Τετάρτη 6 Ιουνίου 2018

ΑΙΣΧΥΛΟΣ - Ἀγαμέμνων (1448-1480)

ΧΟ. φεῦ, τίς ἂν ἐν τάχει, μὴ περιώδυνος, [στρ. β]
μηδὲ δεμνιοτήρης,
1450 μόλοι τὸν ἀεὶ φέρουσ᾽ ἐν ἡμῖν
Μοῖρ᾽ ἀτέλευτον ὕπνον, δαμέντος
φύλακος εὐμενεστάτου [καὶ]
πολέα τλάντος γυναικὸς διαί; πρὸς γυναι-
κὸς δ᾽ ἀπέφθισεν βίον.

— ἰὼ ἰὼ παράνους Ἑλένα [ἐφύμν. α] 1455
μία τὰς πολλάς, τὰς πάνυ πολλὰς
ψυχὰς ὀλέσασ᾽ ὑπὸ Τροίᾳ,
νῦν τελέαν πολύμναστον ἐπηνθίσω
1460 δι᾽ αἷμ᾽ ἄνιπτον ἥτις ἦν τότ᾽ ἐν δόμοις
ἔρις ἐρίδματος, ἀνδρὸς οἰζύς.

ΚΛ. μηδὲν θανάτου μοῖραν ἐπεύχου
τοῖσδε βαρυνθείς·
μηδ᾽ εἰς Ἑλένην κότον ἐκτρέψῃς,
1465 ὡς ἀνδρολέτειρ᾽, ὡς μία πολλῶν
ἀνδρῶν ψυχὰς Δαναῶν ὀλέσασ᾽
ἀξύστατον ἄλγος ἔπραξε.

ΧΟ. δαῖμον, ὃς ἐμπίτνεις δώμασι καὶ διφυί- [ἀντ. β]
οισι Τανταλίδαισιν,
1470 κράτος ‹τ᾽› ἰσόψυχον ἐκ γυναικῶν
καρδιόδηκτον ἐμοὶ κρατύνεις,
ἐπὶ δὲ σώματος δίκαν [μοι]
κόρακος ἐχθροῦ σταθεὶς ἐννόμως ὕμνον ὑ-
μνεῖν ἐπεύχεαι ‹κακόν›.

‹— ἰὼ ἰὼ παράνους Ἑλένα [ἐφύμν. α]
μία τὰς πολλάς, τὰς πάνυ πολλὰς
ψυχὰς ὀλέσασ᾽ ὑπὸ Τροίᾳ,
νῦν τελέαν πολύμναστον ἐπηνθίσω
δι᾽ αἷμ᾽ ἄνιπτον ἥτις ἦν τότ᾽ ἐν δόμοις
ἔρις ἐρίδματος, ἀνδρὸς οἰζύς.›

1475 ΚΛ. νῦν δ᾽ ὤρθωσας στόματος γνώμην,
τὸν τριπάχυντον
δαίμονα γέννης τῆσδε κικλῄσκων.
ἐκ τοῦ γὰρ ἔρως αἱματολοιχὸς
νείρᾳ τρέφεται· πρὶν καταλῆξαι
1480 τὸ παλαιὸν ἄχος, νέος ἰχώρ.

***
ΧΟΡΟΣ
Αλίμονο, ποιά να ήταν γρήγορη
δίχως κρεβάτωμα ούδ᾽ αρρώστια
1450 να ᾽ρχουνταν μοίρα να μας έφερνε
για πάντα τον ατέλειωτο τον ύπνο,
τώρα που πάει εχάθη ο φύλακας
ο τρισκαλότατός μου,
που όσ᾽ από μια γυναίκα υπόφερε
κι από γυναίκα χάνει τη ζωή του.

Αχ, Ελένη, χωρίς εσύ κρίση και νου
που μια τις πολλές τις πάρα πολλές
ψυχές εθυσίασες κάτω απ᾽ την Τροία.
Τη στερνή τώρα την αξέχαστη έβαλες
1460 κορώνα, με το αίμ᾽ αυτό το αξέπλυτο!
ω! αλήθεια, κάποια τότε θα ᾽τανε
οργή στα σπίτια βαρυσύντυχη,
που δάμασε τον άμοιρο άντρα.

ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ
Μην του κάκου μ᾽ αυτάς βαργομάς
και το χάρο ζητάς να σε πάρει.
την οργή σου να μη στην Ελένη γυρνάς,
πως εχάλασε κόσμο, πως μια της αυτή,
τόσες έχει θυσιάσει ψυχές Δαναών
κι έχει ανοίξει πληγή που δεν κλείνει.

ΧΟΡΟΣ
Δαίμονα, που στο σπίτι αυτό βαρύς
και στους διπλούς στους Τανταλίδες πέφτεις
1470 και δίνεις στις γυναίκες τις ισόψυχες
νίκη, που την καρδιά σπαράζει εμένα!
Και ιδού τον τώρα επάνω στο νεκρό
σαν εχθρός κόρακας εστάθη
και το καυχιέται πως με δίκιο αυτόν
ψάλλει τον ύμνο του θριάμβου!

Αχ, Ελένη, χωρίς εσύ κρίση και νου
που μια τις πολλές τις πάρα πολλές
ψυχές εθυσίασες κάτω απ᾽ την Τροία!
Τη στερνή τώρα την αξέχαστη έβαλες
κορώνα με το αίμ᾽ αυτό το αξέπλυτο!
Ω! αλήθεια, κάποια τότε θα ᾽τανε
οργή στα σπίτια βαρυσύντυχη
που δάμασε τον άμοιρο άντρα!

ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ
1475 Τώρα μάλιστα, η γλώσσα σου το ᾽πε σωστά
και με δίκιο ονομάτισε αυτής της γενιάς
τον πολύθρεφτο Δαίμονα τώρα.
γιατ᾽ αλήθεια είν᾽ αυτός που από μάνας κοιλιά
θρέφει τούτη τη λύσσα που γαίμα διψά
κι όπου πριν να τελειώσει η παλιά συμφορά,
νέο απόστημα βγαίνει.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου