«Και έζησεν ο Θάρρα εβδομήκοντα έτη, (70) και εγέννησε τον Αβραάμ... και έγειναν αι ημέραι του Θάρρα διακόσια πέντε έτη (205) και απέθανεν ο Θάρρα εν Χαρράν» Γέν.ΙΑ΄26,32 «και εκείθεν (ο Αβραάμ) μετά τον θάνατον (Θάρρα) του πατρός αυτού μετώκισεν» (στην Χαναάν). Πράξεις αποστόλων Ζ΄4 «Ο δε Αβραάμ ήτο ηλικίας εβδομήκοντα πέντε ετών (75) ότε εξήλθεν από Χαρράν» Γέν.ΙΒ΄4!
Αυτά δυστυχώς... είναι μαθηματικά για αγίους!!!
Όταν η Βίβλος, από το 205 αφαιρεί 70, τότε δεν βρίσκει 135 ως θα έπρεπε, αλλά μόνο 75 που βολεύει καλύτερα!!!
Η παραπάνω σύγκριση εδαφίων, δεν θα είχε τόσο μεγάλη σημασία γι' κάποιον που έτσι κι’ αλλιώς δεν θεωρεί την εβραϊκή Βίβλο θεόπνευστη. Αποκτά όμως ιδιαίτερη σημασία όταν γύρω απ’ τον βιβλικό αυτό "αναλφαβητισμό" πρόθημα χωρίς δεύτερη σκέψη, συντάσσονται χιλιετίες τώρα εμβριθείς και περισπούδαστοι μελετητές και ιεροί εξηγητές των «παναγίων Γραφών»!
Φυσικά... ποιοί είναι αυτοί που θα σηκώσουν το βέβηλο βλέμμα τους στο θεϊκό κείμενο! Πως να φέρουν αντίρρηση όταν και οι καλύτεροι "φωστήρες" των εκκλησιαστικών συγγραμμάτων, με κάθε άνεση αναπαράγουν παρόμοια χονδροειδή λάθη... έτσι επειδή το γράφει το αλάνθαστο Εβραϊκό βιβλίο!
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος (344-407μ.Χ.) ο πολυγραφότερος "φωστήρας" του χριστιανικού κόσμου, γνωρίζοντας ότι η Βίβλος λέγει: «και έζησεν Θάρρα έτη εβδομήκοντα (70) και εγέννησεν τον Αβραάμ» Γέν.ΙΑ΄26, επαναλαμβάνει πρόθημα τα βιβλικά μαθηματικά λέγοντας: «και εγένοντο πάσαι αι ημέραι Θάρρα εν Χαρράν έτη διακόσια πέντε (205) και απέθανε»... «και αποθανόντος αυτού (του Θάρρα) εν Χαρράν προστάζεται υπό του Θεού ο Αβραάμ μετοικήσαι εις Χαναάν»... «Αβραάμ δε ήτο ετών εβδομήκοντα πέντε (75) ότε εξήλθεν εκ Χαρράν»[1]!
Φυσικά, ποιός θα τολμούσε ακόμα κι’ αν το διέκρινε, να εκθέσει ανεπανόρθωτα τα θεόπνευστα μαθηματικά! Αν μάλιστα δεχθούμε τον μόνιμο καλογερικό ισχυρισμό, ότι: «αριθμητικής δε και αστρονομίας (αστρολογίας) πρώτοι ευρέται οι Χαλδαίοι», (Γ. Μοναχός προλογοσ χρονικησ ιστοριασ 40/10) τότε πως αλήθεια συγχωρείται στο διάσημο αυτό βιβλίο τους, (στην Χαλδαιοεβραϊκή Βίβλο) οι ίδιοι αυτοί "θεόπνευστοι" συγγραφείς, να μην είναι ικανοί ούτε μια σωστή αφαίρεση να κάνουν;
Οι βιβλικοί λοιπόν συγγραφείς, οι Εβραίοι ιστορικοί καθώς και οι εκκλησιαστικοί[2] συνοδοιπόροι τους, δεν φαίνεται να νοιάζονται και πολύ για τέτοιες ανακρίβειες. Φυσικά μπροστά σε τέτοιες ακατανόητες ηλικίες[3] που από μόνες τους σκανδαλίζουν, ποιός νοιάζεται αν χάθηκαν καμία εξηνταριά χρόνια απ’ την ζωή του πρωτοπατριάρχη!
Τέτοιες όμως χονδροειδείς αντιφάσεις και ιερά αερολογήματα, με τα οποία είναι κατάσπαρτες οι "άγιες" γραφές, θα μπορούσαν αν εγίνοντο ευρύτερα γνωστές, να αφαιρέσουν εντελώς από τις εβραϊκές γραφές την βιτρίνα του αψεγάδιαστου κύρους, και να ελευθερώσουν το θρησκευτικό δέος των ανθρώπων, από την υπνοποιό γοητεία αυτού του για αιώνες θεϊκού νομιζόμενου βιβλίου!
"Κανείς" όμως δυστυχώς δεν φαίνεται να πίστεψε επαρκώς, στην ανάγκη μιας τέτοιας σε βάθος αναλυτικής έρευνας!
Παραθέτω τα επιπλέον εξωφρενικά στοιχεία που έχουμε για τις εβραιο-πατριαρχικές ηλικίες, σαν ένα παράδειγμα αδιαμφισβήτητης παραζάλης μέσα στα "εντελώς θεόπνευστα" κείμενα που έχετε σπίτι σας ή που εν πάση περιπτώσει βρίσκονται σε επίσημη καθημερινή θρησκευτική χρήση σήμερα.
Τις ηλικίες των προπατόρων του Αβραάμ, Έβερ, Φαλέγ, Ραγαύ, Σερούχ, και Ναχώρ, παραθέτω:
α) Απ’ την Αγία Γραφή «ΒΙΒΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ» (μασσοριτικότροπο κείμενο, εκδόσεις ΛΟΓΟΣ) με την συντομογραφία (Μασ.)
β) από την Αγία Γραφή «ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΒΔΟΜΗΚΟΝΤΑ»[4] (εκδόσεις ΖΩΗ) με την συντομογραφία (Ο΄)
Από Γένεσις ΙΑ΄ και τα εδάφια 16-32.
ΈΒΕΡ: Στο Μασσοριτικό διαβάζουμε: «και έζησε ο Έβερ τριάκοντα τεσσάρα (34) έτη και εγέννησε τον Φαλέγ και έζησε ο Έβερ αφού εγεννησε τον Φαλέγ τετρακόσια τριάκοντα (430) έτη» Γεν ΙΑ΄16
Άρα ο Έβερ έζησε 34+430=464 έτη!
Στους Ο΄ διαβάζουμε αντιστοίχως: «και έζησε Έβερ εκατόν τριάκοντα τέσσερα έτη (134) και εγέννησε Φαλέγ και έζησε Έβερ μετά το γεννήσσαι τον Φαλέγ έτη διακόσια εβδομήκοντα (270) και απέθανε» Ο΄ Γεν.ΙΑ΄16
Ο Έβερ λοιπόν κατά του Ο΄ πέθανε: 134+270=404 ετών! Διάφορα εξήντα μόνο έτη!
ΦΑΛΕΓ: σύμφωνα με το Μασ. Κείμενο ήταν 30 ετών όταν "γέννησε" τον γιο του τον Ραγαύ και έζησε μετά απ’ αυτό άλλα 209 χρόνια, άρα πέθανε 239 ετών
Κατά τους Ο΄ όμως, ο Φαλέγ ήταν 130 ετών όταν "γέννησε" τον γιο του Ραγαύ και έζησε άλλα 209 χρόνια μετά απ’ την γέννηση του, άρα πέθανε 339 ετών! Διαφορά;... μόνο 100 έτη!
ΡΑΓΑΥ: σύμφωνα με το Μασ. Κείμενο ήταν 32 όταν "γέννησε" τον Σερούχ. Έζησε μετά απ’ αυτό άλλα 207 χρόνια, άρα πέθανε 239 ετών.
Κατά τους Ο΄ όμως ο ΡΑΓΑΥ ήταν 132 ετών όταν "γέννησε" τον Σερουχ και έζησε άλλα 207 χρόνια μετά απ’ την γέννηση του Σερούχ, άρα πέθανε 339 ετών! Διαφορά;... μόνο 100 έτη!
ΣΕΡΟΥΧ: κατά το Μασ. ήταν 30 ετών όταν "γέννησε" τον Ναχώρ και έζησε αλλά 200 μετά απ’ αυτό. Πέθανε λοιπόν 230 ετών. Ο Ίδιος κατά τους Ο΄ απέκτησε τον Ναχώρ στα 130 του και έζησε μετά αλλά 200, συνολικά έζησε 330 χρόνια. Διαφορά και πάλι 100 χρόνια!
ΝΑΧΩΡ: απέκτησε (κατά το Μασ.) τον Θάρρα στα 29 του και έζησε ακόμα 119 χρόνια σύνολο 148 χρόνια. Κατά τους Ο΄ όμως, ο Ναχώρ ήταν 79 ή 179 ετών... (βρίσκω δυο διαφορετικές ηλικίες σε δυο διαφορετικές μεταφράσεις των Ο΄!)[5] όταν απέκτησε τον Θάρρα και έζησε αντίστοιχα 179 ή 125 έτη μετά από την γέννηση του Θάρρα σύνολο 208 ή 304 αντιστοίχως. Έχουμε λοιπόν όχι δυο, αλλά τρεις διαφορετικές ηλικίες για τον Ναχώρ, με μέγιστη διαφορά 156 χρόνια!!!
Το συναρπαστικό συμπέρασμα είναι ότι, οι μεν Μασσορίτες (που θέλουν οι γενεές να ανανεώνονται σε μια φυσιολογική ηλικία των τριάντα περίπου χρόνων), από τον Έβερ μέχρι τον Αβραάμ, δίνουν μια συνολική απόσταση 225 χρόνων. Ενώ οι Εβδομήκοντα διατηρώντας την αρχικές παραμυθολογημένες ηλικίες, στην ιδια, από Έβερ μέχρι Αβραάμ απόσταση, δίνουν 775 έτη!!! Διάφορα μόνο 550 χρόνων!
Ποιος λοιπόν μετά από τέτοιο οργιαστικό κουρέλιασμα στις γενεαλογικές ηλικίες των προπατόρων του Αβραάμ, θα νοιαζόταν για τα εξήντα χρόνια που χάνονται από την συνολική ηλικία του; Όταν μάλιστα το βολικό αυτό λάθος, τον κάνει κατά εξήντα χρόνια νεότερο, και εξυπηρετεί αφάνταστα τις σεξουαλικές περιπέτειες που είχε, όχι τόσο αυτός, όσο η πεντάμορφη γυναίκα του Σάρρα, που κατά το εδάφιο Γέν.ΙΖ΄17 (που παρουσιάζει τον Αβραάμ «εκατονταετή» και την Σάρρα «ενενήκοντα ετών») ήταν υποχρεωτικά μόνο κατά δέκα χρόνια νεότερή του!
Φαντάζεστε ποιές αξεπέραστες δυσκολίες θα υπήρχαν, αν η Σάρρα κατά δέκα χρόνια μόνο νεότερη του Αβραάμ, έπρεπε (όπως θα δούμε) να εμπνεύσει ερωτικό πάθος στον Φαραώ, όχι στα εξήντα πέντε της, όπως θέλει το βιβλικό κείμενο που γνωρίζουμε, αλλά στα εκατόν εικοσιπέντε της; Αν μάλιστα σημειώσουμε ότι η Σάρρα πέθανε από βαθιά γεράματα, σε ηλικία εκατό είκοσι επτά ετών, (Γέν.ΚΓ΄1) τότε καταλαβαίνετε γιατί παρά είναι τραβηγμένο αστείο, η Σάρρα να εμπνέει ακαταμάχητους έρωτες σε δύο βασιλιάδες... στα εκατόν είκοσι πέντε της! Δηλαδή δυο μόνο χρόνια πριν από τον φυσικό της θάνατο!
Κάποιοι λοιπόν, μπερδεύτηκαν ανάμεσα στο μεγαλείο των μεγάλων ηλικιών και τις ερωτικές περιπέτειες της Σάρρας και όπως-όπως διόρθωσαν την ηλικία του Αβραάμ... αλλά ξέχασαν τις τραγικές παρενέργειες στις υπόλοιπες γενεαλογίες!
Αυτά περί της δήθεν βιβλικής θεοπνευστίας αλλά και αψεγάδιαστης μεταφραστικής και αριθμητικής ακεραιότητας των γραφών!
Πρέπει δε να επισημάνουμε εδώ, ότι ακόμα και οι μεγάλες ηλικίες με τις οποίες τόσο ευχάριστα παίζει η Βίβλος στα πρώτα κεφάλαια της, ανταποκρίνονται στο ύφος των Χαλδαίων απατεώνων! Να τι γράφει γι’ αυτό ο Λουκιανός: «Οι Πέρσες λέγεται ότι ευρωστούν μεσώ της μαγείας... ιστορούν δε (πως) μέχρι τριακοσίων ετών ζουν και μακροημερεύουν, στον αέρα δε και άλλοι στην γη, στην υδροποσία ή στο κριθαρόψωμο (!) την αιτία της μακροημέρευσης αποδίδουν... και τους Χαλδαίους υπέρ τα εκατό έτη βίου αποδίδουν» (μακρόβιοι 4,8)
Εντυπωσιακό δε παραμένει το γεγονός, ότι μέχρι σήμερα, στα διάφορα φανατικά χριστιανικά δόγματα, πανομοιότυπα ανθούν διάφορες πανάκριβες θαυματουργές δίαιτες μακροημέρευσης! Παρά την δήθεν απαξίωση για τα γήινα, δίνουν τα πάντα για την μακροημέρευσή τους!
Οι άνθρωποι αυτοί λοιπόν οι Χαλδαίοι, δεν ήταν τυχαίοι! Κατάφερναν σε όλες τις εποχές, να έχουν λόγο για κάθε σημαντικό ζήτημα που απασχολούσε τους αφελείς. Ήξεραν με σοβαροφάνεια να κλέβουν την προσοχή των ανθρώπων! Έτσι κάθε αναπόδεικτη ελπιδογεννητική απάτη, (όπως εδώ η θεατρική προσποίηση του πολυεκατοντάχρονου υπερήλικα) ήταν γι’ αυτούς χρήσιμο θηρευτικό εργαλείο.
Σε όλους είχαν κάτι εντυπωσιακό να προσφέρουν. Πάσης φύσεως "συμβουλές" από το «ριζικό» την «θεογνωσίας» την «πρόβλεψη» και την «αστρολογία» και φυσικά... δεν θα γλίτωναν απ’ τα νύχια τους, οι εντυπωσιακότερες πρακτικές συνταγές μακροημέρευσης!
Ο Σέξτος Εμπειρικός, σχολιάζει ένα πλήθος από χαλδαϊκές παραδοξολογίες. Περιγράφοντας αναλυτικά τους ισχυρισμούς των Χαλδαίων για προβλέψεις σεισμών, λοιμών, αρρενογονίας ή θηλυγονίας (την πρόβλεψη και εξασφάλιση φύλου στα βρέφη!) την γενεθλιακή (ευτυχία ή δυστυχία, ανάλογα με την ζωδιακή γέννηση), την τυπική δηλαδή σημερινή αστρολογία... την οποία κυριολεκτικά κατασατιρίζει, καθώς και (για φαντάσου) την προβλέψιμη ανδρεία των βρεφών! Απαντά αγανακτισμένος λέγοντας: «όλα αυτά και τα παρόμοια γέλωτος μάλλον παρά σπουδής άξια είναι» (προς αστρολόγους) 5.96.1.
Δυστυχώς όμως μέχρι σήμερα, δεν είναι καθόλου λίγοι αυτοί που όχι μόνο δεν περιγελούν, αλλά χιλιετίες μετά πιστεύουν ακόμα με πάθος στις χαλδαιογενείς γυαλιστερές ελπιδο-τεχνιτείες τους, όσο γελοίες και υπερβολικά στημένες κι’ αν φαίνονται!!!
Μετά από τόσους αιώνες, έχουμε δυστυχώς την υποχρέωση, να διαφωνήσουμε έντονα με την παραπάνω ανεπαρκέστατη, αν όχι στρεβλή συμβουλή του Σέξτου Εμπειρικού. Πολύ καλά θα ήταν, αν καταγελώντας και περιφρονώντας μόνο, καταφέρναμε να αναχαιτίσουμε και να ξορκίσουμε τις επίμονες δεισιδαιμονία μας, τον κακό και τον επίβουλο. Δυστυχώς όλα δείχνουν, ότι τα αθώα αυτά ευχητικά και σχεδόν παιδικά αφοριστικά όπλα, δεν ενοχλούν κανέναν.
Με τόσα εύκολα θύματα ανάμεσα στους απλοϊκούς ανθρώπους, ας αντιληφθούμε επιτέλους ότι τα γλυκόπιοτα δηλητήρια του ελπιδεμπορίου, είναι απολύτως κοινωνιοκτόνα! Προσοχή λοιπόν: όλοι οι ελπιδο-Χαλδαιισμοί, μάλλον προσεκτικής σπουδής και αναλυτικής διάψευσης, παρά γέλωτος άξιοι είναι!
Μόνο η αναλυτική αποκάλυψη των μηχανισμών και η δημόσια κατασυντρίβει του σκεπτικού της απάτης, η συστηματική απομυθοποίηση τους, με κατανοητά σε όλους επιχειρήματα, θα δώσει την κατάλληλη απάντηση στους σαρωτικούς λαϊκισμούς τόσων αιώνων, που ανεμπόδιστα στα χέρια αυτών των αδίστακτων ιερο-αγυρτών της ιστορίας, προκάλεσαν ανυπολόγιστες φθορές στην ιερή προσπάθεια των ανθρώπων για κατανόηση, αξιοπρέπεια και προπαντός για επαρκή πλανητική αρμονία!
----------------------
[1] Τα αποσπάσματα αυτά ανήκουν στον Ι. Χρυσόστομο απ’ τα συγγράμματα του «συνοψις παλαιας και καινης» 319.2 και το δεύτερο τμήμα στο βιβλίο του «παραινετικος εις τεσσαρακοστην» ομιλ.ΛΑ΄γ΄10 & ε΄49 (285,59 & 289.41)
[2] Άλλοι συγγραφείς που αδιαφορούν σκανδαλωδώς για το αποτέλεσμα των ηλικιών Θαρρα και Αβραάμ είναι: Φίλων (περι αποικιας 176.5)- Ι, Μαλάλας «ανωνυμη χρονολογια» 16/13 Γ. Μοναχός «προλ. χρονικης ιστοριας» 92/18-20 και 110/16 - και άλλοι!
[3] Μια ικανοποιητική απάντηση για τις φανταστικές ηλικίες της βίβλου (κάτι που συναντάμε και στην Ελληνική μυθολογία) είναι ότι κατά την αρχαιότητα τα "έτη" ήταν προφανώς σεληνιακά. Έτσι οι αντίστοιχες ηλικίες, αν διαιρεθούν με τους 13 πλήρεις σεληνιακούς κύκλους του έτους, (για την ακρίβεια η σεληνιακή περίοδος είναι περίπου 27,3 ημερών, άρα διαιρούμε δια 13,3 - στην Αντίς Αμπέμπα π.χ. έχουν ακόμα 13 και όχι 12 μήνες!) τότε τα νούμερα αυτά (όπως αναγράφονται μέσα στην παρένθεση μας) δίνουν εντελώς φυσιολογικές ηλικίες. Αδάμ 930 έτη (70 ετών), Νώε 950 έτη (71 ετών) και Μαθουσάλας 969 έτη (73 ετών). Οι συγγραφείς της βίβλου, μη γνωρίζοντας ενδεχομένως αυτήν την λεπτομέρεια, βάλθηκαν να τακτοποιήσουν τις υπερβολικές αυτές ηλικίες των μυθολογημένων ηρώων, κατεβάζοντας (με σταδιακή μείωση), μέσα σε λίγες μόνο γενεές, το όριο της ζωής του ανθρώπου κατά δέκα φορές! Έτσι γεννήθηκε ένα αξεπέραστο πλήθος βιβλικών αντιφατικών ηλικιών, όπως αυτή του Αβραάμ.
[4] Η μετάφραση των O΄: Μετάφραση ελληνιστί της Π. Διαθήκης επί Πτολεμαίου Β’ του φιλαδέλφου (285-296 π.Χ) στην Αλεξάνδρεια, δίκαια θεωρείται: «η βάση πασών των άλλων παλαιών εκκλησιαστικών μεταφράσεων και εξακολουθεί να είναι επισήμως Βίβλος της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας» Π.Ι. Μπρατσιώτης (πρόλογος στην Β΄ έκδοση των Ο΄)
[5] Εβδομήκοντα: Septuaginta: Α. Rahlfs Wurttenbergische Bibelanstalt. Stuttgart 1935
Επειδή σκοπός της απομυθοποιητικής μας μελέτης, δεν είναι να μπούμε στα παιγνίδια των "ιστορικών", εμείς θα συνεχίσουμε την εξερεύνησή μας στο ήθος και στις πράξεις των πατριαρχών, χρησιμοποιώντας τις γενικώς παραδεκτές για τον Μωυσή χρονολογήσεις, (Έξοδος περί το 1220 π. Χ.) υπογραμμίζοντας όμως για άλλη μια φορά με έμφαση, ότι ακόμα και με τα δικά τους τα βιβλικά δεδομένα, φαίνεται καθαρά, ότι οι χρονολογήσεις τους είναι όχι μόνο φορτωμένες από γελοία λάθη, αλλά και από ιερατικές, θεολογικές και... άλλες βρομερές σκοπιμότητες! Φυσικά αυτοί έκαναν τη δουλειά τους, έστω και με τα ξεχαρβαλωμένα αυτά κείμενα. Οι πραγματικές ευθύνες είναι δίκες μας, αφού ποτέ δεν καταδεχτήκαμε να περάσουμε από κόσκινο όλα τα αποκαλυπτικά της αθλιότητας αυτού του βιβλίου λάθη, και να βροντοφωνάξουμε εγκαίρως: πάρτε από μπροστά μας το άθλιο αυτό βιβλίο.
Πότε περίπου έζησαν ο Αβραάμ και ο Μωυσής; Οι μαθηματικές και γενεαλογικές αρλούμπες της Βίβλου!
Φίλοι με ρωτούν, ποιος είναι ο λόγος που δεν αναφέρω (δεν αποδέχομαι), κάποια από τις καθιερωμένες βιβλικές χρονολογίες εμφάνισης/δημιουργίας του ανθρώπου. Στο άρθρο αυτό θα προσπαθήσω να εξηγήσω όσο γίνεται κατανοητά τους λόγους.
Ας δούμε πρώτα τους υπολογισμούς αυτού του χρόνου στην Π. Διαθήκη:
2.000 χρόνια μέχρι τον Αβραάμ
1.307 χρόνια από Αβραάμ μέχρι το Νώε
2.262 χρόνια από Νώε μέχρι τον Αδάμ
5.569 χρόνια μέχρι τον Αδάμ καιτην Εύα.
Κατά την Βίβλο οι πρώτοι άνθρωποι ήταν υπερβολικά μακρόβιοι:
1. Ο Αδάμ έζησε 930 χρόνια
2. Ο Σήθ 912 »
3. Ο Ενώς » 905 »
4. Ο Καϊνάν » 910 »
5. Ο Μαλελεήλ » 895 »
6. Ο Ιάρεδ » 962 »
7. Ο Ενώχ » 365 »
8. Ο Μαθουσάλας » 969 »
9. Ο Λάμεχ » 753 »
10. Ο Νώε » 950
Ωστόσο, αυτοί οι γενεαλογικοί κατάλογοι είναι αποσπασματικοί, ελλιπείς και εντελώς ανάξιοι εμπιστοσύνης. Ακόμη καί στο ίδιο το κείμενο της Γενέσεως πού υπάρχει σε τρεις τύπους, το Εβραϊκό, το Σαμαριτικό και της μεταφράσεως των Ο΄ παρατηρούνται σημαντικές διαφορές, ως προς τις χρονολογίες.
Έτσι, από τον Αδάμ μέχρι το Νώε στο Εβραϊκό κείμενο μεσολαβούν 1656 χρόνια, στο Σαμαριτικό 1307 χρόνια καί στη μετάφραση των Ο΄ 2242-2262 χρόνια! Καί από το Νώε μέχρι τον Αβραάμ μεσολαβούν, κατά το Εβραϊκό κείμενο 1946 χρόνια, κατά το Σαμαριτικό 2247 καί κατά τους Ο΄ 3312 χρόνια! Ανάμεσα δηλαδή στα δύο επίσημα κείμενα πού χρησιμοποιεί η χριστιανική Εκκλησία (Δυτική καί Ανατολική) υπάρχει διαφορά 1000-1200 ετών!
Όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν γνωρίζομε τον τρόπο, με τον οποίο οι αρχαίοι υπελόγιζαν το χρόνο ή ότι οι αριθμοί πού αναφέρουν είναι εντελώς συμβολικοί.
Μια καλύτερη όμως απάντηση για το τι μπορεί ενδεχομένως να συμβαίνει μ' αυτές τις υπέρ μακρόβιες ηλικίες, προκύπτει από το γεγονός ότι τις χιλιόχρονες αυτές ηλικίες, τις συναντάμε σε όλες σχεδόν τις αρχαίες μυθολογίες. (κάτι που συναντάμε και στην Ελληνική μυθολογία)
Μια ικανοποιητικότερη λοιπόν απάντηση για τις φανταστικές αυτές ηλικίες της Βίβλου είναι ότι κατά την απώτατη αρχαιότητα τα "έτη" ήταν προφανώς... σεληνιακά: «αυτό που εμείς τώρα μήνα ονομάζουμε, οι Αιγύπτιοι το αποκαλούσαν έτος», γράφει ο Eusebious (Fragm.ChronicaIArmenianVersionp.93).
Και πράγματι, αν οι αντίστοιχες βιβλικές ηλικίες, διαιρεθούν με τους 13 πλήρεις σεληνιακούς κύκλους του έτους, (για την ακρίβεια η σεληνιακή περίοδος είναι περίπου 27,3 ημερών, άρα διαιρούμε διά 13,3) τότε τα νούμερα αυτά, (όπως αναγράφονται παρακάτω μέσα στην παρένθεσή μας), δίνουν εντελώς φυσιολογικές ηλικίες.
Αδάμ 930 έτη (=70 ετών),
Νώε 950 έτη (=71 ετών) και
Μαθουσάλας 969 έτη (=73 ετών).
Οι συγγραφείς λοιπόν της Βίβλου, μην γνωρίζοντας ενδεχομένως αυτή τη λεπτομέρεια, βάλθηκαν να τακτοποιήσουν τις υπερβολικές αυτές ηλικίες των μυθολογιμένων ηρώων, κατεβάζοντας (με σταδιακή μείωση), μέσα σε λίγες (10) μόνο γενεές, το όριο της ζωής του ανθρώπου κατά δέκα φορές! Έτσι γεννήθηκε ένα αξεπέραστο πλήθος ακατανόητων βιβλικών ηλικιών, όπως αυτή του Αβραάμ και της Σάρρας, που δεν υπακούει ούτε στην σεληνιακή, ούτε και στην ηλιακή χρονομέτρηση. Άλλωστε οι βιβλικές ιστορίες πρέπει να κατανοηθούν ως μοντέλα συμπεριφοράς και όχι σαν ιστορίες αληθινών κατ' ανάγκην ηρώων!
11. Σήμ έζησε 600 χρόνια12. Αρφαξιάδ έζησε 438 χρόνια13. Σαλά έζησε 433 χρόνια14. 'Εβερ έζησε 404 χρόνια15. Φαλέγ έζησε 239 χρόνια16. Ραγαύ έζησε 239 χρόνια17. Σερούχ έζησε 230 χρόνια18. Ναχώρ έζησε 148 χρόνια19. Θάρα έζησε 145 χρόνια20. Αβραάμ έζησε 175 χρόνια.
Μια άλλη απόπειρα χρονολόγησης της εποχής του Αβραάμ, που θα παρέκαμπτε μέρος των σκόπιμων βιβλικών υπερχρονολογήσεων, είναι να ξεκινήσουμε απ' τον Φαραώ Ραμσή Β΄, που απ' την αιγυπτιολογία τοποθετείται στο (1290-1224 π.Χ.) και που γενικά «θεωρείται ως ο Φαραώ των παιδικών χρόνων του Μωυσέως». (Θρησκευτικά Α΄ Γυμνάσιου κεφ. Β.)
Γνωρίζοντας ότι τον Μωυσή χωρίζουν από τον Αβραάμ πέντε μόνο ενδιάμεσες γενεές, Ο΄ Έξ.6.14-20,και υπολογίζοντας τριάντα χρόνια για κάθε γενιά, (μια κοινώς παραδεκτή απόσταση [1]), ακόμα και τότε δεν ξεπερνούμε τα 150 χρόνια ως ενδιάμεση απόσταση ανάμεσα στους δύο βιβλικούς αυτούς άνδρες. Με την απλή αυτή εκλογίκευση, δεν ξεπερνάμε τα όρια του 14ου π.Χ. αιώνα, ως την πιθανή εποχή του Αβραάμ. [2]
Ο R. Graves, αδιαφορώντας για τις σκοπιμότητες που θέλουν τον Αβραάμ στον 20ο ή τουλάχιστον στον 18ο αιώνα π.Χ., γράφει ευθαρσώς: «Ο Αβραάμ έζησε κατά το δεύτερο ήμισυ του δέκατου πέμπτου αιώνα π.Χ.». TheGreekMyths30.2.
Τελικά...
Στην χριστιανική σελίδα:
http://www.agioskosmas.gr/antiairetika.asp?isue=97&artid=4765 παρατίθενται συνολικά 73 πρόγονοι του Ιησού: Αν λοιπόν πολλαπλασιάσουμε τους 73 αυτούς προγόνους του Ιησού, με τα 30 χρόνια που φυσιολογικά αναλογούν στην διαδοχή των γενεών, τότε από την εποχή του Ιησού μέχρι αυτή του Αδάμ θα έπρεπε να έχουμε: 73 Χ 30 = 2.190 ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΝΟΛΙΚΑ!
--------------------------
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
[1] «Tριάντα χρόνια λογαριάζοντας την γενιά», λέει ο Διόδωρος Σικελιώτης 2.55.3.
[2] Λοιπόν, πότε συμβαίνουν όλα αυτά; Αγνοώντας τις υπερβολικές χρονολογίες της Βίβλου και ορίζοντας ως φυσιολογικό το «τριάντα χρόνια την γενιά»… θα δούμε ότι υπάρχουν λόγοι για ακόμα περισσότερες επιφυλάξεις, για το πραγματικό βάθος χρόνου αυτών των περιγραφών, αφού το ίδια τα βιβλικά δεδομένα, κατεβάζουν την απόσταση από τον Ιερέα Έσδρα (του 428 π. Χ.) μέχρι τον Ααρών (αδελφό και σύγχρονο του Μωυσέως), σε δεκαέξι μόνο γενιές. Βλέπε Ο΄ Έσδρας 7.1-5, όπου παρατίθενται 17 διαδοχικοί αρχιερείς άρα 16 γενεές: 1) Έσδρας – 2) Σεραΐου – 3) Αζαρίας – 4) Χελκίας – 5) Σαλλούμ – 6) Σαδώκ – 7) Αχιτώβ – 8) Αμαρία – 9) Αζαρίας – 10) Μεραϊώθ – 11) Ζεραΐας – 12) Οζί – 16) Βουκκί – 14) Αβισσουά – 15) Φινεές – 16) Ελεάζαρ – 17) Ααρών ο πρώτος αρχιερέας. Ο΄ Έσδρας 7.1-5.
Αν λοιπόν σ' αυτές τις 16 γενιές, από τον Έσδρα μέχρι τον Μωυσή, προσθέσουμε και τις υπόλοιπες έξι γενιές από τον Μωυσή έως στον Αβραάμ, δηλαδή: 1) Αμράμ – 2) Γεδσών – 3) Λευί, 4) Ιακώβ – 5) Ισαάκ – 6) Αβραάμ». Έξ. 6.14-20, τότε θα δούμε ότι οι 22 αυτές συνολικά γενιές, που μεσολαβούν ανάμεσα στον Έσδρα και τον Αβραάμ, δεν μπορούν να δώσουν μεγαλύτερη απόσταση από εξακόσια εξήντα χρόνια (22 Χ 30 = 660)! Άρα σύμφωνα μ' αυτά τα εδάφια, ο προσγειωμένος υπολογισμός της εποχής του Αβραάμ είναι: 428 + 660 = 1.088 π.Χ.! Με το ίδιο δε σκεπτικό, αφαιρώντας 6 γενιές, (180 χρόνια), φτάνουμε στην εποχή του Μωυσέως, δηλαδή περί το… 908 π.Χ.!
Βέβαια, επειδή σκοπός της μελέτης μας δεν είναι να μπούμε στα "παιχνίδια" των "ιστορικών", εμείς θα συνεχίσουμε την εξερεύνησή μας στο ήθος και στις πράξεις των πατριαρχών, χρησιμοποιώντας τις γενικώς παραδεκτές για τον Μωυσή και την Έξοδο (1223 π.Χ.) χρονολογήσεις, υπογραμμίζοντας όμως για άλλη μια φορά με έμφαση, ότι ακόμα και με τα δικά τους τα βιβλικά δεδομένα, φαίνεται καθαρά ότι οι χρονολογήσεις αυτές, είναι υπερβολικά φορτωμένες από ιερατικές και θεολογικές σκοπιμότητες!
Πολύ συχνά και απολύτως αυθαίρετα, οι ανά τον κόσμο πιστοί τοποθετούν τον Αβραάμ γύρω στο 2100-2000 π.Χ.
Όμως μια πρώτη απόπειρα χρονολόγησης της εποχής του Αβραάμ, που θα παρέκαμπτε μέρος των σκόπιμων βιβλικών υπερχρονολογήσεων, είναι να ξεκινήσουμε απ’ τον Φαραώ Ραμσή ΙΙ, που γενικά θεωρείται ως ο Φαραώ της υιοθεσίας και των παιδικών χρόνων του Μωυσή, και που απ’ την αιγυπτιολογία οριστικά τοποθετείται στο (1290-1224 π. Χ.). Ενώ ο διάδοχός του ο Μενεφθά ή Μανερπτά (1224-1204 π.Χ.) που είναι και ο πιθανότερος διώκτης του κατά την Έξοδο (1223 π.Χ.) των Εβραίων απ' την Αίγυπτο. Βλέπε: Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκης "Μέμφις"
«Το πιθανότερο είναι ότι η Έξοδος πραγματοποιήθηκε στη βασιλεία του Ραμσή Β΄». Dorling Kindersley:«Βίβλος ο πλήρης οδηγός» σελ.: 52.
«Επιγραφές (αρχαιολογικά ευρήματα) προσδιορίζουν τον Φαραώ Ραμσή Β΄ ως τον καταπιεστή του λαού Ισραήλ για τον οποίο κτίστηκε (από τους σκλάβους Εβραίους) η πόλης Ραμεσσή». HenryHalley: «Συνοπτική εγκυκλοπαίδεια της Αγίας Γραφής» Σελ.: 137.
Η διαδοχή (λόγω θανάτου) του ευφυούς διώκτη του Μωυσέως, Ραμσή ΙΙ, με τον αφελή διάδοχό του Μενεφθά αποτυπώνεται και στη Βίβλο, όπου διαβάζουμε: «Ο δε Κύριος είπε προς τον Μωϋσήν εν Μαδιάμ, Ύπαγε, επίστρεψον εις Αίγυπτον• διότι απέθανον πάντες οι άνθρωποι οι ζητούντες την ψυχήν σου». Έξοδος 4.19.
Απ' την απλή αυτή δήλωση, καταλαβαίνουμε, όχι μόνο πόσο θεόπνευστη δεν είναι η Βίβλος, (μια και ξεκάθαρα υπονοεί ότι πέθαναν όλοι εκείνοι που θα μπορούσαν να τον αναγνωρίσουν), αλλά μας δίνεται και μια αφετηρία χρονολόγησης, από την ανάληψη της βασιλιάς του Μενεφθά (και την Έξοδο του Μωυσή το 1223 π.Χ. απ' την Αίγυπτο) μέχρι την εποχή του Αβραάμ.
Στην βιβλική Εγκυκλοπαίδεια διαβάζουμε την ανάλογη επιβεβαίωση:
«O Φαραώ της εποχής της εξόδου των Εβραίων από την Αίγυπτο είναι ο Μανέφθα Β', δέκατος τρίτος γιος του Ραμσή Β'. Σύμφωνα με τη Βίβλο ήταν πολύ σκληρός (Έξοδος κεφ. 5-11) γι' αυτό και ο Θεός τον τιμώρησε με τις 10 πληγές, αναγκάζοντάς τον να επιτρέψει στους Ισραηλίτες να φύγουν από την Αίγυπτο».
Βιβλική Εγκυκλοπαίδεια:
Γνωρίζοντας λοιπόν ότι τον Μωυσή χωρίζουν από τον Αβραάμ πέντε μόνο ενδιάμεσες γενεές (τα ονόματα των προγόνων του Μωυσή είναι: «Μωυσής, Αμράμ, Γεδσών, Λευί, Ιακώβ, Ισαάκ, Αβραάμ» Ο΄Έξ. 6.14-20) και υπολογίζοντας τριάντα χρόνια για κάθε γενιά, (μια κοινώς παραδεκτή απόσταση: «Tριάντα χρόνια λογαριάζοντας την γενιά» λέει ο Διόδωρος Σικελιώτης 2.55.3), ακόμα και τότε δεν ξεπερνούμε τα 150 χρόνια ως ενδιάμεση απόσταση ανάμεσα στους δυο βιβλικούς αυτούς άνδρες. Με την απλή αυτή εκλογίκευση, δεν ξεπερνάμε τα όρια του 14ου π.Χ. αιώνα, ως την πιθανή εποχή της ζωης του Αβραάμ.
Φυσικά συμβουλευόμενοι τα ιδία τα βιβλικά κείμενα, βρίσκουμε κι άλλες αφορμές χρονολόγησης που οδηγούν στα ίδια περίπου συμπεράσματα: «Ο βασιλιάς Σολομών άρχισε να χτίζει τον ναό του Κυρίου το τετρακοσιοστό ογδοηκοστό (480) έτος της εξόδου των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο και κατά το τέταρτο έτος την βασιλείας του» (Μασ). Α΄ Βασιλέων 6.1-2.
Αν δεχθούμε όμως ως σωστές τις παραπάνω επισημάνσεις, τότε αν απ' την Έξοδο (1223 π.Χ.) αφαιρέσουμε 480 χρόνια, καταλήγουμε στο παράξενο συμπέρασμα, ότι ο ναός του Σολομώντα χτίσθηκε το 743 π.Χ. (!) και όχι το 963 π.Χ. που τον τοποθετούν όλοι οι μελετητές! Η δε βασιλεία του Σολομώντα, αρχίζει τέσσερα χρόνια νωρίτερα δηλαδή το 747 π.Χ.
Όπως καταλαβαίνετε το συγκεκριμένο εδάφιο, επειδή ακριβώς αφαιρεί περισσότερο από δυο ολόκληρους αιώνες, δηλαδή 220 χρόνια απ’ την αρχαιότητα του ναού του Σολομώντα και των λοιπών πατριαρχών, παρασιωπάται από όλους τους δήθεν αμερόληπτους μελετητές των γραφών!
Ταυτόχρονα βλέπουμε την Βίβλο (άθελά της), να υιοθετεί ως σωστή μια απόσταση μεταξύ των γενεών, που δεν ξεπερνά τα 35 χρόνια!
Πράγματι, γνωρίζοντας ότι τον Σολομώντα χωρίζουν από τον Αβραάμ «γενεές δεκατέσσερις» (Ματθαίος 1.2-6) τότε πράγματι βλέπουμε πως και η ιδία η βίβλος, υιοθέτει μια απόσταση (480:14=34.3) δηλαδή 35 περίπου χρόνια τη γενιά!
Άρα κατά την ιδία την ομολογία της Βίβλου, αν στην αρχή της ανοικοδόμησης του ναού το 743, προσθέσουμε 480 χρόνια, φτάνουμε στην έξοδο του Μωυσή, επί βασιλέως Μενεφθά, (1223 π.Χ) κι αν σ' αυτά προσθέσουμε τις πέντε γενεές που χωρίζουν τον Μωυσή απ' τον Αβραάμ (5Χ30=150) φτάνουμε στο (1223+150)=1373 π.Χ. ως την πραγματική εποχή του Αβραάμ.
Περιέργως, με τους συλλογισμούς μας αυτούς, συμπίπτει και η αναφορά του Ματθαίου (1.2-16) για τις 42 γενεές (3Χ14=42) που χωρίζουν τον Ιησού από τον Αβραάμ. Πράγματι αν διαιρέσουμε την απόσταση των 1373 χρόνων που βρίσκουμε εμείς, με τις 42 γενεές που κατά τον Ματθαίο τους χωρίζουν, (1373:42=32,7) τότε προκύπτει ένας φυσιολογικός μέσος όρος ζωής για την κάθε γενεά, που δεν ξεπερνά τα 33 χρόνια!
Όλα αυτά όμως, θα ήταν μάλλον μια εντελώς ανατρεπτική των πραγμάτων αναχρονολόγηση της πατριαρχικής ιστορίας και ενδεχομένως μια καλή εξήγηση, στο γιατί κάποιοι Ιουδαίοι αρχαιολόγοι, που με έντεχνο τρόπο βάλθηκαν να αποδείξουν την ανυπαρξία των ίδιων τους των πατριαρχών,[1] αδυνατούν να εντοπίσουν τα ίχνη τους, αφού αναζητούν σε υπερβολικούς χρόνους του παρελθόντος, αρχαιολογικές μαρτυρίες[2] της ύπαρξής τους! Βλέπε: Ισραήλ Φινκελστάιν - Ν. Σίλμπερμαν: «Βίβλος η αλήθεια μέσα απ’ τις ανασκαφές».
Με βάση λοιπόν αυτή την αφετηρία, ο Αβραάμ που απέχει μόνο πέντε γενιές από τον Μωυσή, δεν πρέπει να έζησε πέραν του 14 π.Χ. αιώνα! Ενώ οι εν λόγω μελέτες, ψάχνουν για ίχνη αυτών των πατριαρχών, από τον 21ο ως τον 16ο αιώνα π.Χ.!
Περιέργως, το ίδιο περίπου συμπέρασμα υιοθετεί στα εμβόλιμα και μεταγενέστερα σχόλιά της και η πανάρχαια Διαθήκη Σολομώντος λέγοντας: «αφότου εκτήσθη εκείνος ο ναός του θεού (το κτίσιμο κράτησε επτά χρόνια) έως ότου εγεννήθη ο Χριστός, πέρασαν χρόνοι (ψκζ) δηλαδή (727) επτακόσιοι είκοσι επτά». Διαθήκη Σολομώντος (10)114.8.
Βεβαία, εδώ γίνεται λόγος για το τέλος της κατασκευής του Ναού. Εμείς βρίσκοντας το 743 π.Χ. ως χρονολογία έναρξης κατασκευής (που κράτησε 7 χρόνια) έχουμε πέσει έξω μονό κατά 7 χρόνια!
Βεβαία αν υπενθυμίσουμε την απίστευτη προχειρότητα που διακρίνουμε στα δήθεν θεόπνευστα αυτά κείμενα, όπου οι 14 γενεές, από Ιησού μέχρι και τον Σαλαθαήλ… είναι 13 και συνολικά τρεις φόρες οι 14 γενναίες… μας κάνει 41, (Βλέπε: Ματθαίος 2-17) τότε καταλαβαίνετε πόσο "θεόπνευστα" είναι αυτά τα κείμενα!
Στα παραπάνω συμπεράσματα, συμφωνεί απολύτως και η υπόλοιπη παράθεση ονομάτων (γενεών) από το πρώτο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον ευαγγελίου, όπου μεταξύ του Μωυσή και του Σολομώντα, μεσολαβούν μόνο 25 ονόματα! Αν πολλαπλασιάσουμε αυτές τις 25 γενιές, επί τριάντα χρόνια την γενιά τότε φτάνουμε ξανά γύρω στο έτος 750 π.Χ.!
Με τις παραπάνω απλές αφετηρίες και υπολογισμούς, η εποχή του Σολομώντα και του περίφημου Ναού του, δύσκολα μπορούν να τοποθετηθούν πέρα απ’ το δεύτερο ήμισυ του 8ου π.Χ. αιώνα!
Φυσικά συμβουλευόμενοι τα ιδία τα βιβλικά κείμενα, βρίσκουμε κι άλλες αφορμές χρονολόγησης που κατεβάζουν ακόμα πιο κάτω τα συνολικά δεδομένα.
Βλέπουμε λοιπόν ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι, για ακόμα περισσότερες επιφυλάξεις, για το πραγματικό βάθος χρόνου της ζωής του Αβραάμ, αφού το ίδια τα βιβλικά στοιχεία κατεβάζουν την απόσταση από τον Ιερέα Έσδρα (περί το 450 π. Χ.) μέχρι τον Μωυσή, σε δεκατέσσαρες μόνο γενιές ιερέων:
«Βασιλεύοντος Αρταξέρξου (464-424 π-.Χ.) των Περσών βασιλέως (Ιεράτευε ο) Έσδρας, του Σαραίου, του Εζερίου, του Χελκίου, του Σαλήμου, του Σαδδούκου, του Αχιτώβ, του Αμαρίου, του Οζίου, του Βοκκά, του Αβισουέ, του Φινεές, του Ελεάζαρ, του Ααρών, (αδελφού Μωυσέως και) πρώτου ιερέως» Ο΄ Α ΄Εσδρας 8.1-2. Δηλαδή μια αδιάσπαστη διαδοχή 14ων ιερέων από πατέρα σε γιο!
Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω εδάφια, απο Έσδρα έως Ααρών ιεράτευσαν 14 μόνο ιερείς!
Για να φτάσουμε όμως στον αδελφό του Μωυσή, και σύγχρονο του πρώτο ιερέα Ααρών, πρέπει οι άνθρωποι αυτοί να ιεράτευσαν το λιγότερο επί 55 χρόνια ο καθένας.
Γιατί την εποχή του πρώτου ιερέα Ααρών (1223) μέχρι την εποχή του ιερέα Έσδρα (περί το 450 π.Χ.) την χωρίζουν περίπου 773 χρόνια. Αν αυτά τα 773 χρόνια τα διαιρέσουμε με τους 14 ιερείς που αναφέρει το παραπάνω εδάφιο (773:14=55) βρίσκουμε πράγματι ότι ο κάθε ιερέας πρέπει να ιεράτευσε υποχρεωτικά τουλάχιστον επί 55 χρόνια!
Όταν όμως, κάποιος είναι 55 χρόνια ιερέας, (ακόμα κι αν ανέλαβε στα 20 του), όταν εγκαταλείπει την ιεροσύνη πρέπει να είναι τουλάχιστον 75 ετών, και φυσικά ο γιος του δεν μπορεί να είναι μικρότερος των 40 ετών. Αν τώρα και σ' αυτόν (τον δεύτερο ιερέα) που ανέλαβε καθήκοντα ιερέα στα 40 του χρόνια, προσθέσουμε υποχρεωτικά ακόμα 55 χρόνια ιεροσύνης, τότε βρίσκουμε ότι ο δεύτερος ιερέας εγκατέλειψε την ιεροσύνη, στα 95 του χρόνια. Όμως ο γιος του, και φυσικός διάδοχος του στην ιεροσύνη, δεν θα μπορεί να είναι μικρότερος από 60 χρονών! Αν και σ' αυτόν (τον τρίτο ιερέα) προσθέσουμε 55 χρόνια ιεροσύνης, τότε ο τρίτος αυτός ιερέας πρέπει να έζησε 115 χρόνια πριν παραδώσει στον 80χρονο γιο του την ιεροσύνη…
Αν συνεχίσετε έτσι θα καταλήξετε ότι ο 13 ιερέας ανέλαβε την ιεροσύνη στα 260 του, και την παρέδωσε στον γιο του σε ηλικία 315 ετών! Έτσι όταν έρχεται η σειρά του Έσδρα που είναι και ο 14ος ιερέας, πρέπει να δεχθούμε ότι αυτός ανέλαβε την ιεροσύνη όταν ήταν 280 ετών... και φυσικά έζησε υποχρεωτικά μέχρι τα 335!
Καταλαβαίνετε λοιπόν, πως κάτι δεν πάει καλά, όχι μόνο με την ελαττωματική θεοπνευστία, αλλά και με την λογική απαρίθμηση των ιερέων από Έσδρα έως Ααρών και φυσικά τα ιδία τα βιβλικά εδάφια έχουν εξαιρετικό μαθηματικό πρόβλημα, να ορίσουν έστω και με σχετική ακρίβεια την εποχή που έζησε ο Ααρών και ο Μωυσής και φυσικά ο Αβραάμ.
Συνεπώς κάθε προσπάθεια ανίχνευση της εποχής του Αβραάμ, πρέπει να στηριχτεί μόνο στις 41 γενεές που χωρίζουν τον Ιησού από τον Αβραάμ και που λεπτομερώς αναλύσαμε παραπάνω. Βέβαια, επειδή σκοπός της απομυθοποιητικής μας μελέτης, δεν είναι να μπούμε στα παιγνίδια των "ιστορικών", εμείς θα συνεχίσουμε την εξερεύνησή μας στο ήθος και στις πράξεις των πατριαρχών, χρησιμοποιώντας τις γενικώς παραδεκτές για τον Μωυσή χρονολογήσεις, (Έξοδος περί το 1220 π. Χ.) υπογραμμίζοντας όμως για άλλη μια φορά με έμφαση, ότι ακόμα και με τα δικά τους τα βιβλικά δεδομένα, φαίνεται καθαρά, ότι οι χρονολογήσεις τους είναι όχι μόνο φορτωμένες από γελοία λάθη, αλλά και από ιερατικές, θεολογικές και... άλλες βρομερές σκοπιμότητες! Φυσικά αυτοί έκαναν τη δουλειά τους, έστω και με τα ξεχαρβαλωμένα αυτά κείμενα. Οι πραγματικές ευθύνες είναι δίκες μας, αφού ποτέ δεν καταδεχτήκαμε να περάσουμε από κόσκινο όλα τα αποκαλυπτικά της αθλιότητας αυτού του βιβλίου λάθη, και να βροντοφωνάξουμε εγκαίρως: πάρτε από μπροστά μας το άθλιο αυτό βιβλίο.
Παραπομπές:
[1]Τώρα που η ελεύθερη κριτική έρευνα άρχισε να υποθέτει τους μηχανισμούς της μαγγανείας πίσω απ’ τα "θαύματα" των πατριαρχών, οι ίδιοι οι Εβραίοι αρχαιολόγοι καθόλου τυχαία, προωθούν συστηματικά την ιδέα της ανυπαρξίας των πατριαρχών τους, ώστε οι μορφές τους να καταλήξουν σε ένα μυθικό στερέωμα και να παραμείνουν εκεί αλώβητες απ’ τα πυρά της κριτικής έρευνας!
[2]Η αναζήτηση αρχαιολογικών μαρτυριών για την ύπαρξη των τριών μεγάλων πατριαρχών, Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, είναι από μόνη της μια χαμένη υπόθεση, αφού ο ποιμενικός τους βίος είναι αδύνατον να άφησε πίσω τους αρχαιολογικά ευρήματα! Οι περαιτέρω υποθέσεις, όπως π.χ. οι βιβλικές αναφορές σε καμήλες στους χρόνους του Αβραάμ, ενώ αυτές ιστορικά είναι μεταγενέστερες, είναι επιχείρημα υπερβολικά εύθραυστο, την στιγμή που οι ίδιοι παραδέχονται, ότι με τις κατοπινές αλλεπάλληλες μεταγραφές των βιβλικών κειμένων, εισήχθησαν άφθονα μεταγενέστερα στοιχεία!
Η Βίβλος, είναι γεμάτο από απάτες, κατεργαριές και άλλα φρικτά πράγματα, γραμμένο από ψευτοπροφήτες απατεώνες! Αυτό βέβαια, εγώ και πολλοί άλλοι σαν και μένα, το γνωρίζουμε ήδη πολύ καλά!
Θα ήθελα όμως να σταθώ στον ισχυρισμό σου ότι οι πατριάρχες που περιγράφονται είναι πρόσωπα φανταστικά και συνεπώς ανύπαρκτα!
Έπ’ αυτού θα σου θέσω με τη σειρά μου μια ερώτηση! Αν εύρισκες κάποιο σημείωμα που σου εξηγούσε πως μπορείς να ληστέψεις την μεγαλύτερη τράπεζα στον κόσμο, και αυτή η συνταγή ληστείας, ήταν απολύτως εφαρμόσιμη, ακίνδυνη και άκρως λειτουργική... θα είχε για σένα κάποια ιδιαίτερη σημασία αν η υπογραφή στο βάθος του σημειώματος ήταν αληθινή; Ασφαλώς ΟΧΙ!
Πρόκειται για αρχετυπικούς χαρακτήρες!
Σας υπενθυμίζω λοιπόν, ότι ακριβώς αυτά τα αρχέτυπα είναι που δημιουργούν πίστη και εξουσία πάνω στους λαούς που τα αποδέχονται, εντελώς ανεξάρτητα απ’ την ύπαρξη ή την ανυπαρξία των ηρώων τους!
Τέτοιους αρχετυπικούς ήρωες έχουμε κι εμείς στην Ελληνική μυθολογία, όπως είναι ο Οδυσσέας και ο Αχιλλέας (του Ομήρου) χωρίς να γνωρίζουμε με απολυτή βεβαιότητα αν τα πρόσωπα αυτά υπήρξαν πράγματι.
Εν τούτοις αν θα υιοθετούσαμε τις μεθόδους του πανέξυπνου Οδυσσέα, και καταφέρναμε όσα εκείνος, (δηλαδή να ξεπαστρέψουμε με πανουργίες όλους του μνηστήρες και να πάρουμε εγκαίρως πίσω τις περιούσιες και την τιμή μας), πίστεψε με, πως δεν θα είχε καμιά ιδιαίτερη σημασία, αν ο ομηρικός Οδυσσέα υπήρξε ή όχι, αλλά η στάση ζωής και το μοντέλο δράσης που μας ενέπνευσε.
Το αρχετυπικό σκεπτικό λοιπόν και η συνταγή της δράσης είναι αυτό που μετράει, και όχι τόσο η ύπαρξη ή η ανυπαρξία των συγκεκριμένων ηρώων!
Όταν λοιπόν έχεις δισεκατομμύρια ανθρώπους που πίστεψαν στην ύπαρξη των βιβλικών πατριαρχών, αλλά ποτέ τους δεν κατάλαβαν τι ακριβώς διαβάζουν, οφείλεις να κρίνεις τους πατριάρχες ως υπαρκτές προσωπικότητες και να καταδείξεις, όχι την ύπαρξη ή την ανυπαρξία τους (αυτή είναι δουλεία αρχαιολόγων) αλλά τι ακριβώς προτείνουν με τα κατορθώματα και την συνταγή ζωής και δράσης τους! Γράφοντας μια ολόκληρη σειρά σχετικών άρθρων, δεν κάνω τίποτε περισσότερο απ’ αυτό!
Προσωπικά πιστεύω, πως όχι μόνο αυτοί, αλλά πολλοί περισσότεροι απ’ αυτούς υπήρξαν και έδρασαν με τον ίδιο καταχθόνιο τρόπο των μαγγανιστών (δηλητηριοχρηστών) μάγων και η συγγραφική μου εργασία περίτρανα απέδειξε πως ακόμα και οι ίδιοι οι λαϊκοί Εβραίοι, ταλαιπωρήθηκαν αφάνταστα και δεν ξέφυγαν καθόλου από εκείνα τα ανθρωποκτόνα θαυματουργήματα των προφητών!
Ο μύθος δημιουργεί την λαϊκή χημεία. Αν λοιπόν για τις ανάγκες της συγγραφής ενός βιβλίου-παρακαταθήκης (ή Διαθήκης όπως εσείς το αποκαλείται), κάποιοι ιερείς θέλησαν μεθοδικά να καταγράψουν, δίκην συνταγής, (συγκαλυμμένα κάτω από έναν μυθο-θεολογικό μανδύα), τις κατάμαυρες αυτές θεολογικές ραδιουργίες, και αποφάσισαν, όλα αυτά τα εκπληκτικά κατορθώματα, να τα χρεώσουν σε κάποιον φανταστικό Αβραάμ, Ιωσήφ, Μωυσή ή Ιησού, αυτό ούτε στο ελάχιστο δεν μειώνει την αξία και την λειτουργικότητα της καταχθόνιας πρότασης που ήθελαν να διασώσουν και να διαδώσουν στις μεταγενέστερες γενιές. Όπερ και εγένετο!
Συγγράφοντας λοιπόν και επιμελούμενος συνεχώς, έναν τέτοιο θεολογικό κώδικα ύπουλης, μαγικής δηλητηριοχρησίας, επόμενο είναι να εφευρίσκεις όχι μόνο φανταστικούς θεούς και αγγέλους, αλλά και ήρωες, συμπεριφορές, μεθοδεύσεις και στρατηγικές, που ωραιοποιημένες και αλληγορικές θα διασώσουν τα μοντέλα συμπεριφοράς και τις αποτελεσματικές "συνταγές", επίθεσης, κλοπής και κατάκτησης του μόχθου και της εξουσίας των αφελών ανθρώπων!
Στα κείμενα αυτά λοιπόν, μ' ενδιαφέρουν κυρίως τα μοντέλα συμπεριφοράς και όχι η ιστορικότητα των ηρώων. Μάθε λοιπόν, ότι οι σωστές απομυθοποιήσεις, γίνονται πάνω στα γραφθέντα και πιστευθέντα. Δηλαδή στους πιστευθέντες ήρωες και μύθους.
Όταν γιγαντιαίων διαστάσεων πεποιθήσεις (όπως οι ιουδεογενείς πίστεις), εδραιωθούν, στα πρότυπα δράσης και λόγων κάποιων προφητών… και οι ίδιοι που δημιούργησαν αυτή την πίστη, ξαφνικά κηρύττουν τους αγιοποιημένους αυτούς ήρωες σε αφάνεια, τότε συμβαίνει κάτι πολύ βολικό: η μεν πίστη και τα κλεμμένα προνομία, παραμένουν στα χέρια των απατεώνων που επί αιώνες διαχειρίστηκαν και επωφελήθηκαν απ' την πίστη αυτή, ενώ απ’ την άλλη μεριά: όλες οι ευθύνες και κάθε ανάγκη απολογίας, βολικότατα εξαφανίζονται!
Στα κείμενα αυτά λοιπόν, μ' ενδιαφέρουν κυρίως τα μοντέλα συμπεριφοράς και όχι η ιστορικότητα των ηρώων. Μάθε λοιπόν, ότι οι σωστές απομυθοποιήσεις, γίνονται πάνω στα γραφθέντα και πιστευθέντα. Δηλαδή στους πιστευθέντες ήρωες και μύθους.
Όταν γιγαντιαίων διαστάσεων πεποιθήσεις (όπως οι ιουδεογενείς πίστεις), εδραιωθούν, στα πρότυπα δράσης και λόγων κάποιων προφητών… και οι ίδιοι που δημιούργησαν αυτή την πίστη, ξαφνικά κηρύττουν τους αγιοποιημένους αυτούς ήρωες σε αφάνεια, τότε συμβαίνει κάτι πολύ βολικό: η μεν πίστη και τα κλεμμένα προνομία, παραμένουν στα χέρια των απατεώνων που επί αιώνες διαχειρίστηκαν και επωφελήθηκαν απ' την πίστη αυτή, ενώ απ’ την άλλη μεριά: όλες οι ευθύνες και κάθε ανάγκη απολογίας, βολικότατα εξαφανίζονται!
Κάτι τέτοιο θα ήταν πραγματικά πολύ βολικό!
Με τον πρόσφατο ισχυρισμό της αφάνειας των βιβλικών πατριαρχών, (Βλέπε βιβλίο: ΙΣΡΑΕΛ ΦΙΝΚΕΛΣΤΑΪΝ & ΝΙΛ ΑΣΕΡ ΣΙΛΜΠΕΡΜΑΝ με τίτλο: "ΒΙΒΛΟΣ η αλήθεια μέσα απ' τις ανασκαφές" εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ) ένας ακόμα καινούργιος δόλος, χειρότερος του πρώτου γεννήθηκε, για να απαλλάξει αυτή τη φορά τους αισχρούς μυθοπλάστες από οποιανδήποτε υποχρέωση απολογίας, για τις πράξεις των δόλιων πνευματικών τους προγόνων! Με την βολικότατη αυτή ανυπαρξία των πατριαρχών και προφητών, επιδιώκουν να παύσει και κάθε έρευνα που θα ξεσκέπαζε τις απίθανες ανθρωποκτόνες μαγγανίες τους, και να σταματήσει οποιαδήποτε προσπάθεια απόδοσης ευθυνών σ' όλους αυτούς τους πλανευτές μάγους.
Όσο καιρό η κριτική της βίβλου ήταν θανάσιμο αμάρτημα, η πίστη αυτή (στην ύπαρξη αυτών ακριβώς των Πατριαρχών) καταλήστευε ανενόχλητη τις πεποιθήσεις των λαών! Τώρα που η κριτική απελευθερωμένη από την θανάσιμη απειλή των ιερατείων, απέδειξε πως πρόκειται για πανάθλιους ήρωες, (και τα βιβλικά ιερατεία δεν ξέρουν που να κρυφτούν), έρχεται βολικότατα ο ισχυρισμός της ανυπαρξίας τους, (τον οποίο ελάχιστοι θα πληροφορηθούν!), για να απομακρύνει κάθε ανάγκη απολογίας και ευθύνης, απέναντι στις ταλαίπωρες γενιές των πιστών! Πιστών που έδρασαν, θυσίασαν και θυσιάστηκαν υπό τις προσταγές αυτών των ηρώων, μαχόμενοι για την κυριαρχίας τους και με το αίμα και τη ζωή τους, εδραίωσαν την εξουσία της εσφαλμένης αυτής πίστης πάνω στους λαούς!
Με την όψιμη αυτή ανυπαρξία των πατριαρχών και των προφητών της Βίβλου, κάποιοι εξυπηρετούν διπλό στόχο! Οι μεν πιστοί συνεχίζουν να τους πιστεύουν, (αφού δεν θέλουν να ακούσουν ούτε λέξη για τις αμφισβητήσεις) οι δε ερευνητές δεν έχουν πλέον κανένα λόγο να ασχολούνται μαζί τους!
Ομολογουμένως έξοχος ελιγμός… και πολλοί είναι αυτοί που ευχαρίστως θα δαγκώσουν το δόλωμα λέγοντας: «μην ασχολείστε μ' αυτούς, δεν υπήρξαν ποτέ»! Χωρίς να καταλαβαίνουν, ότι έτσι, παύουν να μάχονται στην λυσσαλέα διαχρονική μάχη για την κατάκτηση της λαϊκή ψυχής, αφήνουν τους απλοϊκούς της δίκης τους παράταξης, στα νυχιά των αντίπαλων δουλοποιών ψυχοφθόρων μύθων!
Ότι οι πατριάρχες και οι προφήτες δεν υπήρξαν... να το πουν τα ιερατεία των τριών αβρααμογενών θρησκειών... στους αναρίθμητους εκείνους ανθρώπους, που έδωσαν ευχαρίστως την ζωή τους για να επικρατήσει αυτή η εσφαλμένη πίστη και η συνακόλουθη κατάμαυρη εξουσία!
Αν λοιπόν πιστέψεις σε μια αρχαία θρησκευτική απατή, το μέγα ζητούμενο, δεν είναι το αν οι περιγραφόμενοι ήρωες της, ήταν ή όχι υπαρκτά πρόσωπα, αλλά το πως με τις συνταγές της ζωής τους, κατάφεραν να δώσουν την δύναμη σε κάποιους, να κλέψουν την πίστη και την ψυχή σου! Οι εξέχοντες ήρωες των θρησκειών (π.χ. Ιησούς, Παύλος κλπ.), κάλλιστα μπορεί να είναι ωραιοποιημένη σύνθεση πολλών θρύλων!
Ο απομυθοποιητής λοιπόν έχει ιερή υποχρέωση, να ασχοληθεί εντατικά και μεθοδικά με την ερμηνεία των λόγων και των έργων των καταγεγραμμένων αυτών αρχετυπικών ηρώων, ανεξάρτητα από τον βαθμό της μυθολογικής ή της ιστορικής τους γέννησης. Επαναλαμβάνω: Η κριτική απομυθοποίηση τελεσφορεί μόνο επί των γραφέντων και πιστευθέντων... διαφορετικά, μόλις θα τελειώνει το ένα παραμύθι της πίστης, εμείς ηλιθιοδώς θα τρέχουμε αιωνίως πίσω απ’ το επόμενο!
...................
Υστερόγραφο: Η αναζήτηση αρχαιολογικών μαρτυριών για την ύπαρξη των τριών μεγάλων πατριαρχών, Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, είναι από μόνη της μια χαμένη υπόθεση. Άλλωστε, ο ασήμαντος από αρχαιολογική άποψη ποιμενικός τους βίος, είναι αδύνατον να άφησε πίσω τους αρχαιολογικά ευρήματα! Οι περαιτέρω υποθέσεις, όπως π.χ. οι άστοχες βιβλικές αναφορές σε καμήλες στους χρόνους του Αβραάμ, ενώ αυτές ιστορικά είναι μεταγενέστερες, είναι επιχείρημα υπερβολικά εύθραυστο, αφού η γέννησή τους τοποθετείται εσφαλμένα και αυθαίρετα στο μακρυνό 2.000 π.Χ.!
Την στιγμή μάλιστα που οι ίδιοι παραδέχονται, ότι με τις κατοπινές αλλεπάλληλες μεταγραφές των βιβλικών κειμένων, εισήχθησαν άφθονα μεταγενέστερα στοιχεία! (Βλέπε βιβλίο των Εβραίων αρχαιολόγων: ΙΣΡΑΕΛ ΦΙΝΚΕΛΣΤΑΪΝ & ΝΙΛ ΑΣΕΡ ΣΙΛΜΠΕΡΜΑΝ με τίτλο: "ΒΙΒΛΟΣ η αλήθεια μέσα απ' τις ανασκαφές" εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ)
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΟΥΝ
Η πρεμούρα για την εδραίωση της ανυπαρξία των εγκληματικών Προφητο-Πατριαρχών της Βίβλου, δείχνει ξεκάθαρα ότι κάποιοι επιδιώκουν να εξαφανίσουν κάθε λόγο προβληματισμού γύρο απ’ αυτούς. Το σκεπτικό είναι τόσο απλό όσο και εκπληκτικό:
Αν καταφέρεις να μη μπορούν να σου κάνουν τις κατάλληλες ερωτήσεις, δεν θα φοβάσαι μήπως χρειαστεί να δώσεις σωστές απαντήσεις! ή... Αν δεν έχεις τις σωστές απαντήσεις φρόντισε να μη σου κάνουν τις ανάλογες ερωτήσεις.
Αν δεν θέλεις να δίνεις εξηγήσεις, φρόντισε να μη σου κάνουν τις κατάλληλες ερωτήσεις.
Ακόμα καλύτερα... αν δεν θέλεις να σε κυνηγούν οι καυτές ερωτήσεις φρόντισε αυτές να μην γεννηθούν ποτέ! Σύνθημα αυτής της τακτικής είναι: Δεν φοβόμαστε τις ερωτήσεις που δεν κατάφεραν να γεννηθούν!
Αυτόν ακριβώς τον κίνδυνο, των καυτών ερωτήσεων που δεν πρέπει να δημιουργηθούν, απομακρύνει ορίστηκα το βιβλίο των: ΙΣΡΑΕΛ ΦΙΝΚΕΛΣΤΑΪΝ & ΝΙΛ ΑΣΕΡ ΣΙΛΜΠΕΡΜΑΝ, καθώς και η νεοφανής τάση της ανυπαρξίας του Ιησού.
Πότε περίπου όμως συμβαίνουν όλα αυτά; Μια απόπειρα χρονολόγησης της εποχής του Αβραάμ, που θα παρέκαμπτε μέρος των σκόπιμων βιβλικών υπερχρονολογήσεων, είναι να ξεκινήσουμε απ’ τον Φαραώ Ραμσή ΙΙ, που απ’ την αιγυπτιολογία οριστικά τοποθετείται στο (1290-1224 π. Χ.) και που γενικά θεωρείται, (από το σύνολο των θεολόγων), ως ο Φαραώ των παιδικών χρόνων του Μωυσέως. Γνωρίζοντας ότι τον Μωυσή χωρίζουν από τον Αβραάμ πεντε μόνο ενδιάμεσες γενεές[1] και υπολογίζοντας τριάντα χρόνια για κάθε γενιά, (μια κοινώς παραδεκτή απόσταση), ακόμα και τότε δεν ξεπερνούμε τα 150 χρόνια ως ενδιάμεση απόσταση ανάμεσα στους δυο βιβλικούς αυτούς άνδρες. Με την απλή αυτή εκλογίκευση, δεν ξεπερνάμε τα όρια του 14ου π.Χ. αιώνα, ως την πιθανή εποχή του Αβραάμ.[2] Γιατί λοιπόν οι ΙΣΡΑΕΛ ΦΙΝΚΕΛΣΤΑΪΝ & ΝΙΛ ΑΣΕΡ ΣΙΛΜΠΕΡΜΑΝ, τον τοποθετούν αυθαίρετα στο 2.000 προ Χριστού;
-------------------
[1] Τα ονόματα των προγόνων του Μωυσή είναι: «Μωυσής, Αμράμ, Γεδσών, Λευί, Ιακώβ, Ισαάκ, Αβραάμ» Ο΄Έξ. 6.14-20. «Tριάντα χρόνια λογαριάζοντας την γενιά» λέει ο Διόδωρος Σικελιώτης 2.55.3.
[2] Φυσικά υπάρχουν λόγοι για ακόμα περισσότερες επιφυλάξεις, για το πραγματικό βάθος χρόνου αυτών των περιγραφών, αφού το ίδια τα βιβλικά στοιχεία κατεβάζουν την απόσταση από τον Ιερέα Έσδρα (του 428 π. Χ.) μέχρι τον Μωυσή σε δεκατέσσαρες μόνο γενιές. (Βλ. Ο΄Έσδρας 8.1-2). Αν λοιπόν σ' αυτές τις 14 ή 17 γενιές, (που τις ανεβάζουν αλλού, (ϴ´ Εσδρας.7.1-5), από τον Έσδρα μέχρι τον Μωυσή, προσθέσουμε και τις υπόλοιπες έξη γενιές (Έξ. 6.14-20) από τον Μωυσή έως τον Αβραάμ, θα δούμε ότι οι 20 ή 23 αυτές συνολικά γενιές, που μεσολαβούν ανάμεσα στον Έσδρα και τον Αβραάμ, δεν μπορούν να δώσουν μεγαλύτερη απόσταση από επτακόσια χρόνια!
Άρα: 428 + 700 = 1128 ... Μέχρι την εποχή του Αβραάμ !!!
[1] Τα ονόματα των προγόνων του Μωυσή είναι: «Μωυσής, Αμράμ, Γεδσών, Λευί, Ιακώβ, Ισαάκ, Αβραάμ» Ο΄Έξ. 6.14-20. «Tριάντα χρόνια λογαριάζοντας την γενιά» λέει ο Διόδωρος Σικελιώτης 2.55.3.
[2] Φυσικά υπάρχουν λόγοι για ακόμα περισσότερες επιφυλάξεις, για το πραγματικό βάθος χρόνου αυτών των περιγραφών, αφού το ίδια τα βιβλικά στοιχεία κατεβάζουν την απόσταση από τον Ιερέα Έσδρα (του 428 π. Χ.) μέχρι τον Μωυσή σε δεκατέσσαρες μόνο γενιές. (Βλ. Ο΄Έσδρας 8.1-2). Αν λοιπόν σ' αυτές τις 14 ή 17 γενιές, (που τις ανεβάζουν αλλού, (ϴ´ Εσδρας.7.1-5), από τον Έσδρα μέχρι τον Μωυσή, προσθέσουμε και τις υπόλοιπες έξη γενιές (Έξ. 6.14-20) από τον Μωυσή έως τον Αβραάμ, θα δούμε ότι οι 20 ή 23 αυτές συνολικά γενιές, που μεσολαβούν ανάμεσα στον Έσδρα και τον Αβραάμ, δεν μπορούν να δώσουν μεγαλύτερη απόσταση από επτακόσια χρόνια!
Άρα: 428 + 700 = 1128 ... Μέχρι την εποχή του Αβραάμ !!!
Βέβαια επειδή σκοπός της απομυθοποιητικής μας μελέτης, δεν είναι να μπούμε στα παιγνίδια των "ιστορικών", εμείς θα συνεχίσουμε την εξερεύνησή μας στο ήθος και στις πράξεις των πατριαρχών, χρησιμοποιώντας τις γενικώς παραδεκτές για τον Μωυσή χρονολογήσεις, (Έξοδος περί το 1220 π. Χ.) υπογραμμίζοντας όμως για άλλη μια φορά με έμφαση, ότι ακόμα και με τα δικά τους τα βιβλικά δεδομένα, φαίνεται καθαρά, ότι οι χρονολογήσεις τους είναι υπερβολικά φορτωμένες από ιερατικές, θεολογικές και... άλλες σκοπιμότητες!
ΔΕΣ:
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου