Ἀλλ᾽, ὦ Σώκρατες, πειθόμενος ἡμῖν τοῖς σοῖς τροφεῦσι μήτε παῖδας περὶ πλείονος ποιοῦ μήτε τὸ ζῆν μήτε ἄλλο μηδὲν πρὸ τοῦ δικαίου, ἵνα εἰς Ἅιδου ἐλθὼν ἔχῃς πάντα ταῦτα ἀπολογήσασθαι τοῖς ἐκεῖ ἄρχουσιν· οὔτε γὰρ ἐνθάδε σοι φαίνεται ταῦτα πράττοντι ἄμεινον εἶναι οὐδὲ δικαιότερον οὐδὲ ὁσιώτερον, οὐδὲ ἄλλῳ τῶν σῶν οὐδενί, οὔτε ἐκεῖσε ἀφικομένῳ ἄμεινον ἔσται. ἀλλὰ νῦν μὲν ἠδικημένος ἄπει, [54c] ἐὰν ἀπίῃς, οὐχ ὑφ᾽ ἡμῶν τῶν νόμων ἀλλὰ ὑπ᾽ ἀνθρώπων· ἐὰν δὲ ἐξέλθῃς οὕτως αἰσχρῶς ἀνταδικήσας τε καὶ ἀντικακουργήσας, τὰς σαυτοῦ ὁμολογίας τε καὶ συνθήκας τὰς πρὸς ἡμᾶς παραβὰς καὶ κακὰ ἐργασάμενος τούτους οὓς ἥκιστα ἔδει, σαυτόν τε καὶ φίλους καὶ πατρίδα καὶ ἡμᾶς, ἡμεῖς τέ σοι χαλεπανοῦμεν ζῶντι, καὶ ἐκεῖ οἱ ἡμέτεροι ἀδελφοὶ οἱ ἐν Ἅιδου νόμοι οὐκ εὐμενῶς σε ὑποδέξονται, εἰδότες ὅτι καὶ ἡμᾶς ἐπεχείρησας ἀπολέσαι τὸ σὸν μέρος. ἀλλὰ μή σε [54d] πείσῃ Κρίτων ποιεῖν ἃ λέγει μᾶλλον ἢ ἡμεῖς.»Ταῦτα, ὦ φίλε ἑταῖρε Κρίτων, εὖ ἴσθι ὅτι ἐγὼ δοκῶ ἀκούειν, ὥσπερ οἱ κορυβαντιῶντες τῶν αὐλῶν δοκοῦσιν ἀκούειν, καὶ ἐν ἐμοὶ αὕτη ἡ ἠχὴ τούτων τῶν λόγων βομβεῖ καὶ ποιεῖ μὴ δύνασθαι τῶν ἄλλων ἀκούειν· ἀλλὰ ἴσθι, ὅσα γε τὰ νῦν ἐμοὶ δοκοῦντα, ἐὰν λέγῃς παρὰ ταῦτα, μάτην ἐρεῖς. ὅμως μέντοι εἴ τι οἴει πλέον ποιήσειν, λέγε.
ΚΡΙΤΩΝ. Ἀλλ᾽, ὦ Σώκρατες, οὐκ ἔχω λέγειν.
[54e] ΣΩΚΡΑΤΗΣ. Ἔα τοίνυν, ὦ Κρίτων, καὶ πράττωμεν ταύτῃ, ἐπειδὴ ταύτῃ ὁ θεὸς ὑφηγεῖται.
***
Τώρα βέβαια θα φύγεις από τον κόσμο τούτο, [54c] αν φύγεις, αδικημένος, όχι από μας τους Νόμους αλλά από τους ανθρώπους. Αν όμως δραπετεύσεις από δω, ανταποδίδοντας τόσο αδιάντροπα το άδικο με το άδικο και το κακό με το κακό, θα καταπατήσεις τις υποσχέσεις σου και τις συμφωνίες που έκανες μαζί μας και θα βλάψεις εκείνους που καθόλου δεν έπρεπε να βλάψεις: και τον εαυτό σου και τους φίλους σου και την πατρίδα σου και μας τους Νόμους. Τότε και μεις θα είμαστε θυμωμένοι μαζί σου όσο θα ζεις, κι όταν θα πας στον άλλο κόσμο τ᾽ αδέλφια μας, οι Νόμοι του Άδη, δεν θα σε καλοδεχτούν, επειδή θα ξέρουν πως θέλησες να καταστρέψεις και μας εδώ, όσο σου περνούσε από το χέρι. Πρόσεξε λοιπόν καλά, Σωκράτη, μη σε [54d] πείσει ο Κρίτων να κάνεις ό,τι σου λέει αυτός και όχι ό,τι σου λέμε μεις.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ. Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Αυτά τα λόγια, αγαπητέ μου φίλε Κρίτων, νιώσε το καλά, εγώ νομίζω πως τα ακούω, όπως ακριβώς πιστεύουν πως ακούνε τους αυλούς όσοι κατηχούνται στα μυστήρια των Κορυβάντων· και μέσα μου αυτός ο ήχος τους βουίζει ασταμάτητα και με κάνει να μην μπορώ να ακούω τίποτ᾽ άλλο. Να το ξέρεις λοιπόν, κι αυτή βέβαια είναι η γνώμη που έχω τώρα, αν θελήσεις να μου ειπείς λόγια αντίθετα απ᾽ αυτά, μάταια θα τα ειπείς. Μα και πάλι, αν νομίζεις ότι κάτι μπορείς να πετύχεις, λέγε.
ΚΡ. Αλλά, Σωκράτη, δεν έχω τίποτα να ειπώ.
[54e] ΣΩ. Τότε, ας τα αφήσουμε όλα, Κρίτων, κι ας κάνουμε έτσι που λέω, αφού ο θεός αυτό τον δρόμο μάς δείχνει να ακολουθήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου