Ύμνος προς τον Ήλιο

Με αφορμή την σημερινή ημέρα της χειμερινής τροπής του Ηλίου, αναπέμπουμε Ύμνο προς τον Ήλιο:

Κραταιέ άναξ του φωτός! Το ιδικόν σου φως πληροί τας εκτάσεις και το παν προς σε οφείλει την ύπαρξίν του. Είσαι ο σωτήρ πάσης υπάρξεως, διότι άνευ σου ουδέν θα υπήρχεν. Χαίρε Φοίβε!
 

Όταν προβάλλης Φοίβε, το έρεβος υποχωρεί και αναγεννάται η Φύσις, όταν τας θείας σου ακτίνας αποστέλλης προς τους κοιμώμενους κόσμους, όπως εγείρης αυτούς. Αι Μούσαι σου Κλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Μελπομένη, Τερψιχόρη, Ερατώ, Πολύμνια, Ουρανία και Καλλιόπη, σκορπούσι τας θείας σου ακτίνας και ο νους του κόσμου λαμβάνει ισχύν. Χαίρε Φοίβε!
 

Σύ ισχυρέ Βασιλεύ της Φύσεως εγέννησες πάσας τας μορφάς και προς σε πάσαι αι μορφαί οφείλουν την ύπαρξιν των. Σύ έδωσες τον Λόγον, όστις εγέννησε τον Νουν και μόνον δια του ιδικού σου φωτός αντιλαμβανόμεθα των μορφών του απείρου και λαμβάνομεν γνώσιν ότι υπάρχει ζωή. Χαίρε Φοίβε!
 

Προς σε Φοίβε, έχομεν καθήκον να αποτείνωμεν τας ευχαριστίας μας, διότι εσύ είσαι ο μόνος άρχων τον οποίον πρέπει να αναγνωρίζωμεν ως γονέα ημών. Καταδέξου, λοιπόν άρχων, των ευχαριστιών μας και περίβαλλον ημάς δια των θείων σου Μουσών, αφού τη ση επιδαψιλεύσει, εγνωρίσαμεν το αίτιον της υπάρξεώς μας. Χαίρε Φοίβε!
 

Φοίβε Ήλιε, το ιδικόν σου πνεύμα εγέννησεν την αντίληψιν και εξ αυτού οι κόσμοι έλαβον την ισχύν της νοήσεώς των. Αν δεν υπήρχες, το έρεβος δεν θα παρήγαγε νουν. Εάν δε έρριπτες προς ημάς τας ακτίνας σου, δεν θα είχομεν αντίληψιν. Εάν δεν περιέβαλλες ημάς, θα είμεθα τυφλοί. Γνώσιν δεν θα είχομεν. Εν σοι ο άπειρος Θεός ενεργεί, διότι η ιδική σου μορφή είναι απείρως τελειοτέρα. Χαίρε Φοίβε!
 

Οι μη προς σε το πνεύμα των αφιερώσαντες, απώλεσαν αυτό, διότι το έρεβος κατέφαγεν την ισχύν των. Όσοι ηρνήθησαν Σε, άρχων της φωτός, απέθανον αδόξως. Ο νους των ουδέν των θείων της Φύσεως αντελήφθη και ελάτρευσαν ό,τι δεν επλήροι το παν ζωής και χαράς. Χαίρε Φοίβε!
 

Όταν Φοίβε εξαποστέλλης την θείαν εκείνην Μούσαν, ήτις μεταδίδει εις ημάς την έννοιαν του απείρου και του φωτός αυτού, ω πόσον αισθανόμεθα ότι σύ μόνον είσαι ο άρχων της ζωής και ότι Συ μόνον περικλείεις εις τας θείας σου ακτίνας εκείνο το οποίον σώζει και ζωοποιεί τους κόσμους. όσον τις Φοίβε, προς σε τείνει το πνεύμα του κατά τοσούτον ανακαλύπτει εν σοι θείας μυσταγωγίας, εν αις το πνεύμα μυείται τον λόγον της υπάρξεώς του και τον τρόπον του υποτάσσειν δια της θελήσεώς του τον θάνατον. Χαίρε Φοίβε!
 

Η Μούσα σου Ουρανία, η απείρως γαλουχούσα ημάς εις τα θεία σου μυστικά, η μεταρσιούσα τας Ψυχάς ημών εις τα θεία σου ύψη, μας ενέπνευσεν όπως σε χαιρετήσωμεν την στιγμήν ταύτην καθ’ ην πάσαι αι Μούσαι σου γεννώσιν εν ταις ανθρωπίναις καρδίαις τον θείον εκείνον πόθον της αναγεννήσεώς των και αποκαθιστώσιν αυτάς εις το γλυκύ εκείνον άσμα, το οποίον διαρκώς υπενθυμίζει εις την ανθρωπότητα, ότι πρέπει διαρκώς να δρα ίνα διαρκώς υπάρχη. Χαίρε Φοίβε!
 

Ώ πόσον Φοίβε είναι γλυκεία η εντολή αυτή! Δι’ αυτής αείποτε το πνεύμα ημών ενισχύθη. Δι’ αυτής θα υπάρξωμεν και τούτο μας εγγυάται το θείον σου φως, το οποίον αεί θα πυρπολή τας αισθήσεις ημών προς το Μέγα της Αγάπης καθήκον. Αισθανόμεθα ότι είμεθα ευτυχείς θείε Φοίβε, διότι απευθυνόμεθα προς Σε την στιγμήν ταύτην.  Χαίρε Φοίβε!
 

Φοίβε! Είμεθα ευτυχείς διότι τώρα, πλειότερον πάσης άλλης εποχής σκορπάς το θείον άρωμά σου επί των μορφών της Φύσεως, δια του οποίου εγείρεις ημάς εκ της νάρκης και φέρεις ημάς εις την συναίσθησιν της ιεράς αγάπης και σωτηρίας ταύτης των ανθρώπων πηγής. Χαίρε ω απόλυτε του φωτός άρχων!
 

Τα τέκνα σου λατρεύουσι τον πατέρα αυτών και η Ιερά δάφνη πλέκει στεφάνους να στέψη αυτά, εάν ποτέ το θείον όνομά σου δεν βλασφημήσωσιν.

 

Ας τιμήσουμε και δοξάσουμε του Θείου Ηλίου τον άχραντο Βασιλέα

“Πατέρα Ήλιε! Συ είσαι η πηγή του φωτός και της γονιμότητας της μητέρας μας Γης. Περιέβαλέ μας με το ζωοποιό σου φως, φώτισε τις διάνοιές μας ώστε να διαλυθούν τα ερέβη της πλάνης μας, τα οποία εμποδίζουν τους οφθαλμούς μας να ιδούν το ιερόν της Αληθείας. Βοήθησε όλους όσους ευρίσκονται σε τυφλότητα να κοινωνήσουν των ευεργετημάτων σου…”