Το ερώτημα που αναδύεται σχετικά με τις σχέσεις είναι το εξής: τι σημαίνει για κάποιον/α να είναι ανοικτός προς ένα άλλο ανθρώπινο ον, να λέει αλήθειες, να διακινδυνεύει και να πηγαίνει πιο βαθιά;
Επιτρέψτε στον εαυτό σας κάθε στιγμή να κοιτάζει και να αναρωτιέται: Είμαι αληθινός με τον εαυτό μου; Είμαι αληθινός με τη σχέση; Η σχέση μας έχει βάθος και πληρότητα; Αυτά που κάνω βαθαίνουν τη σχέση ή τη διαλύουν;
Κοιτάζουμε με μεγάλη προσοχή όταν βλέπουμε αυτόν/η που αγαπάμε με τα μάτια της καρδιάς. Η προσοχή είναι επιλογή. Επιλέγουμε που δίνουμε την προσοχή μας, και η επιλογή κάποιου πράγματος περικλείει, οπωσδήποτε, τον αποκλεισμό κάποιου άλλου. Όταν συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στον αγαπημένο ή στην αγαπημένη μας και αποκλείουμε τους άλλους, τότε αυτός ή αυτή γίνεται το κέντρο του κόσμου μας. Είναι μια τολμηρή επένδυση.
Αν σταματήσετε να προσέχετε με την καρδιά σας, θα υπάρξουν μικρογεγονότα που θα φέρουν στην επιφάνεια κρυμμένες πληγές. Το ταίρι σας δεν έχει καθαρίσει τον πάγκο της κουζίνας. Αντιδράτε. Διαισθητικά διαπιστώνετε ότι έχετε ξανανοίξει έναν παλιό καβγά. Διαισθητικά ξέρετε πως δεν μαλώνετε για την κουζίνα. Την επόμενη φορά που θα μαλώσετε για μικροπράγματα, δοκιμάστε την εξής απλή άσκηση:
Αντί να δίνετε τόσο μεγάλη αξία στο θυμό και στο θέμα που φαινομενικά ανακύπτει μπαίνοντας, έτσι ξανά στο παλιό μονοπάτι, σταματήστε. Νιώστε το θυμό σας, νιώστε τη δύναμη και τις συνέπειες που έχει αυτό το συναίσθημα στην ενότητα νου/σώματος. Εξετάστε, τώρα, άλλους τομείς της σχέσης, έως ότου βρείτε ένα βαθύτερο θέμα που συνδέεται με αυτό το θυμό. Μπορεί να νιώθετε ότι το ταίρι σας δεν σας προσέχει όσο θέλετε, ότι σας κριτικάρει, σας υποτιμά ή σας προδίδει. Μήπως ο πατέρας σας συμπεριφερόταν με τον ίδιο τρόπο στη μητέρα σας; Κράτησε ο γάμος τους;
Τα μικροπροβλήματα της καθημερινή ζωής, όπως το θέμα της καθαριότητας στο σπίτι, είναι άμεσα συνδεδεμένα με ουσιαστικά ζητήματα της ζωής και της σχέσης. Παρ’ όλ’ αυτά, οι μικροδιαφωνίες σπάνια έχουν σχέση με μικροπράγματα. Προσπαθήστε να ανακαλύψετε τα θέματα που κρύβονται κάτω από τα φαινομενικά προβλήματα. Επιλύοντας άμεσα με το ταίρι σας τα πραγματικά προβλήματα, απελευθερώνετε την ενέργεια και καθιστάτε δυνατή την ανανέωση.
ΠΑΡΑΔΟΣΗ:
Η παράδοση αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο της ανοιχτής καρδιάς. Πολλοί άνθρωποι, λανθασμένα, ταυτίζουν την παράδοση με την απώλεια της ελεύθερης θέλησης ή της προσωπικής δύναμης. Παράδοση, όμως, σημαίνει “να διαλύεσαι σε κάτι ανώτερο”. Σημαίνει να σέβεσαι και να καλωσορίζεις το ανώτερο δυναμικό σου.
Η παράδοση δεν έρχεται με κάποια συμφωνία με το Θεό ή με το να εγκαταλείψουμε τη δύναμή μας, αλλά με το να αγκαλιάσουμε το είναι. Η αγάπη μας είναι το μεγάλο άλμα της καρδιάς μας. Και ονομάζουμε παράδοση την πληρότητα της. Είναι ένα άλμα στην πίστη και παρά τους φόβους μας, στην αθωότητα των νέων ξεκίνημάτων. Κάθε φορά που τολμάμε με την καρδιά μας και ανοιγόμαστε στην αγάπη, γευόμαστε την αληθινή ελευθερία και χαρά.
Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να ισορροπήσουμε ανάμεσα στην παράδοση της καρδιάς μας και στις εγκόσμιες ανάγκες, υποχρεώσεις και φιλοδοξίες που, παρότι απειλούν τη στενή σχέση των εραστών και διαταράσσουν το εύθραυστο δίκτυο των σχέσεων, αυτά τα ίδια είναι τα εμπόδια και οι δοκιμασίες που ο έρωτας πρέπει να ξεπεράσει για να επιβιώσει. Ο έρωτας είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος. Μας καλεί να παραδοθούμε άνευ όρων και προκαθορισμένων ιδεών στην αχαρτογράφητη ελευθερία της αφυπνισμένης καρδιάς: την πόρτα που οδηγεί στο Θεό και στη Θεά, σε όλα τα ακατονόμαστα και απερίγραπτα. Όταν η καρδιά μας ανοίγει και η αγάπη μας γίνεται παράδοση, μπορούμε να αγαπήσουμε με κάθε τρόπο, σε κάθε διάσταση, πέρα από τις εξαρτήσεις και τους φόβους μας. Και ο πόνος μας θα μας διδάξει τη σοφία. Τότε είναι που θα έχουμε φτάσει στο σπίτι.
Η παράδοση είναι ο δρόμος της ελευθερίας. Μας συνδέει με την Πηγή μας και μας επιτρέπει να ανθήσουμε σαν εκστατικά όντα. Δεν χρειάζεται χρόνια θεραπείας ή περίπλοκων πνευματικών πρακτικών. Μπορείτε να παραδοθείτε εκεί που βρίσκεστε. Ακριβώς εδώ. Τώρα αμέσως. Πώς;
Ξεκινάμε εγκαταλείποντας την προσκόλλησή μας στην ορθότητα μας — εμπιστευόμενοι ότι η ζωή είναι μαζί μας — αποδεχόμενοι ως διδασκαλία το είναι.
Όταν βρισκόμαστε βαθιά στο κέντρο της καρδιάς μας και αποδεχόμαστε αυτό που ζούμε εκεί ανακαλύπτουμε έναν χώρο χωρίς σύνορα όπου δεν χρειάζεται τίποτα να εξηγηθεί να επιλυθεί ή να αλλάξει. Στην αρχή μπορεί να νιώσουμε λύπη, πόνο ή φόβο. Αν όμως θελήσουμε να δεχτούμε αυτό που νιώθουμε η σχέση μας με αυτά τα συναισθήματα θα αρχίσει να αλλάζει και μια μερα θα παρουσιαστεί μια λαχτάρα. Η λαχτάρα να ζήσουμε στον κόσμο με ανοικτή καρδιά, να σταλθούμε ανυπεράσπιστοι απέναντι στη ζωή, να είμαστε παρόντες όταν οι φίλοι μας έχουν προβλήματα και μας χρειάζονται.
Αν καταφέρουμε να μεταμορφώσουμε όλο αυτό το μπερδεμένο υλικό που συνήθως απωθούμε και να μαλακώσουμε την καρδιά μας θα επανακτήσουμε διαυγή σκέψη και θα ξαναβρούμε ζην ικανότητά μας να ανοίγουμε όλο και περισσότερο.
Όταν μπορέσουμε να αγκαλιάσουμε τον εαυτό μας έτσι όπως είναι, μπορούμε να προσεγγίσουμε τη ζωή με περιέργεια, θαυμασμό και ευχαρίστηση. Αντιλαμβανόμαστε ότι μπορούμε να αγαπήσουμε και να παραδοθούμε στη στιγμή, όπως ακριβώς είναι. Υπέροχη, Οδυνηρή, Άθλια. Ανεξάρτητα από το αν ταιριάζει, ή όχι στην εικόνα μας.
Εφόσον είμαστε σε θέση να αποδεχτούμε τη στιγμή όπως είναι και να μάθουμε αυτό που έχει να μας διδάξει, είμαστε ελεύθεροι. Δεν χρειαζόμαστε κάτι ιδιαίτερο, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να πετύχουμε μια συγκεκριμένη κατάσταση, να διατηρήσουμε μια συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό μας, ούτε να επιβάλουμε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα στον κόσμο. Εφόσον είμαστε παρόντες στη στιγμή και κρατάμε την καρδιά μας ανοιχτή, αρχίζουμε να εκτιμούμε τον εαυτό μας και να καλωσορίζουμε ο ένας τον άλλο.
Ερωτευόμαστε τη ζωή!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου