Ένα ουράνιο τόξο. Χάρμα οφθαλμών. Αλλά τι βλέπετε; Το τόξο ενός τέλειου κύκλου. Καθαρή γεωμετρία. Σκεφτείτε πόσο σπάνια βλέπουμε γεωμετρικά σχήματα στη φύση. Τα ποτάμια δεν ρέουν στην ευθεία. Η φύση δείχνει απρόθυμη να σχεδιάσει ίσιες γραμμές.Κύκλοι; Ο ήλιος και το φεγγάρι. Κοιτάζω έξω από το παράθυρό μου στον ορίζοντα, τη γη, τη θάλασσα και τον ουρανό, και δεν βλέπω ούτε ένα σχήμα ή μια γραμμή που να μπορούμε να την συναντήσουμε σ’ ένα βιβλίο γεωμετρίας.
Στον διάλογο Τίμαιος, ο Πλάτων υποστήριξε ότι πίσω από την προδήλως μη γεωμετρική δομή της φύσης, υπάρχει ένας κρυμμένος κόσμος από γεωμετρικά σχήματα. Ήταν μια διορατική άποψη, αλλά δεν οδήγησε πουθενά εκείνη την εποχή.
Ο Κέπλερ προσπάθησε να υπολογίσει την απόσταση των πλανητών με πλατωνικά στερεά – σφαίρες, κύβους, τετράεδρα, κ.λπ. – αλλά κατέληξε σαν ένα κυνήγι μαγισσών.
Όταν ο Γαλιλαίος κύλησε μπάλες σε κεκλιμένα επίπεδα για να μετρήσει αποστάσεις και χρόνους, μια παραβολή ‘έκλεισε’ το μάτι στα δεδομένα του.
Ο Πλάτωνας είχε δίκιο! Και δεν πέρασε πολύς καιρός ώστε οι μαθηματικές κανονικότητες να αρχίσουν να εμφανίζονται παντού. Το βιβλίο της φύσης είναι πραγματικά γραμμένο στη γλώσσα των μαθηματικών.
Αλλά πόσο καλά κρύβει αυτό το μυστικό της η φύση. Κοιτάζω έξω από το παράθυρο και δεν βλέπω κάτι που να υπονοεί αυτή την πραγματικότητα. Όμως, στη συνέχεια εμφανίζεται το ουράνιο τόξο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου