Ο πόνος, το σκοτάδι και οι μεγαλύτεροι φόβοι σας είναι οι πόρτες που οδηγούν στην διαφώτιση. Μέσα στους ιστούς, στην βρωμιά και στην υγρασία που περιβάλλουν τον βαθύτερο πόνο σας βρίσκεται το κλειδί για όλα όσα αναζητάτε.
Αλλά οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν πως ο μόνος ο τρόπος για να αντιμετωπίσουν τον πόνο είναι μέσω αυτού. Η παλιά νοοτροπία μας ψιθυρίζει πως η ευτυχία μπορεί να βρεθεί όταν αλλάξουμε αυτό το κομμάτι του εαυτού μας, όταν μετακομίσουμε, όταν φτάσουμε σε αυτή την ηλικία, όταν πάρουμε αυτή τη δουλειά, όταν αποκτήσουμε αυτόν τον βαθμό κτλ.
Και υπάρχει μια συγκεκριμένη εθιστική ιδιότητα στο παιχνίδι της ευτυχίας. Υπάρχει πάντα μια νέα εμπειρία, ένα νέο δράμα, ένα καινούργιο πράγμα που θα κατακτήσουμε. Με απλά λόγια, το κυνήγι της ευτυχίας σας δίνει κάτι να κάνετε, επομένως σας κάνει να αισθάνεστε πως ξοδεύετε τον χρόνο σας για κάτι σημαντικό.
Στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο μέρος της συμπεριφοράς μας καθοδηγείται από το κυνήγι της ευτυχίας. Επιδιώκουμε την «ιδανική» σχέση επειδή νιώθουμε ότι μας ολοκληρώνει. Κυνηγάμε πιο υψηλόμισθες δουλειές και περισσότερα χρήματα επειδή πιστεύουμε πως θα μας φέρουν περισσότερη άνεση και ασφάλεια και επομένως ευτυχία. Στις πλούσιες χώρες, αγοράζουμε πράγματα που δεν χρειαζόμαστε γιατί πιστεύουμε ότι θα μας κάνουν χαρούμενους.
Αλλά μόλις φτάσουμε σε αυτό που επιδιώκαμε ή κυνηγούσαμε, τι γίνεται τότε; Μερικές φορές νιώθουμε χαρούμενοι για μια βδομάδα, ένα μήνα, ή ακόμα και για μια στιγμή. Αλλά τότε το συναίσθημα φεύγει και βρισκόμαστε πάλι στην ίδια θέση, να αναζητάμε μανιωδώς την επόμενη πηγή ευτυχίας μας.
Και το λυπηρό κομμάτι όλου αυτού είναι πως συχνά γίνεται εντελώς ασυνείδητα ή αυθόρμητα.
Ναι, η αναζήτηση της ευτυχίας είναι ο πιο συνηθισμένος παθολογικός εθισμός τόσο σε αυτή την εποχή όσο και από την αρχή του ανθρώπινου γένους.
Η θεραπεία για τον πόνο είναι ο πόνος
«Η θεραπεία για τον πόνο είναι ο πόνος» – Rumi ( The Essential Rumi, p. 205)
Ο μεγαλύτερος πόνος από τον οποίο υπέφερα δεν ήταν ο θυμός ή η θλίψη αλλά ο φόβος. Τον αποδίδω σε διάφορους κοινωνικούς, κληρονομικούς, νευρολογικούς, ορμονικούς και ψυχολογικούς παράγοντες. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Προσπαθούσα να δραπετεύσω από τον φόβο όλη μου την ζωή σχεδόν σε καθημερινή βάση.
Όσο μπορώ να θυμηθώ, υπήρχε πάντα φόβος στην ζωή μου. Φοβόμουν τον Θεό, τους γονείς μου, τους δασκάλους, τους άλλους ανθρώπους και τελικά τον ίδιο μου τον εαυτό.
Δοκίμασα άπειρες τεχνικές για να αντιμετωπίσω αυτόν τον πόνο. Δοκίμασα τον διαλογισμό, βότανα, θεραπείες γνωστικής συμπεριφοράς, Νευρογλωσσικό Προγραμματισμό (NPL), βιβλία αυτοβοήθειας και πολλά άλλα. Και ενώ αυτές οι τεχνικές με βοήθησαν να διαχειριστώ τα συμπτώματα για λίγο, πάντα με έκαναν να νιώθω πως είναι τρόποι για να αποφύγω, να ελαχιστοποιήσω ή να ελέγξω αυτό που ένιωθα.
Τελικά ανακάλυψα πως όσο και αν προσπαθούσα να αποφύγω τον πόνο ή να προσποιηθώ πως δεν είναι εδώ πάντα βρισκόταν κοντά μου σαν σκιά.
Και σε αυτή την ανακάλυψη έμαθα κάτι σημαντικό που εύχομαι όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο να μπορούσαν να ανακαλύψουν:
Η θεραπεία για τον πόνο είναι ο πόνος.
Όπως τόσο ευφραδώς ο Τζελαλεντίν Ρουμί επισήμανε, ο πόνος προσφέρει τον δρόμο προς την θεραπεία. Ο πόνος σας είναι ένα μήνυμα, ένα σημάδι και μια ευκαιρία για να επιστρέψετε και πάλι στην ολότητά.
Ο πόνος ουσιαστικά είναι ένα χαστούκι στο πρόσωπο που φωνάζει «Ξύπνα! Αντιστέκεσαι ή έχεις προσκολληθεί σε κάτι».
Οπότε τι μπορούμε να κάνουμε όταν τελικά αφυπνιστούμε;
Πώς να ξεπεράσετε την χρόνια συναισθηματική και ψυχολογική ταλαιπωρία
Όταν μιλώ για την αντιμετώπιση της χρονιάς συναισθηματικής ή ψυχολογικής ταλαιπωρίας δεν αναφέρομαι σε μια γρήγορη λύση, σε μια λύση που θα σας απαλλάξει από τον πόνο μια και καλή. Λυπάμαι. Δεν λειτουργεί έτσι.
Αυτό που μπορώ να μοιραστώ με εσάς είναι ένα εργαλείο με το οποίο δεν χρειάζεται να ελαχιστοποιήσετε, να αποφύγετε ή να ελέγξετε αυτό που αισθάνεστε αλλά αντιθέτως να το γνωρίσετε, να το τιμήσετε και να μάθετε κάτι από αυτό.
Σε αυτό που αναφέρομαι είναι η ενσυνειδητότητα. Και από την εμπειρία μου είναι το μόνο εργαλείο που ξέρω και μπορεί να βοηθήσει ώστε να γνωρίσετε και να αντιμετωπίσετε τον πόνο.
Με τους όρους της επίγνωσης, η ενσυνειδητότητα είναι το πιο ισχυρό εργαλείο της ψυχής με το οποίο έχω δουλέψει επειδή σας βοηθά να έχετε άμεση πρόσβαση στην εσωτερική ανώτερη φύση σας. Αυτό που αποκαλώ ανώτερη φύση εδώ είναι ο όρος για τον χώρο μέσα στον εαυτό σας που είναι ανοιχτός, άπειρος, απρόσωπος, γεμάτος αγάπη- και όλοι κατέχουμε αυτόν τον γαλήνιο χώρο.
Εδώ είναι κάποια βήματα που θα σας βοηθήσουν να ξεπεράσετε την χρόνια ταλαιπωρία:
Να είστε πρόθυμοι να αντιμετωπίσετε τον «σκοτεινό σας χώρο»
Για να ξεπεράσετε όποια χρόνια ταλαιπωρία βιώνετε πρέπει να είστε πρόθυμοι να ψάξετε το σκοτάδι σας. Πρέπει να είστε πρόθυμοι να αντιμετωπίσετε αυτό που αγνοούσατε τόσο καιρό, πιθανώς για χρόνια.
Το σκοτάδι σας θα μπορούσε να είναι, σωματικά μιλώντας σε μέγεθος ενός νυχιού που ενίοτε πάλλεται στο στήθος σας. Ή θα μπορούσε να είναι ένα βαθύ χάσμα ή μια άβυσσος που φαίνεται να μην έχει τέλος. Ο εσωτερικός «σκοτεινός χώρος» ποικίλει σε κάθε άτομο και δημιουργήθηκε από τα τραύματα που κληρονομήσαμε ή αποκτήσαμε στην παιδική μας ηλικία.
Μάθετε να γνωρίζετε τι ενεργοποιεί τον φόβο σας
Αυτό το σημείο είναι δύσκολο και χρειάζεται εξάσκηση. Συχνά, τείνουμε να κολλάμε στη συνήθειά του να αντιδράμε αμέσως σε οτιδήποτε κάθε φορά που εμφανίζεται ο πόνος. Γινόμαστε σαν ρομπότ που αυτόματα αλλάζουμε την διάθεση μας σε λειτουργία «αυτοπροστασίας». Προστατεύουμε τον εαυτό μας με το να αποστασιοποιούμαστε, με το να καταπιεζόμαστε, να θυμώνουμε και να γινόμαστε αμυντικοί.
Το να γνωρίζετε τι ενεργοποιεί τον πόνο απαιτεί να κάνετε διαλογισμό. Μπορείτε επίσης να γνωρίσετε τον εσωτερικό σας «χώρο τον συναισθημάτων» μέσω της ενσυνειδητότητας. Στην πραγματικότητα η ενσυνειδητότητα και ο διαλογισμός πάνε μαζί και τα συστήνω και τα δύο.
Όταν εμφανιστεί ο πόνος επιτρέψτε του να έρθει και διατηρήστε τον συνειδητά
Είμαστε προγραμματισμένοι να αποφεύγουμε ό, τι μας προκαλεί πόνο. Αυτό που σας ζητώ να κάνετε εδώ μπορεί να φαίνεται αντιπαραγωγικό. Αλλά σας προκαλώ να το κάνετε και να δείτε αν υπάρχει κάποια διαφορά.
Το πιο σημαντικό κομμάτι του να διατηρείτε τον πόνο σας συνειδητά είναι να μην κρίνετε. Όταν αρχίζετε να κρίνετε τον εαυτό σας και τα συναισθήματα σας δημιουργείτε περαιτέρω σύγχυση και έντασή μέσα στο σώμα και το μυαλό σας. Προφανώς αυτό δεν οδηγεί σε καμία μορφή επίλυσης- μόνο σε περισσότερο πόνο!
Το να μην κρίνετε προέρχεται από τον διαλογισμό. Δεν είναι κάτι που «πρέπει» να κάνετε αλλά κάτι που πρέπει να «επιτρέψετε» στον εαυτό σας να κάνει. Βγάζει αυτό νόημα;
Ορίστε ένα παράδειγμα:
Βγάζετε τα ψώνια από το πορτμπαγκάζ του αμαξιού σας και είναι βράδυ. Καθώς περπατάτε κάτω από τα αστέρια νιώθετε μια ανατριχίλα. Ο ήχος από ένα κλαδί που σπάει σας κάνει να σκέφτεστε δολοφόνους και απαγωγείς. Κατευθείαν, αναγνωρίζετε αυτές τις σκέψεις και τις αισθήσεις στο σώμα σας. Αντί να τις αντισταθείτε ή να τις δραματοποιήσετε απλώς τις επιτρέπετε να βρίσκονται εκεί. Αντί να κλειστείτε, ανοίγετε τον εαυτό σας στον φόβο και παρατηρείτε ότι μόλις τον κατανοήσετε πλήρως, χάνεται.
Ορίστε ακόμα ένα παράδειγμα:
Η κόρη σας μόλις σας είπε κάτι που σας πλήγωσε. Αμέσως αναγνωρίζετε την διαπεραστική αίσθηση στο στήθος σας και θυμωμένες σκέψεις εμφανίζονται στο μυαλό σας. Παίρνετε μια βαθιά ανάσα, παρατηρείτε τα συναισθήματα και τις σκέψεις που σας κατακλύζουν και μετά χάνονται.
Συνειδητοποιήστε πως δεν είστε τα συναισθήματα και οι σκέψεις σας
Οι περισσότεροι από εμάς τείνουμε να υποθέτουμε πως είμαστε οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας. Ο Αϊνστάιν το αποκαλούσε αυτό «οπτική ψευδαίσθηση» της συνείδησης. Το να ψάξετε το σκοτάδι σας και να επιτρέψετε στον πόνο να αναδυθεί έχει να κάνει με το να αναγνωρίσετε πως όλες οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι εφήμερα. Δεν είστε οι σκέψεις και τα συναισθήματα σας γιατί αντιθέτως αυτές είναι αυθόρμητα κύματα ενέργειας. Αν μπορούσατε πραγματικά να ελέγξετε τις σκέψεις και τα συναισθήματα σας δεν θα επιλέγατε πάντα να είστε χαρούμενοι; Το θέμα είναι πως δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις σκέψεις του μυαλού μας. Το να βλέπουμε την ουσιώδη απρόσωπη φύση των σκέψεων και των συναισθημάτων μας βοηθά να γίνουμε θεατές παρά μαριονέτες σε όσα συμβαίνουν μέσα μας. Κατανοήστε πως το ότι δεν ελέγχετε τις σκέψεις σας δεν σημαίνει ότι ζείτε σε άρνηση αλλά ότι αναλαμβάνετε την ευθύνη της ευτυχίας σας μαθαίνοντας πως να δημιουργείτε περισσότερο εσωτερικό χώρο. Αυτός ο εσωτερικός χώρος θα σας αποκαλύψει την αληθινή σας φύση πέρα από τις σκέψεις σας.
Ψάξτε στο σκοτάδι σας και θα ανακαλύψετε το φως ξανά. Αναζητήστε το σκοτάδι, επιτρέψτε του να υπάρχει διατηρήστε το συνειδητά και θα δείτε πως το πρόβλημα δεν είναι ο πόνος αλλά το να αντιστέκεστε σε αυτόν.
«Θα αντιμετωπίσω τον φόβο μου. Θα του επιτρέψω να περάσει από μέσα μου. Και μόλις φύγει θα στρέψω το εσωτερικό μάτι για να δω την πορεία του. Από εκεί που έφυγε ο φόβος δεν θα υπάρχει τίποτα. Μόνο εγώ θα παραμείνω.» – F. Herbert (Dune novel)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου