Όλες οι θρησκείες, και πολλές φιλοσοφικές θεωρήσεις, που διερευνούν ακριβώς την Αντικειμενική Πραγματικότητα στην Ύστατη Ουσία Της («ουσία», τρόπος του λέγειν), υποστηρίζουν (αξιωματικά – και το δεχόμαστε) ότι Υπάρχει Μία Ύστατη Πραγματικότητα, στην Οποία περιέχονται τα πάντα, ή Μία Ύστατη Πραγματικότητα στην Οποία εδράζεται το παν, κλπ.... (Το ονομάζουν Βράχμαν, Νιρβάνα, Ταό, Αγαθόν, Εν, JHWH, Τριαδικό Θεό, Αλλάχ, Καθαρό Είναι, Απόλυτο, Πραγματικότητα, κλπ.)...
Αυτή η Ύστατη Πραγματικότητα είναι Ανεξάρτητη από το υποκείμενο (ανθρώπινη συνείδηση, ψυχή, νους, κλπ.), δηλαδή θα υπήρχε ακόμα κι αν δεν υπήρχε, το συγκεκριμένο υποκείμενο (οποιοδήποτε υποκείμενο)...
Αυτή η Ύστατη Πραγματικότητα είτε «ταυτίζεται» με το υποκείμενο (π.χ. Αντβάιτα Βεδάντα... Μόνον το Βράχμαν υπάρχει...), είτε είναι σε σχέση με το υποκείμενο (π.χ. Χριστιανισμός... Ο Τριαδικός Θεός είναι σε «σχέση» με την ψυχή...)...
Σε όλες τις θρησκείες, και φιλοσοφικές θεωρήσεις, το υποκείμενο βρίσκεται απέναντι σε Αυτή την Αντικειμενική Πραγματικότητα.. Η Εντός του υποκειμένου προσέγγιση, σύλληψη, κατάκτηση, (όπως κι αν το πούμε), της Αντικειμενικής Πραγματικότητας είναι η Αλήθεια... Η Αλήθεια είναι Βίωμα (και μετά ακολουθεί η περιγραφή του Βιώματος...).
Έτσι η Αντικειμενική Πραγματικότητα «αναδύεται», θεμελιώνεται», κι «εξηγείται», πρακτικά, μέσα από την Εμπειρία, ενώ το υποκείμενο, σαν «ύπαρξη», «υφίσταται», «εξελίσσεται», και «διασώζεται» μόνο σε σχέση και Εντός της Αντικειμενικής Πραγματικότητας...
Συνεπώς, αφού η Αντικειμενική Πραγματικότητα, η Ύστατη Πραγματικότητα, Υπάρχει ανεξάρτητα από εμάς (το τυχαίο, συγκεκριμένο, υποκείμενο), από την δική μας προσέγγιση (θρησκεία, φιλοσοφική θεώρηση, κλπ.), κι αφού η εντός του υποκειμένου σύλληψη Αυτής της Αντικειμενικής Πραγματικότητας, συνιστά την Αλήθεια (ανεξάρτητα από την προσέγγιση που ακολουθούμε), τότε, κάθε θρησκεία, ή φιλοσοφική θεώρηση, που μας οδηγεί στην σύλληψη της Αντικειμενικής Πραγματικότητας, στην Αλήθεια (στο Βίωμα), ισχύει, είναι έγκυρη)... κι όχι μόνο οι θρησκείες ή οι φιλοσοφικές θεωρήσεις, που υπάρχουν ήδη, αλλά κάθε θρησκεία ή φιλοσοφική θεώρηση, που μπορεί να δημιουργηθεί στο μέλλον, και τηρεί τους πιο πάνω όρους...
Αν ο Βούδας λέει «Είμαι το Ντάρμα», κι αν ο Χριστός λέει «Είμαι η Αλήθεια», ταυτίζονται με την Αντικειμενική Πραγματικότητα, με την Βίωση της Αντικειμενικής Πραγματικότητας, όχι με την προσέγγιση, με την περιγραφή, με την κοσμοθεωρία... Αλλά οποιοσδήποτε Βιώσει την Αντικειμενική Πραγματικότητα, την Αλήθεια, Μετέχει της Αλήθειας, Γίνεται Αλήθεια... Με άλλα λόγια οι ισχυρισμοί του Βούδα, του Χριστού, του οποιουδήποτε, δεν εμποδίζουν κανέναν να προσεγγίσει κι αυτός την Αντικειμενική Πραγματικότητα, μέσα από ένα άλλο δρόμο, ακόμα κι ένα προσωπικό δρόμο, ή την απάρνηση όλων των δρόμων... Αν η Αντικειμενική Πραγματικότητα είναι Ανεξάρτητη από εμάς (και την προσεγγίσουμε), κι αν έστω κι ένα υποκείμενο (δηλαδή άνθρωπος, ανθρώπινη φύση), μπορεί να προσεγγίσει εντός του, την Αντικειμενική Πραγματικότητα, τότε, κάθε άνθρωπος (οποιοσδήποτε άνθρωπος) μπορεί, φτάνει να το επιδιώξει... Κι ακόμα η Αλήθεια είναι η εντός του υποκειμένου κατάκτηση της Αντικειμενικής Πραγματικότητας, της Ύστατης Πραγματικότητας, είναι Μετοχή του υποκειμένου στο Αντικειμενικό. Είναι μία Κατάσταση που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο αντικειμενική, ή μόνο υποκειμενική... Όπως κι αν έχει όμως η Αντικειμενική Πραγματικότητα Υφίσταται ακόμα κι αν δεν υπάρχει υποκείμενο να την Βιώσει... ενώ το υποκείμενο «διασώζεται» μόνον όταν αναδύεται στο Αντικειμενικό, στους Κόλπους του Αιώνιου... με κανένα άλλο τρόπο...
Όλες λοιπόν οι θρησκείες, κι οι φιλοσοφικές θεωρήσεις (κι όσες πρόκειται να δημιουργηθούν), εφ’ όσον οδηγούν το υποκείμενο στην κατάκτηση της Αντικειμενικής Πραγματικότητας, ισχύουν, είναι έγκυρες... αν όχι, δεν ισχύουν... Το σημαντικό όμως δεν είναι οι θρησκείες, οι φιλοσοφικές θεωρήσεις, οι περιγραφές, τα λόγια, αλλά η Κατάκτηση της Αντικειμενικής Πραγματικότητας, δηλαδή το Βίωμα, η Αλήθεια... Το πρόβλημά μας λοιπόν είναι, όχι ο Βούδας, ο Λαό Τσε, ο Πλάτωνας ή ο Πλωτίνος, ο Χριστός, ή κάποιος άλλος Δάσκαλος (ποιος είναι φορέας της Αλήθειας, ποιόν πρέπει να ακολουθήσουμε...), όχι οι θρησκείες κι οι φιλοσοφίες, αλλά αν εμείς (ο καθένας) Προσεγγίζει την Αντικειμενική Πραγματικότητα, αν Βιώνουμε την Αντικειμενική Πραγματικότητα, αν Ζούμε την Αλήθεια, αν είμαστε αυθεντικοί στο Βίωμά μας, και συνεπώς και στον λόγο μας, στους ισχυρισμούς μας... Μόνο ένας βουδιστής που έφτασε στο Νιρβάνα (στην εξάλειψη της προσωπικής ύπαρξης), μιλά αυθεντικά... Μόνο ένας χριστιανός που Ενώθηκε με τον Τριαδικό Θεό και Βιώνει την Αλήθεια, την βασιλεία των ουρανών, μιλά αυθεντικά...
Μπορούμε να μιλήσουμε, να συζητήσουμε σε ένα αντικειμενικό, λογικό, επίπεδο, μόνο αν μιλάμε αυθεντικά. Να μιλήσουμε για το Βίωμα, μέσα από μία συγκεκριμένη προσέγγιση και να κρίνουμε την αυθεντικότητα όλων των παροικούντων μέσα στην συγκεκριμένη κοσμοθεωρία... Να συγκρίνουμε βιώματα μέσα από διάφορες προσεγγίσεις, να βρούμε ομοιότητες και διαφορές... Να καταλήξουμε τέλος πάντων σε μία αντικειμενική θεώρηση του θρησκευτικού (φιλοσοφικού) φαινομένου... Συζητήσεις επί θεωριών και δογμάτων, βιβλιογραφίες, επιχειρήματα (που δεν πηγάζουν από το Βίωμα), δεν έχουν να κάνουν με την Αντικειμενική Πραγματικότητα, με την Βίωση της Αντικειμενικής Πραγματικότητας, με την Αλήθεια... είναι μόνο λόγια... Τέλος να σημειώσουμε ότι η Αντικειμενική Πραγματικότητα δεν είναι ιδιοκτησία κανενός... αν και όλοι μπορούν να ταυτιστούν μαζί Της. Αποκλειστικοί Δρόμοι δεν υπάρχουν, ο καθένας μπορεί να χαράξει ένα δρόμο προς την Αντικειμενική Πραγματικότητα. Η Αλήθεια δεν είναι προνόμιο κανενός. Η Αλήθεια Ανήκει μόνο στην Αλήθεια... εκπρόσωποι, θεματοφύλακες, ιδιοκτήτες, εκβιαστές της πραγματικότητας, της ιστορίας και των ανθρώπων, πορεύονται στην απώλεια... Όσοι έχουν εμπειρία της Αντικειμενικής Πραγματικότητας είναι ταπεινοί, αφού εγκατέλειψαν το εγώ για να αναδυθούν στο Παγκόσμιο... επομένως τίποτα δεν τους ανήκει... Αυτοί (όσοι έχουν εμπειρία της Αντικειμενικής Πραγματικότητας) μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους... όσοι δεν έχουν εμπειρία έχουν αλήθειες, δόγματα, ισχυρισμούς, διαμάχη, βία, (αλλά όχι Αλήθεια)...
Ακόμα, έχουμε την εντύπωση ότι αυτοί που έχουν πραγματικά Βιώσει την Αλήθεια (μέσα από οποιαδήποτε προσέγγιση) αντιλαμβάνονται ότι τελικά Προσεγγίζουν την Ίδια Πραγματικότητα... Αυτό δεν είναι βλασφημία... είναι ένα θαυμαστό γεγονός... κι ευτυχώς που είναι έτσι... αυτό μας «διασώζει» από τους ιδιοκτήτες της Αλήθειας....
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου