Έρχεται λοιπόν μια στιγμή στη ζωή μας κατά την οποία ξανά ζούμε το παρελθόν και σκεφτόμαστε τι πήγε στραβά, που φταίξαμε, τι αποκομίσαμε ... Αναβιώνουμε δηλαδή αυτά που ζήσαμε με τη διαφορά ότι δε μπορούμε να αλλάξουμε τα γεγονότα, αλλά μπορούμε να καθορίσουμε τι επιρροή θα ασκούν πάνω μας και πως αυτό θα αλληλεπιδρά στον τρόπο που σκεφτόμαστε και πράττουμε.
Καθώς απευθύνομαι κυρίως σε νέους, όλοι γνωρίζουμε πως η εφηβεία είναι μια κρίσιμη και καθοριστική περίοδος της ζωής μας κατά την οποία εξερευνούμε τον κόσμο και τον ψυχισμό μας, σχηματίζουμε παρέες και αποκτάμε φίλους, ρισκάρουμε και «παίζουμε» με τον κίνδυνο, υποκινούμενοι από το πάθος και τη δίψα για μια συναρπαστική ζωή. Η άρνηση της ύπαρξης του κινδύνου και της λογικής σκέψης σε συνδυασμό με την ορμητικότητα και την ανυπακοή μπορεί να οδηγήσουν σε δυσάρεστες καταστάσεις και δυσάρεστα συναισθήματα, γεγονός που κάνει το παρελθόν να μοιάζει με εφιάλτη.
Το θέμα λοιπόν που προκύπτει είναι τι κάνουμε τώρα και στο μέλλον. Το πρώτο στάδιο είναι:
«Πόσο μου λείπει η αθωότητα της παιδικής ηλικίας, η άγνοια, η ξεγνοιασιά ...». Θεωρούμε δηλαδή ότι χάσαμε αυτή την αθωότητα λόγω των κακών πράξεων του παρελθόντος, ότι βρωμίσαμε την ψυχή μας, ότι η ζημιά δεν διορθώνεται ... Πολύ σωστά νομίζετε. Όντως έτσι έγιναν τα πράγματα μόνο που διορθώνονται! Αρχικά πρέπει να αποδεχτούμε το παρελθόν και να μάθουμε να ζούμε με αυτό (Ας μην ξεχνάμε ότι είναι μέρος του εαυτού μας) .Πως γίνεται αυτό.? Αν αναλύσετε τα γεγονότα, ξεχωρίσετε τις καλές στιγμές από τις κακές και αναλάβετε την ευθύνη που σας αναλογεί, θα νιώσετε την ανάγκη να επαναπροσδιορίσετε τον ρόλο που θα έχετε από δω και πέρα στην ζωή σας. Ως γνωστόν από τα λάθη μαθαίνουμε και είναι αδιαμφισβήτητα ο καλύτερος δάσκαλος μας. Επομένως οι λύσεις τύπου «Εγώ φταίω για όλα» ή ακόμα πιο ακραία η αυτοχειρία είναι παντελώς άχρηστες και ανούσιες. Από την στιγμή που θα σταθείτε και πάλι στα πόδια σας ανοίγεται ένας νέος δρόμος που οδηγεί στην αυτοβελτίωση και την καλλιέργεια του νου και της ψυχής.
Το επόμενο στάδιο βασίζεται στα ενδιαφέροντα σας, τα χόμπι σας, στις δυνατότητες και δεξιότητες σας, καθώς είναι αναγκαία η ενασχόληση με πράγματα που μας προσφέρουν χαρά, ανακούφιση, αισιοδοξία διότι έτσι θα μπορέσουμε να πιστέψουμε ξανά στον εαυτό μας. Επίσης, νέες παρέες, καινούριοι φίλοι παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο στον νέο ξεκίνημα σας γιατί θα σας βοηθήσουν να ξεφύγετε και να ανακαλύψετε πράγματα που πριν δεν πιστεύατε καν ότι υπάρχουν ή ότι θα μπορούσαν να τύχουν σε εσάς. Συμπερασματικά, αν δεν είστε ψυχωτικοί, νευρωτικοί, ηλίθιοι ή αδύναμοι έχετε ότι χρειάζεται για να αναπτύξετε και να εξελίξετε το πνευματικό σας επίπεδο, να
βρείτε την ισορροπία σας και να διατηρήσετε την αυτοκυριαρχία σας.
Και το σημαντικότερο να ανακτήσετε την «χαμένη» αθωότητα σας.
Καθώς απευθύνομαι κυρίως σε νέους, όλοι γνωρίζουμε πως η εφηβεία είναι μια κρίσιμη και καθοριστική περίοδος της ζωής μας κατά την οποία εξερευνούμε τον κόσμο και τον ψυχισμό μας, σχηματίζουμε παρέες και αποκτάμε φίλους, ρισκάρουμε και «παίζουμε» με τον κίνδυνο, υποκινούμενοι από το πάθος και τη δίψα για μια συναρπαστική ζωή. Η άρνηση της ύπαρξης του κινδύνου και της λογικής σκέψης σε συνδυασμό με την ορμητικότητα και την ανυπακοή μπορεί να οδηγήσουν σε δυσάρεστες καταστάσεις και δυσάρεστα συναισθήματα, γεγονός που κάνει το παρελθόν να μοιάζει με εφιάλτη.
Το θέμα λοιπόν που προκύπτει είναι τι κάνουμε τώρα και στο μέλλον. Το πρώτο στάδιο είναι:
«Πόσο μου λείπει η αθωότητα της παιδικής ηλικίας, η άγνοια, η ξεγνοιασιά ...». Θεωρούμε δηλαδή ότι χάσαμε αυτή την αθωότητα λόγω των κακών πράξεων του παρελθόντος, ότι βρωμίσαμε την ψυχή μας, ότι η ζημιά δεν διορθώνεται ... Πολύ σωστά νομίζετε. Όντως έτσι έγιναν τα πράγματα μόνο που διορθώνονται! Αρχικά πρέπει να αποδεχτούμε το παρελθόν και να μάθουμε να ζούμε με αυτό (Ας μην ξεχνάμε ότι είναι μέρος του εαυτού μας) .Πως γίνεται αυτό.? Αν αναλύσετε τα γεγονότα, ξεχωρίσετε τις καλές στιγμές από τις κακές και αναλάβετε την ευθύνη που σας αναλογεί, θα νιώσετε την ανάγκη να επαναπροσδιορίσετε τον ρόλο που θα έχετε από δω και πέρα στην ζωή σας. Ως γνωστόν από τα λάθη μαθαίνουμε και είναι αδιαμφισβήτητα ο καλύτερος δάσκαλος μας. Επομένως οι λύσεις τύπου «Εγώ φταίω για όλα» ή ακόμα πιο ακραία η αυτοχειρία είναι παντελώς άχρηστες και ανούσιες. Από την στιγμή που θα σταθείτε και πάλι στα πόδια σας ανοίγεται ένας νέος δρόμος που οδηγεί στην αυτοβελτίωση και την καλλιέργεια του νου και της ψυχής.
Το επόμενο στάδιο βασίζεται στα ενδιαφέροντα σας, τα χόμπι σας, στις δυνατότητες και δεξιότητες σας, καθώς είναι αναγκαία η ενασχόληση με πράγματα που μας προσφέρουν χαρά, ανακούφιση, αισιοδοξία διότι έτσι θα μπορέσουμε να πιστέψουμε ξανά στον εαυτό μας. Επίσης, νέες παρέες, καινούριοι φίλοι παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο στον νέο ξεκίνημα σας γιατί θα σας βοηθήσουν να ξεφύγετε και να ανακαλύψετε πράγματα που πριν δεν πιστεύατε καν ότι υπάρχουν ή ότι θα μπορούσαν να τύχουν σε εσάς. Συμπερασματικά, αν δεν είστε ψυχωτικοί, νευρωτικοί, ηλίθιοι ή αδύναμοι έχετε ότι χρειάζεται για να αναπτύξετε και να εξελίξετε το πνευματικό σας επίπεδο, να
βρείτε την ισορροπία σας και να διατηρήσετε την αυτοκυριαρχία σας.
Και το σημαντικότερο να ανακτήσετε την «χαμένη» αθωότητα σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου