υἱὸς Δανάας, τὸν ἀπὸ χρυσοῦ φαμὲν αὐτορύτου [στρ. γ]ἔμμεναι. ἀλλ᾽ ἐπεὶ ἐκ τούτων φίλον ἄνδρα πόνων
ἐρρύσατο παρθένος αὐλῶν τεῦχε πάμφωνον μέλος,
20 ὄφρα τὸν Εὐρυάλας ἐκ καρπαλιμᾶν γενύων
χριμφθέντα σὺν ἔντεσι μιμήσαιτ᾽ ἐρικλάγκταν γόον.
εὗρεν θεός· ἀλλά νιν εὑροῖσ᾽ ἀνδράσι θνατοῖς ἔχειν,
ὠνύμασεν κεφαλᾶν πολλᾶν νόμον,
εὐκλεᾶ λαοσσόων μναστῆρ᾽ ἀγώνων,
25 λεπτοῦ διανισόμενον χαλκοῦ θαμὰ καὶ δονάκων, [στρ. δ]
τοὶ παρὰ καλλίχορον ναίοισι πόλιν Χαρίτων
Καφισίδος ἐν τεμένει, πιστοὶ χορευτᾶν μάρτυρες.
εἰ δέ τις ὄλβος ἐν ἀνθρώποισιν, ἄνευ καμάτου
οὐ φαίνεται· ἐκ δὲ τελευτάσει νιν ἤτοι σάμερον
30 δαίμων —τὸ δὲ μόρσιμον οὐ παρφυκτόν—, ἀλλ᾽ ἔσται χρόνος
οὗτος, ὃ καί τιν᾽ ἀελπτίᾳ βαλών
ἔμπαλιν γνώμας τὸ μὲν δώσει, τὸ δ᾽ οὔπω.
***
αυτός, το τέκνο της Δανάης, [στρ. γ]που λέμε πως γεννήθηκε απ᾽ τη χρυσή βροχή.Αλλ᾽ αφού τον γλίτωσε απ᾽ αυτόν τον κίνδυνοτον άντρα τον αγαπημένο,τη μελωδία τη χιλιόφωνη συνέθεσε η παρθένα20με τον αυλό για να μιμηθεί τον βουερό θρήνοπου ορμητικά ξεχύθηκε απ᾽ τα σαγόνια της Ευρυάληςπου γοργά τ᾽ ανοιγόκλεινε.Αυτήν συνέθεσε η θεά και «σκοπό πολυκέφαλο» την είπε·κι αφού του αυλού τη μελωδία βρήκε, έπειτα τον εχάρισεστους θνητούς για να τον έχουν ένδοξο ενθύμιο των αγώνωνπου τα πλήθη συναθροίζουν.
25Κι η μελωδία αυτή περνάει συχνά [στρ. δ]μέσα από λεπτοδουλεμένο χαλκό κι από καλάμιαπου φυτρώνουν κοντά στην όμορφη την πόλη των Χαρίτων,στο τέμενος της Κηφησίδας Νύμφης,και που είναι μάρτυρες στους χορούς αδιάψευστοι.Αν υπάρχει ευτυχία στον άνθρωπο, αυτή δεν έρχεται,χωρίς εκείνος για τούτη να κοπιάσει.Ένας θεός, αλήθεια, μπορεί σήμερα να τη χαρίσει30—τη μοίρα του κανείς δεν την ξεφεύγει—,θά ᾽ρθει όμως καιρός που ανέλπιστα χτυπήματα θα φέρεικαι, αντίθετα στη γνώμη του, το ᾽να καλό θα δώσει,μα τ᾽ άλλο γι᾽ αργότερα θ᾽ αφήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου