ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΣΟΦΟΚΛΗΣ - Οἰδίπους ἐπὶ Κολωνῷ (1556-1578)

ΧΟ. εἰ θέμις ἐστί μοι τὰν ἀφανῆ θεὸν [στρ.]

καὶ σὲ λιταῖς σεβίζειν,
ἐννυχίων ἄναξ,
Αἰδωνεῦ Αἰδωνεῦ, λίσσομαι
1560 †μήτ᾽ ἐπίπονα μηδ᾽ ἐπὶ βαρυαχεῖ†
ξένον ἐξανύσαι
μόρῳ τὰν παγκευ-
θῆ κάτω νεκύων πλάκα
καὶ Στύγιον δόμον.
1565 πολλῶν γὰρ ἂν καὶ μάταν
πημάτων ἱκνουμένων
πάλιν σφε δαίμων δίκαιος αὔξοι.

ὦ χθόνιαι θεαί, σῶμά τ᾽ ἀνικάτου [αντ.]
θηρός, ὃν ἐν πύλαισι
1570 ταῖσι πολυξένοις
εὐνᾶσθαι κνυζεῖσθαί τ᾽ ἐξ ἄντρων
ἀδάματον φύλακα παρ᾽ Ἀίδᾳ
λόγος αἰὲν ἔχει·
τόν, ὦ Γᾶς παῖ καὶ
1575 Ταρτάρου, κατεύχομαι
ἐν καθαρῷ βῆναι
ὁρμωμένῳ νερτέρας
τῷ ξένῳ νεκρῶν πλάκας·
σέ τοι κικλήσκω τὸν αἰένυπνον.

***

Αν είναι θεμιτό, στην άφαντη θεά
προσεύχομαι με σέβας· σ᾽ εσένα
της μαύρης νύχτας βασιλιά, ω Αιδωνέα,
1560 Αιδωνέα. Παρακαλώ σας, δίχως άγριο πόνο
και αγωνία θανάσιμη, να φτάσει
ο ξένος κάτω στην κοιλάδα των νεκρών
όπου τα πάντα κρύβει μέσα της,
στα δώματα της Στύγας.
1565 Γιατί, αφού τον βρήκαν άδικα
τα τόσα πάθη, είναι καιρός ένας θεός
πάλι να τον υψώσει.

Ω χθόνιες θεές, ω θηρίου σώμα
ανίκητο που, ο λόγος λέει, εκεί,
1570 μπροστά στις πύλες τις πολύξενες ξαπλώνεις,
μέσα απ᾽ το άντρο σου γαβγίζοντας, κι είσαι
ο αδάμαστος του Άδη φύλακας.
Ω συ, της Γης ο γιος και του Ταρτάρου,
1575 ολόψυχα εύχομαι ο ξένος
τον δρόμο του ανεμπόδιστος να πάρει
στον κάτω κόσμο
για τα ασφοδίλια των νεκρών.
Εσένα επικαλούμαι,
θεό του αιώνιου ύπνου.