1015 αὐτοῦ πανώλεις, ἄξιαι δ᾽ ἀμυναθεῖν.
ΘΗ. ἅλις λόγων· ὡς οἱ μὲν ἐξειργασμένοι
σπεύδουσιν, ἡμεῖς δ᾽ οἱ παθόντες ἕσταμεν.
ΚΡ. τί δῆτ᾽ ἀμαυρῷ φωτὶ προστάσσεις ποεῖν;
ΘΗ. ὁδοῦ κατάρχειν τῆς ἐκεῖ, πομπὸν δ᾽ ἐμὲ
1020 χωρεῖν, ἵν᾽, εἰ μὲν ἐν τόποισι τοῖσδ᾽ ἔχεις
τὰς παῖδας ἡμῖν, αὐτὸς ἐκδείξῃς ἐμοί·
εἰ δ᾽ ἐγκρατεῖς φεύγουσιν, οὐδὲν δεῖ πονεῖν·
ἄλλοι γὰρ οἱ σπεύδοντες, οὓς οὐ μή ποτε
χώρας φυγόντες τῆσδ᾽ ἐπεύξωνται θεοῖς.
1025 ἀλλ᾽ ἐξυφηγοῦ· γνῶθι δ᾽ ὡς ἔχων ἔχῃ
καί σ᾽ εἷλε θηρῶνθ᾽ ἡ τύχη· τὰ γὰρ δόλῳ
τῷ μὴ δικαίῳ κτήματ᾽ οὐχὶ σῴζεται.
κοὐκ ἄλλον ἕξεις εἰς τόδ᾽· ὡς ἔξοιδά σε
οὐ ψιλὸν οὐδ᾽ ἄσκευον ἐς τοσήνδ᾽ ὕβριν
1030 ἥκοντα τόλμης τῆς παρεστώσης τανῦν,
ἀλλ᾽ ἔσθ᾽ ὅτῳ σὺ πιστὸς ὢν ἔδρας τάδε·
ἃ δεῖ μ᾽ ἀθρῆσαι, μηδὲ τήνδε τὴν πόλιν
ἑνὸς ποῆσαι φωτὸς ἀσθενεστέραν.
νοεῖς τι τούτων, ἢ μάτην τὰ νῦν τέ σοι
1035 δοκεῖ λελέχθαι χὤτε ταῦτ᾽ ἐμηχανῶ;
ΚΡ. οὐδὲν σὺ μεμπτόν, ἐνθάδ᾽ ὤν, ἐρεῖς ἐμοί·
οἴκοι δὲ χἠμεῖς εἰσόμεσθ᾽ ἃ χρὴ ποεῖν.
ΘΗ. χωρῶν ἀπείλει νῦν· σὺ δ᾽ ἡμίν, Οἰδίπους,
ἕκηλος αὐτοῦ μίμνε, πιστωθεὶς ὅτι,
1040 ἢν μὴ θάνω ᾽γὼ πρόσθεν, οὐχὶ παύσομαι
πρὶν ἄν σε τῶν σῶν κύριον στήσω τέκνων.
ΟΙ. ὄναιο, Θησεῦ, τοῦ τε γενναίου χάριν
καὶ τῆς πρὸς ἡμᾶς ἐνδίκου προμηθίας.
ΘΗ. ἅλις λόγων· ὡς οἱ μὲν ἐξειργασμένοι
σπεύδουσιν, ἡμεῖς δ᾽ οἱ παθόντες ἕσταμεν.
ΚΡ. τί δῆτ᾽ ἀμαυρῷ φωτὶ προστάσσεις ποεῖν;
ΘΗ. ὁδοῦ κατάρχειν τῆς ἐκεῖ, πομπὸν δ᾽ ἐμὲ
1020 χωρεῖν, ἵν᾽, εἰ μὲν ἐν τόποισι τοῖσδ᾽ ἔχεις
τὰς παῖδας ἡμῖν, αὐτὸς ἐκδείξῃς ἐμοί·
εἰ δ᾽ ἐγκρατεῖς φεύγουσιν, οὐδὲν δεῖ πονεῖν·
ἄλλοι γὰρ οἱ σπεύδοντες, οὓς οὐ μή ποτε
χώρας φυγόντες τῆσδ᾽ ἐπεύξωνται θεοῖς.
1025 ἀλλ᾽ ἐξυφηγοῦ· γνῶθι δ᾽ ὡς ἔχων ἔχῃ
καί σ᾽ εἷλε θηρῶνθ᾽ ἡ τύχη· τὰ γὰρ δόλῳ
τῷ μὴ δικαίῳ κτήματ᾽ οὐχὶ σῴζεται.
κοὐκ ἄλλον ἕξεις εἰς τόδ᾽· ὡς ἔξοιδά σε
οὐ ψιλὸν οὐδ᾽ ἄσκευον ἐς τοσήνδ᾽ ὕβριν
1030 ἥκοντα τόλμης τῆς παρεστώσης τανῦν,
ἀλλ᾽ ἔσθ᾽ ὅτῳ σὺ πιστὸς ὢν ἔδρας τάδε·
ἃ δεῖ μ᾽ ἀθρῆσαι, μηδὲ τήνδε τὴν πόλιν
ἑνὸς ποῆσαι φωτὸς ἀσθενεστέραν.
νοεῖς τι τούτων, ἢ μάτην τὰ νῦν τέ σοι
1035 δοκεῖ λελέχθαι χὤτε ταῦτ᾽ ἐμηχανῶ;
ΚΡ. οὐδὲν σὺ μεμπτόν, ἐνθάδ᾽ ὤν, ἐρεῖς ἐμοί·
οἴκοι δὲ χἠμεῖς εἰσόμεσθ᾽ ἃ χρὴ ποεῖν.
ΘΗ. χωρῶν ἀπείλει νῦν· σὺ δ᾽ ἡμίν, Οἰδίπους,
ἕκηλος αὐτοῦ μίμνε, πιστωθεὶς ὅτι,
1040 ἢν μὴ θάνω ᾽γὼ πρόσθεν, οὐχὶ παύσομαι
πρὶν ἄν σε τῶν σῶν κύριον στήσω τέκνων.
ΟΙ. ὄναιο, Θησεῦ, τοῦ τε γενναίου χάριν
καὶ τῆς πρὸς ἡμᾶς ἐνδίκου προμηθίας.
***
ΧΟ. Καλός ο ξένος, βασιλιά, οι συμφορές όμως1015 τον ρήμαξαν, γι᾽ αυτό του αξίζει συμπαράσταση.
ΘΗ. Φτάνουν τα λόγια πια. Αυτοί που κάναν το κακό
σπεύδουν να φύγουν, κι εμείς καθόμαστε.
ΚΡ. Και τί προστάζεις ένας άνθρωπος αδύναμος να κάνει;
ΘΗ. Τον δρόμο πάρε τον σωστό, κι ακολουθώ εγώ,
1020 θέλω τον τόπο να μου δείξεις μόνος σου, όπου φαντάζομαι
κρατείς τις κόρες. Αν όμως πήραν οι φρουροί τους δρόμο,
εσύ δεν έχεις τίποτε να κάνεις, άλλοι στο μεταξύ τρέχουν
ξωπίσω τους, και δεν υπάρχει ελπίδα να γλιτώσουν,
να ευχαριστήσουν τους θεούς που ξέφυγαν από τη χώρα αυτή.
1025 Εμπρός, λοιπόν, οδήγησέ με. Κι έχε τον νου σου·
πρώτα κρατούσες, τώρα κρατιέσαι, η τύχη από θηρευτή
σ᾽ έπιασε θήραμα.
Δεν σώζεται ποτέ ό,τι απόκτησε ο άδικος με δόλο,
κι εσύ δεν πρόκειται σε τούτο να ᾽χεις άλλον βοηθό.
Το ξέρω κι είμαι βέβαιος, γυμνός δεν έφτασες μήτε απαράσκευος
1030 ανέβηκες σ᾽ αυτήν την αλαζονική σου τόλμη που δείχνεις τώρα,
κάποιον θα εμπιστεύτηκες κι έκανες ό,τι κάνεις.
Πρέπει λοιπόν κι εγώ να ᾽χω τα μάτια μου ανοιχτά,
να μην αφήσω πόλη ολόκληρη ν᾽ αποδειχτεί κατώτερη
από έναν μόνον άντρα.
Πιάνεις το νόημα; Μήπως τα λόγια μου σου φαίνονται και τώρα
1035 ανόητα, όπως και πριν, τότε που έστηνες τη μηχανή σου;
ΚΡ. Μ᾽ εσένα εδώ μπροστά, δεν έχω τίποτε στα λόγια σου να ψέξω·
όταν όμως κι εμείς βρεθούμε στην πατρίδα,
τότε θα ξέρουμε το τί μας πρέπει.
ΘΗ. Προχώρα τώρα, μαζί κι οι απειλές σου. Αλλά κι εσύ
ήρεμος μείνε εδώ, Οιδίποδα,
έχε μου εμπιστοσύνη· εκτός κι αν με προλάβει
1040 ο θάνατος· αλλιώς δεν πρόκειται να σταματήσω,
προτού σε καταστήσω κύριο πάλι των δυο σου κοριτσιών.
ΟΙ. Κάθε καλό, Θησέα. Σου πρέπει ευγνωμοσύνη,
γιατί μας χάρισες τη γενναιοφροσύνη σου, κι ακόμη
δίκαιη τη φροντίδα σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου