Υπάρχει Μόνο Μια Πραγματικότητα που Βρίσκεται Παντού. Βρίσκεται Ήδη Εκεί που μπορεί να επεκταθεί η Αντίληψη.
Δεν μπορεί να συλληφθεί με καμία διαδικασία αντίληψης, σκέψης, ή αίσθησης. Βρίσκεται Ήδη Εκεί που ψάχνουν όλες οι δυνατότητες κατανόησης.
Από Αυτό Πηγάζει η Θεία Ζωή που Δημιουργεί όλες τις Καταστάσεις Ύπαρξης.
Παραμένοντας Ακίνητο Υπάρχει και Προηγείται Κάθε Κίνησης της Αντίληψης που προσπαθεί να Το Προσεγγίσει. Βρίσκεται Πέρα από Όλα αλλά η Παρουσία του στηρίζει και διαπερνά το κάθε τι.
Αυτό βρίσκεται μέσα στο παν και ταυτόχρονα το Υπερβαίνει.
Αυτό βρίσκεται μέσα σε όλες τις υπάρξεις και όλες οι υπάρξεις είναι Αυτό στην πραγματική ουσία τους. Αυτός που το βιώνει αυτό αποδέχεται τα πάντα.
(Ίσα Ουπανισάδ, 4,5,6)
Όλες οι Ουπανισάδ είναι Εμπειρικά Κείμενα που Καταγράφουν (χωρίς να μπορούν να το περιγράψουν επακριβώς, γιατί το Εσωτερικό Βίωμα δεν περιγράφεται) Αυτό που Βίωσαν Κάποιοι Μεγάλοι Δάσκαλοι στην Ινδία πριν 28 αιώνες και εδώ, Διερευνώντας Μέσα τους, και υπερβαίνοντας την συνηθισμένη περιορισμένη και κατασκευασμένη συνείδηση του συνηθισμένου ανθρώπου.
Μιλάνε για το Βίωμα του Απολύτου, την Μια Ακίνητη Αιώνια Πραγματικότητα, που είναι πέρα από την αντίληψη, πέρα από την σκέψη, πέρα από τις αισθήσεις… την Οποία Προσέγγισαν όταν ανυψώθηκαν πάνω από την περιορισμένη ανθρώπινη συνείδηση με μια Εσωτερική Άμεση και Ολοκληρωμένη Όραση, Γνώση, Κατανόηση, Ζωή… είχαν πραγματική Άμεση Επαφή με Αυτό που Υπάρχει.
Τα Ιερά Κείμενα (οι Ουπανισάδ) δεν είναι θεωρητικά κείμενα που ερμηνεύουν την Πραγματικότητα ή εκθέτουν διδασκαλίες για την Πραγματικότητα. Είναι Απόσταγμα Πραγματικής Εσωτερικής Εμπειρίες… Ίχνη Πάνω στην Οδό που Βάδισαν αυτοί οι άνθρωποι, Δείκτες που μας Δείχνουν την Κατεύθυνση… Είναι τελείως έξω από τον σκοπό της συγγραφής τους και χωρίς χρησιμότητα, όταν «διαβάζονται» νοητικά, όταν δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να δούμε πέρα και πίσω από τις λέξεις το Αληθινό Μήνυμα των Ουπανισάδ… ότι Υπάρχει Μια Και Μοναδική Πραγματικότητα πάνω στην Οποία υφαίνεται το όνειρο του κόσμου και τα όνειρα των όντων για μια ξεχωριστή ύπαρξη, για μια ζωή μακριά από το Απόλυτο.
Ο λόγος (ο κυριότερος) που ασχολούμαστε ακόμα με αρχαία κείμενα κι αρχαίες «διδασκαλίες» (που είναι πολύ περισσότερο από διδασκαλίες) είναι απλά γιατί αυτό που διαπίστωσαν αυτοί οι άνθρωποι είναι Μια Αιώνια Πραγματικότητα που Ισχύει Πάντα, κι ούτε πρόκειται να αλλάξει ποτέ… Εδώ Μιλάμε για την Αιώνια Αλήθεια…
Αυτοί που συνήθως εξεγείρονται ενάντια στην δήθεν παλιά γνώση, στις δήθεν παλιές μεθόδους, είναι αυτοί που αγνοούν το Αληθινό Νόημα όλων αυτών που λέμε, δεν γνωρίζουν πως ακριβώς χρησιμοποιούνται (από τους μυημένους) αυτά τα κείμενα κι ακόμα (επειδή ακριβώς δεν βιώνουν, δεν έχουν εμπειρία) αντιμετωπίζουν όλα αυτά νοητικά, σαν ιδέες…
Αγνοούν ακόμα αυτοί οι άνθρωποι ότι ο άνθρωπος, εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια παραμένει ίδιος ανατομικά, ψυχολογικά, πνευματικά… ότι σε όλους τους ανθρώπους, η σκέψη, ο νους, λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο… κι ότι η υπέρβαση του νου για να Οδηγηθούμε σε Μια Ευρύτερη Συνείδηση σημαίνει πάντα υπέρβαση των ίδιων διαδικασιών, με τον μόνο τρόπο που πραγματοποιείται… Έτσι όλοι οι νεοφώτιστοι σωτήρες, δάσκαλοι, ή οτιδήποτε άλλο δηλώνουν, μιλούν για τον ίδιο άνθρωπο (που είμαστε όλοι μας) και χρησιμοποιούν τις ίδιες πανάρχαιες πρακτικές για να φτάσουν οπουδήποτε, στην Φώτιση, στην Απελευθέρωση, στην Θέωση, σε οτιδήποτε… αυτοί οι ημιμαθείς (που συχνά κινούνται με ιδιοτέλεια και κάνουν την γνώση εμπόριο) δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να «κομίζουν γλαύκα ες Αθήνας», (φράση από τις Όρνιθες του Αριστοφάνη) δηλαδή να λένε πασίγνωστα πράγματα σαν να ήταν άγνωστα… προφανώς απευθύνονται σα αμαθείς και πείθουν μόνο τους ανόητους… Κανένας πραγματικός εσωτεριστής δεν παίρνει στα σοβαρά όλα αυτά που συμβαίνουν στον περίγυρο της Αληθινής Πνευματικότητας.
Πέρα όμως από όλα αυτά τι σημαίνει «Υπάρχει Μια και Μοναδική Πραγματικότητα»; Και πως Βιώνεται αυτό; Είναι ακριβώς το Μυστικό που διδάσκονταν «Στα πόδια του διδασκάλου», η γνώση που μεταδίδονταν πρακτικά από τον δάσκαλο στον μαθητή, και ποτέ δεν διέρρευσε έξω από τους κύκλους των πραγματικά μυημένων, ότι και να λένε οι έμποροι της γνώσης… ούτε ήταν δυνατόν (πέρα από κάποιες υποδείξεις) να καταγραφεί σε βιβλία.
Για να μην παρεξηγούμεθα όμως, στην Εσωτερική Παράδοση, «Δάσκαλος» είναι απλά κάποιος αδελφός που προπορεύτηκε στην Οδό, άνθρωπος σαν όλους μας, όχι κάτι άλλο… κι αν οφείλουμε σεβασμό στους κοσμικούς δασκάλους μας τότε δεν οφείλουμε τουλάχιστον την ίδια ευγνωμοσύνη για τους πνευματικούς δασκάλους μας;
Ακόμα κι αυτοί που αρνούνται τους Δασκάλους και τις Αυθεντίες, αλλά παρόλα αυτά συμπεριφέρονται σαν Δάσκαλοι κι Αυθεντίες, δεν υποδεικνύουν στους άλλους παρά να ψάξουν μόνοι τους, μέσα τους, και να βρουν τις απαντήσεις. Ασφαλώς και είναι δυνατόν να γίνει, κι ασφαλώς είναι απόλυτα σεβαστό να το κάνει κάποιος… Στην πραγματικότητα όμως θα βρει την Ίδια Αιώνια Πραγματικότητα και τις ίδιες πανάρχαιες απαντήσεις… η «Έξοδος» είναι μία για όλους, επειδή ακριβώς, όλοι, διαθέτουμε την ίδια φύση, τις ίδιες δυνατότητες… αναγκαστικά θα κάνουμε τον ίδιο δρόμο… Έτσι μοιάζει ανόητη η διαμάχη γύρω από την χρησιμότητα ή μη των (αληθινών) δασκάλων, με την έννοια που είπαμε πιο πάνω… όποιος θέλει ακούει κι αφού ζυγίσει αποφασίζει για την αλήθεια των πραγμάτων, όποιος θέλει ψάχνει μόνος του… όλοι οι δρόμοι είναι σεβαστοί. Όλοι οι δρόμοι είναι σεβαστοί, (το ξαναλέμε για να το ακούσουν οι κουφοί).
«Υπάρχει μια και Μοναδική Πραγματικότητα» σημαίνει να πάμε πέρα από όλες τις αντιλήψεις… ούτε συλλαμβάνεται με την σκέψη, ούτε ανιχνεύεται στον κόσμο των φαινομένων.
Είναι η μια άμεση σωστή απάντηση στο «νέτι-νέτι» («ούτε αυτό αλλά ούτε και εκείνο», «όχι αυτό-όχι αυτό»), της Τζνάνα Γιόγκα, (του Διαλογισμού της Άρνησης), που φανερωνόταν πρακτικά από τον δάσκαλο στον μαθητή, στην βεδαντική παράδοση… που μας μεταφέρει στην Άλλη Όχθη.
Διαφορετικά θα πρέπει κάποιος να ακολουθήσει την αργή διαδικασία της ανόδου στα διάφορα επίπεδα λειτουργίας της ύπαρξης, μέχρι να Ανυψωθεί Ως την Πραγματικότητα.
Είτε έτσι, είτε αλλιώς μιλάμε για μια υπέρβαση της αντίληψης και όχι για μια νοητική αποφατική διαδικασία που θα μας οδηγήσει στην Αντίληψη της Πραγματικότητας… γιατί το είπαμε πολλές φορές, η Πραγματικότητα είναι πέρα από κάθε αντίληψη.
Το Μυστικό είναι πάντα εδώ, κοντά μας, μέσα μας.
Δεν μπορεί να συλληφθεί με καμία διαδικασία αντίληψης, σκέψης, ή αίσθησης. Βρίσκεται Ήδη Εκεί που ψάχνουν όλες οι δυνατότητες κατανόησης.
Από Αυτό Πηγάζει η Θεία Ζωή που Δημιουργεί όλες τις Καταστάσεις Ύπαρξης.
Παραμένοντας Ακίνητο Υπάρχει και Προηγείται Κάθε Κίνησης της Αντίληψης που προσπαθεί να Το Προσεγγίσει. Βρίσκεται Πέρα από Όλα αλλά η Παρουσία του στηρίζει και διαπερνά το κάθε τι.
Αυτό βρίσκεται μέσα στο παν και ταυτόχρονα το Υπερβαίνει.
Αυτό βρίσκεται μέσα σε όλες τις υπάρξεις και όλες οι υπάρξεις είναι Αυτό στην πραγματική ουσία τους. Αυτός που το βιώνει αυτό αποδέχεται τα πάντα.
(Ίσα Ουπανισάδ, 4,5,6)
Όλες οι Ουπανισάδ είναι Εμπειρικά Κείμενα που Καταγράφουν (χωρίς να μπορούν να το περιγράψουν επακριβώς, γιατί το Εσωτερικό Βίωμα δεν περιγράφεται) Αυτό που Βίωσαν Κάποιοι Μεγάλοι Δάσκαλοι στην Ινδία πριν 28 αιώνες και εδώ, Διερευνώντας Μέσα τους, και υπερβαίνοντας την συνηθισμένη περιορισμένη και κατασκευασμένη συνείδηση του συνηθισμένου ανθρώπου.
Μιλάνε για το Βίωμα του Απολύτου, την Μια Ακίνητη Αιώνια Πραγματικότητα, που είναι πέρα από την αντίληψη, πέρα από την σκέψη, πέρα από τις αισθήσεις… την Οποία Προσέγγισαν όταν ανυψώθηκαν πάνω από την περιορισμένη ανθρώπινη συνείδηση με μια Εσωτερική Άμεση και Ολοκληρωμένη Όραση, Γνώση, Κατανόηση, Ζωή… είχαν πραγματική Άμεση Επαφή με Αυτό που Υπάρχει.
Τα Ιερά Κείμενα (οι Ουπανισάδ) δεν είναι θεωρητικά κείμενα που ερμηνεύουν την Πραγματικότητα ή εκθέτουν διδασκαλίες για την Πραγματικότητα. Είναι Απόσταγμα Πραγματικής Εσωτερικής Εμπειρίες… Ίχνη Πάνω στην Οδό που Βάδισαν αυτοί οι άνθρωποι, Δείκτες που μας Δείχνουν την Κατεύθυνση… Είναι τελείως έξω από τον σκοπό της συγγραφής τους και χωρίς χρησιμότητα, όταν «διαβάζονται» νοητικά, όταν δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να δούμε πέρα και πίσω από τις λέξεις το Αληθινό Μήνυμα των Ουπανισάδ… ότι Υπάρχει Μια Και Μοναδική Πραγματικότητα πάνω στην Οποία υφαίνεται το όνειρο του κόσμου και τα όνειρα των όντων για μια ξεχωριστή ύπαρξη, για μια ζωή μακριά από το Απόλυτο.
Ο λόγος (ο κυριότερος) που ασχολούμαστε ακόμα με αρχαία κείμενα κι αρχαίες «διδασκαλίες» (που είναι πολύ περισσότερο από διδασκαλίες) είναι απλά γιατί αυτό που διαπίστωσαν αυτοί οι άνθρωποι είναι Μια Αιώνια Πραγματικότητα που Ισχύει Πάντα, κι ούτε πρόκειται να αλλάξει ποτέ… Εδώ Μιλάμε για την Αιώνια Αλήθεια…
Αυτοί που συνήθως εξεγείρονται ενάντια στην δήθεν παλιά γνώση, στις δήθεν παλιές μεθόδους, είναι αυτοί που αγνοούν το Αληθινό Νόημα όλων αυτών που λέμε, δεν γνωρίζουν πως ακριβώς χρησιμοποιούνται (από τους μυημένους) αυτά τα κείμενα κι ακόμα (επειδή ακριβώς δεν βιώνουν, δεν έχουν εμπειρία) αντιμετωπίζουν όλα αυτά νοητικά, σαν ιδέες…
Αγνοούν ακόμα αυτοί οι άνθρωποι ότι ο άνθρωπος, εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια παραμένει ίδιος ανατομικά, ψυχολογικά, πνευματικά… ότι σε όλους τους ανθρώπους, η σκέψη, ο νους, λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο… κι ότι η υπέρβαση του νου για να Οδηγηθούμε σε Μια Ευρύτερη Συνείδηση σημαίνει πάντα υπέρβαση των ίδιων διαδικασιών, με τον μόνο τρόπο που πραγματοποιείται… Έτσι όλοι οι νεοφώτιστοι σωτήρες, δάσκαλοι, ή οτιδήποτε άλλο δηλώνουν, μιλούν για τον ίδιο άνθρωπο (που είμαστε όλοι μας) και χρησιμοποιούν τις ίδιες πανάρχαιες πρακτικές για να φτάσουν οπουδήποτε, στην Φώτιση, στην Απελευθέρωση, στην Θέωση, σε οτιδήποτε… αυτοί οι ημιμαθείς (που συχνά κινούνται με ιδιοτέλεια και κάνουν την γνώση εμπόριο) δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να «κομίζουν γλαύκα ες Αθήνας», (φράση από τις Όρνιθες του Αριστοφάνη) δηλαδή να λένε πασίγνωστα πράγματα σαν να ήταν άγνωστα… προφανώς απευθύνονται σα αμαθείς και πείθουν μόνο τους ανόητους… Κανένας πραγματικός εσωτεριστής δεν παίρνει στα σοβαρά όλα αυτά που συμβαίνουν στον περίγυρο της Αληθινής Πνευματικότητας.
Πέρα όμως από όλα αυτά τι σημαίνει «Υπάρχει Μια και Μοναδική Πραγματικότητα»; Και πως Βιώνεται αυτό; Είναι ακριβώς το Μυστικό που διδάσκονταν «Στα πόδια του διδασκάλου», η γνώση που μεταδίδονταν πρακτικά από τον δάσκαλο στον μαθητή, και ποτέ δεν διέρρευσε έξω από τους κύκλους των πραγματικά μυημένων, ότι και να λένε οι έμποροι της γνώσης… ούτε ήταν δυνατόν (πέρα από κάποιες υποδείξεις) να καταγραφεί σε βιβλία.
Για να μην παρεξηγούμεθα όμως, στην Εσωτερική Παράδοση, «Δάσκαλος» είναι απλά κάποιος αδελφός που προπορεύτηκε στην Οδό, άνθρωπος σαν όλους μας, όχι κάτι άλλο… κι αν οφείλουμε σεβασμό στους κοσμικούς δασκάλους μας τότε δεν οφείλουμε τουλάχιστον την ίδια ευγνωμοσύνη για τους πνευματικούς δασκάλους μας;
Ακόμα κι αυτοί που αρνούνται τους Δασκάλους και τις Αυθεντίες, αλλά παρόλα αυτά συμπεριφέρονται σαν Δάσκαλοι κι Αυθεντίες, δεν υποδεικνύουν στους άλλους παρά να ψάξουν μόνοι τους, μέσα τους, και να βρουν τις απαντήσεις. Ασφαλώς και είναι δυνατόν να γίνει, κι ασφαλώς είναι απόλυτα σεβαστό να το κάνει κάποιος… Στην πραγματικότητα όμως θα βρει την Ίδια Αιώνια Πραγματικότητα και τις ίδιες πανάρχαιες απαντήσεις… η «Έξοδος» είναι μία για όλους, επειδή ακριβώς, όλοι, διαθέτουμε την ίδια φύση, τις ίδιες δυνατότητες… αναγκαστικά θα κάνουμε τον ίδιο δρόμο… Έτσι μοιάζει ανόητη η διαμάχη γύρω από την χρησιμότητα ή μη των (αληθινών) δασκάλων, με την έννοια που είπαμε πιο πάνω… όποιος θέλει ακούει κι αφού ζυγίσει αποφασίζει για την αλήθεια των πραγμάτων, όποιος θέλει ψάχνει μόνος του… όλοι οι δρόμοι είναι σεβαστοί. Όλοι οι δρόμοι είναι σεβαστοί, (το ξαναλέμε για να το ακούσουν οι κουφοί).
«Υπάρχει μια και Μοναδική Πραγματικότητα» σημαίνει να πάμε πέρα από όλες τις αντιλήψεις… ούτε συλλαμβάνεται με την σκέψη, ούτε ανιχνεύεται στον κόσμο των φαινομένων.
Είναι η μια άμεση σωστή απάντηση στο «νέτι-νέτι» («ούτε αυτό αλλά ούτε και εκείνο», «όχι αυτό-όχι αυτό»), της Τζνάνα Γιόγκα, (του Διαλογισμού της Άρνησης), που φανερωνόταν πρακτικά από τον δάσκαλο στον μαθητή, στην βεδαντική παράδοση… που μας μεταφέρει στην Άλλη Όχθη.
Διαφορετικά θα πρέπει κάποιος να ακολουθήσει την αργή διαδικασία της ανόδου στα διάφορα επίπεδα λειτουργίας της ύπαρξης, μέχρι να Ανυψωθεί Ως την Πραγματικότητα.
Είτε έτσι, είτε αλλιώς μιλάμε για μια υπέρβαση της αντίληψης και όχι για μια νοητική αποφατική διαδικασία που θα μας οδηγήσει στην Αντίληψη της Πραγματικότητας… γιατί το είπαμε πολλές φορές, η Πραγματικότητα είναι πέρα από κάθε αντίληψη.
Το Μυστικό είναι πάντα εδώ, κοντά μας, μέσα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου