Ανακεφαλαίωση: Η Τέχνη της Ελευθερίας

Ο Δον Χουάν στην πραγματεία του Καστανέντα, μας έδειξε ότι η μαγεία είναι μια αντικειμενική δυναμική μέσω της οποίας μπορούμε να αντιληφθούμε και να δούμε την ενέργεια. Ανέφερε ότι για να αντιληφθούμε την ενέργεια με τις αισθήσεις μας, πρέπει ν’ απελευθερωθούμε από τη συνηθισμένη μας αντιληπτική ικανότητα. Κάνουμε τα πάντα για να ελευθερώσουμε την ύπαρξή μας και να αντιληφθούμε άμεσα την ενέργεια. Μια μαγική θεωρία αναφέρει ότι η συνηθισμένη ανθρώπινη αντίληψη μας έχει επιβληθεί σαν μέρος της κοινωνικοποίησής μας, πολύ περισσότερο επιτακτικά παρά αυθαίρετα. Μια πλευρά αυτών των δεσμευτικών παραμέτρων είναι ένα ερμηνευτικό σύστημα που επεξεργάζεται τα αισθητήρια δεδομένα και τα μετατρέπει σε νοηματικά στοιχεία. Οι συνηθισμένες μας λειτουργίες μέσα στην κοινωνική δομή απαιτούν τυφλή και απόλυτη προσκόλληση σε όλες αυτές τις αρχές και κανόνες. Κανένας κανόνας, όμως, δεν μας λέει ότι είναι δυνατόν να αντιληφθούμε άμεσα την ενέργεια.

Για παράδειγμα, ο Δόν Χουάν υποστήριζε ότι είναι δυνατό να αντιληφθούμε τα ανθρώπινα πλάσματα σαν ενεργειακά πεδία, δηλαδή σαν μεγάλα, υπόλευκα φωτεινά αυγά. Για να πετύχουμε τη διεύρυνση της αντίληψής μας χρειαζόμαστε εσωτερική ενέργεια. Επομένως, το ζήτημα της εσωτερικής ενέργειας κατέχει πρωτεύοντα ρόλο για τους μαθητές της μαγείας.

Στον κόσμο του Δόν Χουάν, οι μάγοι – ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία τους – χωρίζονται σε δύο ομάδες: Ονειρευτές είναι οι μάγοι που έχουν την έμφυτη ικανότητα να εισέρχονται σε επίπεδα οξυμένης αντίληψης ελέγχοντας τα όνειρά τους. Αυτή η δυνατότητα καλλιεργείται μέσω της εκπαίδευσης και μετουσιώνεται σε τέχνη: στην τέχνη του ονειρέματος. Διώκτες από την άλλη, είναι εκείνοι οι μάγοι που επίσης έχουν την έμφυτη ικανότητα να εισέρχονται σε επίπεδα οξυμένης αντίληψης ελέγχοντας και μεταπλάθοντας την ίδια τη συμπεριφορά τους. Μέσω της κατάλληλης εκπαίδευσης, αυτή η ικανότητα μετατρέπεται στην τέχνη της παραφύλαξης. Όλοι τους ήταν ολόψυχα αφιερωμένοι στον ίδιο σκοπό: στη διάρρηξη των αντιληπτικών συμβάσεων και προκαταλήψεων που μας περιορίζουν μέσα στα στενά όρια του καθημερινού μας κόσμου και φυσικά μας εμποδίζουν να εισέλθουμε σε άλλους.

Οι μάγοι μας λένε ότι αν διαρρήξουμε τις αντιληπτικές συμβάσεις, μας δίνεται η δυνατότητα να περάσουμε πέρα απ’ τα σύνορα και να βουτήξουμε μέσα στο αδιανόητο. Αυτή η βουτιά ονομάζεται «πέρασμα των μάγων». Μερικές φορές αποκαλείται και «αφηρημένη πτήση», γιατί πραγματικά συνεπάγεται ένα πέταγμα από την πλευρά του συγκεκριμένου, του φυσικού, στην πλευρά της διευρυμένης αντίληψης και των απρόσωπων – αφηρημένων μορφών.

Το αποκορύφωμα της ειδικής τεχνικής ονομάζεται αφηρημένη πτήση και το μέσο για να την επιτύχουμε ονομάζεται Ανακεφαλαίωση. Η αντίληψη πρέπει να μετατοπιστεί απ’ την αριστερή στη δεξιά πλευρά του μετώπου. Όταν ήμασταν παιδιά μπορούσαμε εύκολα να το κάνουμε αυτό. Μόλις όμως το εξωτερικό μέρος του σώματος διαρρηχθεί λόγω υπέρμετρων καταχρήσεων, μόνο με έναν ειδικό χειρισμό της αντίληψης μπορούμε να επαναφέρουμε την ενέργεια που έχει διαρρεύσει. Ενέργεια που είναι απαραίτητη για να επιτευχθεί η μετατόπιση. Δύο πολύ σημαντικές αρχές είναι η πειθαρχημένη ζωή, η αγαμία και η αυτοπειθαρχία. Απο δώ και πέρα, πρέπει να ζήσεις μια ζωή στην οποία η αντίληψη και η συνειδητότητα,  παίζει τον πρωταρχικό ρόλο. Πρέπει να αποφεύγεις οτιδήποτε βλάπτει το νού και το σώμα σου. Επίσης είναι απαραίτητο, από δώ και στο εξής, να σπάσεις όλους τους σωματικούς και συναισθηματικούς δεσμούς με τον κόσμο για ν’ αποκτήσεις συνοχή.

Σε γενικές γραμμές, οι γυναίκες από την παιδική τους ηλικία μαθαίνουν να εξαρτώνται από τους άντρες. Οι μάγοι που με εκπαίδευσαν είχαν πολύ σκληρές και απόλυτες απόψεις για το θέμα. Υποστήριζαν ότι είναι απαραίτητο για κάθε γυναίκα να αναπτύξει την ευφυϊα της καθώς και τη δυνατότητα ανάλυσης αφηρημένων ζητημάτων προκειμένου να αποκτήσει αρτιότερη αντίληψη του κόσμου. Η έλξη, όμως, του καθημερινού κόσμου είναι τόσο δυνατή που παρ’ όλη την ενδελεχή εκπαίδευση, όλοι οι μάγοι βρίσκουν τον εαυτό τους ξανά και ξανά μέσα στον πιό απεχθή τρόμο της ηλιθιότητας και των απολαύσεων. Οι δάσκαλοί μου με προειδοποίησαν ότι εγώ δεν αποτελούσα εξαίρεση. Και μόνο με μια αδυσώπητη μάχη κάθε στιγμή μπορεί κανείς να ισορροπήσει τη φυσιολογική αλλά αποχαυνωτική εμμονή του να παραμείνει απαράλλαχτος.

Πιστεύουμε βαθιά σε μια μορφή δυϊσμού. Θεωρούμε το νού ως υποδεέστερο, μη – πραγματικό τμήμα του εαυτού μας, ενώ το σώμα το θεωρούμε ως απτό, αντικειμενικό. Αυτή η διαίρεση κρατά την ενέργειά μας σε μια κατάσταση χαοτικού διαχωρισμού και εμποδίζει τη συγχώνευση. Το να είμαστε διαχωρισμένοι με αυτόν τον τρόπο είναι η συνηθισμένη ανθρώπινη κατάσταση. Αυτός όμως ο διαχωρισμός δεν υφίσταται μεταξύ νού και σώματος, αλλά μεταξύ του σώματος – το οποίο περικλείει το νού – και του διπλού, που είναι η δεξαμενή της βασικής μας ενέργειας.

Πριν από τη γέννηση αυτή η επιβεβλημένη δυαδικότητα δεν υφίσταται. Μετά τη γέννηση, όμως, τα δύο τμήματα διαχωρίζονται λόγω της έλξης των προθέσεων όλης της ανθρωπότητας. Ένα τμήμα βγαίνει έξω και γίνεται το φυσικό μας σώμα ενώ το άλλο γίνεται το διπλό. Στο θάνατο το βαρύτερο τμήμα – το σώμα – ξαναγυρίζει στη γή και απορροφάται από αυτή. Το ελαφρύτερο – το διπλό – απελευθερώνεται. Αλλά δυστυχώς από τη στιγμή που το διπλό δεν τελειοποιήθηκε, γεύεται μόνο μια στιγμιαία ελευθερία πρίν διασκορπιστεί στο σύμπαν.

Αν πεθάνουμε χωρίς να σβήσουμε το λαθεμένο δυϊσμό νού και σώματος, έχουμε απλά έναν συνηθισμένο θάνατο. Πεθαίνουμε γιατί η δυνατότητα της μεταμόρφωσης δεν έχει περάσει στην αντίληψή μας. Αυτή η μεταμόρφωση πρέπει να επιτευχθεί κατά τη διάρκεια της ζωής μας και αυτό το έργο είναι ο μόνος αληθινός σκοπός που μπορεί να έχει μια ανθρώπινη ύπαρξη. Όλα τα άλλα επιτεύγματα είναι εφήμερα, από τη στιγμή που ο θάνατος τα διαλύει μέσα στην ανυπαρξία.

Αυτή η μεταμόρφωση συνεπάγεται μια ολοκληρωτική αλλαγή κι αυτό κατορθώνεται μέσα από την Ανακεφαλαίωση: τον ακρογωνιαίο λίθο της τέχνης της ελευθερίας. Η ανακεφαλαίωση είναι η τεχνική του να έλκουμε πίσω την ενέργεια που έχει ήδη σπαταληθεί σε προηγούμενες πράξεις μας. Συνεπάγεται τη θύμηση όλων των ανθρώπων που έχουμε συναντήσει, τη θύμηση όλων των τόπων που έχουμε δεί και τέλος τη θύμηση όλων των αισθημάτων που έχουμε νιώσει σε ολόκληρη τη ζωή μας.

Αρχίζουμε απ’ το παρόν και προχωράμε πρός τα πίσω – πρός τις παλαιότερες αναμνήσεις – και τότε τις σαρώνουμε μια – μια με τη σαρωτική αναπνοή. Εισπνέουμε απ’ τη μύτη καθώς γυρίζουμε το κεφάλι πρός τα αριστερά και εκπνέουμε γυρνώντας το κεφάλι πρός τα δεξιά. Έπειτα γυρίζουμε το κεφάλι αριστερά και δεξιά με μια κίνηση, χωρίς να αναπνέουμε. Αυτός ο περίεργος τρόπος αναπνοής είναι το κλειδί για την ανακεφαλαίωση γιατί οι εισπνοές μας επιτρέπουν να τραβήξουμε πίσω την ενέργεια που έχουμε χάσει, ενώ οι εκπνοές διώχνουν την ξένη, μη – επιθυμητή ενέργεια που έχει συσσωρευτεί μέσα μας λόγω της αλληλεπίδρασής μας με τους συνανθρώπους μας.

Η ανακεφαλαίωση δεν είναι μια αυθαίρετη ή ιδιότροπη άσκηση

Όταν την κάνουμε προσπαθούμε να αισθανθούμε μερικά μακριά ελαστικά νήματα που εκτείνονται από το σημείο συναρμογής. Αυτά τα νήματα είναι στην πραγματικότητα αγωγοί που θα μας επιστρέψουν την ενέργεια που αφήσαμε πίσω μας. Για να ανακτήσουμε τη δύναμη και την ενότητα, οφείλουμε να απελευθερώσουμε την ενέργειά μας που είναι παγιδευμένη στον κόσμο και να την ξαναφέρουμε σε μας. Ενώ εκτελούμε την ανακεφαλαίωση, προεκτείνουμε αυτά τα ελαστικά νήματα ενέργειας μέσα από το χώρο και το χρόνο πρός τα πρόσωπα, τους τόπους και τα γεγονότα που εξετάζουμε. Το αποτέλεσμα είναι ότι μπορούμε να επιστρέψουμε σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής μας σαν να ήμασταν πραγματικά εκεί. Σημασία έχει να βιώσουμε ξανά τα γεγονότα και τα αισθήματα με όσο περισσότερη λεπτομέρεια είναι δυνατόν και μετά να τα αγγίξουμε με τη σαρωτική αναπνοή, έτσι ώστε να ελευθερώσουμε την παγιδευμένη ενέργεια. 

Ξεκινάμε κάνοντας μια λίστα από όλους τους ανθρώπους που έχουμε ποτέ συναντήσει, αρχίζοντας από το παρόν και πηγαίνοντας σιγά – σιγά πίσω στις παλαιότερες αναμνήσεις μας. Αυτή η λίστα σχηματοποιεί ένα καλούπι για να μπορέσει ο νούς να προσκολληθεί πάνω του. Το αρχικό επίπεδο της ανακεφαλαίωσης αποτελείται από δύο πράγματα. Το πρώτο είναι η λίστα και το δεύτερο είναι το στήσιμο του σκηνικού. Το να στήσεις το σκηνικό σημαίνει να εγκαλέσεις νοερά όλες τις λεπτομέρειες που σχετίζονται με τα περιστατικά που θέλεις να επαναφέρεις στη μνήμη σου.

Μόλις έχεις καταφέρει να εγκαλέσεις νοερά το σκηνικό, κάνε χρήση της σαρωτικής αναπνοής. Η κίνηση του κεφαλιού σου θα είναι κάτι σαν ανεμιστήρας που ανακατεύει καθετί μέσα στο σκηνικό. Αν θυμάσαι ένα δωμάτιο, για παράδειγμα, ανέπνεε τους τοίχους, το ταβάνι, τα έπιπλα, τους ανθρώπους που βλέπεις. Και μη σταματήσεις μέχρι να απορροφήσεις και το τελευταίο ίχνος ενέργειας που άφησες εκεί. Να θυμάσαι, πρέπει να έχεις την πρόθεση να εισπνέεις την ενέργεια που άφησες στο χώρο που οραματίζεσαι και από την άλλη να εκπνέεις την εξωτερική ενέργεια που διείσδυσε μέσα σου από τρίτους. Η ανακεφαλαίωση πρέπει να ξεκινάει από την εστίαση της προσοχής στην τελευταία σεξουαλική εμπειρία επειδή εκεί παγιδεύεται το μεγαλύτερο ποσοστό ενέργειας, γι’ αυτό πρέπει να ελευθερώσουμε αυτές τις αναμνήσεις πρώτα!

Οι γυναίκες, πολύ περισσότερο από τους άντρες, είναι οι αληθινοί υποστηρικτές της κοινωνικής τάξης. Για να εκπληρώσουν μάλιστα αυτόν τον σκοπό έχουν ανατραφεί, ομοιόμορφα σε όλον τον κόσμο, να είναι στην υπηρεσία των αντρών. Δεν έχει διαφορά αν έχουν αγοραστεί κυριολεκτικά ως σκλάβες ή αν φλερτάρονται και αγαπιούνται. Ο θεμελιώδης σκοπός και η μοίρα τους είναι ίδια. Να θρέφουν, να προστατεύουν και να υπηρετούν τους άντρες.

Στο ανθρώπινο βασίλειο, ο βασικός σκοπός της σεξουαλικής επαφής είναι η αναπαραγωγή. Υπάρχει όμως και άλλη μια συγκαλυμμένη λειτουργία, που χρησιμεύει για να διασφαλίσει τη συνεχή ροή ενέργειας από τις γυναίκες στους άντρες. Οι άντρες αφήνουν συγκεκριμένες ενεργειακές γραμμές μέσα στο σώμα μιας γυναίκας. Αυτές μοιάζουν με φωτεινές ταινίες ή σκουλήκια που κινούνται πρός τη μήτρα ρουφώντας συνεχώς ενέργεια. Τοποθετούνται για να διασφαλίσουν ότι μια σταθερή ποσότητα ενέργειας φτάνει στον άντρα που τις έβαλε. Αυτές οι ενεργειακές γραμμές, που εγκαθίστανται με τη σεξουαλική πράξη, κλέβουν και συσσωρεύουν ενέργεια από το γυναικείο σώμα πρός όφελος του άντρα που τις τοποθέτησε εκεί.

Οι γυναίκες είναι η βάση για τη διαιώνιση του ανθρώπινου είδους. Ο όγκος της ενέργειας που προέρχεται από αυτές διοχετεύεται όχι μόνο για την κυοφορία, τη γέννηση και την ανατροφή του παιδιού, αλλά επίσης για την εξασφάλιση του γεγονότος ότι ο άντρας έχει το ρόλο του σε όλη αυτή τη διαδικασία. Στην ιδανική της μορφή, αυτή η διαδικασία, εξασφαλίζει ότι η γυναίκα θρέφει ενεργειακά τον άντρα της μέσα από τα νήματα που άφησε στο σώμα της και έτσι ο άντρας, κατά ένα μυστηριώδη τρόπο, συντηρείται από εκείνη σε ένα αιθερικό επίπεδο. Αυτό εκφράζεται με τον απροκάλυπτη συμπεριφορά των αντρών που γυρίζουν ξανά στην ίδια γυναίκα ξανά και ξανά, ακριβώς γιατί έτσι διατηρούν την πηγή που τους συντηρεί.

Με αυτόν τον τρόπο, η φύση διασφαλίζει ότι οι άντρες, εκτός από την άμεση πρόθεση για σεξουαλική ικανοποίηση, εγκαθιδρύουν όλο και πιό μόνιμους δεσμούς με τις γυναίκες. Αυτά τα ενεργειακά νήματα που αφήνονται στις μήτρες των γυναικών, αργότερα συγχωνεύονται με την ενεργειακή σύνθεση του παιδιού και συγκεκριμένα μόλις γίνει η σύλληψη. Αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο των οικογενειακών δεσμών, γιατί η ενέργεια του πατέρα συγχωνεύεται με την ενέργεια του παιδιού και έτσι ο άντρας μπορεί να αισθανθεί ότι το παιδί είναι δικό του.

Οι γυναίκες έχουν ανατραφεί έτσι ώστε να ξελογιάζονται εύκολα από τους άντρες, χωρίς να έχουν την παραμικρή υποψία για τις συνέπειες της σεξουαλικής επαφής σε όρους ενεργειακής αποστράγγισης. Κουβαλούν αυτά τα ενεργειακά σκουλήκια – δηλαδή τις ενεργειακές γραμμές – για επτά χρόνια. Μετά από αυτό το χρονικό διάστημα εξαφανίζονται ή μειώνονται.

Όμως, το λυπηρό μέρος αυτής της ιστορίας είναι ότι μόλις πλησιάζει η λήξη αυτής της περιόδου, όλος ο στρατός των γραμμών – από τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο άντρα – αναστατώνεται με μιας και η γυναίκα αναγκάζεται να έχει και πάλι σεξουαλική επαφή. Τότε όλα τα σκουλήκια που τρέφονται από τη γυναικεία ενέργεια γίνονται ισχυρότερα για άλλα επτά χρόνια. Είναι πραγματικά ένας φαύλος κύκλος.

Τα σκουλήκια πεθαίνουν αν η γυναίκα παραμείνει άγαμη και αρνηθεί να έχει σεξουαλική δραστηριότητα για επτά χρόνια. Αλλά είναι σχεδόν αδύνατο για γυναίκα να παραμείνει άγαμη για τόσο πολύ στην εποχή μας και στην ηλικία μας, εκτός και αν γίνει μοναχή ή αν έχει η ίδια λεφτά για να στηριχθεί στη ζωή της. Αλλά ακόμα και τότε, η γυναίκα χρειάζεται μια εντελώς διαφορετική λογική. Ο δυϊσμός νού – σώματος αποτελεί μια λανθασμένη διχοτομία. Ο πραγματικός διαχωρισμός υφίσταται μεταξύ του φυσικού σώματος – που στεγάζει το νού – και του αιθερικού σώματος ή του διπλού – που στεγάζει την ενέργειά μας. Η αφηρημένη πτήση συμβαίνει όταν στρέψουμε το διπλό στην καθημερινή μας ζωή.

Με άλλα λόγια, τη στιγμή που το φυσικό σώμα αποκτήσει απόλυτη συνείδηση του αιθερικού ενεργειακού του πανομοιότυπου, τότε συναντούμε το αφηρημένο που είναι ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο συνειδητότητας και αντίληψης. Μια ολοκληρωμένη και σε βάθος ανακεφαλαίωση μας βοηθά να αποκτήσουμε συνείδηση του τί θέλουμε να αλλάξουμε, ακριβώς επειδή μας επιτρέπει να δούμε τη ζωή μας χωρίς αυταπάτες. Μας επιτρέπει να επιλέξουμε αν θέλουμε να αποδεχτούμε τη ζωή μας ως έχει ή να την αλλάξουμε ριζικά – πρίν παγιδευτούμε οριστικά.

Για να αλλάξουμε χρειαζόμαστε τρείς συνθήκες: πρώτα, πρέπει να ανακοινώσουμε φωναχτά την πρόθεσή μας να αλλάξουμε. Κατά δεύτερο λόγο, οφείλουμε να δεσμεύσουμε τη συνειδητότητά μας, την αντίληψή μας για μια χρονική περίοδο. Δεν μπορούμε να αρχίζουμε κάτι και μετά να το παρατήσουμε μόλις βαρεθούμε. Τρίτον, πρέπει να δούμε το αποτέλεσμα των ενεργειών μας με αίσθημα απόσπασης. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να μπλεχτούμε με συναισθήματα επιτυχίας ή αποτυχίας.

Όταν οι θετικές και οι αρνητικές μας δυνάμεις ισορροπούν, τότε η καθεμιά αναιρεί την άλλη και αυτό σημαίνει ότι η αξία μας είναι μηδαμινή. Αυτό σημαίνει επίσης, ότι δεν μπορεί να μας αναστατώσει κάποιος που μας κριτικάρει, ούτε μπορεί να μας ευχαριστήσει κάποιος με φιλοφρονήσεις. Μέσα από τη διαδικασία της ανακεφαλαίωσης μπορούμε να αδειάσουμε από σκέψεις και επιθυμίες και αυτό για τους αρχαίους οραματιστές σήμαινε ότι είναι δυνατόν να γίνουμε ένα με την πρόθεση του δράκου, επομένως αόρατοι.

Τα μάτια των ανθρώπων που έχουν πραγματώσει το πέρασμα αντανακλούν μια απερίγραπτη αδιαφορία γιατί δεν κοιτάζουν τον εξωτερικό κόσμο αλλά είναι στραμμένα εσωτερικά και κοιτάζουν αυτό που δεν είναι ακόμα παρόν. Το μάτι που κοιτάζει εσωτερικά είναι αμετακίνητο. Δεν αντανακλά ανθρώπινα ενδιαφέροντα ή φόβους. Αντανακλά την απεραντοσύνη. Οι οραματιστές που έχουν ατενίσει το άπειρο επιβεβαιώνουν ότι και το άπειρο, με τη σειρά του, κοιτάζει με ψυχρή και πεισματική αδιαφορία.

Σκοπός της ανακεφαλαίωσης είναι να διαρρήξει βασικές υποθέσεις που έχουμε αποδεχτεί στη ζωή μας. Αν δεν σπάσουν, δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τη δύναμη της θύμησης που θολώνει την αντίληψή μας. Ο κόσμος είναι μια τεράστια οθόνη γεμάτη από αναμνήσεις. Αν κάποιες βασικές υποθέσεις σπάσουν τότε η δύναμη της θύμησης όχι μόνο αδρανοποιείται αλλά ακόμα και καταργείται.

Φανταστείτε τον εαυτό σας σαν μια τεράστια αποθήκη αναμνήσεων. Σε αυτήν την αποθήκη, κάποιος άλλος εκτός από σας έχει τοποθετήσει συναισθήματα, ιδέες, πνευματικούς διαλόγους και πρότυπα συμπεριφοράς. Από τη στιγμή που πρόκειται για τη δική σας αποθήκη, μπορείτε να μπείτε μέσα να ερευνήσετε και να χρησιμοποιήσετε, κάθε στιγμή, οτιδήποτε βρείτε εκεί. Το πρόβλημα όμως είναι πως δεν έχετε απολύτως κανένα δικαίωμα πάνω στον κατάλογο όσων περιλαμβάνει η αποθήκη, ακριβώς γιατί δημιουργήθηκε πρίν γίνετε ιδιοκτήτες της. Επομένως, είστε πολύ περιορισμένοι στην επιλογή των επιμέρους τμημάτων.

Μπορούμε να θεωρήσουμε το ανθρώπινο σώμα είτε ως ένα βιολογικό οργανισμό, είτε ως μια πηγή δύναμης. Αυτό εξαρτάται από την κατάσταση του καταλόγου της αποθήκης μας. Το σώμα μπορεί να είναι σκληρό και δύσκαμπτο ή απαλό και ευλύγιστο. Αν η αποθήκη μας είναι άδεια, τότε και το σώμα αδειάζει, επιτρέποντας έτσι στην ενέργεια από το άπειρο να ρέει μέσα του. Προκειμένου να αδειάσουμε τον εαυτό μας, πρέπει να βυθιστούμε σε μια κατάσταση βαθιάς ανακεφαλαίωσης και να επιτρέψουμε έτσι στην ενέργεια να κυλά μέσα μας ανεμπόδιστα. Μόνο όταν είμαστε ήρεμοι μπορούμε να δώσουμε απόλυτη κυριαρχία στον οραματιστή που κρύβεται μέσα μας ή μόνο έτσι θα μπορέσει η απρόσωπη ενέργεια του σύμπαντος να μετατραπεί στην απόλυτα προσωπική ενέργεια της πρόθεσης.

Όταν έχουμε απαλλάξει σε ικανοποιητικό βαθμό τον εαυτό μας από τον απαρχαιωμένο και παραφορτωμένο κατάλογο, έρχεται η ενέργεια σε μας και συσσωρεύεται φυσιολογικά. Όταν συγχωνευτεί αρκετή ποσότητα ενέργειας, τότε μετατρέπεται σε δύναμη. Σημασία έχει να έχουμε συνείδηση. Το αιθερικό σώμα είναι μια μάζα ενέργειας. Παρ’ όλα αυτά έχουμε συνείδηση μόνο του σκληρού εξωτερικού περιβλήματος. Μπορούμε να αποκτήσουμε συνείδηση της αιθερικής πλευράς μας αν επιτρέψουμε στην πρόθεσή μας να εστιαστεί και πάλι πάνω της.

Το φυσικό σώμα είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με το αιθερικό ταίρι του, αλλά αυτός ο σύνδεσμος έχει θολώσει από τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας που εστιάζονται αποκλειστικά στο φυσικό μας σώμα. Για να μετακινήσουμε την αντίληψή μας από το σώμα στο ρευστό ταίρι του, πρέπει πρώτα να καταστρέψουμε το φράγμα που διαχωρίζει τις δύο όψεις της ύπαρξής μας. Το αιθερικό πλέγμα είναι η φωτεινότητα που περικλείει το φυσικό μας σώμα. Αυτό το πλέγμα κατατεμαχίζεται στην καθημερινή ζωή μας. Τεράστιες ποσότητες ενέργειας χάνονται ή μπερδεύονται με τις ενεργειακές ζώνες των άλλων ανθρώπων. Αν κάποιος χάσει πάρα πολλή ζωτική δύναμη θα αρρωστήσει ή θα πεθάνει.

Έπαρση, έλλειψη στόχων, ασυγκράτητη φιλοδοξία, ανεξερεύνητη φιληδονία, δειλία ανόργανα όντα και όντα διαφορετικού DNA… Ο κατάλογος των εχθρών που προσπαθούν να μας ανακόψουν την πτήση πρός την ελευθερία δεν έχει τέλος. Πρέπει να είμαστε αδυσώπητοι στις μάχες που θα δώσουμε εναντίον τους. Οι διαθέσεις και τα συναισθήματά μας είναι οι πραγματικοί εχθροί μας και είναι τόσο ολέθριοι και επικίνδυνοι όσο και ο ληστής που είναι οπλισμένος μέχρι τα δόντια και μας περιμένει σε κάποια σκοτεινή γωνιά του δρόμου.

Μάγος είναι αυτός που μέσω της αυτοπειθαρχίας και της επιμονής, μπορεί να σπάσει τα όρια της καθημερινής αντίληψης.

Στα πλαίσια της μαγικής πρόθεσης δεν υπάρχει χώρος για ήττα γιατί οι μάγοι έχουν να δρασκελίσουν μόνο μια προοπτική. Να επιτύχουν σε οτιδήποτε αναλαμβάνουν. Αλλά για να έχουν μια τόσο δυνατή και ξεκάθαρη προοπτική, πρέπει να επαναρυθμίσουν την ίδια τους την ύπαρξη. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο απαιτείται κατανόηση και δύναμη. Η κατανόηση πηγάζει από την ανακεφαλαίωση της ζωής τους και η δύναμη συσσωρεύεται από τις άμεμπτες και άψογες πράξεις τους και την συσσώρευση της εσωτερικής σιωπής.

Ρητορικά και Μη, Ερωτήματα Προς Δούλους
Αν ο αντίπαλος, σου επιτίθεται με φωτιά, αντιμετώπισέ τον με νερό,
με το να γίνεις εντελώς ρευστός και ευκίνητος.
Το νερό, από τη φύση του, ποτέ δεν συγκρούεται και δεν συντρίβεται σε κάτι.
Αντίθετα, καταπίνει κάθε πλήγμα, χωρίς να πάθει τίποτα.
Ανέλαβε την Ευθύνη της Ζωής και Ζήσε με Πλούτο
Μια ντομάτα είναι ο πλούτος, μια φέτα ψωμί με κρεμμύδι και σκόρδο είναι ο πλούτος,
το λάδι και η φασολάδα είναι πολυτέλεια, αλλά το ανθρώπινο ζώο δεν αρκείται σ’ αυτά,
θέλει μαζί με την ντομάτα και bufala mozzarella.
Χωρίς να έχει την απαιτούμενη οικονομική παιδεία ή γνώση ή την θέληση να καταβάλει
την αντίστοιχη δράση κι ενέργεια που απαιτείται για να παράγει ανάλογο αποτέλεσμα.
Με παροχές υπηρεσιών –arpaxtis- θέλει να ζει σαν βασιλιάς χωρίς φυσικά να έχει τις ευθύνες ενός βασιλιά.