Μακεδονία εν μύθοις φθεγγομένη: Μύθοι τοπικοί - Πέλλα

«Πέλλα αγγείον σκυφοειδές, πυθμένα έχον πλατύτερον, εις ο ήμελγον το γάλα» (Αθήν. 495C). Η απόδοση της προέλευσης του ονόματος της πόλης από το συγκεκριμένο σκεύος –που σήμερα είναι γνωστό με το όνομα «καρδάρα»–  προδίδει την αρχική οικονομική βάση της περιοχής, δηλαδή την κτηνοτροφία. Πράγματι, στην περιοχή υπήρχε παλαιότερος οικισμός της Υστεροελλαδικής Εποχής, με τον οποίο ίσως σχετίζεται το όνομα Βούνομος ή Βουνόμεια που παραδίδει ο Στέφανος Βυζάντιος. Άλλωστε, με αυτό το επίθετο λατρευόταν η Αθηνά που έφερε περικεφαλαία με κέρατα ταύρου.

Ωστόσο, το επίθετο πελλός-ή-όν, που σημαίνει φαιός, φαιόχρους, μολυβδόχρους, (πρβ. και πελιός, πελιδνός, πολιός, Πέλοψ, Πελίας, ίσως Πελασγός, Πελαγόνες, Πελαγονία, Πελάγων από Λυκία και από Πύλο) παραπέμπει σε λέξεις από τη ρίζα πηλ-, κοινή σε «παλαιοελληνικό και μικρασιατικό πεδίο». Και γνωρίζουμε ότι Πηλεγόνης ονομαζόταν ένας γιος της Περίβοιας και του ποταμού Αξιού που ρέει παράπλευρα στην Πέλλα.