Παρά το γεγονός πως κατέστη δυνατή η προσομοίωση χρονοταξιδιού με μικροσκοπικά κβαντικά σωματίδια, κάτι παρόμοιο ίσως να μην είναι δυνατό για μεγαλύτερα σωματίδια ή άτομα
Ένα πείραμα που πραγματοποίησαν επιστήμονες έρχεται να επιβεβαιώσει το …απίστευτο!
Επιστήμονες από τον Πανεπιστήμιο του Queensland χρησιμοποίησαν φωτόνια για να προσομοιώσουν ταξίδι των κβαντικών σωματιδίων στο χρόνο.
Η εν λόγω έρευνα δημοσιεύτηκε στο τεύχος του Ιουνίου του 14 στο Nature Communications φέροντας τον τίτλο: «Experimental simulation of closed timelike curves».
Το γνωστό παράδοξο του παππού* υποστηρίζει πως αν ένας χρονοταξιδιώτης επέστρεφε στο παρελθόν και απέτρεπε την συνάντηση των παππούδων του θα απέτρεπε και την ίδια την γέννησή του. Συνεπώς αν ποτέ δεν είχε γεννηθεί, πως θα ήταν δυνατόν να ταξιδέψει και πίσω στο χρόνο; Τέτοιου είδους παράδοξα πηγάζουν από την θεωρία της σχετικότητας, ενώ η λύση τους είναι το Gödel metric.
Το 1991 προβλέφθηκε πως μερικά από τα παράδοξα που εισάγονται στο ενδεχόμενο ενός χρονοταξιδιού λόγω της σχετικότητας, θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν επιτυχώς χρήσει της κβαντικής μηχανικής.
Η θεωρία της σχετικότητας αποτελείται από 2 μέρη, την γενική σχετικότητα και την ειδική σχετικότητα.
Η ειδική σχετικότητα αντιμετωπίζει τον χώρο και τον χρόνο σαν πτυχές μίας ενιαίας οντότητας που καλούμε χωροχρονικό συνεχές. Ο χρόνος μπορεί να επιταχύνεται (συστέλλεται) ή να επιβραδύνεται (διαστέλλεται), με την συμπεριφορά του να εξαρτάται από την ταχύτητα κίνησης ενός αντικειμένου (ή υποκειμένου) σε σχέση με ένα σύστημα αναφοράς.
Η γενική σχετικότητα επιτάσσει πως η βαρύτητα μπορεί να στρεβλώνει το χρόνο και προτείνει πως θα ήταν δυνατό ένα ταξίδι στο παρελθόν, ακολουθώντας ένα χωροχρονικό μονοπάτι, δηλαδή μία κλειστή χρονική γραμμή η οποία επιστρέφει στο χωρικό σημείο εκκίνησης, αλλά σε πρωτύτερο χρόνο ως προς τον χρόνο εκκίνησης.
O Martin Ringbauer, PhD student του UQ’s School of Mathematics and Physics και επικεφαλής συγγραφέας της δημοσίευσης σημειώνει: «Το ερώτημα του ταξιδιού στο χρόνο κινείται στη διεπαφή μεταξύ δύο εκ των πιo επιτυχημένων μεν, μη συμβατών δε θεωριών. Τη γενική σχετικότητα του Einstein και την κβαντική μηχανική».
«Η θεωρία του Einstein περιγράφει τον κόσμο στην πολύ μεγάλη κλίμακα των άστρων και γαλαξιών, ενώ η κβαντική μηχανική είναι μία εξαιρετική περιγραφή του κόσμου στην πολύ μικρή κλίμακα των ατόμων και μορίων.»
Προσομοιώνοντας το ταξίδι στο χρόνο
Η ερευνητική ομάδα προσομοίωσε την συμπεριφορά δύο φωτονίων θεωρώντας τις δύο παρακάτω περιπτώσεις αλληλεπιδράσεων:
1. Φωτόνιο διέρχεται από σκουληκότρυπα και εν συνεχεία αλληλεπιδρά με τον παρελθοντικό εαυτό του.
2. Φωτόνιο ταξιδεύει στον κανονικό χωρόχρονο και αλληλεπιδρά με άλλο φωτόνιο μόνιμα παγιδευμένο σε κλειστή χρονική γραμμή.
Σύμφωνα με τον co-author καθηγητή Timothy Ralph οι ιδιότητες των κβαντικών σωματιδίων είναι «ασαφείς» ή αβέβαιες εξαρχής, γεγονός που τους δίνει επαρκή περιθώρια κινητικότητας ώστε να αποφύγουν ασυνεπείς καταστάσεις ταξιδιών στο χρόνο.»Η μελέτη μας παρέχει μία ενδοσκόπηση στο που και πως η φύση μπορεί να συμπεριφέρεται με τρόπο διαφορετικό από αυτόν που προβλέπουν οι θεωρίες μας.»
Παρά το γεγονός πως κατέστη δυνατή η προσομοίωση χρονοταξιδιού με μικροσκοπικά κβαντικά σωματίδια, κάτι παρόμοιο ίσως να μην είναι δυνατό για μεγαλύτερα σωματίδια ή άτομα.
-------------------
*Θεωρία λύνει το παράδοξο του παππού για το ταξίδι στο χρόνο!
Η πιθανότητα να γυρίσει κανείς πίσω στο χρόνο και να σκοτώσει τους προγόνους του αποτρέποντας έτσι την ίδια του τη γέννηση έχει θέσει ένα σοβαρό πρόβλημα για την πιθανότητα επίτευξης ταξιδιών στο χρόνο, χωρίς καν να λογαριάσει κανείς τις τεχνικές δυσκολίες για την κατασκευή μιας κατάλληλης μηχανής.
Αλλά μια θεωρία που προτάθηκε από φυσικούς του MIT εισηγείται ότι αυτό το παράδοξο του παππού θα μπορούσε να αποφευχθεί με τη χρήση κβαντικής τηλεμεταφοράς και μετά-επιλογής του τι θα μπορούσε και τι δε θα μπορούσε να κάνει ένας ταξιδιώτης του χρόνου.
Έτσι, αν και η δολοφονία των συγγενών κάποιου ανθρώπου είναι κάτι που είναι δυστυχώς δυνατό στον παρόντα χρόνο, τέτοιες δράσεις θα απαγορεύονταν αυστηρά εάν επιχειρούνταν κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στο παρελθόν.
Το μοντέλο για το ταξίδι στο χρόνο που προτάθηκε από τον Seth Lloyd και τους συνεργάτες του σε πρόσφατη δημοσίευση στο arXiv.org (για το pdf του άρθρου κάντε κλικ εδώ)προέρχεται από την έρευνά τους στην κβαντομηχανική που διέπει τις κλειστές χρονοειδείς καμπύλες (CTCs) και από την έρευνα για τη θεωρία της βαρύτητας. Σε απλούς όρους, μια κλειστή χρονοειδής καμπύλη είναι μια διαδρομή του χωροχρόνου που επιστρέφει στο αρχικό της σημείο.
Η ύπαρξή τους επιτρέπεται από τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν, αν και αρχικά τις ανακάλυψε ο Goedel. Όπως και με αρκετές άλλες συνέπειες των θεωριών του, ο Αϊνστάιν είχε ενοχληθεί κάπως από τις κλειστές χρονοειδείς καμπύλες.
Στη δημοσίευσή τους οι επιστήμονες εξετάζουν ένα συγκεκριμένο είδος από καμπύλες CTC βασιζόμενοι στο συνδυασμό κβαντικής τηλεμεταφοράς με εκ των υστέρων επιλογή, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα μια θεωρία εκ των υστέρων επιλεγμένων κλειστών χρονοειδών καμπύλων (P-CTCs). Η κβαντική τηλεμεταφορά αφορά στη μετάδοση πληροφορίας από ένα κβαντικό σύστημα σε ένα άλλο σε αποστάσεις που μπορεί να είναι τεράστιες.
Για τη μεταφορά της πληροφορίας είναι απαραίτητο οι δύο κβαντικές καταστάσεις μεταξύ των οποίων θα γίνει η μετάδοση της πληροφορίας να είναι συζευγμένες (μέσω του λεγόμενου «κβαντικού εναγκαλισμού»).
Οι επιστήμονες εφάρμοσαν την έννοια της εκ των υστέρων επιλογής, που αφορά στη δυνατότητα να διευθετηθεί ένας υπολογισμός με τρόπο ώστε αυτόματα να αποδέχεται μόνο ορισμένα αποτελέσματα και να παραβλέπει άλλα. Με τον τρόπο αυτό η μετά-επιλογή θα μπορούσε να διασφαλίσει πως μόνο ένα είδος καταστάσεων θα μπορεί να τηλεμεταφερθεί. Οι καταστάσεις που πληρούν το κριτήριο για να τηλεμεταφερθούν είναι εκείνες που έχουν μετεπιλεχθεί να είναι συνεπείς με τον εαυτό τους πριν μπουν στη διαδικασία της τηλεμεταφοράς.
Μόνο εφόσον κάτι τέτοιο έχει προσδιοριστεί και εγκριθεί θα μπορεί μια κατάσταση να τηλεμεταφερθεί, έτσι ώστε η κατάσταση να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το ταξίδι στο χρόνο θα μπορούσε να συμβεί μόνο με έναν αυτό-συνεπή και όχι παράδοξο τρόπο.
«Η τυποποίηση των P-CTCs δείχνει ότι ένα τέτοιο κβαντικό ταξίδι μπορεί να θεωρηθεί ως ένα είδος κβαντικού τούνελ που πηγαίνει πίσω στο χρόνο και που μπορεί να λάβει χώρα ακόμα και όταν απουσιάζει μια κλασική διαδρομή από το μέλλον στο παρελθόν», γράφουν οι ερευνητές στη δημοσίευσή τους. «Επειδή η θεωρία των μετεπιλεγμένων κλειστών χρονοειδών καμπυλών βασίζεται στη μετεπιλογή, παρέχει αυτό-συνεπείς λύσεις τέτοιων παραδόξων: οτιδήποτε συμβαίνει σε μια P-CTC μπορεί επίσης να συμβεί στη συμβατική κβαντομηχανική με κάποια πιθανότητα.»
Ωστόσο, οι επιστήμονες σημειώνουν ότι ο αποκλεισμός των παράδοξων συμβάντων θα μπορούσε να προκαλέσει τη συχνότερη εμφάνιση απίθανων συμβάντων. Αυτά τα «περίεργα και αντιδιαισθητικά αποτελέσματα» δημιουργούνται λόγω της μη γραμμικής φύσεως των P-CTCs. Όπως ένας ήρωας κινηματογραφικών ταινιών που πάντα καταφέρνει να ξεφεύγει από τον φαινομενικά αναπόφευκτο θάνατο, ο παππούς θα μπορούσε πάντα με κάποιον τρόπο να καταφέρει να επιζήσει από τα δολοφονικά σχέδια του εγγονού του. «Κάποια μικρή κβαντική διακύμανση θα έσπρωχνε τη σφαίρα μακριά ακριβώς την τελευταία στιγμή», εξηγεί ο Lloyd.
Εκτός από την αναχαίτιση του παράδοξου του παππού, η θεωρία των μετεπιλεγμένων κλειστών χρονοειδών καμπυλών έχει επίσης το πλεονέκτημα ότι δεν απαιτεί τις στρεβλώσεις του χωροχρόνου στις οποίες βασίζονται οι παραδοσιακές θεωρίες ταξιδιών στο χρόνο. Αυτές οι χωροχρονικές στρεβλώσεις πιθανόν συμβαίνουν μόνο σε ακραία περιβάλλοντα όπως μέσα σε μαύρες τρύπες, καθιστώντας αυτές τις θεωρίες σχεδόν απίθανες στο να πραγματοποιηθούν.
Αν και οι μετεπιλεγμένοι υπολογισμοί είναι μη γραμμικοί και δεν έχει ακόμα δειχθεί ότι είναι δυνατοί, κάποιες έρευνες έχουν δείξει ότι η κβαντομηχανική ίσως δεν είναι γραμμική και επιτρέπει μετεπιλεγμένους υπολογισμούς, κάτι που θα παρείχε τη δυνατότητα στους κβαντικούς υπολογισμούς να είναι μια πολύ ισχυρή τεχνική.
Ένας τέτοιος υπολογιστής θα μπορούσε πιο αποτελεσματικά να λύσει ένα πολύπλοκο πρόβλημα που θα περιλάμβανε πολλές μεταβλητές τρέχοντας όλους τους πιθανούς συνδυασμούς από τιμές και μετεπιλέγοντας μόνο τους συνδυασμούς που λύνουν το πρόβλημα.
Αυτή η στρατηγική θα λειτουργούσε πολύ καλύτερα από την κλασική που δοκιμάζει διαφορετικούς συνδυασμούς μέχρι να φτάσει σε έναν που λειτουργεί. Από την άλλη μεριά, άλλες έρευνες προτείνουν ότι η κβαντομηχανική θα πρέπει να είναι γραμμική, εν μέρει λόγω των φαινομενικά απίθανων πραγμάτων που επιτρέπει η μετεπιλογή.
Για την ώρα, οι επιστήμονες ελπίζουν ότι μελλοντικές έρευνες θα αποκαλύψουν εάν ισχύει η θεωρία τους. Εξηγούν ότι τα αποτελέσματα των καμπυλών P-CTC μπορούν να ελεγχθούν εάν γίνουν πειράματα κβαντικής τηλεμεταφοράς και με την εκ των υστέρων επιλογή μονάχα των αποτελεσμάτων που ανταποκρίνονται στην επιθυμητή έξοδο συζευγμένης κατάστασης.
«Οι P-CTCs ίσως μπορούν να επιτρέψουν το ταξίδι στο χωροχρόνο χωρίς κλειστές χρονοειδείς καμπύλες της γενικής θεωρίας της Σχετικότητας» καταλήγουν. «Εάν η φύση με κάποιον τρόπο παρέχει τη μη γραμμική δυναμική που υποστηρίζεται από προβολές τελικών καταστάσεων, τότε είναι πιθανό για σωματίδια (και, θεωρητικά, για ανθρώπους) να περάσουν μέσω ενός τούνελ από το μέλλον στο παρελθόν.»
Ένα πείραμα που πραγματοποίησαν επιστήμονες έρχεται να επιβεβαιώσει το …απίστευτο!
Επιστήμονες από τον Πανεπιστήμιο του Queensland χρησιμοποίησαν φωτόνια για να προσομοιώσουν ταξίδι των κβαντικών σωματιδίων στο χρόνο.
Η εν λόγω έρευνα δημοσιεύτηκε στο τεύχος του Ιουνίου του 14 στο Nature Communications φέροντας τον τίτλο: «Experimental simulation of closed timelike curves».
Το γνωστό παράδοξο του παππού* υποστηρίζει πως αν ένας χρονοταξιδιώτης επέστρεφε στο παρελθόν και απέτρεπε την συνάντηση των παππούδων του θα απέτρεπε και την ίδια την γέννησή του. Συνεπώς αν ποτέ δεν είχε γεννηθεί, πως θα ήταν δυνατόν να ταξιδέψει και πίσω στο χρόνο; Τέτοιου είδους παράδοξα πηγάζουν από την θεωρία της σχετικότητας, ενώ η λύση τους είναι το Gödel metric.
Το 1991 προβλέφθηκε πως μερικά από τα παράδοξα που εισάγονται στο ενδεχόμενο ενός χρονοταξιδιού λόγω της σχετικότητας, θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν επιτυχώς χρήσει της κβαντικής μηχανικής.
Η θεωρία της σχετικότητας αποτελείται από 2 μέρη, την γενική σχετικότητα και την ειδική σχετικότητα.
Η ειδική σχετικότητα αντιμετωπίζει τον χώρο και τον χρόνο σαν πτυχές μίας ενιαίας οντότητας που καλούμε χωροχρονικό συνεχές. Ο χρόνος μπορεί να επιταχύνεται (συστέλλεται) ή να επιβραδύνεται (διαστέλλεται), με την συμπεριφορά του να εξαρτάται από την ταχύτητα κίνησης ενός αντικειμένου (ή υποκειμένου) σε σχέση με ένα σύστημα αναφοράς.
Η γενική σχετικότητα επιτάσσει πως η βαρύτητα μπορεί να στρεβλώνει το χρόνο και προτείνει πως θα ήταν δυνατό ένα ταξίδι στο παρελθόν, ακολουθώντας ένα χωροχρονικό μονοπάτι, δηλαδή μία κλειστή χρονική γραμμή η οποία επιστρέφει στο χωρικό σημείο εκκίνησης, αλλά σε πρωτύτερο χρόνο ως προς τον χρόνο εκκίνησης.
O Martin Ringbauer, PhD student του UQ’s School of Mathematics and Physics και επικεφαλής συγγραφέας της δημοσίευσης σημειώνει: «Το ερώτημα του ταξιδιού στο χρόνο κινείται στη διεπαφή μεταξύ δύο εκ των πιo επιτυχημένων μεν, μη συμβατών δε θεωριών. Τη γενική σχετικότητα του Einstein και την κβαντική μηχανική».
«Η θεωρία του Einstein περιγράφει τον κόσμο στην πολύ μεγάλη κλίμακα των άστρων και γαλαξιών, ενώ η κβαντική μηχανική είναι μία εξαιρετική περιγραφή του κόσμου στην πολύ μικρή κλίμακα των ατόμων και μορίων.»
Προσομοιώνοντας το ταξίδι στο χρόνο
Η ερευνητική ομάδα προσομοίωσε την συμπεριφορά δύο φωτονίων θεωρώντας τις δύο παρακάτω περιπτώσεις αλληλεπιδράσεων:
1. Φωτόνιο διέρχεται από σκουληκότρυπα και εν συνεχεία αλληλεπιδρά με τον παρελθοντικό εαυτό του.
2. Φωτόνιο ταξιδεύει στον κανονικό χωρόχρονο και αλληλεπιδρά με άλλο φωτόνιο μόνιμα παγιδευμένο σε κλειστή χρονική γραμμή.
Σύμφωνα με τον co-author καθηγητή Timothy Ralph οι ιδιότητες των κβαντικών σωματιδίων είναι «ασαφείς» ή αβέβαιες εξαρχής, γεγονός που τους δίνει επαρκή περιθώρια κινητικότητας ώστε να αποφύγουν ασυνεπείς καταστάσεις ταξιδιών στο χρόνο.»Η μελέτη μας παρέχει μία ενδοσκόπηση στο που και πως η φύση μπορεί να συμπεριφέρεται με τρόπο διαφορετικό από αυτόν που προβλέπουν οι θεωρίες μας.»
Παρά το γεγονός πως κατέστη δυνατή η προσομοίωση χρονοταξιδιού με μικροσκοπικά κβαντικά σωματίδια, κάτι παρόμοιο ίσως να μην είναι δυνατό για μεγαλύτερα σωματίδια ή άτομα.
-------------------
*Θεωρία λύνει το παράδοξο του παππού για το ταξίδι στο χρόνο!
Η πιθανότητα να γυρίσει κανείς πίσω στο χρόνο και να σκοτώσει τους προγόνους του αποτρέποντας έτσι την ίδια του τη γέννηση έχει θέσει ένα σοβαρό πρόβλημα για την πιθανότητα επίτευξης ταξιδιών στο χρόνο, χωρίς καν να λογαριάσει κανείς τις τεχνικές δυσκολίες για την κατασκευή μιας κατάλληλης μηχανής.Αλλά μια θεωρία που προτάθηκε από φυσικούς του MIT εισηγείται ότι αυτό το παράδοξο του παππού θα μπορούσε να αποφευχθεί με τη χρήση κβαντικής τηλεμεταφοράς και μετά-επιλογής του τι θα μπορούσε και τι δε θα μπορούσε να κάνει ένας ταξιδιώτης του χρόνου.
Έτσι, αν και η δολοφονία των συγγενών κάποιου ανθρώπου είναι κάτι που είναι δυστυχώς δυνατό στον παρόντα χρόνο, τέτοιες δράσεις θα απαγορεύονταν αυστηρά εάν επιχειρούνταν κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στο παρελθόν.
Το μοντέλο για το ταξίδι στο χρόνο που προτάθηκε από τον Seth Lloyd και τους συνεργάτες του σε πρόσφατη δημοσίευση στο arXiv.org (για το pdf του άρθρου κάντε κλικ εδώ)προέρχεται από την έρευνά τους στην κβαντομηχανική που διέπει τις κλειστές χρονοειδείς καμπύλες (CTCs) και από την έρευνα για τη θεωρία της βαρύτητας. Σε απλούς όρους, μια κλειστή χρονοειδής καμπύλη είναι μια διαδρομή του χωροχρόνου που επιστρέφει στο αρχικό της σημείο.
Η ύπαρξή τους επιτρέπεται από τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν, αν και αρχικά τις ανακάλυψε ο Goedel. Όπως και με αρκετές άλλες συνέπειες των θεωριών του, ο Αϊνστάιν είχε ενοχληθεί κάπως από τις κλειστές χρονοειδείς καμπύλες.
Στη δημοσίευσή τους οι επιστήμονες εξετάζουν ένα συγκεκριμένο είδος από καμπύλες CTC βασιζόμενοι στο συνδυασμό κβαντικής τηλεμεταφοράς με εκ των υστέρων επιλογή, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα μια θεωρία εκ των υστέρων επιλεγμένων κλειστών χρονοειδών καμπύλων (P-CTCs). Η κβαντική τηλεμεταφορά αφορά στη μετάδοση πληροφορίας από ένα κβαντικό σύστημα σε ένα άλλο σε αποστάσεις που μπορεί να είναι τεράστιες.
Για τη μεταφορά της πληροφορίας είναι απαραίτητο οι δύο κβαντικές καταστάσεις μεταξύ των οποίων θα γίνει η μετάδοση της πληροφορίας να είναι συζευγμένες (μέσω του λεγόμενου «κβαντικού εναγκαλισμού»).
Οι επιστήμονες εφάρμοσαν την έννοια της εκ των υστέρων επιλογής, που αφορά στη δυνατότητα να διευθετηθεί ένας υπολογισμός με τρόπο ώστε αυτόματα να αποδέχεται μόνο ορισμένα αποτελέσματα και να παραβλέπει άλλα. Με τον τρόπο αυτό η μετά-επιλογή θα μπορούσε να διασφαλίσει πως μόνο ένα είδος καταστάσεων θα μπορεί να τηλεμεταφερθεί. Οι καταστάσεις που πληρούν το κριτήριο για να τηλεμεταφερθούν είναι εκείνες που έχουν μετεπιλεχθεί να είναι συνεπείς με τον εαυτό τους πριν μπουν στη διαδικασία της τηλεμεταφοράς.
Μόνο εφόσον κάτι τέτοιο έχει προσδιοριστεί και εγκριθεί θα μπορεί μια κατάσταση να τηλεμεταφερθεί, έτσι ώστε η κατάσταση να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το ταξίδι στο χρόνο θα μπορούσε να συμβεί μόνο με έναν αυτό-συνεπή και όχι παράδοξο τρόπο.
«Η τυποποίηση των P-CTCs δείχνει ότι ένα τέτοιο κβαντικό ταξίδι μπορεί να θεωρηθεί ως ένα είδος κβαντικού τούνελ που πηγαίνει πίσω στο χρόνο και που μπορεί να λάβει χώρα ακόμα και όταν απουσιάζει μια κλασική διαδρομή από το μέλλον στο παρελθόν», γράφουν οι ερευνητές στη δημοσίευσή τους. «Επειδή η θεωρία των μετεπιλεγμένων κλειστών χρονοειδών καμπυλών βασίζεται στη μετεπιλογή, παρέχει αυτό-συνεπείς λύσεις τέτοιων παραδόξων: οτιδήποτε συμβαίνει σε μια P-CTC μπορεί επίσης να συμβεί στη συμβατική κβαντομηχανική με κάποια πιθανότητα.»
Ωστόσο, οι επιστήμονες σημειώνουν ότι ο αποκλεισμός των παράδοξων συμβάντων θα μπορούσε να προκαλέσει τη συχνότερη εμφάνιση απίθανων συμβάντων. Αυτά τα «περίεργα και αντιδιαισθητικά αποτελέσματα» δημιουργούνται λόγω της μη γραμμικής φύσεως των P-CTCs. Όπως ένας ήρωας κινηματογραφικών ταινιών που πάντα καταφέρνει να ξεφεύγει από τον φαινομενικά αναπόφευκτο θάνατο, ο παππούς θα μπορούσε πάντα με κάποιον τρόπο να καταφέρει να επιζήσει από τα δολοφονικά σχέδια του εγγονού του. «Κάποια μικρή κβαντική διακύμανση θα έσπρωχνε τη σφαίρα μακριά ακριβώς την τελευταία στιγμή», εξηγεί ο Lloyd.
Εκτός από την αναχαίτιση του παράδοξου του παππού, η θεωρία των μετεπιλεγμένων κλειστών χρονοειδών καμπυλών έχει επίσης το πλεονέκτημα ότι δεν απαιτεί τις στρεβλώσεις του χωροχρόνου στις οποίες βασίζονται οι παραδοσιακές θεωρίες ταξιδιών στο χρόνο. Αυτές οι χωροχρονικές στρεβλώσεις πιθανόν συμβαίνουν μόνο σε ακραία περιβάλλοντα όπως μέσα σε μαύρες τρύπες, καθιστώντας αυτές τις θεωρίες σχεδόν απίθανες στο να πραγματοποιηθούν.
Αν και οι μετεπιλεγμένοι υπολογισμοί είναι μη γραμμικοί και δεν έχει ακόμα δειχθεί ότι είναι δυνατοί, κάποιες έρευνες έχουν δείξει ότι η κβαντομηχανική ίσως δεν είναι γραμμική και επιτρέπει μετεπιλεγμένους υπολογισμούς, κάτι που θα παρείχε τη δυνατότητα στους κβαντικούς υπολογισμούς να είναι μια πολύ ισχυρή τεχνική.
Ένας τέτοιος υπολογιστής θα μπορούσε πιο αποτελεσματικά να λύσει ένα πολύπλοκο πρόβλημα που θα περιλάμβανε πολλές μεταβλητές τρέχοντας όλους τους πιθανούς συνδυασμούς από τιμές και μετεπιλέγοντας μόνο τους συνδυασμούς που λύνουν το πρόβλημα.
Αυτή η στρατηγική θα λειτουργούσε πολύ καλύτερα από την κλασική που δοκιμάζει διαφορετικούς συνδυασμούς μέχρι να φτάσει σε έναν που λειτουργεί. Από την άλλη μεριά, άλλες έρευνες προτείνουν ότι η κβαντομηχανική θα πρέπει να είναι γραμμική, εν μέρει λόγω των φαινομενικά απίθανων πραγμάτων που επιτρέπει η μετεπιλογή.
Για την ώρα, οι επιστήμονες ελπίζουν ότι μελλοντικές έρευνες θα αποκαλύψουν εάν ισχύει η θεωρία τους. Εξηγούν ότι τα αποτελέσματα των καμπυλών P-CTC μπορούν να ελεγχθούν εάν γίνουν πειράματα κβαντικής τηλεμεταφοράς και με την εκ των υστέρων επιλογή μονάχα των αποτελεσμάτων που ανταποκρίνονται στην επιθυμητή έξοδο συζευγμένης κατάστασης.
«Οι P-CTCs ίσως μπορούν να επιτρέψουν το ταξίδι στο χωροχρόνο χωρίς κλειστές χρονοειδείς καμπύλες της γενικής θεωρίας της Σχετικότητας» καταλήγουν. «Εάν η φύση με κάποιον τρόπο παρέχει τη μη γραμμική δυναμική που υποστηρίζεται από προβολές τελικών καταστάσεων, τότε είναι πιθανό για σωματίδια (και, θεωρητικά, για ανθρώπους) να περάσουν μέσω ενός τούνελ από το μέλλον στο παρελθόν.»
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου