Άραγε έχουμε δική μας σκέψη; Μπορούμε να διακρίνουμε την αλήθεια από το ψέμα; Και με ποιο κριτήριο;
Αν είμαστε και θεωρούμε τον εαυτό μας υπαρκτό, τότε θα πρέπει να είμαστε και αυτόνομα όντα στην σκέψη, άρα και στις πράξεις μας.
Οι άνθρωποι μεγαλώνουν από την στιγμή που γεννιούνται μέσα σε ομάδες ανθρώπων, είτε σαν κράτος, είτε σε μια ομάδα θρησκείας, είτε σε ένα στενό κύκλο Α περιβάλλοντος.
Οι σκέψεις που αναπαράγουν, η δική τους αλήθεια, είναι η αλήθεια του περιβάλλοντος στο οποίο γαλουχήθηκαν και μεγάλωσαν. Και τα πιστεύω τους για την ζωή κυμαίνονται γύρω από αυτό, αφού ζουν μέσα σε αυτό.
Έτσι, οι αλήθειες των ανθρώπων στην ουσία είναι οι αλήθειες των ομάδων στις οποίες γεννήθηκαν μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν από αυτές.
Αν τώρα κάποιος ελέγχει αυτές τις ομάδες, τότε όλοι οι άνθρωποι ζουν και σκέφτονται όπως θέλει αυτός που τις κατασκεύασε, και πλέον ελέγχει το μυαλό και την ζωή των ανθρώπων.
Αν κάποιος άνθρωπος δει τι συμβαίνει, και κατανοήσει την αλήθεια, και προσπαθήσει να αφυπνίσει και τους υπολοίπους, τότε θα έρθει αντιμέτωπος με όλες τις ομάδες ανθρώπων, αφού θα καταρρίπτει την δική τους αλήθεια ως ένα μεγάλο ψέμα της ζωής τους. Οπότε θα τον απορρίψουν, αφού οι άνθρωποι έχουν πλέον μάθει να ζουν, μέσα σε μια ψεύτικη αλήθεια και να την στηρίζουν και υποστηρίζουν ακόμη και με την ίδια τους την ζωή.
Έτσι λοιπόν σήμερα, όπως και από παλιά, ζούμε σε έναν ψεύτικο κόσμο, όπου οι ιδέες, και τα πιστεύω των ανθρώπων για την ζωή και την αλήθεια, είναι ένας εικονικός ψεύτικος κόσμος με προστάτη τους αυτόν που δημιούργησε αυτές τις ομάδες. Και με κύριο αυτοσκοπό του, να τις κρατά καλά υπνωτισμένες ώστε να τις εκμεταλλεύεται σώμα και ψυχή για πάντα!
Αν λοιπόν θέλουμε να απελευθερωθούμε από τα δεσμά μας, πρέπει να αποβάλλουμε από μέσα μας, όλα όσα μάθαμε ως αλήθεια, και να αρχίσουμε να αφουγκραζόμαστε την αλήθεια γύρω μας, αλλά και μέσα μας, με κριτήριο αυτό που νιώθουμε και δεν μας φοβίζει. Διότι ο φόβος είναι το "τείχος" για να μην περάσουμε "απέναντι" στην αλήθεια της ζωής!
Αν είμαστε και θεωρούμε τον εαυτό μας υπαρκτό, τότε θα πρέπει να είμαστε και αυτόνομα όντα στην σκέψη, άρα και στις πράξεις μας.
Οι άνθρωποι μεγαλώνουν από την στιγμή που γεννιούνται μέσα σε ομάδες ανθρώπων, είτε σαν κράτος, είτε σε μια ομάδα θρησκείας, είτε σε ένα στενό κύκλο Α περιβάλλοντος.
Οι σκέψεις που αναπαράγουν, η δική τους αλήθεια, είναι η αλήθεια του περιβάλλοντος στο οποίο γαλουχήθηκαν και μεγάλωσαν. Και τα πιστεύω τους για την ζωή κυμαίνονται γύρω από αυτό, αφού ζουν μέσα σε αυτό.
Έτσι, οι αλήθειες των ανθρώπων στην ουσία είναι οι αλήθειες των ομάδων στις οποίες γεννήθηκαν μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν από αυτές.
Αν τώρα κάποιος ελέγχει αυτές τις ομάδες, τότε όλοι οι άνθρωποι ζουν και σκέφτονται όπως θέλει αυτός που τις κατασκεύασε, και πλέον ελέγχει το μυαλό και την ζωή των ανθρώπων.
Αν κάποιος άνθρωπος δει τι συμβαίνει, και κατανοήσει την αλήθεια, και προσπαθήσει να αφυπνίσει και τους υπολοίπους, τότε θα έρθει αντιμέτωπος με όλες τις ομάδες ανθρώπων, αφού θα καταρρίπτει την δική τους αλήθεια ως ένα μεγάλο ψέμα της ζωής τους. Οπότε θα τον απορρίψουν, αφού οι άνθρωποι έχουν πλέον μάθει να ζουν, μέσα σε μια ψεύτικη αλήθεια και να την στηρίζουν και υποστηρίζουν ακόμη και με την ίδια τους την ζωή.
Έτσι λοιπόν σήμερα, όπως και από παλιά, ζούμε σε έναν ψεύτικο κόσμο, όπου οι ιδέες, και τα πιστεύω των ανθρώπων για την ζωή και την αλήθεια, είναι ένας εικονικός ψεύτικος κόσμος με προστάτη τους αυτόν που δημιούργησε αυτές τις ομάδες. Και με κύριο αυτοσκοπό του, να τις κρατά καλά υπνωτισμένες ώστε να τις εκμεταλλεύεται σώμα και ψυχή για πάντα!
Αν λοιπόν θέλουμε να απελευθερωθούμε από τα δεσμά μας, πρέπει να αποβάλλουμε από μέσα μας, όλα όσα μάθαμε ως αλήθεια, και να αρχίσουμε να αφουγκραζόμαστε την αλήθεια γύρω μας, αλλά και μέσα μας, με κριτήριο αυτό που νιώθουμε και δεν μας φοβίζει. Διότι ο φόβος είναι το "τείχος" για να μην περάσουμε "απέναντι" στην αλήθεια της ζωής!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου