερολίνο, στην Κωνσταντινούπολη, στην Τασκένδη, το Κάιρο και το Παρίσι περιέχουν επιπλέον υλικό που σίγουρα ή με κάποια πιθανότητα προέρχεται από τον Αλ Χουρίζμι. Το χειρόγραφο Κωνσταντινούπολη περιέχει ένα έγγραφο σχετικά με τα ηλιακά ρολόγια, η οποία αναφέρεται στο Fihirst. Άλλα έγγραφα, όπως σχετικά με τον καθορισμό της κατεύθυνσης προς τη Μέκκα, που βρίσκονται στη σφαιρική αστρονομία.

Λαΐδα, η διάσημη πόρνη της Κορίνθου, που περιφρόνησε ο φιλόσοφος Διογένης.

Η πιο διάσημη εταίρα της αρχαιότητας, ήταν η Λαΐδα η Κορίνθια. «Όλη η Ελλάδα έλιωνε από πόθο μπροστά στην πόρτα της», έγραφε ο Ρωμαίος ποιητής, Προπέρτιος.

Έζησε την περίοδο του Πελοποννησιακού Πολέμου, από το 431 π.Χ. μέχρι το 404 π.χ. Λεγόταν ότι είχε όμορφες ξανθές μπούκλες, λεπτό και καλλίγραμμο σώμα, με δύο στήθη «σαν κυδώνια».

Ήταν τόσο περιζήτητη, που τολμούσε να ζητάει υπέρογκα ποσά από τους πελάτες της. Ο φιλόσοφος Σωτίων υποστήριζε, ότι η παροιμιώδης έκφραση «οὐ παντὸς ἀνδρὸς ἐς Κόρινθον ἔσθ’ ὁ πλοῦς», δηλαδή «δεν είναι για όλους τους άνδρες η Κόρινθος», αναφερόταν στις «τσουχτερές» τιμές της εταίρας Λαΐδας, που δεν μπορούσαν να πληρώσουν όλοι.

Ο μεγάλος Αθηναίος ρήτορας Δημοσθένης, ήταν ένας απ’ τους επίδοξους εραστές της Λαΐδας. Όταν, όμως, άκουσε το ποσό που θα έπρεπε να καταθέσει, για να απολαύσει μία νύχτα μαζί της, άλλαξε γνώμη και της απάντησε «οὐκ ὠνοῦμαι μυρίων δραχμῶν μεταμέλειαν», δηλαδή «δεν αγοράζω με δέκα χιλιάδες δραχμές κάτι που αργότερα θα μετανιώσω». Δέκα χιλιάδες δραχμές αντιστοιχούσαν σε περίπου 2.000 ευρώ, αν οι υπολογισμοί των ειδικών είναι σωστοί.

Λόγω της ακρίβειας και της απληστίας της, συνήθιζαν να την αποκαλούν «Αξίνη». Φημιζόταν, όχι μόνο για την ομορφιά και τον αισθησιασμό της, αλλά και για  τη μόρφωση και την καλαισθησία της.

Πολλοί έλεγαν, ότι μπορεί η Αθήνα να είχε για στολίδι τον Παρθενώνα, αλλά στην Κόρινθο μπορούσε κανείς να δει το ανάκτορο και τους κήπους της εταίρας Λαΐδας, που ήταν αξεπέραστου κάλλους.  

 

«Στο σκοτάδι, όλες οι γυναίκες σαν τη Λαΐδα είναι» 

Η Λαϊς είχε ενοχληθεί από την αδιαφορία του κυνικού φιλόσοφου Διογένη. Αν και ανάμεσα στους θαυμαστές της συγκαταλέγονταν μερικά απ’ τα μεγαλύτερα ονόματα της φιλοσοφίας και των τεχνών, ο Διογένης έμενε τελείως ανεπηρέαστος. Τότε, η εταίρα αποφάσισε να των τιμωρήσει. Τον πλησίασε και του πρόσφερε να περάσει μία νύχτα μαζί της, χωρίς χρέωση. Ο Διογένης συμφώνησε και πήγε να τη βρει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο.

Η Λαΐς, όμως, δεν βρισκόταν στο δωμάτιο. Τη θέση της είχε πάρει μία κακάσχημη και ηλικιωμένη υπηρέτριά της. Ο Διογένης δεν κατάλαβε τίποτα και πέρασε τη νύχτα με την άγνωστη γυναίκα. Την επόμενη μέρα, η Λαΐς τον ενημέρωσε για το περιστατικό και τον έκανε «βούκινο» σε όλη την Κόρινθο. Η αντίδραση του Διογένη, έβαλε στη θέση της την «άταχτη» εταίρα: «Λύχνου σβεσθέντος, πάσα γυνή Λαϊς», δηλαδή «Στο σκοτάδι, όλες οι γυναίκες σαν τη Λαΐδα είναι».

Η εταίρα εντυπωσιάστηκε απ’ το πνεύμα του φιλοσόφου και του προσέφερε μία πραγματική νύχτα μαζί της, χωρίς να ζητήσει χρήματα. Άλλωστε, ο Διογένης δεν είχε να της δώσει αυτό που ο ίδιος περιφρονούσε, δηλαδή τάλαντα. Εκείνη την περίοδο, ο πιο «τακτικός» πελάτης της, ήταν ο φιλόσοφος Αρίστιππος, τον οποίον κορόιδευαν οι Κορίνθιοι, επειδή ξόδευε τεράστια ποσά στην κλίνη της.
Όταν μαθεύτηκε ότι η Λαΐς προσέφερε δωρεάν το κορμί της στο Διογένη, όλοι στράφηκαν στον Αρίστιππο και ανέμεναν μία έντονη αντίδραση απ’ τον αδικημένο εραστή. Έμειναν ανικανοποίητοι, γιατί ο Αρίστιππος, με εξίσου φιλοσοφική διάθεση, απάντησε πολύ ήρεμα: «Την πληρώνω για να ευχαριστεί εμένα, όχι για να μην ευχαριστεί άλλους.»

Ήταν ωραίοι τύποι οι πρόγονοί μας και ετοιμόλογοι, όπως θα διαπιστώσετε διαβάζοντας τη συνέχεια. Ο Αρίστιππος ήταν ο ιδρυτής της ηδονιστικής σχολής και ένας απ’ τους μεγαλύτερους θαυμαστές της Λαΐδας. Ζούσαν μαζί για μία περίοδο και την υπερασπίστηκε σθεναρά, όταν κάποιος τον ρώτησε αν ντρέπεται που ζει με μία πόρνη. Ο Αρίστιππος είπε: «Σου φαίνεται περίεργο να ζεις σε ένα σπίτι, που πριν από εσένα, ζούσαν άλλοι; Ή δεν ταξιδεύεις με πλοίο, που ταξίδεψαν κι άλλοι; Φυσικά και όχι. Με τον ίδιο τρόπο, δεν είναι ντροπή να είσαι με μία γυναίκα, που έχει σχέσεις και με άλλους».

 

Άδοξο τέλος, ή αγαπημένη σύζυγος;

Ο κωμικός ποιητής Επικράτης παρομοίασε τη Λαΐδα με έναν αετό, που κατασπαράσσει τα πάντα όταν είναι νέος και γερός, ενώ όταν γερνά, δεν μπορεί  ούτε καν να τραφεί μόνος του. Ήθελε με αυτό το δεικτικό σχόλιο, να καυτηριάσει τη ζωή της μεγάλης εταίρας, η οποία όταν μεγάλωσε, έγινε μία φτωχή μαστροπός.

Ο θάνατός της προήλθε είτε από πνιγμό, όταν ένα κουκούτσι ελιάς κόλλησε στον λαιμό της, είτε από ανακοπή καρδιάς, κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης. Ως προς το τέλος της, επικρατεί σύγχυση και πολλά σενάρια. Άλλοι λένε, ότι η Λαΐδα έφυγε από την Κόρινθο, παντρεύτηκε τον αγαπημένο της, τον Ιππόστρατο και έζησε μαζί του στη Θεσσαλία, μέχρι το τέλος της ζωής της. Εκεί υπάρχει κι ένα τάφος, που υποθέτουν οι αρχαιολόγοι ότι ανήκει σε μία εταίρα.

Άλλοι, όμως, υποστηρίζουν ότι υπήρχαν δύο διαφορετικές εταίρες με το ίδιο όνομα. Η μία που γεννήθηκε και πέθανε στην Κόρινθο, ήταν μερικές δεκαετίες μεγαλύτερη. Η άλλη που πέθανε στη Θεσσαλία, είχε έρθει στην Ελλάδα ως δούλα απ’ τη Σικελία. Όπως και να έχει το τέλος της, το βέβαιο είναι, ότι κατά τη διάρκεια της ζωής της υπήρξε σπουδαία και αξεπέραστη, ασκώντας ένα επάγγελμα που οι αρχαίο Έλληνες σέβονταν.

Αρκεί να μπορούσαν να πληρώσουν το τίμημα. Και η Λαϊς είχε το υψηλότερο.!!

Ποιο είναι το πρόβλημα με την Εκκλησία...

Κατά καιρούς, διάφοροι απολογητές ρωτούν γιατί τα βάζουμε με την Εκκλησία· γιατί τώρα, γιατί δεν κοιτάμε την δουλειά μας -“στο κάτω κάτω δεν σας ενόχλησε ή σας πείραξε σε κάτι”, είναι μια συνήθης επωδός τους. Μάλιστα, βλέπουν πίσω από αυτές τις δημοσιεύεις, συνομωσιολογικούς κύκλους που απεργάζονται το κακό της Ορθοδοξίας και του έθνους (αφού στις συνειδήσεις τους ταυτίζονται τόσο εύκολα). Θα κάνουμε εδώ μια μικρή σύνοψη του προβλήματος και των αιτιών του.
Πριν από πολλά χρόνια, διάβασα ένα κειμενάκι και σταμάτησα σε μια φράση που με διέγειρε: “Μικρές καθημερινές συνήθειες δημιουργούν συστήματα αξιών”.
Από τότε, αυτή η φράση με έχει καθορίσει σε κάποιον βαθμό. Σε αυτήν φαίνεται η μεγάλη σημασία της συνήθειας και του αξιακού συστήματος που την γεννάει, αλλά και διαμορφώνεται μέσα μας με τον καιρό από αυτήν. Εδώ μπαίνει και η αξία της τελετουργίας. Κάθε μικρή η μεγάλη συνήθεια που γίνεται καθημερινά θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια “τελετουργία” που χρειάζεται για τον άνθρωπο. Το πρωινό καφεδάκι, η ώρα της ανάπαυσης ή του “ζάπινγκ” παρέα με ξηρούς καρπούς ή ποτό, η καθημερινή άσκηση, η εβδομαδιαία βόλτα με τα παιδιά μας, η μικρή καθημερινή συνάντηση ή τηλεφώνημα με έναν φίλο, η εβδομαδιαία συνάντηση παλιών συμμαθητών ή φίλων, η εκδρομή κάθε αργία, είναι μικρές ή μεγάλες “τελετουργίες”, απαραίτητες στην ψυχοσύνθεσή μας και στην ψυχική ισορροπία μας.
Αυτό φυσικά γίνεται και σε επίπεδο κοινωνίας. Πριν την λαίλαπα του Χριστιανισμού, η κοινωνία εόρταζε τις φυσικές τροπές του Ήλιου που σηματοδοτούσαν τις αλλαγές στην “αναγέννηση”, στον “οργασμό” και στον “θάνατο” της Φύσης, κάτι που επηρέαζε άμεσα όλη την κοινότητα. Σήμερα γίνονται εορτές, παρελάσεις ή συμβάντα με βάση αξιοσημείωτα γεγονότα ή τις επιβληθείσες χριστιανικές εορτές που αντικατέστησαν με έξυπνο τρόπο τις προηγούμενες φυσικές.
Το σημαντικότερο όμως είναι, το αποτέλεσμα των συνηθειών αυτών στον άνθρωπο και φυσικά στην κοινότητα...
Αν για παράδειγμα έχω κάθε Κυριακή πρωί ελεύθερο χρόνο και έχω να επιλέξω από: Μια βόλτα στο Μοναστηράκι με φίλους, μια επίσκεψη στην εκκλησία, την μελέτη βιβλίων, ή μια σωματική άσκηση, τότε η επιλογή αυτή από την στιγμή που θα γίνει συνήθεια, καθορίζει σε κάποιο βαθμό και το μέλλον, προγραμματίζει τον εγκέφαλο να είναι πιο δεκτικός σε ένα θέμα και αδιάφορος σε ένα άλλο, κτίζει μια συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση, δημιουργεί αξίες.
Ο Χριστιανισμός σαν Εκκλησία - ιδεολογία – θρησκεία, γνωρίζει την σημασία των συνηθειών και τελετουργιών. Έχει εφεύρει εκατοντάδες συνήθειες και τελετουργίες: Τις ευχές, το βάπτισμα, την τελετή του γάμου, της κηδείας, τους αγιασμούς, την μετάληψη, την εξομολόγηση, την επίσκεψη σε πνευματικούς ή γέροντες, τον θρησκευτικό τουρισμό, τις λιτανείες λειψάνων ή μαγικών εικόνων ή μαγικών αντικειμένων, καθημερινές τελετουργίες του όρθρου και του εσπερινού, και χιλιάδες εορτές φανταστικών ή απίθανων “αγίων” που καλύπτουν κάθε μέρα του έτους.
Σκοπός του είναι, όλοι οι πιστοί να είναι σε συνεχή επαφή μαζί του, να δομούν μέσα τους το “χριστιανικό βίωμα”, όπως το λένε· να σκέφτονται και να απευθύνονται στον φανταστικό θεό τους ή στους, πραγματικούς ή όχι, αγίους τους, να προσεύχονται συνέχεια, και να διαδίδουν την πίστη τους για να πληθαίνουν οι πελάτες.
Είναι ελκυστική προοπτική να έχεις ένα πλήθος απόλυτα πιστών, και ένα μικρότερο ιεραρχών που να τους ελέγχουν και να περνάνε το κήρυγμα και τις απαιτήσεις τους στην κοινωνία και την πολιτεία, με ένα επίσης μεγάλο ποσοστό απλών οπαδών ή ακόμα μεγαλύτερο συμπαθούντων ή έστω και αυτών που σε ανέχονται. Με αυτά τα κριτήρια αποκτάς τεράστια δύναμη και επιρροή, συντηρώντας έναν ή πολλούς μύθους και τηρώντας απλά μια τυπολατρική παράδοση.
Η προτροπή της Εκκλησίας στο να φυλάει ο ελληνικός λαός τις παραδόσεις, τελικά εκεί αποσκοπεί. Άλλωστε, η Εκκλησία μπορεί να ενδιαφέρεται για την ιδιαίτερα δική της τυπολατρική παράδοση, αλλά μέσα σε μιάμιση χιλιετία, όλες οι παραδόσεις του λαού (εκτός από τις Απόκριες και τα κατά τόπους καρναβάλια), έχουν εμπλακεί με τον άλφα ή βήτα τρόπο με την Εκκλησία. Στο χειμερινό ηλιοστάσιο, έβαλαν επίτηδες τα Χριστούγεννα, στις γιορτές της Άνοιξης και του οργασμού της φύσης, τους βγήκε αρκετά βολικά το Πάσχα. Με διάφορες μεθοδεύσεις, έφεραν να εορτάζεται η μέρα του Ξεσηκωμού, το ΄21, με τον “Ευαγγελισμό” της μάνας του Ιησού· στην μέρα που ειπώθηκε το “Όχι” μετέφεραν μια άλλη γιορτή από την 1 Οκτωβρίου της “Αγίας Σκέπης”, για να θυμίζουν στους πιστούς ότι πάντα θα την έχουν μπροστά τους. Όλα αυτά για να σηματοδοτείται η κάθε πολιτική ή ατομική δραστηριότητα με κάτι αντίστοιχο χριστιανικό. Το βάπτισμα του Νεοέλληνα ως νήπιο είναι απλά η αρχή, μέχρι το τέλος όλα πρέπει να του θυμίζουν την Εκκλησία και τον μύθο της.
Το τι πρόβλημα έχει δημιουργήσει στον τόπο μας, στο πόσο ανήθικες, αντιφατικές και παράλογες είναι τόσο οι γραφές της όσο και η ερμηνεία τους από την ίδια την Εκκλησία, το πόσο πρόβλημα έχει δημιουργήσει για να επιβληθεί και να διατηρηθεί, έχει φανεί κατ' επανάληψη στους τακτικούς αναγνώστες αυτού εδώ του ιστολογίου.
Ας μην ξεχνάμε, ότι η επιβολή του Χριστιανισμού, επί της ουσίας οριοθέτησε την αρχή του Μεσαίωνα. Η χώρα μας με την Επανάσταση προσπάθησε επιτέλους να βγει από αυτόν, αλλά δεν το πολυκατάφερε. Εμφανίστηκε η νέα λαίλαπα του “Ελληνοχριστιανισμού”, νόθο παιδί της Εκκλησίας, που προσπάθησε να παντρέψει δύο τελείως διαφορετικές ιδεολογίες, αυτή της λατρείας της υγείας, της φύσης, της ζωής, του “αιέν αριστεύειν” , του “γνώθι σ' αυτόν” και του “μηδέν άγαν” με την δοξασία ότι “όλο το σύμπαν έγινε για μας”, την δοξασία του “εκλεκτού λαού”, την ανατολίτικη δουλικότητα, με την αντιγνωσιακή προτροπή “μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι”, και τον ολοκληρωτικό ευνουχισμό σώματος και πνεύματος στην αβέβαιη ελπίδα ενός υποτιθέμενου μελλοντικού “επέκεινα”. Ο απόλυτος δηλαδή τραγέλαφος.
Η απεμπλοκή και απεξάρτηση από αυτόν τον φαύλο κύκλο είναι δύσκολη. Επί της ουσίας μόνο η επαφή με τον Δυτικό πολιτισμό ή με άλλες παραδόσεις, η αναζήτηση της Γνώσης, η μελέτη της Φιλοσοφίας, η μελέτη των αρχαίων προγόνων μας, μπορεί να χαλαρώσει και κάποτε να σπάσει τις αλυσίδες του.
Σήμερα ο μέσος Έλληνας μπορεί να μην είναι τόσο πιστός όπως στο Βυζάντιο (μόνο το 40% πιστεύουν στην Ανάσταση), είναι όμως δεμένος στο κοινωνικό άρμα της ελληνοχριστιανικής νεοελληνικής πραγματικότητας για την οποία κόπιασε πολύ η Εκκλησία. Η “ελληνοχριστιανική” συνήθεια που δουλεύει στο υποσυνείδητό του σαν ύπουλο ναρκωτικό, τον αποχαυνώνει ώστε η λογική του κρίση να είναι ασταθής και επηρεασμένη. Ο Λιαντίνης στον “Ελληνοέλληνα” δείχνει ακριβώς το είδος του προβλήματος. Ο Νεοέλληνας, με μια τραβεστί, κατά το ήμισυ επιβληθείσα, αλλά κυρίαρχη παράδοση, χωρίς ξεκάθαρη ταυτότητα, παραπαίει μεταξύ Ανατολής και Δύσης, προσπαθεί να κάνει σύγχρονο κράτος με μια διοίκηση κοτζαμπάσηδων και κοινωνία ραγιάδων, προσπαθεί να κατανοήσει την επιστήμη με όρους μύθου, να μεγαλώσει τα παιδιά του χωρίς αυθεντικές αξίες. Η προτροπή “διατηρείτε τις παραδόσεις του λαού μας” σε αυτό αποσκοπεί. Στην συνέχιση της δέσμευσης του υπόλοιπου 60%, με τον άλφα η βήτα τρόπο με την εξάρτηση από την Εκκλησία. Αυτό διαιωνίζει την δύναμη της ακόμα και με λιγότερους φανατικούς, η κοινωνία την ανέχεται, αφού αυτή νοηματοδοτεί ακόμα τις παραδόσεις της.
Σήμερα τρεις αιώνες σχεδόν μετά την Ελληνική Επανάσταση, η Εκκλησία και ο Χριστιανισμός έχουν καταφέρει να είναι τελείως διαπλεκόμενοι με την νεοελληνική κοινωνία και να μην την αφήνουν να ανασάνει. Είτε επίσημα, είτε ανεπίσημα, με τις χριστιανικές παραθρησκευτικές οργανώσεις, τις μυστικές ατζέντες με την εξουσία, και τον έλεγχο χιλιάδων φανατικών οπαδών κατάφερε:
Να κρατάει μεγάλο μέρος του λαού στην δεισιδαιμονία, και να είναι σχεδόν πάντα φορέας συντήρησης και σκοταδισμού.
Να εκμεταλλεύεται τον αμαθή κόσμο που την εμπιστεύεται και να είναι πάρα πολλοί ιερείς της, μπλεγμένοι σε εκατοντάδες περιπτώσεις, παιδεραστίας, κλοπής, αρχαιοκαπηλίας, απάτης, πλαστογραφίας και άλλων ειδεχθών παραβάσεων, για τις οποίες σπάνια η ίδια η Εκκλησία παίρνει θέση, συνήθως τους αλλάζει απλά έδρα για να ξεχαστεί το ειδεχθές συμβάν.
Να έχει κατά παράβαση της ανεξιθρησκείας που υποτίθεται ότι έχουμε, τα θρησκευτικά της σύμβολα, στα σχολεία, στα νοσοκομεία και τις αίθουσες των δικαστηρίων.
Να έχει επιβάλει, την Βίβλο του μύθου και της παραλογίας στις έδρες των δικαστηρίων στην οποία ορκίζονται οι Έλληνες πολίτες για να πουν την “αλήθεια”.
Την επιλογή της δικής τους νόθας “ελληνοχριστιανικής” ιδεολογίας για την μάθηση και τον προσηλυτισμό των παιδιών μας.
Την επιβολή ενός υπουργείου “Παιδείας και Θρησκευμάτων” που είναι εγγυητής της νόθας αυτής “ελληνοχριστιανικής” εκπαίδευσης.
Την απαίτηση της ιεραρχίας να έχουν λόγο για όλη την ύλη στα βιβλία που διδάσκονται τα παιδιά μας για να μην τους ξεφύγει τίποτα από τον σίγουρο εναγκαλισμό των συνειδήσεων τους.
Την διατήρηση της θεοκρατικής αναφοράς στο σύνταγμα “εις το όνομα της αγίας και αδιαιρέτου Τριάδος”. Η πρώτη αναφορά, οι πρώτες λέξεις, ο ξεκάθαρος θεοκρατικός συμβολισμός στην προμετωπίδα του πιο σημαντικού μας νόμου.
Οι εντός του συντάγματος ανισοτικές διατάξεις (κατά παράβαση προηγούμενου άρθρου περί ισότητας) για την προνομιακή μεταχείριση μονών και εκκλησιών.
Ο καθορισμός “επικρατούσα θρησκεία” που τους δίνει το δικαίωμα να κάνουν ότι θέλουν.
Να στέλνει διπλά μηνύματα όπως την τραγελαφικότητα του να λένε οι ιερείς της, εθνικιστικό και διεθνιστικό λόγο ταυτόχρονα, την στιγμή που στις γραφές της και στην πράξη της είναι απόλυτα διεθνιστές. (Μην ξεχνάτε με την ευκολία που πούλησε το Βυζάντιο στον Οθωμανό, όταν αυτό λοξοκοίταξε την Δύση).
Να έχουν ιδιαίτερη εμπλοκή και μεταχείριση σε βαθμό σκανδάλου, στον στρατό και στα σώματα ασφαλείας.
Να έχει αρχείο των οργανώσεων των ανταγωνιστών της ή των αρνητών της και να προσπαθεί με το δίκτυο των πιστών, να παρακολουθεί και να διαβάλλει κάθε κίνηση τους κατηγορώντας τους για επικίνδυνους στην κοινωνία.
Να έχει επαμφοτερίζουσα σχέση της με κόμματα οπαδών του Φασισμού αλλά και, αρκετά λιγότερο σαφώς, του Σταλινισμού.
Την αποφυγή από την κινητικότητα και τις απολύσεις έντεκα χιλιάδων προνομιούχων δημόσιων υπαλλήλων–ιερέων της. Οι πλέον αντιπαραγωγικοί κηφήνες του ελληνικού δημοσίου.

Αν και διαχειρίζονται τεράστια κινητή και ακίνητη περιουσία, έχουν καταφέρει κατά παράβαση του Συντάγματος, αυτή να είναι κυρίως αφορολόγητη, να αποφεύγουν τις ελάχιστες δόσεις που οφείλουν από τα παγκάρια με διπλά βιβλία, και να επιβουλεύονται εκτάσεις “φιλέτα” με αμφίβολης γνησιότητας, οθωμανικά και βυζαντινά έγγραφα.
Έχουν καταφέρει οι δωρεές στα χιλιάδες ιδρύματά της, κατά παράβαση πάλι της πολυθρύλητης ισότητας, να είναι αφορολόγητες.
Να χρηματοδοτούνται επί πλέον από τον δημόσιο προϋπολογισμό, δηλαδή με τα χρήματα όλων μας που δίνουμε με τους φόρους μας, είτε είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί είτε όχι. Δηλαδή ακόμα και οι καθολικοί, μουσουλμάνοι, εθνικοί, άθεοι, άθρησκοι ή αδιάφοροι, χρηματοδοτούμε με το έτσι θέλω τις λιμουζίνες, τα ταξίδια τους, την τρυφηλή ζωή τους και το ιεραποστολικό ή “φιλανθρωπικό” έργο τους.
Παρά τα τεράστια ποσά που διαχειρίζονται και την τεράστια περιουσία, κάνουν φιλανθρωπικό έργο στηριγμένο σε δεκάδες “μη κυβερνητικές οργανώσεις” που μαζεύουν χρήματα και τρόφιμα από...τον κόσμο. Αρκετές από αυτές όπως η αλήστου μνήμης “Αλληλεγγύη” να είναι και μπλεγμένες σε υπεξαιρέσεις και απάτες.
Είναι μανούλες στην υποκρισία. Αν και βάλλουν συχνά πυκνά κατά των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, γιατί θεωρούν ότι βλάπτουν την αρχή της πλειοψηφίας (αφού οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι το 98% του λαού είναι χριστιανοί ορθόδοξοι, οπότε για τους άλλους μπορούν να αποφασίζουν αυτοί), όταν το κράτος προσπάθησε να πάρει κάτι από την Εκκλησία, τα αντίστοιχα ιδρύματα κατέφυγαν στο...Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων.
Να έχουν ιδιαίτερες σχέσεις με πολύ πλούσιους παράγοντες εμπλεγμένους σε υποθέσεις φοροδιαφυγής, υπεξαίρεσης ή πλαστογραφίας εκατομμυρίων, όπως Λαυρεντιάδης, Κοντομηνάς, Βγενόπουλος κ.ά.
Να διαπλέκονται με την Δικαιοσύνη και με πολιτικούς για να κάνουν με τα λεφτά μας μπίζνες, off shore εταιρείες και ανταλλαγές δύσκολων, διαφιλονικούμενων ή θολής κυριότητας εδαφών με ξεκαθαρισμένες εκτάσεις “φιλέτα”, που αμέσως τις πουλούν σε υπεράκτιες εταιρείες.
Να απειλούν με αφορισμό εκλεγμένους πολιτικούς αν υποπτευτούν ότι θα ψηφίσουν κάτι που δεν τους αρέσει.
Θέλουν, και δυστυχώς έχουν λόγο ακόμα στο, όταν πεθάνει ένας Έλληνας πολίτης αν θα ταφεί ή θα καεί, ανεξαρτήτως της θέλησής του.
Θέλουν να έχουν λόγο στο τι θα γράφει η ταυτότητα του Έλληνα πολίτη (ευτυχώς αυτό δεν το κατάφεραν δεν ξέρουμε τι αντάλλαγμα πήραν βέβαια).
Απαγορεύουν στον μισό πληθυσμό, δηλαδή στις γυναίκες να πατήσουν το πόδι τους σε μεγάλο κομμάτι ελεύθερης ελληνικής γης, για να μην αναστατωθούν οι γυναικοφοβικοί καλόγεροι.
Λογοκρίνουν την Λογοτεχνία, την Τέχνη και την Σάτιρα σε ότι δεν τους αρέσει και καλούν τον κόσμο σε αντίδραση με έμμεσο τρόπο και συχνά σε συνεργασία με φασιστικά στοιχεία.
Αν και επισήμως δεν εμπλέκονται με την Επιστήμη, μέσω των πιστών ή κάποιων ακραίων ιεραρχών, βάλλουν εναντίον της Επιστήμης και της Λογικής, προβάλλοντας αντιεπιστημονικές θέσεις και απόψεις, επί παντός επιστητού, κρατώντας τους πιστούς της στο σκοτάδι και δημιουργώντας έτσι ασάφεια στην κοινωνία.
Εκτός από αυτά τα λίγα που γίνονται σήμερα το 2014, έχουμε νωπή την πρόσφατη ιστορία της Εκκλησίας, όπως την άριστη σχέση της με τα δύο δικτατορικά καθεστώτα, την ταύτιση σύσσωμης σχεδόν της Εκκλησίας με το Στέμμα και τον αναθεματισμό του Βενιζέλου και των οπαδών του. Τον αφορισμό ή ανάθεμα μορφών του πνεύματος όπως ο Λασκαράτος, Καζαντζάκης, Ροΐδης, Καΐρης, Παμπλέκης, τις διώξεις των εκπροσώπων του Νεοελληνικού Διαφωτισμού και χιλιάδες άλλα παραδείγματα που θέλουν τόμους για να παρουσιαστούν.
Στον βαθμό λοιπόν που ο Νεοέλληνας δεν ξεφεύγει από το σύστημα αξιών που έχει επιβάλλει η Εκκλησία και δεν αντιδρά στις παρανοϊκές διδαχές της και στο μισοανατολίτικο καθεστώς που έχει φέρει αυτή την χώρα και την κοινωνία, με τα ελάχιστα παραδείγματα που αναφέρθηκαν, η κοινωνική-δημόσια απεμπλοκή μας θα είναι δυσκολότερη και τα αποτελέσματά της θα συνεχίσουν να έχουν επιπλέον συνέπειες. Αυτό είναι και το βασικότερο πρόβλημά μας με την Εκκλησία.
Οι πραγματικοί Έλληνες πολίτες θα πρέπει κάποια στιγμή να πάρουν θέση. Οφείλει πλέον η κοινωνία να αναπνεύσει ελεύθερα. Η Εκκλησία ας ασχολείται με τα του οίκου της μόνο και με τίποτα άλλο.

Η παρηγοριά της φιλοσοφίας

Ο Αλαίν ντε Μποττόν μάς δείχνει πώς οι φιλόσοφοι μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή μας, πώς μας βοηθούν να ξεπερνάμε τις αντιξοότητες και να δημιουργούμε καλύτερες συνθήκες για τον εαυτό μας.

 

Δεν έχεις χρήματα; Ζήτα βοήθεια από τον Επίκουρο: Δυσκολεύεσαι το πρωί να σηκωθείς. Δεν έχεις κέφι, είσαι εριστικός. Διαισθητικά κατηγορείς τη δουλειά που κάνεις. Δεν βγάζεις αρκετά χρήματα και αυτό σε καταπιέζει. Αποφασίζεις να αλλάξεις δουλειά. Την αλλάζεις, κερδίζεις περισσότερα αλλά και πάλι δεν βρίσκεις ευτυχία. Δεν έχεις χρήματα; Βρες αλλού την ευτυχία, στη φιλία και στην παρέα, στην ελευθερία, στη σκέψη, αυτό συνιστά ο Επίκουρος.

«Αν αφαιρέσω τις ηδονές της γεύσης, αν αφαιρέσω τη σεξουαλική ηδονή, αν αφαιρέσω την ηδονή της ακοής και αν αφαιρέσω τα γλυκά συναισθήματα που προκαλούνται στη θέα όμορφων μορφών… δεν γνωρίζω πώς να διανοηθώ το καλό» θα πει. Ωστόσο παράλληλα θα αναρωτηθεί: «Μπορεί κανείς να είναι ευτυχισμένος χωρίς χρήματα και πώς;».

Στην ερώτηση αυτή ο Επίκουρος απαντάει με έναν κατάλογο των απαραίτητων και μη για την ευτυχία: Φυσικά και αναγκαία στοιχεία για να ζει κανείς ευτυχισμένος θεωρεί τη φιλία, την ελευθερία, τη σκέψη. Φυσικά και όχι αναγκαία πράγματα θεωρεί το μεγάλο σπίτι, τα ιδιωτικά λουτρά, τα συμπόσια και τους υπηρέτες. Ούτε φυσικά ούτε αναγκαία θεωρεί τη φήμη και την εξουσία. Ο ίδιος υποστήριξε με το παράδειγμά του αυτή τη θεωρία.

Ζούσε με φίλους του εκτός των Αθηνών και απολάμβανε αυτή την παρέα. Αποφάσισαν να μην εμπλακούν στις εμπορευματικές σχέσεις της αθηναϊκής αγοράς και φρόντισαν να έχουν τον δικό τους κήπο, με τρόφιμα που τους επέτρεπαν να ζουν. Στον κήπο αυτόν γίνονταν και οι περισσότερες συζητήσεις, καθώς ο Επίκουρος και οι μαθητές-φίλοι του είχαν ως μότο ότι η σκέψη είναι το καλύτερο αγχολυτικό. Η φιλοσοφία του Επίκουρου λέει: Αν διαθέτουμε χρήματα δίχως φίλους, δίχως ελευθερία και μια μεθοδική ανάλυση της ζωής μας, δεν θα είμαστε ποτέ αληθινά ευτυχισμένοι. Ενώ αν τα διαθέτουμε αλλά στερούμαστε πλούτου, δεν θα είμαστε ποτέ δυστυχισμένοι. 

Είσαι απγοητευμένος; Ζήτα βοήθεια από τον Σενέκα: Όλα πάνε καλά και μια μέρα μαθαίνεις ότι ένα αγαπημένο σου πρόσωπο θα πεθάνει από ανίατη ασθένεια. Πανικοβάλλεσαι. Δεν ξέρεις τι να κάνεις. Ο Αλαίν ντε Μποττόν συνιστά το παράδειγμα του Σενέκα. Να είσαι προετοιμασμένος. Οταν ο Νέρωνας έστειλε να θανατώσουν τον Σενέκα, οι φίλοι του φιλοσόφου χλώμιασαν και ξέσπασαν σε κλάματα. «Πού έχει πάει η φιλοσοφία σας;» τους ρώτησε αυτός.

Σύμφωνα με τον Σενέκα στον πυρήνα κάθε απογοήτευσης βρίσκεται μια βασική δομή: η σύγκρουση της επιθυμίας με τη σκληρή πραγματικότητα. Πίστευε ότι υπομένουμε ευκολότερα εκείνες τις απογοητεύσεις για τις οποίες έχουμε προετοιμαστεί. Γλιτώνουμε κατ΄ αυτόν τον τρόπο αν όχι από την απογοήτευση, τουλάχιστον από το σύνολο των ολέθριων συναισθημάτων που τη συνοδεύουν.

Ετσι αποφεύγουμε την οργή. Ο βαθμός αρνητικής αντίδρασής μας σε διάφορες περιστάσεις σημαίνει ότι δεν έχουμε εκλογικεύσει ότι αυτές μπορεί να μας συμβούν. Αποφεύγουμε το σοκ. Ενα αεροπλάνο πέφτει, γίνεται ένας σεισμός. Ας δεχθούμε, λέει ο Σενέκας, ότι η τύχη πάει χωρίς πρόγραμμα σαν τη θεά Φορτούνα. Μπορεί μια καταστροφή να μας πλήξει, μπορεί και όχι. Κανένας δεν σου έχει υποσχεθεί ότι τίποτε ανάποδο δεν θα συμβεί στη ζωή σου.

Δέξου αυτή την απλή αλήθεια για να είσαι προετοιμασμένος. Απαντάς στην αδικία. Κάτι συμβαίνει και αισθάνεσαι αδικημένος, αν και θεωρείς ότι ενεργείς ορθά. Το αποδίδεις στην αδικία ή πιστεύεις ότι έκανες κάτι κακό, γι΄ αυτό τιμωρείσαι. Μπορούμε να είμαστε δυστυχισμένοι ή ευτυχισμένοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ευθύνεται για αυτό η δικαιοσύνη. Προετοιμασμένος επίσης μπορείς να αντιμετωπίσεις το άγχος ή τη χλεύη. Ο καθησυχασμός είναι το χειρότερο αντίδοτο σε ό,τι συμβαίνει.

Αισθάνεσαι ανικανότητα σεξουαλική; Ζήτα βοήθεια από τον Μονταίνι: Aν αισθάνεσαι σεξουαλικά ανίκανος, η μόνη λύση είναι να το παραδεχθείς για να αποενοχοποιηθείς. Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποία καταλήγει ο Αλαίν ντε Μποττόν μελετώντας τον Μονταίνι. Ο περίφημος για τα δοκίμιά του φιλόσοφος του 16ου αιώνα Μονταίνι είχε παρατηρήσει ότι οι άνδρες πολλές φορές έπεφταν σε μεγάλη απογοήτευση όταν δεν είχαν στύση και δεν μπορούσαν να χαρίσουν ερωτική ευτυχία στο ταίρι τους.

Κάποιοι μάλιστα είχαν τέτοιο άγχος που αυτοευνουχίζονταν για να απελευθερωθούν από αυτό. Ο Μονταίνι διδάσκει ότι «η πλέον αλλόκοτη αναπηρία μας είναι να περιφρονούμε την ύπαρξή μας… οφείλουμε να σταματήσουμε τον πόλεμο με το περίπλοκο σωματικό μας περίβλημα και να μάθουμε να το αποδεχόμαστε ως αμετάβλητο στοιχείο της κατάστασής μας, κάτι όχι τόσο φριχτό ούτε τόσο ταπεινωτικό».

Αναφερόμενος ο φιλόσοφος σε έναν φίλο του που η στύση του τον εγκατέλειψε λίγο πριν από τη διείσδυση, πρότεινε «να δεχθεί κανείς την απώλεια ελέγχου του πέους ως άκακη πιθανότητα στον έρωτα», ώστε αν παραδεχθεί και εξομολογηθεί στην ερωτική του σύντροφο και στον εαυτό του εκ προοιμίου την αδυναμία του τότε η ψυχική του ένταση θα ανακουφιστεί και- όταν το κακό θα έφτανε, όπως το περίμενε- η ευθύνη του θα μειωνόταν και θα τον βάραινε λιγότερο.

Δεν καταλαβαίνεις ένα βιβλίο; Ζήτα βοήθεια από τον Μονταίνι: Διαβάζεις ένα βιβλίο και δεν καταλαβαίνεις απολύτως τίποτε. Σκέφτεσαι: Είμαι ανίκανος να καταλάβω τη σοφία του συγγραφέα, δεν γνωρίζω πολλά πράγματα στη ζωή μου. Ο Μονταίνι είχε διαφορετική γνώμη. Κλείσε το βιβλίο αν σου φαίνεται ανόητο ή ακατανόητο. Οταν ο Μονταίνι διάβαζε ένα βιβλίο που δεν το καταλάβαινε, σκεφτόταν ότι είτε ο συγγραφέας είναι ανίκανος να είναι ξεκάθαρος είτε ο ίδιος είναι ανόητος.

Ξεκινούσε από το πρώτο, μια και είχε παρατηρήσει ότι «η δυσκολία είναι ένα νόμισμα που χρησιμοποιούν οι μορφωμένοι, όπως οι παπατζήδες, για να μην αποκαλύπτεται η ματαιότητα των τεχνασμάτων τους, και αυτό το νόμισμα το αποδέχεται εύκολα η ανθρώπινη βλακεία». Το να γράφεις απλά απαιτεί θάρρος, κατά τον Μονταίνι. Κοιτάζοντας γύρω του τα όπως και σήμερα ακαταλαβίστικα ακαδημαϊκά έργα, αναρωτιέται αν η πλειονότητα των πανεπιστημιακών λογίων θα είχε εκτιμήσει τον Σωκράτη με τον καθαρό και απόλυτα κατανοητό λόγο του.

Το σημαντικό σε ένα βιβλίο είναι η χρησιμότητά του και η καταλληλότητά του. Δεν έχει σημασία τόσο πολύ να μεταφέρεις με ακρίβεια τι έγραψε ο Πλάτωνας όσο το να κρίνεις αν αυτά που είπε έχουν ενδιαφέρον και μπορούν μέσα στη νύχτα να μας βοηθήσουν με τις αγωνίες και τη μοναξιά μας. Και μια εντελώς επίκαιρη παρατήρηση του Μονταίνι: «Περισσότερα είναι τα βιβλία για τα βιβλία, παρά για όποιο άλλο θέμα: δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά να αλληλο-υπομνηματιζόμαστε. Ολα είναι ένα σμάρι από σχόλια: από συγγραφείς όμως υπάρχει μεγάλη έλλειψη».

Αντιμετωπίζεις δυσκολίες; Ζήτα βοήθεια από τον Νίτσε: Bρίσκεσαι μπροστά σε αξεπέραστες δυσκολίες στη ζωή σου. Νομίζεις ότι έχεις «τελειώσει». Η εύκολη λύση είναι να τα παρατήσεις. Αντίθετα, ο Νίτσε σού δίνει μιαν άλλη προοπτική: Εκμεταλλεύσου τις δυσκολίες. Ανάπτυξε τα πάθη σου.

Πάρε αφορμή από αυτά για να δημιουργήσεις μια καλύτερη ζωή. Ολες οι ζωές έχουν δυσκολίες. Αυτό που τις διακρίνει είναι ο τρόπος που αποφασίζεις να τις αντιμετωπίσεις. Κάθε βάσανο είναι ένα ακαθόριστο σημάδι ότι κάτι δεν πάει καλά, και μπορεί να επιφέρει καλό ή κακό αποτέλεσμα, ανάλογα βέβαια με την ευθυκρισία και την πνευματική δύναμη του παθόντος. Το άγχος μπορεί να προκαλέσει πανικό ή μια ενδελεχή ανάλυση σχετικά με το τι πήγε στραβά. Η αίσθηση αδικίας μπορεί να οδηγήσει στον φόνο ή σε ένα ριζοσπαστικό έργο οικονομικής θεωρίας. Ο φθόνος ίσως οδηγήσει στην πικρία ή στην απόφαση να ανταγωνιστείς έναν αντίπαλο δημιουργώντας ένα αριστούργημα.

Η τέχνη της ζωής επαφίεται στην εκμετάλλευση των αντιξοοτήτων. Ο Νίτσε αναφέρει ως χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη ζωή των αρχαίων Ελλήνων. Κοιτάζεις τον Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και νομίζεις ότι αντικαθρεφτίζει την ηρεμία στη ζωή των αρχαίων Ελλήνων. Λάθος. Οι αρχαίοι Ελληνες, μας λέει ο Νίτσε, επέτρεπαν στα πάθη τους να υπάρχουν μέσα στην κοινωνία. Και κατέληγε: Οσο πιο μεγάλα και φοβερά είναι τα πάθη που μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό της μια εποχή, ένας λαός, ένα άτομο, επειδή είναι σε θέση να τα χρησιμοποιήσει ως μέσα, τόσο υψηλότερα στέκεται η κουλτούρα της».

Τρως χυλόπιτα; Ζήτα βοήθεια από τον Σοπενχάουερ: Eίσαι στο βαγόνι του τρένου και προσπαθείς να αποσπάσεις το βλέμμα της ωραίας κοπέλας που κάθεται απέναντί σου. Οσο την παρατηρείς τόσο νιώθεις ότι είναι φτιαγμένη για σένα. Γνωρίζεσαι μαζί της αλλά στο τέλος «τρως χυλόπιτα». Πέφτεις στα τάρταρα. Νομίζεις ότι ο ήλιος έσβησε γύρω σου. «Μην κάνεις έτσι» θα σου πει ο Σοπενχάουερ.

«Υπάρχουν κι άλλες γυναίκες». Ο Σοπενχάουερ δηλώνει: «Δεν είμαστε κληρονομικά μη ερωτεύσιμοι, ο χαρακτήρας μας δεν είναι αποκρουστικός, ούτε το πρόσωπό μας απεχθές. Μια μέρα θα συναντήσουμε κάποιον που θα μας θεωρήσει υπέροχους και θα αισθανθεί εξαιρετικά φυσικός και ανοικτός μαζί μας. Με τον καιρό θα μάθουμε να συγχωρούμε όσους μάς απορρίπτουν».

Ο Σοπενχάουερ πιστεύει ότι υπάρχει μια ακατανίκητη δύναμη που έλκει δύο πρόσωπα, τις πιο πολλές φορές εν αγνοία τους. Η δύναμη αυτή, που την ονόμαζε «θέληση για ζωή» (Wille zum leben), είναι μια έμφυτη παρόρμηση του ανθρώπου να παραμείνει ζωντανός και να αναπαραχθεί. Αν και ο Σοπενχάουερ ήταν ο κατ΄ εξοχήν πεσιμιστής φιλόσοφος που έζησε μια ζωή μέσα στην κατάθλιψη, εν τούτοις πίστευε ότι η θέληση για ζωή είναι αυτή που σώζει τον καταθλιπτικό, τον ασυγκίνητο, τον μισογύνη.

Ενα σφάλμα υπάρχει στη σκέψη μας, κατά τον Σοπενχάουερ, ότι πιστεύουμε πως υπάρχουμε για να είμαστε ευτυχισμένοι. Αν ρίξουμε μια ματιά στους ηλικιωμένους, θα καταλάβουμε ότι αυτό δεν ισχύει.

Οι νέοι πιστεύουν ότι δίπλα τους αιωρούνται οράματα ευτυχίας που ανά πάσα στιγμή μπορούν εύκολα να τα πιάσουν. Αν μπορούσαμε να διδάξουμε στους νέους ότι η ζωή έχει πολλά να τους προσφέρει, θα τους κάναμε περισσότερο ανθεκτικούς στις αναποδιές.

Από το βιβλίο του Αλαίν ντε Μποττόν «Η παρηγοριά της φιλοσοφίας»

Μπέρτραντ Ράσελ: Ποιος είναι ο πολιτισμένος άνθρωπος;

Στο ερώτημα αυτό δίνεται συνήθως απάντηση με αναφορά σε υλικά τεκμήρια.
Μια χώρα είναι πολιτισμένη, αν έχει πολλές μηχανές, πολλά αυτοκίνητα, πολλά λουτρά και αρκετά μεγάλο δίκτυο ταχείας συγκοινωνίας. Νομίζω ότι οι σύγχρονοι άνθρωποι προσδίδουν υπερβολικά μεγάλη σπουδαιότητα σ αυτά τα πράγματα.

Ο πολιτισμός, σε ότι αφορά τη σπουδαιότερη πλευρά του, είναι κάτι το πνευματικό και όχι υλικές προσθήκες στη σωματική όψη της ζωής.
Είναι ζήτημα γνώσεων ως ένα βαθμό και συναισθημάτων ως ένα άλλο βαθμό.
Αναφορικά με τη γνώση, ο άνθρωπος πρέπει να έχει επίγνωση της μηδαμινότητά του, σε σχέση με τον κοσμικό χώρο και χρόνο. Πρέπει να βλέπει τη χώρα του σαν μια ανάμεσα στις χώρες της γης, με ίσο δικαίωμα να ζει, να σκέφτεται και να αισθάνεται.
Πρέπει να βλέπει την εποχή του σε σχέση με το παρελθόν και το μέλλον και να αναλογίζεται ότι οι δικές της διχογνωμίες θα φαίνονται στις μελλοντικές γενεές τόσο παράξενες, όσο φαίνονται τώρα οι διχογνωμίες του παρελθόντος.
Διευρύνοντας ακόμα περισσότερο την εποπτεία του, πρέπει να συνειδητοποιήσει την απεραντοσύνη των γεωλογικών αιώνων και των αστρονομικών αβύσσων.
Όλα όμως αυτά πρέπει να τα βλέπει όχι σαν ένα βάρος που συνθλίβει τα το ατομικό ανθρώπινο πνεύμα, αλλά σαν ένα χωρίς όριο πανόραμα, που πλαταίνει τη σκέψη του, καθώς το ατενίζει.
Αναφορικά με τα συναισθήματα χρειάζεται μια ανάλογη προέκταση πέρα από το στενά προσωπικό, για να μπορεί να λέγεται ένας άνθρωπος πολιτισμένος.
Οι άνθρωποι πορεύονται απ΄το τη γέννηση στο θάνατο , μερικές φορές ευτυχισμένοι , άλλες φορές δυστυχισμένοι, μερικές φορές μεγαλόψυχοι, άλλες φορές άπληστοι και μικρόψυχοι, μερικές φορές ηρωικοί, άλλες φορές δειλοί και δουλικοί.
Για όποιον αντικρίζει αυτή την πορεία στο σύνολό της, μερικά πράγματα είναι άξια του θαυμασμού του.
Μερικοί άνθρωποι εμπνέονταν από αγάπη για την ανθρωπότητα αλλά, με την ανώτερη διάνοιά τους, μας έχουν βοηθήσει να κατανοήσουμε τον κόσμο όπου ζούμε, και άλλοι, με την εξαιρετική τους αισθαντικότητα, έχουν δημιουργήσει αισθητικές αξίες.
Οι άνθρωποι αυτοί μας έχουν χαρίσει μερικά θετικά αγαθά, για να ισοφαρίσουν τους μακρούς αιώνες της σκληρότητας, της καταπίεσης και των προλήψεων.
Οι άνθρωποι αυτοί έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους ώστε να γίνει η ανθρώπινη ζωή κάτι καλύτερο από ένα σύντομο, πολυτάραχο πέρασμα αγρίων.
Ο πολιτισμένος άνθρωπος εκεί όπου δεν βρίσκει να θαυμάσει, πρέπει να κατανοεί μάλλον παρά να αποδοκιμάζει.
Πρέπει να επιζητεί να ανακαλύψει και να εξαλείψει τα απρόσωπα αίτια του κακού και όχι να μισεί τους ανθρώπους εκείνους που είναι υποχείρια του κακού.
Μπέρτραντ Ράσελ