Δεν μπορεί να υπάρχει η πλήρης γνώση

Η φύση μας έδωσε τα σπέρματα για την γνώση και όχι την γνώση
Σενέκας
Κοιτάξτε γύρω σας, βλέπετε πολλούς να έχουν την ίδια γνώμη με εσάς για κάποιο θέμα κοινωνικό, επιστημονικό, θρησκευτικό, υγείας, διατροφής, φιλοσοφίας, πολιτικής, καλλιτεχνικής φύσεως και άπειρα άλλα που απαρτίζουν την ζωή μας;

Αυτό που σκέπτονται οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ότι οι άλλοι κάνουν λάθος. Όμως σκέπτονται λανθασμένα.

Αν φανταστούμε όλα τα θέματα ότι συγκεντρώνονται σε ένα σημείο, δηλαδή δεν υπάρχει θέαση από πουθενά τότε δεν υπαρχή διαφωνία, παρά μια μακάρια στατικότατα. Οι κάτοικοι του σημείου είναι ομόφωνα σύμφωνοι για όλα, τα γνωρίζουν όλα και απλά απολαμβάνουν την μακαριότητα, την πανσοφία, την ομόνοια την απόλυτη ταύτιση την αγάπη. Η ύπαρξη και η ανυπαρξία δεν έχουν νόημα είναι ένα.

Αν ξαφνικά το σημείο βρεθεί πάνω σε μια γραμμή τότε έχει μόνο δύο θεάσεις, μια από μπρος και μία από πίσω. Οι κάτοικοι της γραμμής δεν θα έχουν για πολλά να διαφωνούν, αλλά μόνο για δύο απόψεις. Όλα τα θέματα έχουν μόνο δύο όψεις και δεν μπορούν να ξέρουν αν υπάρχουν άλλες.

Ας φανταστούμε τώρα ότι υπάρχουν ποιό τυχεροί που μπορούν να βλέπουν το θέμα, το σημείο, μέσα από ένα κύκλο έως την περιφέρεια του. Δηλαδή αυτοί κατοικούν μέσα στον κύκλο. Ο καθένας ανάλογα με το που βρίσκετε θα έχει και μια όψη του αντικειμένου. Θα μοιάζει με τις όψεις που έχουν αρκετοί συγκάτοικοι του, αλλά δεν θα είναι εντελώς όμοια, διότι όπως καταλαβαίνετε ανάλογα το μέρος που βρίσκονται θα έχουν και κάπως διαφορετική όψη. Αυτοί που βρίσκονται σε αντιδιαμετρικά σημεία θα έχουν εντελώς αντίθετη θέαση και συνεπώς πλήρη διαφωνία.

Ο κύκλος και η περιφέρεια του έχουν άπειρα σημεία, κάθε σημείο είναι και ένας κάτοικος. Από κανένα σημείο του κύκλου δεν είναι δυνατόν η θέαση να είναι ή ίδια. Κανένας κάτοικος δεν γίνεται να έχει ακριβώς την ίδια άποψη με κάποιον άλλο, ακόμα και αν βρίσκονται πολύ κοντά. Αυτοί που βρίσκονται πολύ κοντά θα αποτελέσουν μια ομάδα, φιλοσοφική, πολιτική, καλλιτεχνικής τάσης κλπ.

Όμως αυτός ο κύκλος είναι η τομή μιας σφαίρας. Τώρα οι κάτοικοι της σφαίρας που περιέχει τον κύκλο, μπορούν να δουν ακόμα περισσότερα πράγματα από τους κατοίκους του κύκλου. Και όχι μόνο, έχουν μεγαλύτερη ελευθερία, ένας φραγμός στον κύκλο των δύο διαστάσεων άνετα παρακάμπτεται από την τρίτη διάσταση. 

Για να γίνει περισσότερο αντιληπτό, ας φανταστούμε το αντικείμενο που παρατηρούν οι κάτοικοι της σφαίρας σαν μια μικρή σφαίρα στο κέντρο της μεγάλης σφαίρας. Καταλαβαίνουμε ότι οι όψεις από τα διάφορα σημεία θα είναι διαφορετικές. Ακόμα και οι κάτοικοι μιας ακτίνας θα έχουν διαφορετική θέαση διότι, όσο ποιο ψηλά ανεβαίνουμε, τόσο βλέπουμε μεγαλύτερο μέρος της κεντρικής σφαίρας.

Θα κάνουμε τώρα μια υπέρβαση στην κατανόηση των τρισδιάστατων όντων. Όπως ο κύκλος είναι η τομή μιας σφαίρας, έτσι και η σφαίρα είναι η τομή μιας υπερσφαίρας του τετραδιάστατου χώρου. Η σφαίρα μας τώρα περιέχεται μέσα στην υπερσφαίρα. Οι κάτοικοι του τετραδιάστατου χώρου έχουν πολύ περισσότερες όψεις, της κεντρικής τώρα υπερσφαίρας, μέσα από τα διάφορα σημεία της υπερσφαίρας τους. Οι φραγμοί της τρίτης διάστασης παρακάμπτονται μέσα από την τέταρτη διάσταση.

Με τον τον τρόπο αυτό μπορούμε να προχωρήσουμε στον πολυδιάστατο χώρο και η θέαση ενός αντικειμένου να μην έχει τέλος. Καλά είμαστε εκεί στο αρχικό σημείο, στην μακαριότητα, στην συμφωνία, στην μοναδικότητα που ήταν το παν τι θέλαμε να μπλεχτούμε στις άπειρες διαστάσεις; Εκεί εγώ ήμουν εσύ χωρίς διαφωνίες, με υπερθέαση του αντικειμένου συνεπώς την πλήρη και αληθινή γνώση του αντικειμένου, με παγγνωσία, διότι αυτό το έν, ήταν το παν.

Κάποιοι κατάλαβαν γιατί ή άποψη για ένα αντικείμενο, ιδέα, κλ. είναι διαφορετική σε κάθε άτομο στο τρισδιάστατο κόσμο. Επίσης κατάλαβαν ότι όλοι έχουν δίκιο διότι έχουν διαφορετική θέαση. Μπορεί ακόμη να κατάλαβαν ότι όσο ποιο υψηλή θέαση και αν έχουν, ότι από άλλες διαστάσεις θα είχαν ακόμη υψηλότερη, και ότι δεν μπορεί να υπάρξει πλήρης θέαση και γνώση της αλήθειας σε όποια διάσταση και αν βρίσκονται. Μερικοί που έχουν καταλάβει ότι μετέχουν ενός υπερδιαστατικού μη υλικού φορέα, γνωρίζουν αυτό που έλεγε ο Ηράκλειτος «Η γνώση δεν έρχεται κοιτάζοντας προς τα έξω αλλά κοιτάζοντας προς τα μέσα». Δεν χρειάζεται λοιπόν να στεναχωριόμαστε και να διαπληκτιζόμαστε για το δίκιο της θέασης μας, διότι κανένας δεν έχει την πλήρη θέαση, αλλά να κάνουμε τη σύνθεση των αντιμαχόμενων όψεων ώστε να μπορέσουμε να δούμε το πράγμα καλύτερα.