[349e] Ἔχε δή, ἔφην ἐγώ· ἄξιον γάρ τοι ἐπισκέψασθαι ὃ λέγεις. πότερον τοὺς ἀνδρείους θαρραλέους λέγεις ἢ ἄλλο τι; ― Καὶ ἴτας γε, ἔφη, ἐφ᾽ ἃ οἱ πολλοὶ φοβοῦνται ἰέναι. ― Φέρε δή, τὴν ἀρετὴν καλόν τι φῂς εἶναι, καὶ ὡς καλοῦ ὄντος αὐτοῦ σὺ διδάσκαλον σαυτὸν παρέχεις; ― Κάλλιστον μὲν οὖν, ἔφη, εἰ μὴ μαίνομαί γε. ― Πότερον οὖν, ἦν δ᾽ ἐγώ, τὸ μέν τι αὐτοῦ αἰσχρόν, τὸ δέ τι καλόν, ἢ ὅλον καλόν; ― Ὅλον που καλὸν ὡς οἷόν τε μάλιστα. ― Οἶσθα οὖν τίνες εἰς τὰ [350a] φρέατα κολυμβῶσιν θαρραλέως; ― Ἔγωγε, ὅτι οἱ κολυμβηταί. ― Πότερον διότι ἐπίστανται ἢ δι᾽ ἄλλο τι; ― Ὅτι ἐπίστανται. ― Τίνες δὲ ἀπὸ τῶν ἵππων πολεμεῖν θαρραλέοι εἰσίν; πότερον οἱ ἱππικοὶ ἢ οἱ ἄφιπποι; ― Οἱ ἱππικοί. ― Τίνες δὲ πέλτας ἔχοντες; οἱ πελταστικοὶ ἢ οἱ μή; ― Οἱ πελταστικοί. καὶ τὰ ἄλλα γε πάντα, εἰ τοῦτο ζητεῖς, ἔφη, οἱ ἐπιστήμονες τῶν μὴ ἐπισταμένων θαρραλεώτεροί εἰσιν, καὶ αὐτοὶ ἑαυτῶν [350b] ἐπειδὰν μάθωσιν ἢ πρὶν μαθεῖν. ― Ἤδη δέ τινας ἑώρακας, ἔφην, πάντων τούτων ἀνεπιστήμονας ὄντας, θαρροῦντας δὲ πρὸς ἕκαστα τούτων; ― Ἔγωγε, ἦ δ᾽ ὅς, καὶ λίαν γε θαρροῦντας. ― Οὐκοῦν οἱ θαρραλέοι οὗτοι καὶ ἀνδρεῖοί εἰσιν; ― Αἰσχρὸν μεντἄν, ἔφη, εἴη ἡ ἀνδρεία· ἐπεὶ οὗτοί γε μαινόμενοί εἰσιν. ― Πῶς οὖν, ἔφην ἐγώ, λέγεις τοὺς ἀνδρείους; οὐχὶ τοὺς θαρραλέους εἶναι; ― Καὶ νῦν γ᾽, ἔφη. [350c] ― Οὐκοῦν οὗτοι, ἦν δ᾽ ἐγώ, οἱ οὕτω θαρραλέοι ὄντες οὐκ ἀνδρεῖοι ἀλλὰ μαινόμενοι φαίνονται; καὶ ἐκεῖ αὖ οἱ σοφώτατοι οὗτοι καὶ θαρραλεώτατοί εἰσιν, θαρραλεώτατοι δὲ ὄντες ἀνδρειότατοι; καὶ κατὰ τοῦτον τὸν λόγον ἡ σοφία ἂν ἀνδρεία εἴη;
Οὐ καλῶς, ἔφη, μνημονεύεις, ὦ Σώκρατες, ἃ ἔλεγόν τε καὶ ἀπεκρινόμην σοι. ἔγωγε ἐρωτηθεὶς ὑπὸ σοῦ εἰ οἱ ἀνδρεῖοι θαρραλέοι εἰσίν, ὡμολόγησα· εἰ δὲ καὶ οἱ θαρραλέοι ἀνδρεῖοι, οὐκ ἠρωτήθην —εἰ γάρ με τότε ἤρου, εἶπον ἂν ὅτι [350d] οὐ πάντες— τοὺς δὲ ἀνδρείους ὡς οὐ θαρραλέοι εἰσίν, τὸ ἐμὸν ὁμολόγημα οὐδαμοῦ ἐπέδειξας ὡς οὐκ ὀρθῶς ὡμολόγησα. ἔπειτα τοὺς ἐπισταμένους αὐτοὺς ἑαυτῶν θαρραλεωτέρους ὄντας ἀποφαίνεις καὶ μὴ ἐπισταμένων ἄλλων, καὶ ἐν τούτῳ οἴει τὴν ἀνδρείαν καὶ τὴν σοφίαν ταὐτὸν εἶναι· τούτῳ δὲ τῷ τρόπῳ μετιὼν καὶ τὴν ἰσχὺν οἰηθείης ἂν εἶναι σοφίαν. πρῶτον μὲν γὰρ εἰ οὕτω μετιὼν ἔροιό με εἰ οἱ ἰσχυροὶ [350e] δυνατοί εἰσιν, φαίην ἄν· ἔπειτα, εἰ οἱ ἐπιστάμενοι παλαίειν δυνατώτεροί εἰσιν τῶν μὴ ἐπισταμένων παλαίειν καὶ αὐτοὶ αὑτῶν ἐπειδὰν μάθωσιν ἢ πρὶν μαθεῖν, φαίην ἄν· ταῦτα δὲ ἐμοῦ ὁμολογήσαντος ἐξείη ἄν σοι, χρωμένῳ τοῖς αὐτοῖς τεκμηρίοις τούτοις, λέγειν ὡς κατὰ τὴν ἐμὴν ὁμολογίαν ἡ σοφία ἐστὶν ἰσχύς. ἐγὼ δὲ οὐδαμοῦ οὐδ᾽ ἐνταῦθα ὁμολογῶ τοὺς δυνατοὺς ἰσχυροὺς εἶναι, τοὺς μέντοι ἰσχυροὺς δυνατούς· [351a] οὐ γὰρ ταὐτὸν εἶναι δύναμίν τε καὶ ἰσχύν, ἀλλὰ τὸ μὲν καὶ ἀπὸ ἐπιστήμης γίγνεσθαι, τὴν δύναμιν, καὶ ἀπὸ μανίας γε καὶ θυμοῦ, ἰσχὺν δὲ ἀπὸ φύσεως καὶ εὐτροφίας τῶν σωμάτων. οὕτω δὲ κἀκεῖ οὐ ταὐτὸν εἶναι θάρσος τε καὶ ἀνδρείαν· ὥστε συμβαίνει τοὺς μὲν ἀνδρείους θαρραλέους εἶναι, μὴ μέντοι τούς γε θαρραλέους ἀνδρείους πάντας· θάρσος μὲν γὰρ καὶ ἀπὸ τέχνης γίγνεται ἀνθρώποις καὶ [351b] ἀπὸ θυμοῦ γε καὶ ἀπὸ μανίας, ὥσπερ ἡ δύναμις, ἀνδρεία δὲ ἀπὸ φύσεως καὶ εὐτροφίας τῶν ψυχῶν γίγνεται.
Οὐ καλῶς, ἔφη, μνημονεύεις, ὦ Σώκρατες, ἃ ἔλεγόν τε καὶ ἀπεκρινόμην σοι. ἔγωγε ἐρωτηθεὶς ὑπὸ σοῦ εἰ οἱ ἀνδρεῖοι θαρραλέοι εἰσίν, ὡμολόγησα· εἰ δὲ καὶ οἱ θαρραλέοι ἀνδρεῖοι, οὐκ ἠρωτήθην —εἰ γάρ με τότε ἤρου, εἶπον ἂν ὅτι [350d] οὐ πάντες— τοὺς δὲ ἀνδρείους ὡς οὐ θαρραλέοι εἰσίν, τὸ ἐμὸν ὁμολόγημα οὐδαμοῦ ἐπέδειξας ὡς οὐκ ὀρθῶς ὡμολόγησα. ἔπειτα τοὺς ἐπισταμένους αὐτοὺς ἑαυτῶν θαρραλεωτέρους ὄντας ἀποφαίνεις καὶ μὴ ἐπισταμένων ἄλλων, καὶ ἐν τούτῳ οἴει τὴν ἀνδρείαν καὶ τὴν σοφίαν ταὐτὸν εἶναι· τούτῳ δὲ τῷ τρόπῳ μετιὼν καὶ τὴν ἰσχὺν οἰηθείης ἂν εἶναι σοφίαν. πρῶτον μὲν γὰρ εἰ οὕτω μετιὼν ἔροιό με εἰ οἱ ἰσχυροὶ [350e] δυνατοί εἰσιν, φαίην ἄν· ἔπειτα, εἰ οἱ ἐπιστάμενοι παλαίειν δυνατώτεροί εἰσιν τῶν μὴ ἐπισταμένων παλαίειν καὶ αὐτοὶ αὑτῶν ἐπειδὰν μάθωσιν ἢ πρὶν μαθεῖν, φαίην ἄν· ταῦτα δὲ ἐμοῦ ὁμολογήσαντος ἐξείη ἄν σοι, χρωμένῳ τοῖς αὐτοῖς τεκμηρίοις τούτοις, λέγειν ὡς κατὰ τὴν ἐμὴν ὁμολογίαν ἡ σοφία ἐστὶν ἰσχύς. ἐγὼ δὲ οὐδαμοῦ οὐδ᾽ ἐνταῦθα ὁμολογῶ τοὺς δυνατοὺς ἰσχυροὺς εἶναι, τοὺς μέντοι ἰσχυροὺς δυνατούς· [351a] οὐ γὰρ ταὐτὸν εἶναι δύναμίν τε καὶ ἰσχύν, ἀλλὰ τὸ μὲν καὶ ἀπὸ ἐπιστήμης γίγνεσθαι, τὴν δύναμιν, καὶ ἀπὸ μανίας γε καὶ θυμοῦ, ἰσχὺν δὲ ἀπὸ φύσεως καὶ εὐτροφίας τῶν σωμάτων. οὕτω δὲ κἀκεῖ οὐ ταὐτὸν εἶναι θάρσος τε καὶ ἀνδρείαν· ὥστε συμβαίνει τοὺς μὲν ἀνδρείους θαρραλέους εἶναι, μὴ μέντοι τούς γε θαρραλέους ἀνδρείους πάντας· θάρσος μὲν γὰρ καὶ ἀπὸ τέχνης γίγνεται ἀνθρώποις καὶ [351b] ἀπὸ θυμοῦ γε καὶ ἀπὸ μανίας, ὥσπερ ἡ δύναμις, ἀνδρεία δὲ ἀπὸ φύσεως καὶ εὐτροφίας τῶν ψυχῶν γίγνεται.
***
Η ταύτιση σοφίας – ανδρείας.
Λοιπόν εγώ σου λέω, Σωκράτη, ότι όλ᾽ αυτά είναι βέβαια μόρια της αρετής, μου είπε· ότι απ᾽ αυτά, τα τέσσερα παρουσιάζουν εντυπωσιακή ομοιότητα ανάμεσά τους, αλλά ότι η ανδρεία είναι κάτι πολύ διαφορετικό απ᾽ όλα τ᾽ άλλα. Για να καταλάβεις ότι αυτή είναι η αλήθεια, σου λέω ότι μπορείς να βρεις ανθρώπους πολλούς που είναι άδικοι και ανόσιοι και αχαλίνωτοι και αμόρφωτοι όσο δεν παίρνει, όμως εξαιρετικά ανδρείοι.
α) Ανδρεία και θάρρος.
[349e] Μια στιγμή, του είπα· αξίζει τον κόπο να δούμε καλύτερα τα λεγόμενά σου. Τί πιστεύεις, οι ανδρείοι είναι θαρραλέοι ή όχι;
Κάτι παραπάνω, είπε, και ριψοκίνδυνοι· το λέει η καρδιά τους να ριχτούν σ᾽ αυτά που ο πολύς κόσμος φοβάται να πάει και κάνει πίσω.
Πρόσεξε τώρα, παραδέχεσαι ότι η αρετή είναι κάτι ωραίο, και εμφανίζεσαι ως διδάσκαλός της επειδή είναι ωραίο πράγμα;
Μόνο αν έχανα τα λογικά μου θα ᾽λεγα ότι υπάρχει πράγμα πιο ωραίο απ᾽ αυτήν, είπε.
Λοιπόν έχει και άσχημες και ωραίες μεριές ή στο σύνολό της είναι ωραίο πράγμα;
Στο σύνολό της και στο μέγιστο βαθμό ωραίο.
Λοιπόν, ξέρεις ποιοί [350a] κατεβαίνουν και βουτούν άφοβα στα πηγάδια;
Θέλει και ρώτημα, οι δύτες.
Γιατί; επειδή είναι εξασκημένοι ή από κάποια άλλη αιτία;
Επειδή είναι εξασκημένοι.
Και ποιοί πολεμούν άφοβα καβάλα στ᾽ άλογα; Οι καβαλάρηδες ή οι ανίδεοι;
Οι καβαλάρηδες.
Και ποιοί πολεμούν άφοβα οπλισμένοι με πέλτες; Οι πελταστές ή οι αγύμναστοι;
Οι πελταστές. Κι αν επιμένεις σ᾽ αυτό το σημείο, μου είπε, και σ᾽ όλα τ᾽ άλλα οι εξασκημένοι δείχνουν περισσότερο θάρρος από τους ανίδεους, περισσότερο κι απ᾽ ό,τι οι ίδιοι έδειχναν [350b] πριν μάθουν, από τη στιγμή που μαθαίνουν.
Σου έτυχε καμιά φορά, του είπα, να δεις ανθρώπους που έχουν μεσάνυχτα απ᾽ όλα αυτά, δείχνουν όμως θάρρος σε κάθε τέτοια περίπτωση;
Και βέβαια, και μάλιστα υπερβολικό θάρρος, είπε.
Τέτοιου είδους θαρραλέοι είναι λοιπόν και οι ανδρείοι;
Τότε η ανδρεία θα ήταν κάτι χυδαίο· γιατί αυτοί είναι θεότρελοι.
Άρα ποιοί κατά τη γνώμη σου είναι ανδρείοι; Δεν είπες ότι είναι οι θαρραλέοι;
Και τώρα αυτό υποστηρίζω, είπε.
[350c] Καλά, του είπα, άνθρωποι θαρραλέοι σαν κι αυτούς που λέμε τώρα δε φαίνονται θεότρελοι και ό,τι άλλο, όχι όμως ανδρείοι; Προηγουμένως όμως λέγαμε ότι οι σοφότεροι είναι και οι πιο θαρραλέοι· κι αφού είναι οι πιο θαρραλέοι, άρα είναι και οι πιο ανδρείοι. Αν κάνουμε αυτό το συλλογισμό, τότε η σοφία δε θα ήταν το ίδιο πράγμα με την ανδρεία;
Δε συγκράτησες καλά στη μνήμη σου τα λόγια και τις απαντήσεις μου, Σωκράτη. Εγώ, όταν με ρώτησες αν οι ανδρείοι είναι θαρραλέοι, συμφώνησα· δε με ρώτησες όμως αν κι οι θαρραλέοι είναι ανδρείοι· γιατί, αν με ρωτούσες, θα σου έλεγα ότι όχι όλοι. [350d] Νά τί παραδέχτηκα εγώ: ότι οι ανδρείοι είναι θαρραλέοι· απόδειξες λοιπόν ώς τώρα ότι έκανα ανοησία με το να το παραδεχτώ; Και συνεχίζοντας με την ίδια μέθοδο βγάζεις τους εξασκημένους ως πιο θαρραλέους κι από τον εαυτό τους κι από τους άλλους που δεν είναι εξασκημένοι, κι απ᾽ αυτό βγάζεις το συμπέρασμα ότι η ανδρεία και η σοφία είναι ένα και το αυτό πράγμα· εφαρμόζοντας τη μέθοδο αυτή, θα έφτανες στην άποψη ότι και η ισχύς είναι σοφία. Δηλαδή, εφαρμόζοντας τη μέθοδό σου, με τον ίδιο τρόπο θα με ρωτούσες πρώτα πρώτα αν οι ισχυροί [350e] είναι πιο δυνατοί. Εγώ θ᾽ απαντούσα, ναι. Ύστερα απ᾽ αυτό, αν εκείνοι που γνωρίζουν τα μυστικά της πάλης είναι δυνατότεροι απ᾽ όσους δεν τα γνωρίζουν, δυνατότεροι κι από τον εαυτό τους, αφού τα μάθουν, απ᾽ όσο ήταν οι ίδιοι προτού τα μάθουν· θα συμφωνούσα. Κι εσύ, έχοντας αποσπάσει τη συμφωνία μου πάνω σ᾽ αυτά, κάνοντας ανάλογους συλλογισμούς θα είχες να λες ότι σύμφωνα μ᾽ αυτά που εγώ παραδέχτηκα η σοφία είναι ισχύς. Εγώ όμως σε καμιά περίπτωση και ιδιαίτερα τώρα, δε δέχομαι ότι οι δυνατοί είναι ισχυροί· ότι όμως οι ισχυροί είναι δυνατοί, δε λέω όχι· [351a] γιατί ισχύς και δύναμη δεν είναι το ίδιο πράγμα· το ένα απ᾽ αυτά, η δύναμη, μπορεί να προέρχεται και από εξάσκηση, καμιά φορά κι από μανία κι από έξαψη, ενώ η ισχύς από τη φύση και από την παροχή καλής τροφής στο σώμα. Το ίδιο λοιπόν και στην προηγούμενη περίπτωση, θάρρος και ανδρεία δεν είναι το ίδιο πράγμα και έτσι βλέπουμε ότι οι ανδρείοι είναι θαρραλέοι, δεν είναι όμως ανδρείοι όλοι οι θαρραλέοι· γιατί το θάρρος το αποχτούν οι άνθρωποι και με την εξάσκηση, [351b] καμιά φορά κι από έξαψη κι από μανία —όπως και τη δύναμη— η ανδρεία όμως προέρχεται από τη φύση και από την παροχή καλής τροφής στην ψυχή.
Η ταύτιση σοφίας – ανδρείας.
Λοιπόν εγώ σου λέω, Σωκράτη, ότι όλ᾽ αυτά είναι βέβαια μόρια της αρετής, μου είπε· ότι απ᾽ αυτά, τα τέσσερα παρουσιάζουν εντυπωσιακή ομοιότητα ανάμεσά τους, αλλά ότι η ανδρεία είναι κάτι πολύ διαφορετικό απ᾽ όλα τ᾽ άλλα. Για να καταλάβεις ότι αυτή είναι η αλήθεια, σου λέω ότι μπορείς να βρεις ανθρώπους πολλούς που είναι άδικοι και ανόσιοι και αχαλίνωτοι και αμόρφωτοι όσο δεν παίρνει, όμως εξαιρετικά ανδρείοι.
α) Ανδρεία και θάρρος.
[349e] Μια στιγμή, του είπα· αξίζει τον κόπο να δούμε καλύτερα τα λεγόμενά σου. Τί πιστεύεις, οι ανδρείοι είναι θαρραλέοι ή όχι;
Κάτι παραπάνω, είπε, και ριψοκίνδυνοι· το λέει η καρδιά τους να ριχτούν σ᾽ αυτά που ο πολύς κόσμος φοβάται να πάει και κάνει πίσω.
Πρόσεξε τώρα, παραδέχεσαι ότι η αρετή είναι κάτι ωραίο, και εμφανίζεσαι ως διδάσκαλός της επειδή είναι ωραίο πράγμα;
Μόνο αν έχανα τα λογικά μου θα ᾽λεγα ότι υπάρχει πράγμα πιο ωραίο απ᾽ αυτήν, είπε.
Λοιπόν έχει και άσχημες και ωραίες μεριές ή στο σύνολό της είναι ωραίο πράγμα;
Στο σύνολό της και στο μέγιστο βαθμό ωραίο.
Λοιπόν, ξέρεις ποιοί [350a] κατεβαίνουν και βουτούν άφοβα στα πηγάδια;
Θέλει και ρώτημα, οι δύτες.
Γιατί; επειδή είναι εξασκημένοι ή από κάποια άλλη αιτία;
Επειδή είναι εξασκημένοι.
Και ποιοί πολεμούν άφοβα καβάλα στ᾽ άλογα; Οι καβαλάρηδες ή οι ανίδεοι;
Οι καβαλάρηδες.
Και ποιοί πολεμούν άφοβα οπλισμένοι με πέλτες; Οι πελταστές ή οι αγύμναστοι;
Οι πελταστές. Κι αν επιμένεις σ᾽ αυτό το σημείο, μου είπε, και σ᾽ όλα τ᾽ άλλα οι εξασκημένοι δείχνουν περισσότερο θάρρος από τους ανίδεους, περισσότερο κι απ᾽ ό,τι οι ίδιοι έδειχναν [350b] πριν μάθουν, από τη στιγμή που μαθαίνουν.
Σου έτυχε καμιά φορά, του είπα, να δεις ανθρώπους που έχουν μεσάνυχτα απ᾽ όλα αυτά, δείχνουν όμως θάρρος σε κάθε τέτοια περίπτωση;
Και βέβαια, και μάλιστα υπερβολικό θάρρος, είπε.
Τέτοιου είδους θαρραλέοι είναι λοιπόν και οι ανδρείοι;
Τότε η ανδρεία θα ήταν κάτι χυδαίο· γιατί αυτοί είναι θεότρελοι.
Άρα ποιοί κατά τη γνώμη σου είναι ανδρείοι; Δεν είπες ότι είναι οι θαρραλέοι;
Και τώρα αυτό υποστηρίζω, είπε.
[350c] Καλά, του είπα, άνθρωποι θαρραλέοι σαν κι αυτούς που λέμε τώρα δε φαίνονται θεότρελοι και ό,τι άλλο, όχι όμως ανδρείοι; Προηγουμένως όμως λέγαμε ότι οι σοφότεροι είναι και οι πιο θαρραλέοι· κι αφού είναι οι πιο θαρραλέοι, άρα είναι και οι πιο ανδρείοι. Αν κάνουμε αυτό το συλλογισμό, τότε η σοφία δε θα ήταν το ίδιο πράγμα με την ανδρεία;
Δε συγκράτησες καλά στη μνήμη σου τα λόγια και τις απαντήσεις μου, Σωκράτη. Εγώ, όταν με ρώτησες αν οι ανδρείοι είναι θαρραλέοι, συμφώνησα· δε με ρώτησες όμως αν κι οι θαρραλέοι είναι ανδρείοι· γιατί, αν με ρωτούσες, θα σου έλεγα ότι όχι όλοι. [350d] Νά τί παραδέχτηκα εγώ: ότι οι ανδρείοι είναι θαρραλέοι· απόδειξες λοιπόν ώς τώρα ότι έκανα ανοησία με το να το παραδεχτώ; Και συνεχίζοντας με την ίδια μέθοδο βγάζεις τους εξασκημένους ως πιο θαρραλέους κι από τον εαυτό τους κι από τους άλλους που δεν είναι εξασκημένοι, κι απ᾽ αυτό βγάζεις το συμπέρασμα ότι η ανδρεία και η σοφία είναι ένα και το αυτό πράγμα· εφαρμόζοντας τη μέθοδο αυτή, θα έφτανες στην άποψη ότι και η ισχύς είναι σοφία. Δηλαδή, εφαρμόζοντας τη μέθοδό σου, με τον ίδιο τρόπο θα με ρωτούσες πρώτα πρώτα αν οι ισχυροί [350e] είναι πιο δυνατοί. Εγώ θ᾽ απαντούσα, ναι. Ύστερα απ᾽ αυτό, αν εκείνοι που γνωρίζουν τα μυστικά της πάλης είναι δυνατότεροι απ᾽ όσους δεν τα γνωρίζουν, δυνατότεροι κι από τον εαυτό τους, αφού τα μάθουν, απ᾽ όσο ήταν οι ίδιοι προτού τα μάθουν· θα συμφωνούσα. Κι εσύ, έχοντας αποσπάσει τη συμφωνία μου πάνω σ᾽ αυτά, κάνοντας ανάλογους συλλογισμούς θα είχες να λες ότι σύμφωνα μ᾽ αυτά που εγώ παραδέχτηκα η σοφία είναι ισχύς. Εγώ όμως σε καμιά περίπτωση και ιδιαίτερα τώρα, δε δέχομαι ότι οι δυνατοί είναι ισχυροί· ότι όμως οι ισχυροί είναι δυνατοί, δε λέω όχι· [351a] γιατί ισχύς και δύναμη δεν είναι το ίδιο πράγμα· το ένα απ᾽ αυτά, η δύναμη, μπορεί να προέρχεται και από εξάσκηση, καμιά φορά κι από μανία κι από έξαψη, ενώ η ισχύς από τη φύση και από την παροχή καλής τροφής στο σώμα. Το ίδιο λοιπόν και στην προηγούμενη περίπτωση, θάρρος και ανδρεία δεν είναι το ίδιο πράγμα και έτσι βλέπουμε ότι οι ανδρείοι είναι θαρραλέοι, δεν είναι όμως ανδρείοι όλοι οι θαρραλέοι· γιατί το θάρρος το αποχτούν οι άνθρωποι και με την εξάσκηση, [351b] καμιά φορά κι από έξαψη κι από μανία —όπως και τη δύναμη— η ανδρεία όμως προέρχεται από τη φύση και από την παροχή καλής τροφής στην ψυχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου