ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΣΟΦΟΚΛΗΣ - Ἠλέκτρα (1232-1287)

ΗΛ. ἰὼ γοναί, [στρ.]

γοναὶ σωμάτων ἐμοὶ φιλτάτων
ἐμόλετ᾽ ἀρτίως,
1235 ἐφηύρετ᾽, ἤλθετ᾽, εἴδεθ᾽ οὓς ἐχρῄζετε.
ΟΡ. πάρεσμεν· ἀλλὰ σῖγ᾽ ἔχουσα πρόσμενε.
ΗΛ. τί δ᾽ ἔστιν;
ΟΡ. σιγᾶν ἄμεινον, μή τις ἔνδοθεν κλύῃ.
ΗΛ. ἀλλ᾽ οὐ τὰν Ἄρτεμιν
τὰν αἰὲν ἀδμήταν
1240 τόδε μὲν οὔ ποτ᾽ ἀξιώσω τρέσαι,
περισσὸν ἄχθος ἔνδον
γυναικῶν ὂν αἰεί.
ΟΡ. ὅρα γε μὲν δὴ κἀν γυναιξὶν ὡς Ἄρης
ἔνεστιν· εὖ δ᾽ ἔξοισθα πειραθεῖσά που.
1245 ΗΛ. ὀττοτοῖ ὀττοτοῖ,
ἀνέφελον ἐνέβαλες οὔ ποτε καταλύσιμον,
οὐδέ ποτε λησόμενον ἁμέτερον
1250 οἷον ἔφυ κακόν.
ΟΡ. ἔξοιδα καὶ ταῦτ᾽· ἀλλ᾽ ὅταν παρρησίᾳ
φράζῃ, τότ᾽ ἔργων τῶνδε μεμνῆσθαι χρεών.

ΗΛ. ὁ πᾶς ἐμοὶ [ἀντ.]
ὁ πᾶς ἂν πρέποι παρὼν ἐννέπειν
1255 τάδε δίκᾳ χρόνος.
μόλις γὰρ ἔσχον νῦν ἐλεύθερον στόμα.
ΟΡ. ξύμφημι κἀγώ. τοιγαροῦν σῴζου τόδε.
ΗΛ. τί δρῶσα;
ΟΡ. οὗ μή ᾽στι καιρὸς μὴ μακρὰν βούλου λέγειν.
1260 ΗΛ. τίς οὖν ἀντάξ᾽ ἂν
σοῦ γε πεφηνότος
μεταβάλοιτ᾽ ἂν ὧδε σιγὰν λόγων;
ἐπεί σε νῦν ἀφράστως
ἀέλπτως τ᾽ ἐσεῖδον.
ΟΡ. τότ᾽ εἶδες, ὅτε θεοί μ᾽ ἐπώτρυναν μολεῖν
‹. . .›
1265 ΗΛ. ἔφρασας ὑπερτέραν
τᾶς πάρος ἔτι χάριτος, εἴ σε θεὸς ἐπόρισεν
ἁμέτερα πρὸς μέλαθρα· δαιμόνιον
1270 αὐτὸ τίθημ᾽ ἐγώ.
ΟΡ. τὰ μέν σ᾽ ὀκνῶ χαίρουσαν εἰργαθεῖν, τὰ δὲ
δέδοικα λίαν ἡδονῇ νικωμένην.

ΗΛ. ἰὼ χρόνῳ [ἐπῳδ.]
μακρῷ φιλτάταν ὁδὸν ἐπαξιώ-
σας ὧδέ μοι φανῆναι,
1275 μή τί με, πολύπονον ὧδ᾽ ἰδὼν
ΟΡ. τί μὴ ποήσω; ΗΛ. μή μ᾽ ἀποστερήσῃς
τῶν σῶν προσώπων ἁδονὰν μεθέσθαι.
ΟΡ. ἦ κάρτα κἂν ἄλλοισι θυμοίμην ἰδών.
1280 ΗΛ. ξυναινεῖς; ΟΡ. τί μὴν οὔ;
ΗΛ. ὦ φίλ᾽, ἔκλυον ἃν ἐγὼ οὐδ᾽ ἂν ἤλπισ᾽ αὐδάν.
ἔσχον ὀργὰν ἄναυδον
οὐδὲ σὺν βοᾷ κλύουσ᾽ ἁ τάλαινα.
1285 νῦν δ᾽ ἔχω σε· προυφάνης δὲ
φιλτάταν ἔχων πρόσοψιν,
ἇς ἐγὼ οὐδ᾽ ἂν ἐν κακοῖς λαθοίμαν.

***

ΗΛΕ. Ω βλαστάρι,
βλαστάρι από κορμό
μυριάκριβο για με,
μας ήρθες τώρα νά,
ξανάβρες, ξανάρθες, ξανάειδες
αυτούς που ποθούσες.
ΟΡΕ. Ήρθα και να ᾽μαι· όμως σώπαινε τώρα
και περίμενε.
ΗΛΕ. Τί ᾽ναι; γιατί;
ΟΡΕ. Καλύτερα να σιωπάς, μην τύχει
και σ᾽ ακούσει κανείς από κει μέσα.
ΗΛΕ. Μα όχι, μά την Αρτέμιδα την αειπάρθενη,
1240 δε θα μου άξιζ᾽ εμένα ποτέ
να φοβηθώ εγώ γυναίκες,
ανώφελο βάρος, που γι᾽ άλλο δεν είναι
παρά να φυλάγουνε μέσα τα σπίτια.
ΟΡΕ. Μα πρόσεχε, γιατ᾽ είναι και γυναίκες
που ξέρουν από πόλεμο, και το γνωρίζεις
και συ από μια φορά που έλαβες πείρα.
ΗΛΕ. Αλί και τρεις φορές αλί,
μου ᾽φερες μπρος στα μάτια μου
ξεσκέπαστη, και που ποτέ
δε μπορεί νά βρει εξιλασμό
κι ούτε ποτέ να ξεχαστεί,
1250 τη συφορά μας τη μεγάλη.
ΟΡΕ. Ξέρω κι αυτά· μα όταν θα το καλέσει
ο καιρός, τότε να τα θυμηθούμε.

ΗΛΕ. Για μένα ο κάθε καιρός,
η πάσα ώρα και στιγμή
θα ταίριαζε να τα φωνάζω αυτά
και μ᾽ όλο μου το δίκιο,
που μόλις τώρα ελεύθερο έχω στόμα.
ΟΡΕ. Κι εγώ είμαι σύμφωνος· μα φρόντισε
να το φυλάξεις λεύτερο για πάντα.
ΗΛΕ. Να κάμω τί μου λες;
ΟΡΕ. Για όσα καιρός δεν είναι, πολλά λόγια
μη θέλεις να ᾽χεις.
1260 ΗΛΕ. Και ποιός λοιπόν, μια που φάνηκες συ,
θενά ᾽χε δίκιο ν᾽ άλλαζε
τα λόγια με τη σιωπή,
τώρα που σέ ειδα χωρίς πια
να το ᾽λεγα και να το ελπίζω;
ΟΡΕ. Μέ ειδες, όταν οι θεοί πρόσταξαν νά ᾽ρθω.
ΗΛΕ. Ακόμα μεγαλύτερη
μου είπες χαρά κι από την πριν,
αν σ᾽ έβαλε θεός στο δρόμο
προς τα παλάτια μας εδώ·
1270 αλήθεια θεϊκό το γράφω εγώ αυτό.
ΟΡΕ. Δε μου πάει η καρδιά να περιορίσω
το ξέσπασμά σου, μα και πάλι τρέμω
να σε νικά τόσο πολύ η χαρά σου.

ΗΛΕ. Ω εσύ που ύστερα
από τόσον καιρό
μ᾽ αξίωσες να πάρεις τον τρισποθητό
το δρόμο και φανείς,
αχ μη, που μέ ηβρες έτσι πολυπονεμένη…
ΟΡΕ. Τί μη; ΗΛΕ. …μη μου στερήσεις τη χαρά
που η όψη του προσώπου σου μου δίνει.
ΟΡΕ. Θα θύμωνα πολύ να ᾽βλεπα κι άλλον
1280 να το ζητούσε. ΗΛΕ. Συμφωνείς; ΟΡΕ. Πώς όχι;
ΗΛΕ. Ω αγαπημένε μου, άκουσα
είδηση π᾽ ούτε θα ᾽βαζα
στο νου μου κι όμως έσφιξα
βουβή τον πόνο στην καρδιά μου
και δίχως να πλαντάξω η δύστυχη·
μα τώρα νά που σε κρατώ,
μα τώρα νά που φάνηκες
με τη μυριάκριβη όψη σου,
π᾽ ούτε και μες σε συφορές
ποτέ πια δε θα λησμονούσα.