Κάποτε ρώτησα έναν άνδρα που ήταν 117 χρονών τι τον έκανε να ζει μια τόσο μακρά και υγιή ζωή. Ποια ήταν η κύρια τροφή του;
Χαμογέλασε πολύ όμορφα, παρέμεινε σιωπηλός για λίγα λεπτά και μετά κοιτάζοντάς με στα μάτια μου είπε, “Ρωτάς για εξωτερικά πράγματα. Ρώτα για εσωτερικά πράγματα επίσης.”
“Λοιπόν, ποια είναι εκείνα τα πράγματα μέσα σου που σε κάνουν να ζεις τόσο μακρά ζωή;”
“Μου αρέσει να κάνω καλό στους πάντες. Μοιράζομαι τις ευλογίες μου. Μου αρέσει να κάνω τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Όταν κάνω τους ανθρώπους ευτυχισμένους, νιώθω με μια αίσθηση χαράς την ενέργεια της Ζωής να διαπερνά το σώμα μου. Αισθάνομαι ότι μοιράζομαι τις ευλογίες του Θεού με τους άλλους, και επίσης βοηθώ τα ζώα. Πολλά άγρια ζώα έρχονται και τρώνε κοντά στο σπίτι μου και τους έχω ειδικές ετοιμασίες. Κάθε Χριστούγεννα στέλνω καινούργια παπούτσια σε δεκαπέντε ή είκοσι παιδιά.”
Δεν γνωρίζω πόσο έζησε αλλά αισθάνθηκα την θεραπευτική του ενέργεια. Μετά απ’ την συζήτησή μας ήμουν ένα διαφορετικό αγόρι. Θυμάμαι καθώς έφευγα που μου άγγιξε το χέρι και μου ψιθύρισε, “Όταν κάνεις καλό, να γνωρίζεις ότι τίποτα δεν σου ανήκει. Δεύτερον, μην ενθαρρύνεις την αδυναμία· μην δείχνεις οίκτο.”
Έμαθα μέσα από τις εμπειρίες μου ότι μπορείς να προσφέρεις δράσεις καλής θέλησης με το να προκαλείς τους ανθρώπους να σταθούν στα δικά τους πόδια, να τους προκαλείς να μοχθούν και να επιμορφώνουν τον εαυτό τους. Το να κάνεις καλό δεν σημαίνει να ενθαρρύνεις την αδυναμία, αλλά το να διαφύγεις από μια πράξη θυσίας δεν αξίζει δικαιολογιών.
“Λοιπόν, ποια είναι εκείνα τα πράγματα μέσα σου που σε κάνουν να ζεις τόσο μακρά ζωή;”
“Μου αρέσει να κάνω καλό στους πάντες. Μοιράζομαι τις ευλογίες μου. Μου αρέσει να κάνω τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Όταν κάνω τους ανθρώπους ευτυχισμένους, νιώθω με μια αίσθηση χαράς την ενέργεια της Ζωής να διαπερνά το σώμα μου. Αισθάνομαι ότι μοιράζομαι τις ευλογίες του Θεού με τους άλλους, και επίσης βοηθώ τα ζώα. Πολλά άγρια ζώα έρχονται και τρώνε κοντά στο σπίτι μου και τους έχω ειδικές ετοιμασίες. Κάθε Χριστούγεννα στέλνω καινούργια παπούτσια σε δεκαπέντε ή είκοσι παιδιά.”
Δεν γνωρίζω πόσο έζησε αλλά αισθάνθηκα την θεραπευτική του ενέργεια. Μετά απ’ την συζήτησή μας ήμουν ένα διαφορετικό αγόρι. Θυμάμαι καθώς έφευγα που μου άγγιξε το χέρι και μου ψιθύρισε, “Όταν κάνεις καλό, να γνωρίζεις ότι τίποτα δεν σου ανήκει. Δεύτερον, μην ενθαρρύνεις την αδυναμία· μην δείχνεις οίκτο.”
Έμαθα μέσα από τις εμπειρίες μου ότι μπορείς να προσφέρεις δράσεις καλής θέλησης με το να προκαλείς τους ανθρώπους να σταθούν στα δικά τους πόδια, να τους προκαλείς να μοχθούν και να επιμορφώνουν τον εαυτό τους. Το να κάνεις καλό δεν σημαίνει να ενθαρρύνεις την αδυναμία, αλλά το να διαφύγεις από μια πράξη θυσίας δεν αξίζει δικαιολογιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου