Συγχρονικότητα, η χαμένη ψυχή της ψυχολογίας και ψυχιατρικής

Η συγχρονικότητα σχετίζεται με τις βαρυσήμαντες συμπτώσεις που συμβαίνουν με μυστηριώδη τρόπο και φαίνονται να πηγαίνουν καλά πέρα από την τύχη. Στους αμύητους, αυτό μπορεί να είναι ως αποτέλεσμα σε κάποιον που ψάχνει συμπτώσεις ή απλώς η ανταπόκριση στην ανθρώπινη τάση για την εύρεση μοτίβων των οποίων λαμβάνουμε.

Σε αυτούς που έχουν βιώσει την συγχρονικότητα σε αμέτρητες περιστάσεις, γίνεται τελικά γιατί κάποιες συμπτώσεις συμβαίνουν με μυστηριώδεις τρόπους, οι οποίες αντικειμενικά υπερβαίνουν την τύχη. Η κύρια ψυχολογία που βασίζεται σε μια επιστημονική προσέγγιση, δέχεται μια υπόθεση ως έγκυρη εάν υποστηρίζεται από αποτελέσματα ερευνών τα οποία έχουν λιγότερη από 1 στις 20 πιθανότητα να ληφθούν τυχαία. Κάποιες εμπειρίες συγχρονικότητας, συμπεριλαμβανομένου και των ψυχικών προβλέψεων που έχουν αποδειχθεί ακριβής, συμβαίνουν με πιθανότητα λιγότερη από 1 στο δισεκατομμύριο σύμφωνα με τους επιστήμονες, μεταξύ των οποίων και του Dean Radin που δούλευε στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών για την εξερεύνηση τέτοιων φαινομένων. Αυτό έχει επίσης αποδειχθεί στα πειράματα του JW Rhine, που αναφέρεται από τον Καρλ Γιουνγκ και την πιο πρόσφατη δουλειά του αξιότιμου ψυχολόγου Darryl Bem.

Η ανάπτυξη της ικανότητας του να βιώνουμε την συγχρονικότητα σε καθημερινή βάση σχετίζεται όχι τόσο με τις προλήψεις ή με την ευπιστία όπως κάποιοι υποθέτουν, αλλά από την διαδικασία διαφώτισης σε πιο προχωρημένα επίπεδα της ανθρώπινης ανάπτυξης. Η κύρια ψυχολογία αποτυγχάνει στο να αναγνωρίσει αυτό που οφείλει στην γενική έλλειψη ικανότητας να εκτιμήσει πνευματικά ή διασωματικά φαινόμενα, ως αποτέλεσμα των υπερβολικά περιορισμένων παραδειγμάτων της. Αυτό συμβαίνει με το κόστος του. Ο όρος “ψυχολογία” ετυμολογικά σημαίνει “η μελέτη της ψυχής”. Δεν υπάρχει αυτή η ψυχή στην κύρια ψυχολογία και ακόμα λιγότερη στην μοντέρνα ψυχιατρική, ένα πεδίο ακόμα πιο περιορισμένο.

Είναι μια βασική αποτυχία αυτών των κλάδων. Πάρα πολλοί άνθρωποι θεωρούν τις έννοιες της ψυχής πως είναι εξίσου σημαντικές με κάθε άλλη έννοια όταν σκεφτόμαστε τη ζωή του συνόλου ή βγάζοντας νόημα από το μονοπάτι της ζωής κάποιου. Αν η κύρια ψυχολογία και η ψυχιατρική φιλοδοξούν στο να είναι οι βασικοί κλάδοι στην κατανόηση του ανθρώπινου μυαλού, τότε πως μπορούν να αποκλείουν τις αντιλήψεις της ψυχής; Πιστεύω πως η μοντέρνα αποσύνδεση της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής από τις ετυμολογικές τους ρίζες συμβάλλει στις διαταραχές αίσθησης σύνδεσης πολλών ανθρώπων με τους άλλους και με τους εαυτούς τους σε ένα βαθύτερο πνευματικό επίπεδο. Πριν από περίπου 100 χρόνια, ο Γιουνγκ πρότεινε πως η νεύρωση συχνά έχει ως αποτέλεσμα την απόσπαση από την πνευματική εμπειρία. Του ήταν οδυνηρό αυτό, ειδικότερα αφού πίστευε πως δε θα έπρεπε οι διαπροσωπικές πεποιθήσεις να γίνονται ακαδημαϊκές, όπως προοπτικές που ήταν περισσότερο συνεπής με την μοντέρνα φυσική από τις αντιλήψεις που απέκλειαν τις έννοιες σύνδεσης μεταξύ εσωτερικής συνείδησης και εξωτερικής ύλης.

Όταν είχε να κάνει με τις πολύπλοκες και ισχυρές συνδέσεις μεταξύ της εσωτερικής και εξωτερικής πραγματικότητας, ο Γιουνγκ ένιωσε αυτόν τον τρόπο πιο αποκαλυπτικό σχετικά με το φαινόμενο της συγχρονικότητας.