ΛΥΤΤΑ ἐξ εὐγενοῦς μὲν πατρὸς ἔκ τε μητέρος
πέφυκα, Νυκτὸς Οὐρανοῦ τ᾽ ἀφ᾽ αἵματος·
845 †τιμάς τ᾽ ἔχω τάσδ᾽ οὐκ ἀγασθῆναι φίλοις†
οὐδ᾽ ἥδομαι φοιτῶσ᾽ ἐπ᾽ ἀνθρώπων φίλους.
παραινέσαι δέ, πρὶν σφαλεῖσαν εἰσιδεῖν,
Ἥραι θέλω σοί τ᾽, ἢν πίθησθ᾽ ἐμοῖς λόγοις.
ἁνὴρ ὅδ᾽ οὐκ ἄσημος οὔτ᾽ ἐπὶ χθονὶ
850 οὔτ᾽ ἐν θεοῖσιν, οὗ σύ μ᾽ ἐσπέμπεις δόμους·
ἄβατον δὲ χώραν καὶ θάλασσαν ἀγρίαν
ἐξημερώσας θεῶν ἀνέστησεν μόνος
τιμὰς πιτνούσας ἀνοσίων ἀνδρῶν ὕπο.
ὥστ᾽ οὐ παραινῶ μεγάλα βουλεῦσαι κακά.
855 ΙΡ. μὴ σὺ νουθέτει τά θ᾽ Ἥρας κἀμὰ μηχανήματα.
ΛΥ. ἐς τὸ λῶιον ἐμβιβάζω σ᾽ ἴχνος ἀντὶ τοῦ κακοῦ.
ΙΡ. οὐχὶ σωφρονεῖν γ᾽ ἔπεμψε δεῦρό σ᾽ ἡ Διὸς δάμαρ.
ΛΥ. Ἥλιον μαρτυρόμεσθα δρῶσ᾽ ἃ δρᾶν οὐ βούλομαι.
εἰ δὲ δή μ᾽ Ἥραι θ᾽ ὑπουργεῖν σοί τ᾽ ἀναγκαίως ἔχει,
860 τάχος ἐπιρροιβδεῖν ὁμαρτεῖν θ᾽ ὡς κυνηγέτηι κύνας.
εἶμί γ᾽· οὔτε πόντος οὕτω κύμασι στένων λάβρος
οὔτε γῆς σεισμὸς κεραυνοῦ τ᾽ οἶστρος ὠδῖνας πνέων
οἷ᾽ ἐγὼ στάδια δραμοῦμαι στέρνον εἰς Ἡρακλέους·
καὶ καταρρήξω μέλαθρα καὶ δόμους ἐπεμβαλῶ,
865 τέκν᾽ ἀποκτείνασα πρῶτον· ὁ δὲ κανὼν οὐκ εἴσεται
παῖδας οὓς ἔτικτεν ἐναρών, πρὶν ἂν ἐμὰς λύσσας ἀφῆι.
ἢν ἰδού· καὶ δὴ τινάσσει κρᾶτα βαλβίδων ἄπο
καὶ διαστρόφους ἑλίσσει σῖγα γοργωποὺς κόρας,
ἀμπνοὰς δ᾽ οὐ σωφρονίζει, ταῦρος ὣς ἐς ἐμβολήν,
870 δεινὰ μυκᾶται δέ. Κῆρας ἀνακαλῶ τὰς Ταρτάρου
τάχα σ᾽ ἐγὼ μᾶλλον χορεύσω καὶ καταυλήσω φόβωι.
στεῖχ᾽ ἐς Οὔλυμπον πεδαίρουσ᾽, Ἶρι, γενναῖον πόδα·
ἐς δόμους δ᾽ ἡμεῖς ἄφαντοι δυσόμεσθ᾽ Ἡρακλέους.
***
ΛΥΤΤΑΕγώ από σόι γεννήθηκα πατρός και μάνας,
απ᾽ της Νυχτός και τ᾽ Ουρανού το ευγενικό αίμα·
κι είναι τιμή μου να μη μ᾽ αγαπούν οι φίλοι
κι όντας με τους ανθρώπους δεν ευχαριστιέμαι.
Και θέλω εσένα και την Ήρα να ορμηνέψω,
πριν να ιδώ να σφάλετε, κι αν θέτε, πεισθείτε.
Ο άντρας αυτός δεν είναι ασήμαντος στη γη ούτε
850 μέσα στους θεούς, που εις το παλάτι του με στέλνεις·
μα την απάτητη τη γη και τα πελάγη
τ᾽ άγρια μερώνοντας, των θεών σήκωσε μόνος
τις τιμές που έπεφταν από ασεβείς ανθρώπους.
ΙΡΙ. Το τί θα κάν᾽ η Ήρα κι εγώ, συ μη μας τ᾽ ορμηνεύεις!
ΛΥΤ. Σε φέρνω στον καλύτερον, αντίς στον κακό, δρόμο.
ΙΡΙ. Του Δία δεν σ᾽ έστειλε η γυναίκα εδώ για φρονιμάδα.
ΛΥΤ. Ας μου είναι ο Ήλιος μάρτυρας πως κάμν᾽ ό,τι δεν θέλω,
κι αν να δουλεύω σας ανάγκ᾽ είναι και ν᾽ ακλουθάω
860 γοργά καθώς τον κυνηγόν οι σκύλοι του, θα τρέξω·
ούτε το λάβρο πέλαο, που εις την τρικυμιά στενάζει,
κι ούτε σεισμός της γης κι ορμή του κεραυνού, που πνέει
πόνους, δεν τρέχουν όσο εγώ μες στου Ηρακλή το στήθος·
θεν᾽ αλωνίσω και θενα γκρεμίσω το παλάτι
σκοτώνοντας τα τέκνα του πρώτα· και δεν θα νιώσει
τη γέννα του πως θανατώνει, πριν τη λύσσ᾽ αφήσει.
Και νά! τινάζει το κεφάλι πα στις κλειδωσές του
και γουρλωμένα, σιωπηλός, τα μάτια γοργοστρέφει
και σαν ταύρος στο πάλαιμα πληθαίνει την ανάσα
870 και προσκαλεί μουγκρίζοντας τις Μοίρες του θανάτου.
Τώρα θα σε χορέψω εγώ πλιότερο με τον φόβο.
Φέρε, Ίριδα, στον Όλυμπο το ευγενικό σου πόδι·
κι εγώ άφαντη θα βυθιστώ μες στου Ηρακλή το δώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου