Άγιοι καταστροφείς: Η Αγία Πουλχερία

Άγιοι της χριστιανοσύνης που φέρονται ως καταστροφείς του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού ή των αντιπάλων τους ή και δολοφόνοι!

Ένας από τους γνωστούς ισχυρισμούς των χριστιανών απολογητών είναι ότι: "Οι χριστιανοί δεν έκαναν καταστροφές, ο ελληνικός πολιτισμός κατέπεσε από μόνος του και αν έγιναν κάποιες ελάχιστες καταστροφές από κάποιους φανατικούς· αυτό έγινε λόγω των διωγμών που υπέστησαν από τους εθνικούς". Θα δούμε αν ευσταθεί αυτός ο πολύ συχνός ισχυρισμός τους, με βάση τα δικά τους κείμενα που είναι τα συναξάρια των αγίων, από τα οποία θα δούμε αποσπάσματα καταστροφών, όπως και από την ιστορία, τι αναφέρει για όσους από αυτούς τους αγίους, έχουμε ιστορικά στοιχεία.

Τα Συναξάρια είναι οι βιογραφίες των αγίων του Χριστιανισμού, άσχετα αν περιλαμβάνουν πλήθος μυθικών και υπερφυσικών στοιχείων, ή πολλές από αυτές είναι δημιουργήματα μεταγενέστερης ανάγκης για ύπαρξη πληθώρας μαρτύρων.

Τα σχετικά με καταστροφές αποσπάσματα που ακολουθούν, είναι κυρίως από την συλλογή του Άγιου Νικόδημου του Αγιορείτη. Ακολουθεί ο "σύνδεσμος 1" στο πρωτότυπο. Ο δεύτερος "σύνδεσμος 2", είναι ένα διαδομένο συναξάρι στο Διαδίκτυο, που έχει μεταφρασμένα τα κείμενα, και ίσως πληροφορίες και από άλλα συναξάρια, αλλά όπως θα διαπιστώσετε και αρκετά αλλοιωμένα. Όταν ο δεύτερος σύνδεσμος είναι σε παρένθεση, υπάρχει αλλοίωση που συνήθως σημειώνεται δίπλα του σε παρένθεση. Για τα ιστορικά πρόσωπα χρησιμοποιήθηκαν άλλες πηγές.

Η Αγία Πουλχερία (εορτάζει για την Εκκλησία στις 10 Σεπτεμβρίου).

Η υποτιθέμενη παρθένα βασίλισσα την εποχή της οποίας έγιναν και τα έκτροπα στην Αλεξάνδρεια από τις ορδές του Άγιου Κύριλλου και η δολοφονία της Υπατίας, που φαίνεται η ίδια να συμμετείχε στο να μην βρεθεί ο ένοχος της δολοφονίας, δωροδοκώντας τον απεσταλμένο του αυτοκράτορα, “όταν βασίλευε με τον εικονικό της σύζυγο Μαρκιανό, περιποιήθηκε τον Χρυσάφιο, που «ουκ εις μακράν τούτον η δίκη μετήλθε» (Θεοφάνη "Χρονογραφία") και τον αποκεφάλισε ή τέλος πάντων σχεδίασε την εξόντωσή του, γιατί τον θεωρούσε υπαίτιο και για δικά της παθήματα... Η συνωμοτική του δράση επεκτάθηκε στην εκθρόνιση του πατριάρχη άγιου Φλαβιανού, στην άνοδο του εκλεκτού του, επίσης άγιου, Ανατόλιου (449) και στο σχεδιασμό μιας αποτυχημένης απόπειρας δολοφονίας του Αττίλα, που την πλήρωσε πανάκριβα σε χρυσάφι η αυτοκρατορία...επέμενε στην ανάγκη να διώκονται οι Μεσσαλιανοί που είχαν ήδη υποστεί διωγμούς, από μια σειρά πατριαρχών. Ο Λητόιος μάλιστα, ο επίσκοπος της Μελιτηνής, είχε διατάξει την πυρπόληση των μοναστηριών τους, καταδικάζοντας τους υπότροπους να έχουν τις κοιλότητες των γονάτων τους τραυματισμένες, ώστε να εμποδίζεται η γονυκλισία τους στις συνεχείς προσευχές τους... Το 431 συγκροτήθηκε με ενέργειές της μια Σύνοδος, δηλαδή μια σικέ αυτοκρατορική σύναξη εξαγορασμένων ή τρομαγμένων επισκόπων με προειλημμένη απόφαση... Άλλη μια οικουμενική Σύνοδος, η Δ’, συγκλήθηκε κάτω από την επιρροή της, 20 χρόνια μετά. Η ίδια, μια γυναίκα, γεγονός πρωτοφανές, εμφανίστηκε μπροστά στους συνοδικούς επισκόπους. Οι Επίσκοποι της Αντιόχειας αποκλείστηκαν με το κόλπο της επιτάχυνσης των εργασιών της πρώτης, προτού καν αυτοί αφιχθούν. Αυτή η φάρσα ονομάστηκε Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος, με μια, αν μη τι άλλο, πολύ περίεργη γεωγραφική αντίληψη για τα όρια της Γης. Εκεί αποφασίστηκε το παράλογο. Η Μαρία της Ναζαρέτ είχε γεννήσει τον ίδιο το Θεό".
σύνδεσμος

Η αλήθεια είναι ότι τα συναξάρια είναι σε απίστευτο βαθμό μυθολογήματα και εφόσον δεν μπορούμε να δεχτούμε ως αληθή τα εξόφθαλμα θαύματα που περιέχουν, άλλο τόσο και τις ιστορίες τους. Αυτά όμως μαζί και με τις πράξεις των ιστορικών αγίων, αλλά και ότι έχουμε δει ήδη για το πως επικράτησε ο Χριστιανισμός, δείχνουν την ιδεολογία των χριστιανών διαχρονικά στο πως έβλεπαν τις άλλες θρησκείες και το μίσος τους για τις θεωρήσεις των άλλων που δεν άντεχαν, κυρίως των αρχαίων Ελλήνων που τους θεωρούσαν "μιαρούς", και "διεφθαρμένους". Αντικατοπτρίζουν τελικά το ποιοι κατέστρεφαν τα αρχαία ιερά, επίσης αντικατοπτρίζει τον πραγματικό λόγο που έγιναν οι σχετικά λίγοι διωγμοί των χριστιανών: Έγιναν εξαιτίας της επιθετικής τους δράσης κατά της αρχαίας θρησκείας, αφού εκείνη την εποχή και μέχρι να επικρατήσουν, υπήρχε πραγματική ανεξιθρησκεία.

Βλέπετε, για τους χριστιανούς τότε δεν εθεωρείτο κακό να καταστρέψεις τον ναό μιας άλλης θρησκείας ή τα αγάλματα της, υπήρχαν άλλωστε και οι κανόνες του Δευτερονομίου που δεν φαίνεται κανείς στον Χριστιανισμό να τους θεωρεί ως άκυρους, το αντίθετο. Υπάρχουν επίσης και οι εντολές του ίδιου του Ιησού, που είπε: ότι όποιος δεν είναι μαζί του είναι εναντίον του, ότι θα φέρει διχόνοια και ότι όποιος είναι έξω από την διδασκαλία του, πρέπει να αποβληθεί και να ριφθεί στην φωτιά. Έτσι δεν μας κάνουν εντύπωση τα κατορθώματα και οι καταστροφές αγίων χριστιανών, αφού συμφωνούν και με την θεωρία του. Μια θεωρία που η σύγχρονη Εκκλησία θέλει να ξεχάσει ή να συμβολοποιήσει.

Η μελέτη αυτή μπήκε για να ξεκαθαρίσουμε άλλη μια φορά, ότι ο Χριστιανισμός στην ουσία του και συχνά με την πράξη του, δεν έχει καμιά σχέση με την αγάπη και την ειρήνη που δήθεν θέλει να μας πει, ειδικά στον τρόπο που εξαπλώθηκε. Ήταν φονταμενταλιστικός, δηλαδή επικροτούσε και εφάρμοσε την βία στους άλλους όπως κάνουν τώρα οι μουσουλμάνοι, το προβάλει αυτό σαν επίτευγμα στα κείμενα αλλά και σε εικόνες του. Έτσι εξαπλώθηκε και δυστυχώς δεν υπάρχει καμιά διασφάλιση ότι δεν μπορεί να ξαναγίνει κάποια στιγμή το ίδιο.

ΔΕΣ: Άγιοι καταστροφείς