Η συντριπτική πλειοψηφία των νεοελλήνων έχει βαφτιστεί στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Λίγοι όμως, είναι εκείνοι, που έχουν μελετήσει σε βάθος την Αγία Γραφή κι ακόμα λιγότεροι είναι οι χριστιανοί, που έχουν προσέξει, πως η δράση του Αγίου Πνεύματος είναι εγκληματική κι όχι δήθεν «αγαθοποιός», όπως ψευδώς προπαγανδίζεται. Αυτήν θα εξετάσουμε στην συνέχεια.
Άγιο Πνεύμα: Συμμέτοχο των βιβλικών εγκλημάτων
Πριν ξεκινήσουμε την έρευνά μας για το Άγιο Πνεύμα, όπως περιγράφεται μέσα στην Αγία Γραφή, θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψη μας τα παρακάτω:
Η Εκκλησία χρησιμοποιεί τα εξής θεόπνευστα συγγράμματα: Την Αγία Γραφή, τις αποφάσεις τών Οικουμενικών Συνόδων, τα κείμενα των Πατέρων, την Υμνολογία και τα Λειτουργικά Κείμενα. Όλα αυτά γράφτηκαν από θείους ανθρώπους υπό την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. «Υπό Πνεύματος Αγίου φερόμενοι ελάλησαν άγιοι Θεού άνθρωποι.» (Β΄ Πέτρου, 1, 21).
Άρα... Ο,τιδήποτε είναι γραμμένο στη Βίβλο είναι θεόπνευστο· έχει γραφεί από ανθρώπους, αλλά με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος.
Το ίδιο επιβεβαιώνεται κι από το εδάφιο, που αναφέρεται στην δεύτερη επιστολή του Τιμόθεου: «Ό,τι βρίσκεται στη Γραφή είναι εμπνευσμένο από το Πνεύμα του Θεού κι είναι ωφέλιμο για τη διδασκαλία της αλήθειας, για τον έλεγχο της πλάνης, για τη διόρθωση των λαθών, για την διαπαιδαγώγηση σε μία ζωή όπως την θέλει ο Θεός· έτσι ο άνθρωπος του Θεού θα είναι τέλειος και καταρτισμένος για κάθε καλό έργο.» (Τιμόθεου Β΄ 3, 16-17.)
Τα στοιχεία, που παρατίθενται στο άρθρο αυτό λοιπόν, βασίζονται σε θεόπνευστα κείμενα.
Βασικό χριστιανικό δόγμα είναι το τρισυπόστατο του Γιαχβέ, «Τριάδα ομοούσιος και αχώριστος». Αποτελείται από τον Πατέρα, (Γιαχβέ) τον Υιό (Ιησού-Γιαχβέ) και το Άγιο Πνεύμα (περιστέρι-Γιαχβέ) μαζί.
Είναι λάθος ή εκ του πονηρού οποιαδήποτε διάκριση σε Θεό της Παλαιάς - Θεό της Καινής, ή σε Θεό - Υιό κ.τ.λ., την οποία επιχειρούν ελληνορθόδοξοι προπαγανδιστές, προκειμένου να δικαιολογήσουν κυρίως τα αναρίθμητα ιερά εγκλήματα της Βίβλου, για τα οποία, ούτε ο δήθεν «κήρυκας της αγάπης» και «γλυκύτατος» Ιησούς είναι άμοιρος ευθυνών (βλ. «Ιησούς, κήρυκας μίσους, διχασμού και μισελληνισμού»), ούτε το δήθεν «αγαθοποιόν» Άγιο Πνεύμα.
Τo δήθεν «αγαθοποιόν» του Αγίου Πνεύματος
«Γιατί η ζωή εκείνων, που οδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα διακρίνεται για την αγαθότητα, τη δικαιοσύνη και την αλήθεια.» (Προς Εφεσίους 5, 9.) Ακόμα κι άν παραμερίσουμε προς στιγμή τα εγκλήματα της Παλαιάς κι ασχοληθούμε μόνο με τα Βιβλία και τις Επιστολές της Καινής Διαθήκης, στην οποία γίνεται λόγος για Άγιο Πνεύμα, θα διαπιστώσουμε, πως ούτε κι εκεί δεν περιγράφεται ένα «άγιο» και «αγαθοποιό» Πνεύμα, όπως παρουσιάζεται, το αντίθετο μάλιστα.
Μερικά χαρακτηριστικά βιβλικά εγκλήματα, για τα οποία είναι συνυπεύθυνες και οι τρείς υποστάσεις του Γιαχβέ: Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Επί πλέον, όλα αυτά τα κείμενα, ολόκληρη η Βίβλος, έχουν γραφεί με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος.
Σε μία προσεκτική μελέτη της Αγίας Γραφής προκύπτει, πως η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η καλοσύνη, η αγαθότητα, η πίστη, η πραότητα, η εγκράτεια είναι σχεδόν ανύπαρκτα μπροστά στις «αμαρτωλές επιθυμίες» των ευσεβών και εκλεκτών ανθρώπων του Θεού, του Χριστού ή του Αγίου Πνεύματος, το οποίο δεν τηρεί τους «καρπούς» του, αλλά ούτε και αυτοί, που «πλημμυρίζουν» από το Άγιο Πνεύμα διακρίνονται για την αγαθότητα, τη δικαιοσύνη και την αλήθεια.
Ο Ιησούς λέει στους μαθητές του, ότι σε περίπτωση, που τους πιάσουν εξ αιτίας του και τους σύρουν στα δικαστήρια ή τους μαστιγώσουν να μην φοβηθούν τι θα πουν, γιατί θα τους φωτίσει το Άγιο Πνεύμα (Ματθ.10, 17-21). Κι όμως, ο Πέτρος τον αρνήθηκε τρεις φορές...
Όταν λίγες μέρες πριν το Πάσχα η Μαρία αλείφει τα πόδια του Ιησού, ο Ιούδας πρότεινε να πουλήσουν το μύρο και τα χρήματα να διανεμηθούν στους φτωχούς. Εδώ βέβαια θαυμάζουμε το ήθος του Ιούδα, αλλά ο Ιωάννης μας πληροφορεί αμέσως, πως «αυτό το είπε, όχι γιατί νοιαζόταν για τους φτωχούς, αλλά γιατί ήταν κλέφτης και, καθώς διαχειριζόταν το κοινό ταμείο, συχνά κρατούσε για τον εαυτό του από τα χρήματα που έβαζαν σε αυτό» (12, 5-6). Χωρίς περιστροφές, ο αγαπημένος μαθητής του Χριστού, ο Ιωάννης, τον συνάδελφο μαθητή του Ιησού και φωτισμένο με το Άγιο Πνεύμα, τον αποκαλεί χωρίς περιστροφές κλέφτη και καταχραστή. Και τα δύο αυτά δεν ανήκουν στις αρετές που προτείνει το Άγιο Πνεύμα, παρ’ όλα αυτά δεν επεμβαίνει. Μένει παγερά αδιάφορο και όπως θα δούμε και στην συνέχεια με την περίπτωση του Ανανία και της Σαπφείρας, μεροληπτεί.
Στις επιστολές του ο Παύλος μας λεει: «Φροντίστε, λοιπόν, αδελφοί, να εκλέξετε απ’ ανάμεσά σας εφτά άντρες με καλή φήμη, γεμάτους από τη σοφία του Αγίου Πνεύματος» (Πράξεις, 6, 5). Ανάμεσα σε αυτούς που διαλέγουν είναι «ο Νικόλαος από την Αντιόχεια.» Ο Νικόλαος, φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα και με καλή φήμη –γι αυτό άλλωστε τον διάλεξαν– ζήλευε την γυναίκα του. Για ζήλια τον κατηγορούσαν και οι επίσης φωτισμένοι και με καλή φήμη Απόστολοι. Τι έκανε λοιπόν; Εφάρμοσε τους κανόνες της κοινοκτημοσύνης.
Η κοινοκτημοσύνη φαίνεται από το εξής εδάφιο «Όλοι όσοι πίστεψαν είχαν μία καρδιά και μία ψυχή. Κανείς δεν θεωρούσε, ότι κάτι από τα υπάρχοντά του ήταν δικό του, αλλά όλα τα είχαν κοινά» που τα «έθεταν στην διάθεση των αποστόλων.» (Πράξεις 4, 32-35) Κι αν μέσα από αυτό το εδάφιο δεν ξεκαθαρίζεται η κοινοκτημοσύνη των γυναικών έρχεται να μας το επιβεβαιώσει στην «Εκκλησιαστική Ιστορία» του ο Ευσέβιος ο Παμφίλου (265-339), Επίσκοπος της Καισαρείας και διαπρεπής εκκλησιαστικός ιστορικός, που εργάστηκε υπέρ της Ορθοδοξίας κατά το 325 μ.Χ. στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας. Ο Ευσέβιος, μάλιστα, είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικός στο θέμα που μας απασχολεί: «Ο Κλήμης της Αλεξάνδρειας (150-220μ.Χ.), στο τρίτο μέρος του βιβλίου του, Στρωματείς, μας λεει για τον Νικόλαο τα εξής: Είχε λεει, μία πανέμορφη γυναίκα. Μετά την ανάληψη του Σωτήρα, οι απόστολοι τον κατηγόρησαν πως ήταν ζηλιάρης. Τότε εκείνος οδήγησε την γυναίκα του στην συγκέντρωση, την έβαλε στη μέση και την άφησε στη διάθεση οποιουδήποτε ήθελε να πλαγιάσει μαζί της (κοινογαμία). Λένε πως το έκανε αυτό σύμφωνα με την εντολή, πως δεν πρέπει να γίνεται κανείς δούλος της σάρκας.» Κι όμως, το Άγιο Πνεύμα υποτίθεται, ότι είναι κατά της πορνείας.
«Εγώ αποκτενώ και ...πατάξω και ...παροξυνώ ως αστραπήν την μάχαιράν μου, και ανθέξεται κρίματος η χείρ μου, και αποδώσω δίκην τοις εχθροίς και τοις μισούσί με ανταποδώσω· μεθύσω τα βέλη μου αφ’ αίματος, και η μάχαιρά μου φάγεται κρέα, αφ’ αίματος τραυματιών και αιχμαλωσίας, από κεφαλής αρχόντων εχθρών.» (Δευτερονόμιον, 32, 39-42.) Ο Θεός της Αγίας Γραφής (Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα) εκτός μεμονωμένων περιπτώσεων δολοφονιών, όπως της γυναίκας του Λώτ, γιατί γύρισε να κυτάξει πίσω, του Αυνάν, για τον τρόπο εκσπερμάτωσής του κ.ά., έχει προβεί και σε πολλές μαζικές δολοφονίες, όπως όταν «εβεβηλώθη ο λαός εκπορνεύσαι εις τας θυγατέρας Μωάβ», οπότε «εγένοντο οι τεθνηκότες εν τη πληγή τέσσαρες και είκοσι χιλιάδες» (Αριθμοί, 25, 9), ή όταν «ανέβη Ιούδας, και παρέδωκε Κύριος τον Χαναναίον και τον Φερεζαίον εις τας χείρας αυτών και έκοψαν αυτούς εν Βεζάκ εις δέκα χιλιάδας ανδρών.» (Κριταί, 1, 4) κ.λπ..
Απαιτεί μεγάλη υπομονή, προκειμένου να αθροιστούν όλες οι θεϊκές δολοφονίες της τρισυπόστατης Αγίας Τριάδας. Άν και δεν μπορεί να γίνει υπολογισμός του αριθμού των θυμάτων π.χ. των Σοδόμων και των Γομόρων, του κατακλυσμού του Νώε, των από το θεό σταλθέντων ασθενειών και λιμών, των πρωτότοκων παιδιών των Αιγυπτίων κ.τ.λ., ο συνολικός (έστω υποεκτιμημένος) αριθμός των δολοφονιών του Γιαχβέ στη Βίβλο, στις οποίες αναφέρεται ακριβής αριθμός δολοφονηθέντων ξεπερνάει τα δύο εκατομμύρια. Ο παραπάνω πίνακας δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα μου. Ο Σατανάς από την άλλη πλευρά έχει σκοτώσει μόνον δέκα άτομα της οικογένειας του Ιώβ κι αυτά σε συνεργασία με το Θεό.
Αδικίες του Αγίου Πνεύματος
Σε μία από τις περιοδείες τους, ο Παύλος και ο Βαρνάβας, πήγαν στην Κύπρο. Όταν έφτασαν στην Σαλαμίνα της Κύπρου, πήγαν στη συναγωγή των Ιουδαίων. Αφού διέσχισαν το νησί έφτασαν στην Πάφο. Ο ανθύπατος Σέργιος Παύλος προσκάλεσε το Βαρνάβα και το Παύλο, αλλά ο Ελύμας ο μάγος τους αντιστεκόταν και προσπαθούσε να εμποδίσει τον ανθύπατο να πιστέψει στα κηρύγματά τους. Τότε ο Παύλος πλημμύρισε από Άγιο Πνεύμα, τον κοίταξε διαπεραστικά και του είπε «Γιε του διαβόλου! Είσαι γεμάτος από κάθε είδους πονηριά και πολεμάς κάθε τι το καλό. Δεν θα πάψεις να διαστρεβλώνεις τους ίσιους δρόμους του Θεού; Τώρα το χέρι του Κυρίου θα πέσει πάνω σου: θα τυφλωθείς και για ένα διάστημα δεν θα βλέπεις τον ήλιο. Την ίδια στιγμή έπεσε πάνω του ομίχλη και σκοτάδι και άρχισε να περιφέρεται εδώ κι εκεί ζητώντας να τον χειραγωγήσουν.» (Πράξεις 13, 4-11)
Άραγε οι «ίσιοι» δρόμοι του Θεού, που ο Ελύμας διαστρέβλωνε, ήταν το Άγιο Πνεύμα να τον τυφλώσει, έστω και προσωρινά; Αυτό είναι το «καλό» που με κάθε είδους πονηριά πολεμούσε; Το Άγιο Πνεύμα επί πλέον αφαιρεί το δικαίωμα του θρησκεύειν σε κάτι διαφορετικό, απαγορεύει την ανεξιθρησκεία και την ελευθεροθρησκεία. Αφαιρεί το δικαίωμα της δημοκρατίας, όπως και το να υπερασπίζεται ο καθένας αυτό που πιστεύει. Κι αν υποθέσουμε, ότι δεν είναι το Άγιο Πνεύμα, που τυφλώνει τον άνθρωπο, τότε είναι σαφώς ο Παύλος, ο οποίος όμως, μόλις έχει πλημμυρίσει με το Άγιο Πνεύμα.
Το ότι, όλα μπορούν να συγχωρεθούν στο χριστιανισμό εκτός από τη βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. (Ματθ. 12, 31-32).
Όταν ο Ανανίας πούλησε ένα κτήμα και με τη συγκατάθεση της γυναίκας του, Σαπφείρας, κράτησε ένα μέρος από το αντίτιμο για τον εαυτό του, το υπόλοιπο όμως, το έφερε και το έθεσε στην διάθεση των αποστόλων. Τότε ο Πέτρος του είπε: «Ανανία, γιατί άφησες το σατανά να κυριέψει την καρδιά σου; Γιατί είπες ψέματα στο Άγιο Πνεύμα και κράτησες για τον εαυτό σου ένα μέρος από το αντίτιμο του κτήματος; Όσο ήταν απούλητο δεν ήταν δικό σου; Κι όταν πουλήθηκε, πάλι στο χέρι σου δεν ήταν να κρατήσεις το αντίτιμο; Γιατί σκέφτηκες να κάνεις αυτό το πράγμα; Δεν είπες ψέματα σε ανθρώπους, αλλά στον Θεό. Ακούγοντας ο Ανανίας τα λόγια αυτά έπεσε κάτω και ξεψύχησε· κι όλοι όσοι τα έμαθαν αυτά, φοβήθηκαν πολύ. Μερικοί νέοι πήγαν και τον ετοίμασαν για την ταφή, τον έβγαλαν έξω και τον έθαψαν.
» Είχαν περάσει περίπου τρεις ώρες, όταν μπήκε μέσα η γυναίκα του, μη γνωρίζοντας τι είχε συμβεί. Ο Πέτρος την ρώτησε: ‘Πες μου, τόσο πουλήσατε το κτήμα;’ Κι αυτή είπε ‘Ναι, τόσο.’ Ο Πέτρος τότε της λεει ‘Γιατί συμφωνήσατε να προκαλέσετε το Πνεύμα του Κυρίου; Κοίτα, αυτή τη στιγμή βρίσκονται στην πόρτα εκείνοι, που έθαψαν τον άντρα σου· αυτοί θα βγάλουν κι εσένα.’ Την ίδια στιγμή, αυτή έπεσε μπρος στα πόδια του και ξεψύχησε. Μπήκαν μέσα οι νέοι και την βρήκαν νεκρή· την έβγαλαν κι αυτήν και την έθαψαν δίπλα στον άντρα της. Όλη η εκκλησία και όλοι όσοι τ’ άκουσαν αυτά, φοβήθηκαν πολύ.» (Πράξεις 5, 1-11.) Πρόκειται για δύο στυγνές δολοφονίες κατ’ εντολή του Αγίου Πνεύματος, ή με την ίδια την επέμβαση του Αγίου Πνεύματος, το οποίο φέρεται να ενδιαφέρεται για το χρήμα κι όχι για τα πνευματικά -υποτίθεται- αγαθά. Και σαν διευκρίνηση στην ιστορία αυτή πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ο Ανανίας και η Σαπφείρα ήταν το ζευγάρι στην Δαμασκό που βοήθησε τον απόστολο Παυλο να σωθεί από τους διώκτες του, το άσβηστο μίσος Πέτρου και Παύλου.
Πολλές σελίδες θα χρειαζόμασταν, για να καταγράψουμε αναλυτικά την άρρωστη ψυχοσύνθεση και τα κακουργήματα του δυνάστη Θεού Γιαχβέ είτε ως Πατήρ παρουσιάζεται, είτε ως Υιός, είτε ως Άγιο Πνεύμα, αλλά και τα στυγερά εγκλήματα, που έγιναν από το χριστιανισμό κατά την διάρκεια των 1.700 ετών της κυριαρχίας του. Για όσους από εμάς, που θέλουμε σήμερα να λεγόμαστε Έλληνες, σεβόμενοι την Ιστορία μας και την ύπαρξή μας ως νοήμονα όντα, η Αγία Τριάδα μπορεί να είναι μόνον ένα μυθολογικό τέρας, πολύ χειρότερο της Λερναίας Ύδρας, της Σκύλλας ή της Εμπούσης.
Οι πλείστοι εκ των συμπολιτών μας θα ζούνε εγκλωβισμένοι μέσα στον θεολογικό εφιάλτη του Χριστιανισμού, έως ότου καταφέρουμε να ανοίξουμε τα μάτια μας και να ξυπνήσουμε. Μήπως ήρθε επιτέλους ο καιρός ν’ απαλλαγούμε απ’ το κωμικοτραγικό αυτό προϊόν της ασιατικής δεισιδαιμονίας και παραφροσύνης;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου