ΘΟΥΚ 7.8.1–7.8.3
(ΘΟΥΚ 7.8.1–7.15.2: Επιστολή του Νικία προς τους Αθηναίους) Η απόφαση του Νικία για την αποστολή επιστολής
Οι Αθηναίοι προσπάθησαν να χτίσουν τείχος, για να πολιορκήσουν αποτελεσματικότερα τις Συρακούσες. Σε μια μάχη, όμως, σκοτώθηκε ο Λάμαχος και έτσι μοναδικός στρατηγός των Αθηναίων στη Σικελία απέμεινε ο Νικίας, η αναβλητικότητα του οποίου στην ολοκλήρωση του τείχους για τον αποκλεισμό των Συρακουσών απομάκρυνε το ενδεχόμενο παράδοσης της πόλης. Σημειώνεται ότι ο αθηναίος στρατηγός θέλησε να εξασφαλίσει τον έλεγχο των κινήσεων του εχθρικού στόλου στο λιμάνι οχυρώνοντας το Πλημμύριο, που βρισκόταν στην είσοδό του. Ωστόσο, στη Σικελία έφτασαν σπαρτιατικές δυνάμεις με αρχηγό τον Γύλιππο, ο οποίος με τις κατάλληλες στρατιωτικές (κατάληψη του Λάβδαλου στις Επιπολές και οικοδόμηση εγκάρσιου τείχους στο βόρειο τμήμα των Επιπολών, με στόχο τη ματαίωση της ολοκλήρωσης του αθηναϊκού τείχους) και διπλωματικές ενέργειες ανέτρεψε τα δεδομένα.
[7.8.1] Ὁ δὲ Νικίας αἰσθόμενος τοῦτο καὶ ὁρῶν καθ’ ἡμέραν
ἐπιδιδοῦσαν τήν τε τῶν πολεμίων ἰσχὺν καὶ τὴν σφετέραν
ἀπορίαν, ἔπεμπε καὶ αὐτὸς ἐς τὰς Ἀθήνας ἀγγέλλων πολλάκις
μὲν καὶ ἄλλοτε καθ’ ἕκαστα τῶν γιγνομένων, μάλιστα δὲ καὶ
τότε, νομίζων ἐν δεινοῖς τε εἶναι καί, εἰ μὴ ὡς τάχιστα ἢ
σφᾶς μεταπέμψουσιν ἢ ἄλλους μὴ ὀλίγους ἀποστελοῦσιν,
οὐδεμίαν εἶναι σωτηρίαν. [7.8.2] φοβούμενος δὲ μὴ οἱ πεμπόμενοι
ἢ κατὰ τὴν τοῦ λέγειν ἀδυνασίαν ἢ καὶ μνήμης ἐλλιπεῖς
γιγνόμενοι ἢ τῷ ὄχλῳ πρὸς χάριν τι λέγοντες οὐ τὰ
ὄντα ἀπαγγέλλωσιν, ἔγραψεν ἐπιστολήν, νομίζων οὕτως ἂν
μάλιστα τὴν αὑτοῦ γνώμην μηδὲν ἐν τῷ ἀγγέλῳ ἀφανισθεῖσαν
μαθόντας τοὺς Ἀθηναίους βουλεύσασθαι περὶ τῆς ἀληθείας.
[7.8.3] καὶ οἱ μὲν ᾤχοντο φέροντες, οὓς ἀπέστειλε, τὰ γράμματα
καὶ ὅσα ἔδει αὐτοὺς εἰπεῖν· ὁ δὲ τὰ κατὰ τὸ στρατόπεδον
διὰ φυλακῆς μᾶλλον ἤδη ἔχων ἢ δι’ ἑκουσίων κινδύνων
ἐπεμέλετο.
***
[7.8.1] O Νικίας πάλι, που τ' αντιλαμβανόταν ολ' αυτά κ' έβλεπε κάθε μέρα να μεγαλώνει η δύναμη των εχτρών και να χειροτερεύει η δική του θέση, έστελνε κι αυτός συνέχεια μηνύματα στην Αθήνα, έχοντας και προτήτερα αναφέρει τις λεπτομέρειες του τι γινόταν, κι ακόμα περισσότερο τώρα, γιατί έκρινε πως βρισκότανε σε πολύ επικίντυνη θέση και πως αν οι Αθηναίοι δεν τον ανακαλούσαν το γρηγορότερο, ή δεν του έστελναν το ίδιο γρήγορα κι άλλο στρατό, κι όχι μικρό, δεν ήταν ελπίδα να σωθούνε. [7.8.2] Κ' επειδή φοβόταν μήπως αυτοί που έστελνε, είτε από ανικανότητα να εκθέσουν την κατάσταση πειστικά, είτε επειδή δε θα θυμούνταν ακριβώς τι έπρεπε να πουν, είτε τέλος για να φάνουν ευχάριστοι στο πλήθος, δε μεταδώσουν την αληθινή κατάσταση των πραγμάτων, έγραψε ένα γράμμα, νομίζοντας πως μ' αυτόν τον τρόπο θα μάθαιναν οι Αθηναίοι καλύτερα τις απόψεις του και θα μπορούσαν να συσκεφθούν βασισμένοι στην πραγματικότητα, χωρίς να διαστρεβλωθεί η αλήθεια διόλου από τους αγγελιαφόρους. [7.8.3] Έφυγαν λοιπόν οι αποσταλμένοι με τη γραμμένη αναφορά του και με τις εντολές του ως για το τι έπρεπε να πουν· αυτός στο μεταξύ φρόντιζε για την κατάσταση του στρατού, με τη γενική πρόθεση να περιφρουρεί μάλλον την ασφάλειά του παρά να τους ρίξει σε μάχη από δική του πρωτοβουλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου