Η νοημοσύνη έχει την ικανότητα να τοποθετεί τη γνώση στη σωστή της θέση

Δεν ήταν μια γη με δέντρα, με λιβάδια, με ποτάμια, με λουλούδια και χαρά. Ήταν μια ηλιοκαμένη γη με άμμο και άγονους λόφους, χωρίς ούτε ένα δέντρο ή θάμνο- ήταν μια ερημωμένη γη, μια απέραντη γη, τσουρουφλισμένη για μίλια και μίλια· δεν υπήρχε ούτε ένα πουλί ούτε καν οι σιδερένιοι πύργοι των πετρελαιοπηγών με τις φλόγες των αερίων. Η συνείδηση δεν άντεχε την ερήμωση και κάθε λόφος ήταν μια στείρα σκιά. Πετούσαμε πολλές ώρες πάνω από αυτό το απέραντο άδειο και, επιτέλους, φάνηκαν χιονισμένες κορφές, δάση και ρυάκια, χωριά και απλωμένες πολιτείες.

Μπορεί να έχεις πάρα πολλή γνώση και να είσαι απέραντα φτωχός μέσα σου. Όσο φτωχότερος είσαι, τόσο πιο μεγάλη είναι η ανάγκη για γνώση. Διευρύνεις τη συνείδησή σου με μεγάλη ποικιλία γνώσεων, συσσωρεύοντας εμπειρίες και αναμνήσεις, και όμως μπορεί να είσαι απίστευτα φτωχός. Η επιδέξια χρήση των γνώσεων μπορεί να σου φέρει πλούτη και να σου δώσει υπεροχή και δύναμη, αλλά μπορεί παρ’ όλα αυτά να υπάρχει φτώχεια. Αυτή η φτώχεια γεννά σκληρότητα· παίζεις την ώρα που το σπίτι σου καίγεται. Αυτή η φτώχεια απλώς δυναμώνει τις νοητικές λειτουργίες ή φέρνει στα αισθήματα την αδυναμία του συναισθηματισμού. Αυτή η φτώχεια είναι που φέρνει την ανισορροπία, τη μέσα και την έξω. Δεν υπάρχει γνώση του μέσα, μόνο του έξω. Η γνώση του έξω μας πληροφορεί λανθασμένα ότι πρέπει να υπάρχει και γνώση του μέσα. Η γνώση του εαυτού είναι μικρή και ρηχή· ο νους γρήγορα την ξεπερνά, σαν να διασχίζει ένα ποτάμι. Κάνεις πολλή φασαρία διασχίζοντας το ποτάμι και παίρνοντας τη φασαρία για γνώση του εαυτού μεγαλώνεις τη φτώχεια. Η διεύρυνση της συνείδησης είναι δραστηριότητα της φτώχειας. Οι θρησκείες, η πολιτιστική παράδοση, η γνώση, δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να κάνουν αυτή τη φτώχεια πλούτο.

Η νοημοσύνη έχει την ικανότητα να τοποθετεί τη γνώση στη σωστή της θέση. Δεν είναι δυνατόν να ζήσει κανείς χωρίς γνώσεις σ’ αυτό τον τεχνολογικό και σχεδόν μηχανικό πολιτισμό, αλλά οι γνώσεις δεν είναι εκείνες που θα μεταμορφώσουν τον άνθρωπο και την κοινωνία του. Η γνώση δεν είναι το αποκορύφωμα της νοημοσύνης· η νοημοσύνη μπορεί να χρησιμοποιήσει -και χρησιμοποιεί- τη γνώση κι έτσι μεταμορφώνει τον άνθρωπο και την κοινωνία του. Νοημοσύνη δεν είναι απλώς η καλλιέργεια των νοητικών λειτουργιών και της ακεραιότητάς τους. Είναι κάτι που βγαίνει μέσα από την κατανόηση ολόκληρης της ανθρώπινης συνείδησης, ολόκληρου του εαυτού σου και όχι ενός μέρους του, ενός χωριστού κομματιού του. Αυτή τη νοημοσύνη τη γεννούν η μελέτη και η κατανόηση των κινήσεων του νου και της καρδιάς σου. Είσαι το περιεχόμενο της συνείδησής σου- γνωρίζοντας τον εαυτό σου θα γνωρίζεις το σύμπαν. Αυτή η γνώση είναι πέρα από λέξεις, γιατί η λέξη δεν είναι το ίδιο το πράγμα. Η ουσία της νοημοσύνης είναι η απελευθέρωση από το γνωστό κάθε λεπτό. Είναι η ίδια νοημοσύνη που λειτουργεί και στο σύμπαν αν την αφήσεις να κάνει τη δουλειά της. Έχοντας άγνοια του εαυτού σου καταστρέφεις την ιερότητα της τάξης. Αυτή η άγνοια δεν καταργείται με τη μελέτη που έχουν κάνει άλλοι για σένα ή για τους δικούς τους εαυτούς. Εσύ ο ίδιος πρέπει να μελετήσεις το περιεχόμενο της δικής σου συνείδησης. Οι μελέτες, που οι άλλοι έχουν κάνει για τους δικούς τους εαυτούς, άρα και για σένα, είναι οι περιγραφές αλλά όχι το περιγραφόμενο. Η λέξη δεν είναι το ίδιο το πράγμα.

Μόνο μέσα στις σχέσεις μπορείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου, όχι μέσα σε αφηρημένες ιδέες και, σίγουρα, όχι μέσα σε απομόνωση. Ακόμα και μέσα σε ένα μοναστήρι βρίσκεσαι σε σχέση με την κοινωνία που έχει φτιάξει τα μοναστήρια σαν φυγή ή που έχει κλείσει τις πόρτες προς την ελευθερία. Το πώς συμπεριφέρεσαι είναι ο σίγουρος οδηγός για τον εαυτό σου· είναι ο καθρέφτης της συνείδησής σου- αυτός ο καθρέφτης θα αποκαλύψει το περιεχόμενό της, τις εικόνες, τις προσκολλήσεις, τους φόβους, τη μοναξιά, τη χαρά και τη θλίψη. Το να τα αποφεύγει κανείς όλα αυτά, είτε εξιδανικεύοντάς τα είτε ταυτιζόμενος μαζί τους, είναι φτώχεια.

Η χωρίς αντίσταση άρνηση του περιεχόμενου της συνείδησης είναι η ομορφιά, η αγάπη και η συμπόνια της νοημοσύνης.