ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΣΟΦΟΚΛΗΣ - Ἀντιγόνη (1284-1327)

ΚΡ. ἰὼ, [ἀντ. α]

ἰὼ δυσκάθαρτος Ἅιδου λιμήν,
1285 τί μ᾽ ἄρα τί μ᾽ ὀλέκεις;
ὦ κακάγγελτά μοι
προπέμψας ἄχη, τίνα θροεῖς λόγον;
αἰαῖ, ὀλωλότ᾽ ἄνδρ᾽ ἐπεξειργάσω.
τί φής, ὦ παῖ, τίνα λέγεις μοι νέον,
1290 αἰαῖ, αἰαῖ,
σφάγιον ἐπ᾽ ὀλέθρῳ,
γυναικεῖον ἀμφικεῖσθαι μόρον;
ΕΞ. ὁρᾶν πάρεστιν· οὐ γὰρ ἐν μυχοῖς ἔτι.
ΚΡ. οἴμοι,
1295 κακὸν τόδ᾽ ἄλλο δεύτερον βλέπω τάλας.
τίς ἄρα, τίς με πότμος ἔτι περιμένει;
ἔχω μὲν ἐν χείρεσσιν ἀρτίως τέκνον,
τάλας, τὸν δ᾽ ἔναντα προσβλέπω νεκρόν.
1300 φεῦ φεῦ μᾶτερ ἀθλία, φεῦ τέκνον.

ΕΞ. ἣ δ᾽ ὀξύπληκτος ἡμένη δὲ βωμία
λύει κελαινὰ βλέφαρα, κωκύσασα μὲν
τοῦ πρὶν θανόντος Μεγαρέως κενὸν λέχος,
αὖθις δὲ τοῦδε, λοίσθιον δὲ σοὶ κακὰς
1305 πράξεις ἐφυμνήσασα τῷ παιδοκτόνῳ.

ΚΡ. αἰαῖ αἰαῖ, [στρ. β]
ἀνέπταν φόβῳ. τί μ᾽ οὐκ ἀνταίαν
ἔπαισέν τις ἀμφιθήκτῳ ξίφει;
1310 δείλαιος ἐγώ, αἰαῖ,
δειλαίᾳ δὲ συγκέκραμαι δύᾳ.

ΕΞ. ὡς αἰτίαν γε τῶνδε κἀκείνων ἔχων
πρὸς τῆς θανούσης τῆσδ᾽ ἐπεσκήπτου μόρων.
ΚΡ. ποίῳ δὲ κἀπελύετ᾽ ἐν φοναῖς τρόπῳ;
1315 ΕΞ. παίσασ᾽ ὑφ᾽ ἧπαρ αὐτόχειρ αὑτήν, ὅπως
παιδὸς τόδ᾽ ᾔσθετ᾽ ὀξυκώκυτον πάθος.

ΚΡ. ὤμοι μοι, τάδ᾽ οὐκ ἐπ᾽ ἄλλον βροτῶν [στρ. γ]
ἐμᾶς ἁρμόσει ποτ᾽ ἐξ αἰτίας.
ἐγὼ γάρ σ᾽ ἐγὼ ᾽κανον, ἰὼ μέλεος,
1320 ἐγώ, φάμ᾽ ἔτυμον. ἰὼ πρόσπολοι,
ἀπάγετέ μ᾽ ὅτι τάχος, ἄγετέ μ᾽ ἐκποδών,
1325 τὸν οὐκ ὄντα μᾶλλον ἢ μηδένα.

ΧΟ. κέρδη παραινεῖς, εἴ τι κέρδος ἐν κακοῖς·
βράχιστα γὰρ κράτιστα τἀν ποσὶν κακά.

***

ΚΡΕ. Οϊμέ,
Οϊμέ λιμάνι του Άδη ανίλεο,
γιατί, γιατί να με χαλάς;
ω εσύ, που κακομήνυτα
μου φέρνεις πάθη, τί μου λες
κι ένα νεκρό αποτελειώνεις;
πε μου, παιδί, ποιά νέα μού λες
1290 πως μ᾽ αγκαλιάζει συφορά.
οϊμέ, ποιό γυναικείο σφαχτάρι
για το ξετέλειωμά μου έχει κοπεί;
ΑΓΓ. Μπορείς να δεις, που έξω τη βγάζουν τώρα.
ΚΡΕ. Συφορά μου, ο βαριόμοιρος,
το άλλο μου δεύτερο κακό, νά, βλέπω·
ποιά μοίρα, ποιά να με περιμένει ακόμα;
ενώ κρατώ στα χέρια μου το παιδί μου
νεκρό, κι άλλο νεκρό αυτή αντικρίζω·
1300 αλί μου, ω άθλια μάνα, ω άθλιε γιε μου!

ΑΓΓ. Με κοφτερό μπρος στο βωμό μαχαίρι
τα σκοτεινά της έσβησε τα μάτια,
αφού του Μεγαρέα θρήνησε το τέλος
που σκοτώθηκε πριν με τόση δόξα,
κι έπειτα αυτού· και τελευταία και σένα
σου ευχήθηκε όλα τα κακά του κόσμου
που πήγες να της σκοτώσεις το παιδί της.

ΚΡΕ. Συφορά, συφορά μου,
τρομάρα μού παίρνει το νου·
γιατί δε σηκώνει κανείς να μου μπήξει
στο στήθος σπαθί κοφτερό;
1310 αλί μου ο βαριόμοιρος, μαύρη με ζώνει
συφορά από παντού.

ΑΓΓ. Σε σένα η σκοτωμένη έριχτε απάνω
την αιτία του χαμού κι αυτού και κείνου.
ΚΡΕ. Και ποιός στάθηκε του φόνου της ο τρόπος;
ΑΓΓ. Με το ίδιο της χτυπήθηκε το χέρι
κάτ᾽ από το συκώτι, όταν το τέλος
το βαρυθρήνητο έμαθε του γιου της.

ΚΡΕ. Οϊμένα, για όλ᾽ αυτά ποτέ
άλλον κανένα έξω από με
δε θα βαρύν᾽ η αιτία·
εγώ, ναι εγώ σε σκότωσα,
1320 αλήθεια λέω, εγώ ο τρισάμοιρος·
μα πάρτε με, άνθρωποί μου εσείς·
βγάλετε γρήγορα απ᾽ εδώ
έναν που πιότερο απ᾽ το τίποτα δεν είναι.

ΧΟΡ. Κέρδος για σένα ό,τι ζητάς, αν κέρδος
υπάρχει μες στις συφορές· γιατ᾽ είναι
πάντα πολύ καλύτερο να βλέπεις
όσο πιο λίγο το κακό μπροστά σου.