Δεν μπορώ να σε σώσω από αυτό που πολεμάς. Δεν μπορώ, όσο πολύ κι αν θέλω, να σου δείξω το δρόμο που έχασες. Δεν μπορώ να σε κάνω να δεις με την καθαρότητα που βλέπω εγώ, που είμαι απ' έξω, τη ζωή σου. Δεν μπορώ γιατί, τελικά, δεν θέλω. Όχι από εγωισμό. Ούτε από αλτρουισμό. Από ένα αίσθημα δικαίου που με διακατέχει και πολλές φορές μπαίνει πιο πάνω και από το τι θέλω κατά βάθος.Αυτή τη φορά, θέλω να σταθείς μόνος σου στα πόδια σου. Χωρίς δεκανίκια. Να βρεις τον εαυτό σου ή να φτιάξεις το νέο σου εαυτό. Οι άνθρωποι αλλάζουν. Μη το φοβάσαι. Μεγαλώνεις και ωριμάζεις και εξελίσσεσαι και καμιά φορά αλλάζεις. Αλλάζεις για να μπορείς, με το νέο σου εαυτό, να πας παρακάτω. Να δώσεις νέες μάχες, να κατακτήσεις νέα ύψη και να βγεις νικητής. Γιατί χαμένος δεν μπορείς να βγεις όταν δεν παρατάς τον πόλεμο. Μπορεί να χάσεις μια μάχη αλλά όχι τον πόλεμο.
Σε αυτόν που ξεκίνησες με τον ίδιο σου τον εαυτό, είσαι μόνος σου. Κι έτσι είναι δίκαιο. Να αναμετρηθείς με τους δαίμονές σου και να τους δαμάσεις για να μάθεις να συνυπάρχεις μαζί τους ή να τους σκοτώσεις για να απελευθερωθείς.
Εγώ θα είμαι πάντα κάπου εκεί γύρω. Έτοιμη να παρέμβω, όταν μου το ζητήσεις. Όταν νιώθεις ότι πνίγεσαι και ψάχνεις ένα χέρι να σε βγάλει στην επιφάνεια. Θα έχω πάντα απλωμένο ένα χέρι στη μεριά σου.
Στο εν τω μεταξύ όμως αγωνίσου. Πάρε ανάσα κάθε φορά που το χάος πάει να κυριεύσει το μυαλό σου. Βαθιά εισπνοή, να γεμίσει ο αέρας τα πνευμόνια σου, να φτάσει το οξυγόνο στον εγκέφαλο και το ίδιο βαθιά εκπνοή για να πάρει μαζί της όλα τα τοξικά. Ανάσα. Κάνε όσες επαναλήψεις χρειάζεται μέχρι να νιώσεις ότι το' χεις.
Είναι μεγάλη δουλειά το να κάνεις τον εαυτό σου ευτυχισμένο. Είναι μεγάλη ευθύνη να κρατήσεις προτεραιότητα εσένα. Δε θα φανείς πάντα αντάξιος αλλά δε σημαίνει ότι ήρθε και το τέλος του κόσμου. Δεν θα βρεις πάντα με την πρώτη τις λύσεις και τις απαντήσεις αλλά δεν σου ορίζει κανένας το χρόνο που θα χρειαστείς. Εσύ θέτεις τα όρια. Εσύ που τα παραβιάζεις ή φοβάσαι να φτάσεις σε αυτά. Εσύ ορίζεις και καθορίζεις πώς και πόσο θα αφήσεις να σε αγγίξουν όλα όσα κινούνται γύρω σου. Θετικά και αρνητικά.
Το να χάνεις τον εαυτό σου, επίσης δεν είναι το τέλος του κόσμου. Είναι μια προσωρινή κατάσταση. Είναι ένα στάδιο της ζωής σου και όχι η ίδια σου η ζωή. Είναι μία φυσιολογική φάση, αν θέλεις, για έναν άνθρωπο που βρίσκεται σε διαρκή κίνηση. Είναι μια φυσιολογική φάση και μπορείς συνειδητοποιώντας την να αρχίσεις να την ελέγχεις.
Ό,τι χάνεις το ξαναβρίσκεις, αρκεί να το θες. Ακόμα και τους ανθρώπους που έφυγαν ή απομακρύνθηκαν από τη ζωή σου. Άλλες φορές με κόπο και άλλες φορές χωρίς. Αρκεί να τους θες εκεί. Αρκεί να τους κάνεις να το νιώσουν ότι τους θες.
Ξέχνα το χρόνο και απλά επικεντρώσου στα συναισθήματά σου. Σε αυτά που δίνεις, σε αυτά που παίρνεις, σε αυτά που θες και σε αυτά που χρειάζεσαι. Ξέχνα τι πρέπει να κάνεις για τους άλλους και επικεντρώσου στο τι κάνεις για σένα. Σε αυτά που σκέφτεσαι, σε αυτά που έχεις ανάγκη, σε αυτά που επιθυμείς και σε αυτά που ονειρεύεσαι.
Είναι μεγάλη δουλειά το να κάνεις τον εαυτό σου ευτυχισμένο. Είναι μεγάλη ευθύνη να κρατήσεις προτεραιότητα εσένα. Αλλά μπορείς να το κάνεις! Κοίτα γύρω σου, το κάνουν και οι άλλοι. Κι εγώ το κάνω. Όχι από εγωισμό. Από ένα αίσθημα δικαίου.
Κι όσο είμαι καλά εγώ, μπορώ να στέκομαι πάντα εκεί με το χέρι απλωμένο. Όχι από αλτρουισμό. Από ένα αίσθημα βαθιάς αγάπης. Γιατί ξέρω πως είναι να έχεις (ξε)χάσει τον εαυτό σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου