Ανθολόγιο Αττικής Πεζογραφίας

ΛΥΣΙΑΣ, ΠΡΟΣ ΣΙΜΩΝΑ ΑΠΟΛΟΓΙΑ

ΛΥΣ 3.44–48

Ο Σίμωνας είναι θρασύς και εριστικός άνθρωπος – Ἐπίλογος: Επίκληση του προτέρου εντίμου βίου και έκκληση για ευσπλαγχνία των δικαστών

Στην ἀπόδειξιν ο κατηγορούμενος προσπάθησε να αποδείξει ότι ο ίδιος δεν είχε προμελετήσει την επίθεση που οδήγησε στον τραυματισμό του Σίμωνα (βλ. και ΛΥΣ 3.1–4) και ότι για το ατυχές γεγονός θα έπρεπε να λογοδοτήσει ο τελευταίος, καθώς το είχε προκαλέσει με τις πράξεις του. Ολοκληρώνοντας την επιχειρηματολογία του, προσθέτει:

[44] Θαυμάζω δὲ μάλιστα τούτου τῆς διανοίας. οὐ γὰρ τοῦ
αὐτοῦ μοι δοκεῖ εἶναι ἐρᾶν τε καὶ συκοφαντεῖν, ἀλλὰ τὸ
μὲν τῶν εὐηθεστέρων, τὸ δὲ τῶν πανουργοτάτων. ἐβουλό-
μην δ’ ἂν ἐξεῖναί μοι παρ’ ὑμῖν καὶ ἐκ τῶν ἄλλων ἐπιδεῖ-
ξαι τὴν τούτου πονηρίαν, ἵνα ἠπίστασθε ὅτι πολὺ ἂν δι-
καιότερον αὐτὸς περὶ θανάτου ἠγωνίζετο ἢ ἑτέρους ὑπὲρ
τῆς πατρίδος εἰς κίνδυνον καθίστη. [45] τὰ μὲν οὖν ἄλλα ἐάσω·
ὃ δ’ ἡγοῦμαι ὑμῖν προσήκειν ἀκοῦσαι καὶ τεκμήριον ἔσε-
σθαι τῆς τούτου θρασύτητος καὶ τόλμης, περὶ τούτου μνη-
σθήσομαι. ἐν Κορίνθῳ γάρ, ἐπειδὴ ὕστερον ἦλθε τῆς πρὸς
τοὺς πολεμίους μάχης καὶ τῆς εἰς Κορώνειαν στρατείας,
ἐμάχετο τῷ ταξιάρχῳ Λάχητι καὶ ἔτυπτεν αὐτόν, καὶ
πανστρατιᾷ τῶν πολιτῶν ἐξελθόντων, δόξας ἀκοσμότατος
εἶναι καὶ πονηρότατος, μόνος Ἀθηναίων ὑπὸ τῶν στρα-
τηγῶν ἐξεκηρύχθη.

[46] Ἔχοιμι δ’ ἂν καὶ ἄλλα πολλὰ εἰπεῖν περὶ τούτου, ἀλλ’
ἐπειδὴ παρ’ ὑμῖν οὐ νόμιμόν ἐστιν ἔξω τοῦ πράγματος
λέγειν, ἐκεῖνο ἐνθυμεῖσθε· οὗτοί εἰσιν οἱ βίᾳ εἰς τὴν ἡμε-
τέραν οἰκίαν εἰσιόντες, οὗτοι οἱ διώκοντες, οὗτοι οἱ βίᾳ
ἐκ τῆς ὁδοῦ συναρπάζοντες ἡμᾶς. [47] ὧν ὑμεῖς μεμνημένοι τὰ
δίκαια ψηφίζεσθε, καὶ μὴ περιίδητε ἐκ τῆς πατρίδος
ἀδίκως ἐκπεσόντα, ὑπὲρ ἧς ἐγὼ πολλοὺς κινδύνους
κεκινδύνευκα καὶ πολλὰς λῃτουργίας λελῃτούργηκα, καὶ
κακοῦ μὲν αὐτῇ οὐδενὸς αἴτιος γεγένημαι, οὐδὲ τῶν ἐμῶν
προγόνων οὐδείς, ἀγαθῶν δὲ πολλῶν· [48] ὥστε δικαίως ἂν
ὑφ’ ὑμῶν καὶ ὑπὸ τῶν ἄλλων ἐλεηθείην, οὐ μόνον εἴ τι
πάθοιμι ὧν Σίμων βούλεται, ἀλλὰ καὶ ὅτι ἠναγκάσθην ἐκ
τοιούτων πραγμάτων εἰς τοιούτους ἀγῶνας καταστῆναι.

***
Θαυμάζω δε πάρα πολύ τον χαρακτήρα του Σίμωνος. Διότι νομίζω ότι δεν είναι χαρακτηριστικόν του ιδίου να αγαπά ή να συκοφαντή, αλλά το μεν πρώτον είναι ίδιον των κάπως απλοϊκών και ανοήτων, το δε δεύτερον των λίαν πανούργων. Θα επεθύμουν δε να μου επιτραπή να δείξω εις σας και από άλλα περιστατικά την πονηρίαν τούτου, ίνα γνωρίζητε καλώς ότι πολύ δικαιότερον θα έπρεπε να εκτεθή εις τον κίνδυνον να τιμωρηθή διά της ποινής του θανάτου παρά να εκθέση τους άλλους εις τον κίνδυνον της εξορίας. Τα μεν άλλα θα αφήσω κατά μέρος, θα σας φέρω δε εις την μνήμην σας μόνον εκείνο, το οποίον αρμόζει να ακούσετε και θα είναι απόδειξις της θρασύτητος και της τόλμης του. Εις την Κόρινθον δηλαδή, επειδή έφθασε κατόπιν από την μάχην προς τους εχθρούς και την εκστρατείαν εις την Κορώνειαν ήλθεν εις ρήξιν με τον ταξίαρχον Λάχην και εκτύπησεν αυτόν· όλοι οι πολίται είχον μετάσχει της εκστρατείας, και μόνος αυτός από όλους τους Αθηναίους, επειδή εθεωρήθη πολύ απείθαρχος και σκληροτράχηλος, εξεβλήθη των τάξεων του στρατού διά κηρύγματος του κήρυκος κατόπιν διαταγής των στρατηγών.

Θα ηδυνάμην να είπω και άλλα περί τούτου, αλλ' επειδή δεν είναι νόμιμον να ομιλώ ενώπιόν σας διά ζητήματα έξω της υποθέσεως, εκείνο μόνον έχετε κατά νουν· ούτοι είναι οι εισελθόντες διά της βίας εις την οικίαν μου, ούτοι είναι εκείνοι που μας κατεδίωξαν, ούτοι είναι εκείνοι που μας έπιασαν και μας έσυρον διά της βίας έξω της οδού. Όλα αυτά σεις ενθυμούμενοι κρίνατε διά της ψήφου σας κατά τρόπον δίκαιον και να μη ανεχθήτε να με ιδήτε αδίκως εκδιωκόμενον εκ της πατρίδος, διά την οποίαν εγώ εξετέθην εις πολλούς κινδύνους, ανέλαβον και εξετέλεσα τόσας λειτουργίας και εις την οποίαν δεν έγινα αιτία κανενός κακού, τουναντίον δε αίτιος πολλών αγαθών, όπως οι πρόγονοί μου. Ώστε δικαίως ήθελον αξιώσει την ευσπλαγχνίαν σας, καθώς και των άλλων συμπολιτών μου, προς εμέ, όχι μόνον αν πάθω κάτι από όσα θέλει ο Σίμων, αλλά και διότι ηναγκάσθην διά τοιούτου είδους ζητήματα να εμπλακώ εις παρομοίαν δίκην.