ΔΗΜ 18.160–163
Ο Δημοσθένης αποσόβησε τον κίνδυνο της ρήξης Θηβαίων–Αθηναίων
Ο Δημοσθένης υποστήριξε ότι ο Αισχίνης εξυπηρέτησε τα μακεδονικά σχέδια για σύμπραξη Μακεδόνων και Θηβαίων εναντίον των Αθηναίων, επινοώντας την ιστορία της καταπάτησης των ιερών κτημάτων των Δελφών από τους Αμφισσείς, που έδωσε την ευκαιρία στον Φίλιππο να εισβάλει ως αρχιστράτηγος των Αμφικτυόνων στη Φωκίδα, με υποτιθέμενο στόχο την τιμωρία των ιερόσυλων (339 π.Χ.). Και συνεχίζει:
[160] Συμβέβηκε τοίνυν μοι τῶν κατὰ τῆς πατρίδος τούτῳ
πεπραγμένων ἁψαμένῳ εἰς ἃ τούτοις ἐναντιούμενος αὐτὸς
πεπολίτευμαι ἀφῖχθαι· ἃ πολλῶν μὲν εἵνεκ’ ἂν εἰκότως
ἀκούσαιτέ μου, μάλιστα δ’ ὅτι αἰσχρόν ἐστιν, ὦ ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, εἰ ἐγὼ μὲν τὰ ἔργα τῶν ὑπὲρ ὑμῶν πόνων ὑπέ-
μεινα, ὑμεῖς δὲ μηδὲ τοὺς λόγους αὐτῶν ἀνέξεσθε. [161] ὁρῶν
γὰρ ἐγὼ Θηβαίους, σχεδὸν δὲ καὶ ὑμᾶς ὑπὸ τῶν τὰ Φιλίπ-
που φρονούντων καὶ διεφθαρμένων παρ’ ἑκατέροις, ὃ μὲν
ἦν ἀμφοτέροις φοβερὸν καὶ φυλακῆς πολλῆς δεόμενον, τὸ
τὸν Φίλιππον ἐᾶν αὐξάνεσθαι, παρορῶντας καὶ οὐδὲ καθ’
ἓν φυλαττομένους, εἰς ἔχθραν δὲ καὶ τὸ προσκρούειν ἀλλή-
λοις ἑτοίμως ἔχοντας, ὅπως τοῦτο μὴ γένοιτο παρατηρῶν
διετέλουν, οὐκ ἀπὸ τῆς ἐμαυτοῦ γνώμης μόνον ταῦτα συμ-
φέρειν ὑπολαμβάνων, [162] ἀλλ’ εἰδὼς Ἀριστοφῶντα καὶ πάλιν
Εὔβουλον πάντα τὸν χρόνον βουλομένους πρᾶξαι ταύτην
τὴν φιλίαν, καὶ περὶ τῶν ἄλλων πολλάκις ἀντιλέγοντας
ἑαυτοῖς τοῦθ’ ὁμογνωμονοῦντας ἀεί. οὓς σὺ ζῶντας μέν,
ὦ κίναδος, κολακεύων παρηκολούθεις, τεθνεώτων δ’ οὐκ
αἰσθάνει κατηγορῶν· ἃ γὰρ περὶ Θηβαίων ἐπιτιμᾷς ἐμοί,
ἐκείνων πολὺ μᾶλλον ἢ ἐμοῦ κατηγορεῖς, τῶν πρότερον ἢ
ἐγὼ ταύτην τὴν συμμαχίαν δοκιμασάντων. [163] ἀλλ’ ἐκεῖσ’
ἐπάνειμι, ὅτι τὸν ἐν Ἀμφίσσῃ πόλεμον τούτου μὲν ποιή-
σαντος, συμπεραναμένων δὲ τῶν ἄλλων τῶν συνεργῶν αὐτῷ
τὴν πρὸς Θηβαίους ἔχθραν, συνέβη τὸν Φίλιππον ἐλθεῖν
ἐφ’ ἡμᾶς, οὗπερ εἵνεκα τὰς πόλεις οὗτοι συνέκρουον, καὶ εἰ
μὴ προεξανέστημεν μικρόν, οὐδ’ ἀναλαβεῖν ἂν ἠδυνήθημεν·
οὕτω μέχρι πόρρω προήγαγον οὗτοι. ἐν οἷς δ’ ἦτ’ ἤδη τὰ
πρὸς ἀλλήλους, τουτωνὶ τῶν ψηφισμάτων ἀκούσαντες καὶ
τῶν ἀποκρίσεων εἴσεσθε. Καί μοι λέγε ταῦτα λαβών.
***
[160] Με το να θίξω δε όσα ούτος έπραξε κατά της πατρίδος, συνέβη να φθάσω εις εκείνα, τα οποία εγώ αυτός έχω πράξει, εναντιούμενος εις αυτά. Ταύτα θα ήτο εύλογον να ακούσητε από εμέ, και διά πολλούς μεν άλλους λόγους, προ πάντων όμως, διότι είναι αίσχος, πολίται Αθηναίοι, εάν, εγώ μεν υπέμεινα, τα βάρη των προς χάριν σας κόπων, σεις δε δεν θα ανεχθήτε, ουδέ την εξιστόρησιν αυτών.
[161] Βλέπων λοιπόν, εγώ τους Θηβαίους, σχεδόν δε και σας, υπό την επήρειαν των φίλων του Φιλίππου, και των εκατέρωθεν πωληθέντων, να παραμελήτε μεν εκείνο, το οποίον ήτο επικίνδυνον δι' αμφοτέρους, και εχρειάζετο πολλήν προσοχήν, το να αφίνετε δηλαδή τον Φίλιππον να δυναμώνη, και να μη λαμβάνετε ουδεμίαν προφύλαξιν, να είσθε δε έτοιμοι δι' αμοιβαίαν έχθραν και σύγκρουσιν, παρηκολούθουν συνεχώς, ώστε να μη συμβή τούτο, θεωρών, ότι ταύτα είναι συμφέροντα, όχι μόνον σύμφωνα με την γνώμην μου, [162] αλλά γνωρίζων, ότι και ο Αριστοφών, και ακόμη ο Εύβουλος, επεθύμουν πάντοτε να πραγματοποιήσουν αυτήν την φιλίαν, και ότι, εν ω πολλάκις διεφώνουν εις τα άλλα ζητήματα, εις τούτο πάντοτε συνεφώνουν. Τους οποίους, συ αλεπού, εν όσω μεν έζων, τους ηκολούθεις κολακεύων, τώρα δε, αφ' ου απέθανον, δεν εντρέπεσαι να τους κατηγορείς. Διότι δι' όσα με κατηγορείς σχετικά με τους Θηβαίους, εκείνους πολύ μάλλον κατηγορείς, ή εμέ, αφ' ου εκείνοι ενέκρινον, πριν από εμέ, την συμμαχίαν ταύτην.[163] Αλλ' επανέρχομαι εις εκείνο το σημείον, ότι δηλ. με το να προκαλέση ούτος μεν τον πόλεμον της Αμφίσσης, με το να εξάψουν δε οι συνεργάται του, συμφωνούντος αυτού, το προς τους Θηβαίους μίσος, συνέβη ώστε να έλθη ο Φίλιππος εναντίον μας, ένεκα του οποίου έφερον ούτοι εις σύγκρουσιν τας πόλεις. Και εάν δεν αφυπνιζόμεθα ολίγον ενωρίτερον, ουδέ να αναλάβωμεν θα ήτο δυνατόν. Τόσον πολύ είχον ούτοι προωθήση τα πράγματα. Εις ποίον δε σημείον, ευρίσκοντο πλέον αι προς αλλήλους σχέσεις σας, θα μάθητε, όταν ακούσετε τα ψηφίσματα και τας απαντήσεις. Λάβε και ανάγνωσε ταύτα.
[160] Με το να θίξω δε όσα ούτος έπραξε κατά της πατρίδος, συνέβη να φθάσω εις εκείνα, τα οποία εγώ αυτός έχω πράξει, εναντιούμενος εις αυτά. Ταύτα θα ήτο εύλογον να ακούσητε από εμέ, και διά πολλούς μεν άλλους λόγους, προ πάντων όμως, διότι είναι αίσχος, πολίται Αθηναίοι, εάν, εγώ μεν υπέμεινα, τα βάρη των προς χάριν σας κόπων, σεις δε δεν θα ανεχθήτε, ουδέ την εξιστόρησιν αυτών.
[161] Βλέπων λοιπόν, εγώ τους Θηβαίους, σχεδόν δε και σας, υπό την επήρειαν των φίλων του Φιλίππου, και των εκατέρωθεν πωληθέντων, να παραμελήτε μεν εκείνο, το οποίον ήτο επικίνδυνον δι' αμφοτέρους, και εχρειάζετο πολλήν προσοχήν, το να αφίνετε δηλαδή τον Φίλιππον να δυναμώνη, και να μη λαμβάνετε ουδεμίαν προφύλαξιν, να είσθε δε έτοιμοι δι' αμοιβαίαν έχθραν και σύγκρουσιν, παρηκολούθουν συνεχώς, ώστε να μη συμβή τούτο, θεωρών, ότι ταύτα είναι συμφέροντα, όχι μόνον σύμφωνα με την γνώμην μου, [162] αλλά γνωρίζων, ότι και ο Αριστοφών, και ακόμη ο Εύβουλος, επεθύμουν πάντοτε να πραγματοποιήσουν αυτήν την φιλίαν, και ότι, εν ω πολλάκις διεφώνουν εις τα άλλα ζητήματα, εις τούτο πάντοτε συνεφώνουν. Τους οποίους, συ αλεπού, εν όσω μεν έζων, τους ηκολούθεις κολακεύων, τώρα δε, αφ' ου απέθανον, δεν εντρέπεσαι να τους κατηγορείς. Διότι δι' όσα με κατηγορείς σχετικά με τους Θηβαίους, εκείνους πολύ μάλλον κατηγορείς, ή εμέ, αφ' ου εκείνοι ενέκρινον, πριν από εμέ, την συμμαχίαν ταύτην.[163] Αλλ' επανέρχομαι εις εκείνο το σημείον, ότι δηλ. με το να προκαλέση ούτος μεν τον πόλεμον της Αμφίσσης, με το να εξάψουν δε οι συνεργάται του, συμφωνούντος αυτού, το προς τους Θηβαίους μίσος, συνέβη ώστε να έλθη ο Φίλιππος εναντίον μας, ένεκα του οποίου έφερον ούτοι εις σύγκρουσιν τας πόλεις. Και εάν δεν αφυπνιζόμεθα ολίγον ενωρίτερον, ουδέ να αναλάβωμεν θα ήτο δυνατόν. Τόσον πολύ είχον ούτοι προωθήση τα πράγματα. Εις ποίον δε σημείον, ευρίσκοντο πλέον αι προς αλλήλους σχέσεις σας, θα μάθητε, όταν ακούσετε τα ψηφίσματα και τας απαντήσεις. Λάβε και ανάγνωσε ταύτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου