Ταξιδεύοντας στο Συνειδητό Όνειρο.
Ο ονειρικός κόσμος είναι ένα μαγικό σύμπαν άπειρων πιθανοτήτων, όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν… και συμβαίνουν. Κάθε βράδυ, η συνείδησή μας αφήνει τον κόσμο της καθημερινότητας και ξυπνάει μέσα σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον χάνουν τα όρια τους. Κάποιες φορές, σ’ αυτόν τον κόσμο εμφανιζόμαστε όπως είμαστε τώρα, κάποιες άλλες όπως είμασταν πολλά χρόνια πριν. Μπορεί ακόμα να ρίξουμε μια ματιά στο μέλλον και να δούμε πως θα είμαστε μέρες, μήνες ή και χρόνια μετά. Κάποιες άλλες φορές μπορεί να συναντήσουμε ‘άλλα’ όντα που ζουν εκεί και να μπλέξουμε… άσχημα.
Στα όνειρα επικρατεί ένας άλλος κόσμος μεγαλείου, ουτοπίας, αρχέγονου τρόμου και κοσμικού χάους.
Μαγικά, φανταστικά τοπία αναδύονται και διαλύονται μπροστά στα μάτια της εσωτερικής συνείδησης, σαν να είμαστε ένας πανίσχυρος μάγος που με μια λέξη του κατασκευάζει και καταστρέφει κόσμους ολόκληρους. Γνωστά πρόσωπα παρουσιάζονται με άγνωστους και παράξενους τρόπους. Βλέπουμε αγνώστους και τους αναγνωρίζουμε σαν πρόσωπα αγαπημένα και γνωστά από παλιά. Ζούμε παράξενες, εξωτικές περιπέτειες σαν ηθοποιοί ή σαν θεατές. Στα όνειρά μας πετάμε, πολεμάμε, κάνουμε θαυμαστά πράγματα και έχουμε απίστευτες δυνάμεις. Μόνο που δεν είμαστε μόνοι μας, εκεί. Υπάρχουν και οι γηγενείς, οι ντόπιοι… με όχι πάντα καλές προθέσεις.
Φανταστείτε λοιπόν αυτό το παράλληλο, μαγικό σύμπαν σαν μια διάσταση που υπάρχει πάντα εκεί, αλλά μπορούμε να περάσουμε μόνο όταν κοιμόμαστε. Ποιος καλύτερος τρόπος θα υπήρχε για να εξερευνήσουμε αυτόν τον κόσμο, από το να έχουμε τον έλεγχο του να είμαστε συνειδητοί μέσα σ’ αυτόν τον ονειρικό κόσμο; Υπάρχει όμως ένα μεγάλο πρόβλημα, που φαντάζει αξεπέραστο εμπόδιο, όταν κοιμόμαστε, κοιμάται και ο συνειδητός μας νους. Τα γεγονότα στα όνειρα φαίνεται απλά να συμβαίνουν κατά λάθος κι όχι να τα προκαλούμε με την θέλησή μας.
Υπάρχει όμως τρόπος να καταφέρουμε να ξυπνήσουμε τον συνειδητό μας νου μέσα στο όνειρο, να πάρουμε συνειδητές αποφάσεις, να ελέγξουμε την ροή των ονείρων μας και να εξερευνήσουμε αυτόν τον μαγικό κόσμο. Γι’ αυτήν μας την δυνατότητα, δηλ. να είμαστε συνειδητοί στα όνειρά μας, μιλούν εσωτερικές παραδόσεις που υπάρχουν χιλιάδες χρόνια. Γι’ αυτήν την ικανότητα έχουν μιλήσει οι Αιγύπτιοι, οι Βαβυλώνιοι, οι σαμάνοι θεραπευτές, αλλά και οι Αβορίγινες οι αυτόχθονες ιθαγενείς της Αυστραλίας. Οι Θιβετιανοί έχουν μια μεγάλη παράδοση σε αυτόν τον τομέα και εξασκούνται στην Μι-λαμ, την Γιόγκα του Ονείρου.
Η φυλή των Σηνόι της Μαλαισίας -που άφησε άφωνους τους ανθρωπολόγους και τους εθνολόγους όταν την ανακάλυψαν στις αρχές της δεκαετίας του ’30 επειδή στην μικρή κοινωνία τους υπήρχε παντελής έλλειψη βίας και επιθετικότητας για αιώνες- εξασκούν από πολύ μικρά τα παιδιά τους στο να αποκτούν τον έλεγχο των ονείρων τους και να εκτελούν συνειδητές πράξεις μέσα σ’ αυτά. Ο Κάρλος Καστανέντα αποκάλυψε στον κόσμο με τα βιβλία του ότι οι σαμάνοι των Ινδιάνων της Κεντρικής Αμερικής Γιακί, που ένας απ’ αυτούς ήταν κι ο δάσκαλός του ο Δον Χουάν Μάτους, χρησιμοποιούν τεχνικές για τον έλεγχο του ονειρέματος, που βασίζονται σε παραδόσεις χιλιάδων χρόνων. Υπάρχουν ανάλογες παραδόσεις και ασκήσεις στον Βουδισμό, στον Ινδουισμό, αλλά και στον Ταοϊσμό.
Στο πεδίο ψυχολογίας της ονειρολογίας, ένα συνειδητό όνειρο είναι ένας τύπος ονείρου στο οποίο ο ονειροπόλος συνειδητοποιεί ότι ονειρεύεται ενώ ονειρεύεται. Η ικανότητα να έχουμε διαυγή όνειρα είναι μια εκπαιδεύσιμη γνωστική δεξιότητα.
Κατά την διάρκεια ενός διαυγούς ονείρου, ο ονειροπόλος μπορεί να αποκτήσει κάποιο βαθμό εκούσιου ελέγχου στους χαρακτήρες του ονείρου, την αφήγηση ή το περιβάλλον, αν και αυτός ο έλεγχος του περιεχομένου των ονείρων δεν είναι το σημαντικό χαρακτηριστικό του διαυγούς ονείρου. Τα διαυγή όνειρα έχουν μελετηθεί και αναφερθεί εδώ και πολλά χρόνια. Εξέχουσες προσωπικότητες από την αρχαιότητα έως τη σύγχρονη εποχή έχουν γοητευτεί από τα διαυγή όνειρα και έχουν αναζητήσει τρόπους για να κατανοήσουν καλύτερα τις αιτίες και τον σκοπό τους.
Η Γκέηλ Ντηλαίηνυ, ψυχίατρος και πρωτοπόρος στην έρευνα για την ονειρική δραστηριότητα, γράφει για την δυνατότητα, να ελέγχεις τα όνειρά σου:
“Οι παραδόσεις μιλούν καθαρά. Ο άνθρωπος μπορεί να διαλέξει να μην είναι έρμαιο των φαινομένων που αναδύονται στην συνείδησή του όταν κοιμάται. Υπάρχουν αναφορές γι’ αυτούς που κατοικούν στον ονειρικό κόσμο με την θέλησή τους, που γνωρίζουν ότι ονειρεύονται, ικανοί να χρησιμοποιήσουν τον κόσμο αυτό για την πνευματική τους ανάπτυξη κι εξέλιξη ή για να αποκτήσουν πληροφορίες που δεν είναι δυνατόν να αποκτηθούν με άλλα μέσα. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να προβάλλουν τον εαυτό τους στα όνειρα άλλων, σε αυτούς που τους χρειάζονται- στους μαθητές τους, στους αρρώστους, στους έχοντες ανάγκη από πνευματική καθοδήγηση… Ίσως όμως το πιο σημαντικό σημείο είναι το ότι αυτός είναι ένας κόσμος που μπορούμε όλοι να μοιραστούμε. Όλοι έχουμε αυτή την δυνατότητα να κατοικήσουμε με την θέλησή μας αυτόν τον κόσμο, αν τον διαλέξουμε σαν μέρος του ταξιδιού της συνειδητής μας ζωής.”
Ψυχοθεραπευτικά Ταξίδια.
Η μελέτη του ύπνου και της ονειρικής δραστηριότητας για τον Δυτικό κόσμο είναι μια σχετικά νέα επιστήμη. Βέβαια, ο πρώτος που έβαλε στο κέντρο του ενδιαφέροντος τα όνειρα, ο Σίγκμουντ Φρόιντ, δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου για την δυνατότητα να αποκτηθεί συνείδηση μέσα στο όνειρο. Κυρίως εξερεύνησε την συμβολική πλευρά του ονειρικού υλικού και διετύπωσε μια θεωρία για την προέλευσή του, που σήμερα, έχει ξεπεραστεί από καινούργιες αντιλήψεις.
Το κύριο μειονέκτημα της θεωρίας του, όπως αποδείχτηκε με την πάροδο του χρόνου, είναι η εμμονή στον ρόλο του σεξ, έναν ρόλο που ο ίδιος θεωρούσε πρωταρχικό, αγνοώντας και, κατά κάποιο τρόπο, υποβιβάζοντας την πνευματική πλευρά της εσωτερικής ζωής του ανθρώπινου όντος.
Ο Χ.Φ.Λάβκραφτ επίσης επισκέφθηκε τις ανεξιχνίαστες χώρες του άρρητου, δίνοντας την δική του τρομαχτική περιγραφή στον χώρο του ονείρου. Όνειρα που ξεπηδούν από τους εφιάλτες της αρχέγονης ύλης. Ο ίδιος θεωρούσε αποκλειστικά δικό του αυτό το πεδίο του αγνώστου, στο σημείο μάλιστα που κατέκρινε τους ψυχολόγους της εποχής του, για την βαρετή και μηχανιστική προσέγγισή τους στο θέμα.
Δεν έτρεφε καμιά συμπάθεια για τον Φρόυντ, τον συστημικό ψυχολόγο της εποχής. Τούτο το σύμπαν των ‘ανταλλαγών’ και των ‘μεταβιβάσεων’, που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι βρέθηκες κατά λάθος στην συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου κάποιας εταιρίας, δεν είχε τίποτα το θελκτικό για ‘κείνον. Θεωρούσε παιδαριώδεις τους συμβολισμούς του Βιεννέζου τσαρλατάνου, που θα κατέρρεαν με το πέρασμα του χρόνου. Λίγοι συγγραφείς χρησιμοποίησαν τόσο συστηματικά όσο αυτός τα προσωπικά τους όνειρα φέρνοντάς μας όμως άσχημα νέα απ’ αυτούς τους τόπους. Ο Μισέλ Ουέλμπεκ, βιογράφος του Λάβκραφτ, γράφει:
“Είναι πράγματι πολύ πιθανόν να υπάρχουν κάποια άλλα όντα πέρα από την περιορισμένη εμβέλεια της αντίληψής μας. Άλλα πλάσματα, άλλες φυλές, άλλες έννοιες και μορφές διάνοιας. Κάποια απ΄ αυτά τα όντα μας ξεπερνούν κατά πολύ σε ευφυΐα και γνώση. Μια τέτοια είδηση, βέβαια δεν είναι απαραίτητα ευχάριστη. Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι τα πλάσματα αυτά, όσο και αν διαφέρουν από μας, έχουν να επιδείξουν, με οποιονδήποτε τρόπο, κάποια πνευματική συγκρότηση; Τίποτα δεν μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι δεν διέπονται από τους οικουμενικούς νόμους του εγωισμού και της μοχθηρίας. Είναι γελοίο να φανταζόμαστε ότι στα πέρατα του σύμπαντος μας περιμένουν κάποια πλάσματα γεμάτα σοφία και καλοσύνη, έτοιμα να μας οδηγήσουν στην κατάκτηση της αρμονίας.
Αν θέλαμε να φανταστούμε καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο θα μας αντιμετώπιζαν σε περίπτωση που ερχόμασταν σε επαφή μαζί τους, θα πρέπει να σκεφτούμε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τούτες τις ‘κατώτερες διάνοιες’ που είναι για μας οι λαγοί και οι βάτραχοι. Στην καλύτερη περίπτωση μας χρησιμεύουν ως τροφή. Κάποτε και ίσως συχνά, τις σκοτώνουμε μόνο και μόνο για πλάκα. Αυτή είναι, μας προειδοποιεί ο Λάβκραφτ, η πραγματική εικόνα των μελλοντικών μας σχέσεων με τις ξένες διάνοιες. Ίσως κάποιες όμορφες ανθρώπινες ποικιλίες να καταλήξουν, τιμής ένεκεν, στο ανατομικό τραπέζι -κι αυτό είναι όλο και για μια φορά ακόμη, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν θα έχει το παραμικρό νόημα”
Ο όρος ‘διαυγές όνειρο’ επινοήθηκε από τον Ολλανδό συγγραφέα και ψυχίατρο Frederik van Eeden στο άρθρο του ‘A Study of Dreams’ το 1913, αν και οι περιγραφές των ονειροπόλων που γνωρίζουν ότι ονειρεύονται προηγούνται του άρθρου. Ο Van Eeden μελέτησε τα δικά του όνειρα μεταξύ 20 Ιανουαρίου 1898 και 26 Δεκεμβρίου 1912, καταγράφοντας αυτά που θεωρούσε πιο σημαντικά σε ένα ημερολόγιο ονείρων και 352 από αυτά τα όνειρα κατηγοριοποιούνται ως διαυγή.
Ο όρος Lucid Dreaming (Συνειδητό Ονείρεμα) επικράτησε γιατί τον υιοθέτησε κι ο φυσιοψυχολόγος Stephen LaBerge, η μεγαλύτερη σήμερα αυθεντία στον Δυτικό κόσμο για τα συνειδητά όνειρα, ιδρυτής και διευθυντής του Lucidity Institute, που εδρεύει στο Πάλο Άλτο. Ο LaBerge, που έβλεπε συνειδητά όνειρα από μικρή ηλικία, αποφάσισε να στρέψει το ενδιαφέρον του πανεπιστημιακού κατεστημένου σε αυτά, αφού σαν επικεφαλής μιας ομάδας ερευνητών στις αρχές της δεκαετίας του ’70, είχε μελετήσει εκτεταμένα την δυνατότητα συνειδητού ονειρέματος και είχε πειστεί ότι ο μέχρι τότε αμφιλεγόμενος και συνδεμένος με την μαγεία και τον εσωτερισμό αυτός τομέας, είχε τρομερό δυναμικό και παρουσίαζε καταπληκτικές δυνατότητες.
Το 1967 έλαβε το πτυχίο του στα μαθηματικά κι άρχισε να ερευνά τα διαυγή όνειρα για το διδακτορικό του. Στην ψυχοφυσιολογία στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, το οποίο έλαβε το 1980. Ανέπτυξε τεχνικές για να επιτρέψει στον εαυτό του και σε άλλους ερευνητές να εισέλθουν σε μια κατάσταση διαυγούς ονείρου κατά βούληση, κυρίως την τεχνική MILD (μνημονική επαγωγή διαυγών ονείρων), η οποία χρησιμοποιήθηκε σε πολλές μορφές πειραματισμού ονείρων. Το 1987, ίδρυσε το The Lucidity Institute, έναν οργανισμό που προωθεί την έρευνα για τα διαυγή όνειρα, καθώς και την διεξαγωγή μαθημάτων για το ευρύ κοινό σχετικά με τον τρόπο επίτευξης ενός διαυγούς ονείρου.
“Υπήρχαν σ’ εκείνα τα ταξίδια ανυπολόγιστοι τοπικοί κίνδυνοι -καθώς κι εκείνη η συγκλονιστική έσχατη απειλή που σκούζει άναρθρα και ακατονόμαστα έξω από το σύμπαν της τάξης, εκεί όπου κανένα όνειρο δεν μπορεί να φτάσει ποτέ- εκείνη η άμορφη πληγή του εξώτατου χάους που βλαστημά και αφρίζει στο κέντρο του απείρου -ο απέραντος δαιμονικός ηγεμόνας Αζαθόθ, που τ’ όνομά του κανένα στόμα δεν τολμά ν΄ αρθρώσει μεγαλόφωνα και ο οποίος ροκανίζει πεινασμένα στο κέντρο του απείρου σε κάποιες ασύλληπτες κι αφώτιστες αίθουσες πέρα από το χρόνο μέσα σ΄ έναν πνιχτό, φρενήρη ρυθμό από βδελυρά τύμπανα και το αχνό, μονότονο κλαψούρισμα από καταραμένους αυλούς- και στην συνοδεία αυτών των αποκρουστικών μπουμπουνητών και συριγμών χορεύουν αργά, αδέξια και αλλόκοτα οι γιγάντιοι Έσχατοι Θεοί, τυφλοί, βουβοί ζοφεροί και άμυαλοι. Οι άλλοι θεοί, η ψυχή και ο αγγελιοφόρος των οποίων είναι το έρπον χάος, ο Νυαρλαθοτέπ”…The Dream Quest of Unknown Kadath
Η όλη εικόνα, που παραστατικά δίνει ο Λάβκραφτ, στοχεύει κατευθείαν, σαν μαύρη δίνη, τις συνεκτικές ιδιότητες που εναρμόζουν τον άνθρωπο, την ψυχή και το είναι του. Φτάνει σ ένα επίπεδο πέρα από οποιαδήποτε μορφή οργάνωσης και αιτιοκρατίας. Εκεί όπου η γεωμετρία του χώρου και του μυαλού παρασύρεται και συστρέφεται σε αφύσικες γωνίες και καμπύλες. Σαν μια δομή που λιώνει, διαστρεβλώνοντας το γύρω διάστημα και ρουφιέται μέσα απ’ μια πύλη σε τόπους πέρα απ’ τον κόσμο, στο αρχέγονο και το άμορφο. Περιγράφει μια κατάσταση απρόσιτη και μακρινή που δεν παρεμβαίνει άμεσα στον ανθρώπινο κόσμο. Τον απειλεί όμως πίσω απ’ το παραπέτασμα της τρέλας και της καθέλιξης της ίδιας της δημιουργίας στην πρωτοζωϊκή ύλη.
Η κλασσική μέθοδος επιρροής, μετάδοσης και κατεύθυνσης της πληροφορίας μέσα στις συνειδήσεις των πιστών είναι η τεχνική των ονείρων. Στο όνειρο, η επίγνωση του καθενός μπορεί να σταλεί σαν κύμα και να ταξιδεύσει μέσα στις διαστάσεις… στον χώρο και τον χρόνο… ανασύροντας και τα ανάλογα δεδομένα στο πέρασμά του… αρκεί και ο ίδιος να είναι κάπως εξοικειωμένος σ’ αυτό το στροβίλισμα της ενέργειάς του. Ανάλογα και από άλλες σφαίρες, μπορεί να δημιουργηθεί μια δινοτροπική εστία και ένα κύμα ή μια παραφυάδα από κάποιο σκοτεινό φορέα να εισχωρήσει μέσα απ’ τις ρωγμές κατευθείαν στα κέντρα αντίληψης και στο νευρικό σύστημα του ονειρευόμενου. Σαν ένας διανοητικός ιός που αναδύεται απ’ τα βάθη για να κατσικωθεί στην δική μας πραγματικότητα.
“Είχε πει ότι η γεωμετρία του ονειρικού κόσμου ήταν αφύσικη, μη ευκλείδεια, που υπαινισσόταν με αποκρουστικό τρόπο την ύπαρξη χώρων και διαστάσεων πέρα από τις δικές μας”… The Call of Cthulhu
Συνειδητή Ονειρική Εμπειρία.
Δεν είναι μόνο το ότι σε ένα συνειδητό όνειρο τα πάντα φαίνονται πιο έντονα, τα χρώματα πιο ζωντανά και η ονειρική εμπειρία είναι κατά πολύ πλουσιότερη από τα κοινά όνειρα. Τα συνειδητά όνειρα έχουν μια ιδιαίτερη ποιότητα που μένει χαραγμένη για πάντα στην μνήμη αυτών που τα βιώνουν. Μικρές στιγμές συνειδητότητας μέσα στο όνειρο ίσως έχουμε βιώσει όλοι μας, σε κάποια περίοδο της ζωής μας. Είναι μια στιγμή όπου αποκτάμε επίγνωση ότι αυτό που μας συμβαίνει είναι ένα όνειρο, μια στιγμή όπου ο ονειρευόμενος γνωρίζει απόλυτα ότι ονειρεύεται. Αυτό είναι το συνειδητό όνειρο. Αυτή η στιγμή, όπως λένε οι αρχαιότερες εσωτερικές παραδόσεις και επιβεβαιώνουν οι σύγχρονες επιστημονικές έρευνες, μπορεί να επεκταθεί και να καλλιεργηθεί έτσι η δυνατότητα να αποκτάμε με την θέλησή μας έλεγχο στα όνειρά μας.
Η εμπειρία αυτή είναι συγκλονιστική και μπορεί να επηρεάσει ακόμα και τον συνηθισμένο κόσμο της εγρήγορσης, να φέρει αλλαγές στον τρόπο πού βιώνουμε τον εαυτό μας και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε. Σε ένα συνειδητό όνειρο μπορούμε να ξεπεράσουμε τους φραγμούς και τις αναστολές του συνηθισμένου μας εαυτού, να καταπολεμήσουμε τους φόβους που στόχος τους είναι να παρεμποδίσουν την εσωτερική μας εξέλιξη κι ανάπτυξη και την ολοκλήρωση μας σαν ανθρώπινα όντα.
Στο συνειδητό ονείρεμα, μας δίνεται η ευκαιρία να κατανοήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε κάτι για τον εαυτό μας, που μπορούμε να εφαρμόζουμε και στην καθημερινή μας ζωή. Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, πως ονειρεύεστε και κάποιος ή κάτι σας καταδιώκει και εσείς προσπαθείτε να τρέξετε μακριά του. Ξαφνικά όμως, συνειδητοποιείτε ότι αυτό είναι ένα όνειρο, η συνείδησή σας “ξυπνάει” και καταλαβαίνετε ότι ονειρεύεστε.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο, σύμφωνα με τον Λεμπέρζ, υπάρχουν μπροστά σας δύο επιλογές που, στο κανονικό όνειρο, δεν υπάρχουν, ή θα συνεχίσετε να προσπαθείτε να απομακρυνθείτε από τον διώκτη σας ή θα γυρίσετε να τον αντιμετωπίσετε, οπλισμένοι με την γνώση ότι αυτό που σας κυνηγάει δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κατασκεύασμα του ίδιου σας του εαυτού, μια ονειρική εικόνα που δεν μπορεί να έχει καμία επίπτωση επάνω σας. Μπορείτε να γελάσετε μαζί του, να το εξαφανίσετε ή να το μετατρέψετε σε σύμμαχο ή σε κάτι άκακο.
Αυτή ακριβώς η συνειδητοποίηση είναι μια απελευθέρωση από τον φόβο, μια βαθιά ψυχοθεραπευτική, απελευθερωτική και ανακουφιστική εμπειρία. Μπορεί ίσως να ανακαλύψετε ότι υπάρχει μέσα σας ένα κομμάτι του εαυτού σας που χρειάζεται βοήθεια, και όταν ξυπνήσετε θα έχετε μαζί σας, σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό ανάλογα με τον χαρακτήρα και την ένταση του ονείρου, την επίγνωση αλλά και την δύναμη να παλέψετε με τα εμπόδια που σας στερούν την ψυχοσωματική σας ισορροπία και την εσωτερική σας γαλήνη και ηρεμία.
Πολύ συχνά στα όνειρα μου έβλεπα ότι έπεφτα από έναν γκρεμό στο χάος, είτε με αυτοκίνητο, είτε με το σώμα μου. Τότε ξυπνούσα με φόβο γιατί η αίσθηση ήταν τρομακτική. Αίσθηση θανάτου. Όταν άρχισα να κάνω συνειδητό ονείρεμα και βρέθηκα ξανά στον γκρεμό να αιωρούμαι στο χάος, αντί να τρομοκρατηθώ και να ξυπνήσω, άρχισα να πετάω. Έκτοτε το συγκεκριμένο όνειρο έγινε όνειρο διασκέδασης, αντί για όνειρο τρόμου.
Ας δούμε λοιπόν, συνοπτικά μερικές από τις άμεσες συνέπειες του Συνειδητού Ονειρέματος.
Ψυχοσωματική Υγεία και Ισορροπία: Όπως είναι γνωστό σήμερα, τα όνειρα αντανακλούν την ψυχολογική, φυσιολογική και συνειδησιακή κατάσταση του ονειρευόμενου. Με άλλα λόγια, είναι ο καθρέπτης της ζωής μας. Αν είμαστε ικανοποιημένοι από την ζωή και δεν αντιμετωπίζουμε κανένα πρόβλημα, σε προσωπικό, οικονομικό ή άλλο επίπεδο, τότε τα όνειρά μας είναι κατά το πλείστον γαλήνια, πλούσια σε ευχάριστο περιεχόμενο κι ανακουφιστικά για τον νου. Αυτή όμως η κατάσταση είναι ουτοπική.
Κάθε μέρα ο νους μας χαρακώνεται από το άγχος, τις φοβίες μας και τις ανασφάλειές μας. Γνωρίζουμε ότι λύνοντας κάποια προβλήματα στην καθημερινότητα, η ανακούφιση αντανακλάται στα όνειρα και έτσι η ποιότητά τους βελτιώνεται. Συμβαίνει όμως και το αντίστροφο. Όπως ένα άσχημο όνειρο μπορεί να χρωματίσει την διάθεση μας όλη την επόμενη ημέρα ή ημέρες, ένα απελευθερωτικό όνειρο μπορεί να μας δώσει την δύναμη, το κουράγιο, αλλά και την καθοδήγηση που χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε ένα καθημερινό πρόβλημα ή ένα πρόβλημα σε μια σχέση μας.
Ουσιαστικά το συνειδητό ονείρεμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν εργαλείο για να καλυτερέψουμε την ζωή μας μέσα από τα όνειρά μας. Όχι μόνο είναι ένας τρόπος για την ψυχολογική μας ισορροπία, αλλά και για την βελτίωση της υγείας μας. Έχουν παρατηρηθεί ακόμα και ιάσεις ασθενειών, που πρώτα γιατρεύτηκαν στο επίπεδο του συνειδητού ονειρέματος! Η ψυχίατρος Πατρίτσια Γκάρφιλντ έχει αναπτύξει μια θεραπευτική μέθοδο που βασίζεται στο συνειδητό ονείρεμα και την παραλληλίζει με την χρήση του δημιουργικού οραματισμού και της προσευχής στο ‘ξύπνημα’ των θεραπευτικών δυνάμεων του ίδιου μας του οργανισμού.
Αυτογνωσία και Αύξηση της Συνειδητότητας: Ζώντας συνειδητά στα όνειρά μας, πλουτίζουμε σε μεγάλο βαθμό το φάσμα των εμπειριών μας. Η αντίληψή μας για τον εαυτό μας και για τους άλλους ανθρώπους πλαταίνει και γίνεται πιο βαθιά. Μπορούμε συνειδητά να ξεπεράσουμε τους περιορισμούς της λογικής μας και να ζήσουμε την αναζωογονητική εμπειρία της ικανοποίησης κρυφών επιθυμιών. Στο συνειδητό όνειρο μπορούμε να επισκεφτούμε μέρη που δεν έχουμε ξαναδεί, να ζήσουμε περιπέτειες, να συναντήσουμε αγαπημένα πρόσωπα που έχουν χαθεί.
Μπορούμε να φτιάξουμε το σκηνικό σύμφωνα με την θέλησή μας, να συναντήσουμε ανθρώπους που θαυμάζουμε, να ζητήσουμε καθοδήγηση. Μπορούμε να γίνουμε ήρωες, να πολλαπλασιαστούμε σε χιλιάδες αντίγραφα, να προκαλέσουμε τον κόσμο της λογικής και του ορθολογισμού. Τα όνειρα, είναι ο βασιλικός δρόμος για το υποσυνείδητο. Μαθαίνοντας να βαδίζουμε συνειδητά σε αυτόν τον δρόμο συμφιλιώνουμε το συνειδητό και τον υποσυνείδητο νου και αποκτούμε πρόσβαση στις δυνάμεις και στις δυνατότητες που βρίσκονται κρυμμένες μέσα μας. Η συνείδησή μας μπορεί να βιώσει εκστατικές καταστάσεις διαύγειας, μακαριότητας και κενότητας που διαφορετικά είναι προσβάσιμες μόνο στα βαθύτερα επίπεδα πνευματικών πρακτικών και ασκήσεων, όπως ο βαθύς διαλογισμός.
Πλήρη Εκμετάλλευση των Χρήσιμων Πληροφοριών των Ονείρων: Τα όνειρα αποτελούσαν πάντα μια πολύτιμη πηγή έμπνευσης για καλλιτέχνες, επιστήμονες, ερευνητές, συγγραφείς. Είναι ατέλειωτος ο κατάλογος των εφευρέσεων και των ανακαλύψεων που έχουν βασιστεί σε πληροφορίες που αποκτήθηκαν από όνειρα. Ο Λεμπερζέ απέδειξε ότι μπορούμε συνειδητά να θέτουμε συγκεκριμένα ερωτήματα στα όνειρα και να παίρνουμε τις απαντήσεις. Αυτή η πλευρά του συνειδητού ονειρέματος είναι ίσως και από τις πιο συναρπαστικές εφαρμογές του συνειδητού ελέγχου των ονείρων.
“Ο μόνος τρόπος που πρέπει κάποιος να προσεγγίσει τις πύλες του ονείρου είναι ο τρόπος του πολεμιστή. Με αδιάσπαστη προσοχή κι επίγνωση. Σα να μπαίνει σε εμπόλεμη ζώνη, συγκεντρώνοντας την ενέργεια του, ώστε να χαρτογραφήσει τις άγνωστες περιοχές και να μην γίνει θύμα των αρπαχτικών δυνάμεων που καραδοκούν.
“Μέσα στην απειρία των κόσμων, ο άνθρωπος είναι ενεργειακά προγραμματισμένος να αντιλαμβάνεται την αντανάκλαση μόνο ενός συγκεκριμένου κοσμοειδώλου, αυτού της φυσικής μας καθημερινής ζωής. Θεωρεί μάλιστα την υπόσταση αυτής της αντανάκλασης ως τη μόνη δεδομένη, και την συντηρεί με τις ψευδαισθήσεις του, όντας κλειδωμένος σ αυτήν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος δεν είναι παρά ένας μέσα σ’ ένα σύμπλεγμα επάλληλων κόσμων, διατεταγμένων φρακταλικά, ο ένας μέσα στον άλλο σε μια σκοτεινή θάλασσα ενέργειας. Η αλληλοεισχώρησή τους δίνει στον άνθρωπο την δυνατότητα, αν αντιληφθεί τις ρωγμές αυτού του κοσμικού δικτύου, να περάσει μέσα απ’ αυτές και να γνωρίσει νέες σφαίρες εξίσου αληθινές και περιεκτικές, αλλά και επικίνδυνες! Δίνει όμως τηn δυνατότητα και σε κάτι “άλλο” να εισχωρήσει στον δικό μας κόσμο”. Don Juan Matus
Η Άλλη Όψη του Καθρέπτη.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να κάνει κάποιος την προσπάθεια να αναπτύξει την ικανότητα του να ονειρεύεται συνειδητά, είτε για να εισχωρήσει στις κρυμμένες ψυχικές του ικανότητες ή απλά για να περνάει ευχάριστα τις ώρες πού κοιμάται. Το μέτρο της εσωτερικής του εξέλιξης, της πνευματικής του ανάπτυξης και των προσπαθειών του θα δώσει το μέτρο των αποτελεσμάτων. Στην ουσία πρόκειται για μια εσωτερική πορεία αυτογνωσίας και, σαν τέτοια, περικλείει τα αδιέξοδα, τις παγίδες και τους κινδύνους της.
Η αλήθεια είναι ότι ενώ υπάρχουν πολλές ασκήσεις και τεχνικές, σύγχρονες ή αρχαίες, διαφορετικών πολιτισμικών παραδόσεων, δεν μπορεί ποτέ να δοθεί εγγύηση για το αποτέλεσμα. Το να ασκείσαι στο συνειδητό ονείρεμα δεν είναι το ίδιο με το να ασκείς π.χ. το μυικό σου σύστημα. Κάποιος μπορεί να δοκιμάζει μια τεχνική για εβδομάδες ή για μήνες και να μην έχει αποτέλεσμα, ενώ ξαφνικά, σε ανύποπτο χρόνο, να έχει αρκετές συγκλονιστικές εμπειρίες συνειδητού ονειρέματος σε ένα και μόνο βράδυ. Μπορεί να επιτύχει συνειδητότητα μέσα στο όνειρο, αλλά αυτό ακριβώς το γεγονός να τον ξυπνήσει αμέσως.
Ένα άλλο πρόβλημα που, σε ένα άλλο επίπεδο, μπορεί να συναντήσει ένας ονειρευτής, είναι ότι η ικανοποίηση των ενδόμυχων επιθυμιών στο ονειρικό πεδίο μπορεί να γίνει μια παγίδα και να του γίνει τόσο έμμονη ιδέα, σε βαθμό που να σταματάει την δυνατότητά του για εσωτερική εξέλιξη. Είναι άλλο πράγμα η αυτοπεποίθηση κι άλλο πράγμα η αλαζονεία. Ο ίδιος ο δημιουργός και η πηγή των ονείρων, το υποσυνείδητο, βρίσκεται μακριά από την επικράτεια που εξουσιάζει η λογική και πολλές φορές θ’ αντιδράσει περίεργα κι αυτοκαταστροφικά σε μια “απαίτηση” να συνεργαστεί.
Επιπλέον μέσα στους κόσμους των ονείρων δεν είναι μόνος του. Υπάρχουν κι ‘άλλοι’, από ‘αλλού’.
Και, όχι, δεν είναι φίλοι του.
Τα όνειρα περιέχουν σημαντικά μηνύματα που μπορούν να μας βοηθήσουν, να μας προειδοποιήσουν, να μας ενθαρρύνουν και να μας καθοδηγήσουν. Υπάρχουν όμως και όνειρα που μπορούν να ταράξουν, να μας αναστατώσουν και, σε κάποιες περιπτώσεις, να μας οδηγήσουν σε σοκ ή σε παράκρουση. Έτσι, η προσπάθεια για συνειδητό ονείρεμα ενέχει κινδύνους για ένα ψυχικά ασταθές άτομο, από την στιγμή που η επέμβαση και η ανάγκη κυριαρχίας στις ονειρικές καταστάσεις γίνεται έμμονη ιδέα.
Το ζητούμενο πάντα πρέπει να είναι η ψυχοσωματική ισορροπία και η ανάπτυξη και φυσικά, ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε με την δυνατότητα να επεμβαίνει συνεχώς στην ονειρική του κατάσταση. Η προσπάθεια για συνεχή επέμβαση δεν αφήνει το υποσυνείδητο να εκφραστεί σε ένα πεδίο που δικαιωματικά του ανήκει από την φύση. Η αίσθηση του μέτρου και η σύνεση πρέπει πάντα να συνοδεύει την θέληση για κυριαρχία πάνω στις δυνάμεις που κρύβουμε μέσα μας. Γι’ αυτόν τον λόγο κάποιος που θέλει να ασχοληθεί με το συνειδητό ονείρεμα πρέπει να το κάνει με τον τρόπο του πολεμιστή, ούτως ώστε αν κινδυνέψει να ξέρει τι να κάνει. Οποιοσδήποτε άλλος τρόπος εμπεριέχει κινδύνους που είναι δύσκολο ν’ αντιμετωπιστούν από έναν κοινό νου.
Όπως δεν ξεκινάς ένα ταξίδι χωρίς χάρτες, από έμπειρους ναυτικούς που έχουν ήδη επισκεφτεί αυτούς τους τόπους και γνωρίζουν τις παγίδες, τις ελευθερίες, τους ντόπιους και τα εμπόδια που θα συναντήσεις εκεί, έτσι κι ένα ονειρικό ταξίδι απαιτεί χάρτες, ώστε να ‘χεις μια πρώτη εικόνα του τι θα συναντήσεις εκεί.
Ταξιδεύοντας στο Όνειρο.
Όπως και σε κάθε εργασία που σχετίζεται με τα όνειρα, το να προκαλέσει κανείς ένα συνειδητό ονείρεμα απαιτεί θέληση, συνέπεια στην προσπάθεια και υπομονή. Μπορεί μια τεχνική να μην δουλεύει για σας, και βδομάδες προσπάθειας να μην σημαίνει ότι πλησιάζετε τον στόχο σας. Χρειάζεται να υπάρχει μέσα σας μια στάση πειραματισμού, παιχνιδίσματος, σαν να μην ενδιαφέρεστε πραγματικά για το αποτέλεσμα, αλλά το κάνετε για χάρη του ίδιας της προσπάθειας. Είναι το παιχνίδι που ενδιαφέρει κι όχι το αποτέλεσμα. Η απόσταση είναι απαραίτητη.
Μια από τις πιο βοηθητικές τεχνικές είναι και το κενό του νου. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές του, αλλά η αρχή που διέπει όλες είναι η χαλάρωση και η συγκέντρωση του νου σε ένα συγκεκριμένο σημείο εστίασης. Ο νους κρατιέται προσηλωμένος σε ένα αντικείμενο συγκέντρωσης, που μπορεί να είναι η αναπνοή, ένα μάντρα διαλογισμού, ένας οραματισμός ή μια συγκεκριμένη ιδέα, όπως η κενότητα της ύπαρξης. Μέσα από την καθημερινή, συνεπή εξάσκηση ο νους γίνεται πιο ήρεμος και γαλήνιος, αποκτά περισσότερη συνειδητότητα για τον ίδιο και συνεπώς μπορεί να αναγνωρίζει καθαρότερα και με περισσότερη ενάργεια τις καταστάσεις που συμβαίνουν μέσα μας. Επιπλέον στο κενό του νου αποκτάμε περίσσια ενέργειας που είναι απαραίτητη για το ονείρεμα.
Οι αυξημένες ικανότητες προσοχής και συγκέντρωσης που έρχονται από την καθημερινή εξάσκηση του κενού του νου, βοηθούν και σε μια δεύτερη τεχνική, που είναι το να εκπαιδεύσει κάποιος τον εαυτό του να αναγνωρίζει τις ανωμαλίες και τις παραδοξότητες μέσα σ’ ένα όνειρο και αυτό να τον κάνει αυτόματα συνειδητό μέσα σε αυτό. Έτσι, βλέποντας ή βιώνοντας κάτι που δεν μπορεί να γίνει στην πραγματικότητα, (μια ηλεκτρική συσκευή που λειτουργεί περίεργα, μόλις αρχίζετε να αιωρείστε, συναντάτε ένα πρόσωπο που γνωρίζετε ότι είναι πεθαμένο) αυτόματα περνάτε σε συνειδητό ονείρεμα.
Αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο όσο ίσως φαίνεται. Η εγρήγορση που χρειάζεται για να αναγνωριστεί η παραδοξότητα στα ονειρικά γεγονότα μπορεί να φαίνεται εύκολη για την φαντασία μας, όταν είμαστε ξύπνιοι. Όταν ονειρευόμαστε όμως δεχόμαστε εύκολα και χωρίς να τα αμφισβητούμε τα πιο παράξενα και παράλογα πράγματα. Για να ονειρευτούμε συνειδητά λοιπόν, χρειάζεται να μεταφέρουμε στο όνειρο ένα μέρος της καθημερινής μας εγρήγορσης.
Για να αποκτηθεί μια τέτοια ικανότητα, καλό θα είναι να αναρωτιόμαστε περιοδικά, κατά την διάρκεια της ημέρας, της συνηθισμένης εγρήγορσης, αν αυτό που βιώνουμε εκείνη την στιγμή είναι ένα όνειρο ή η πραγματικότητα. Πώς ξέρουμε ότι δεν ονειρευόμαστε; Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι αυτή την στιγμή είμαστε ξύπνιοι και δεν βρισκόμαστε στο κρεβάτι μας, ονειρευόμενοι ότι είμαστε σε εγρήγορση; Επίσης πολύ καλό είναι, όταν ζούμε ένα γεγονός ή κάνουμε μία πράξη, να αναρωτηθούμε τι θα σήμαινε αυτό, αν το κάναμε στο όνειρό μας.
Είμαι στην κουζίνα μου, για παράδειγμα και μαγειρεύω. Τι θα σήμαινε αυτό, πως θα ερμηνευόταν, αν ήταν κάτι που συνέβαινε σε ένα όνειρο; Μαθαίνοντας τον νου να δουλεύει με τέτοιο τρόπο, γίνεται πιο εύκολο, κατά την διάρκεια ενός ονείρου, να τραβήξουμε την προσοχή στο πώς αντιλαμβανόμαστε την φύση των γεγονότων γύρω μας και, κατά συνέπεια, μπορούμε πιο εύκολα να συνειδητοποιήσουμε ότι ονειρευόμαστε.
Μια άλλη τεχνική είναι να θέσετε σαν στόχο να εκτελέσετε μια συγκεκριμένη πράξη στο όνειρό σας. Στον Καστανέντα, ο Δον Χουάν του δείχνει μια τεχνική για το ονείρεμα. Λίγο πριν κοιμηθούμε παρατηρούμε σκόπιμα και αρκετές φορές, τα χέρια μας. Μόλις τα παρατηρήσουμε, κλείνουμε τα μάτια και τα οραματιζόμαστε με το εσωτερικό μάτι του νου, κάτι που επαναλαμβάνουμε πολλές φορές. Όταν ξαπλώσουμε και περιμένουμε να μας πάρει ο ύπνος, ξαναφέρνουμε στον νου τα χέρια μας. Προσπαθούμε να πάρουμε την εικόνα τους στον ύπνο μας και λέμε στον εαυτό μας ότι μόλις τα ξαναδούμε στο όνειρό μας, θα ξέρουμε ότι ονειρευόμαστε.
Η Μέθοδος M.I.L.D.
Ίσως η πιο αποτελεσματική μέθοδος για την πρόκληση συνειδητών ονείρων που μπορεί να εφαρμόσει με επιτυχία ένας σύγχρονος άνθρωπος του Δυτικού κόσμου, είναι αυτή που έχει επινοήσει και αναπτύξει ο Στέφεν Λεμπέρζ. Την ονόμασε Mnemonic Induction of Lucid Dreams ( M.I.L.D), που στα ελληνικά μπορεί να αποδοθεί σαν “Μνημονική Επαγωγή Συνειδητών Ονείρων”. Είναι μια ολόκληρη σειρά ασκήσεων για πρόκληση συνειδητών ονείρων και έλεγχο του ονειρικού ελέγχου, που βασίζεται σε μια πολύ απλή ικανότητά μας.
Την ικανότητα να θυμόμαστε κάποια πράγματα, αν έχουμε την θέληση να το κάνουμε, όπως λέμε π.χ. “να θυμηθώ να πάρω … από το σούπερ μάρκετ”. Επίσης βασίζεται στην παρατήρηση ότι θυμόμαστε κάποια πράγματα πιο εύκολα, αν τα συνδυάσουμε με άλλα, όπως κάνουμε π.χ. όταν γυρνάμε ανάποδα το δαχτυλίδι μας για να μας θυμίσει να ρίξουμε το γράμμα στο ταχυδρομείο. Δημιουργούμε δηλαδή μια νοητική σύνδεση, μια γέφυρα, μεταξύ δύο πραγμάτων, όπου η θέα ή η ανάμνηση του ενός μας φέρνει αυτόματα στο νου και το άλλο.
Η μέθοδος περιλαμβάνει πολλές ασκήσεις για διαφορετικούς σκοπούς, όπως αλλαγή του ονειρικού σκηνικού, συνειδητό πέταγμα, πρόκληση συνειδητών ονείρων, λύση προβλημάτων στο συνειδητό όνειρο κ.α. Όμως η βάση της μεθόδου είναι πολύ απλή και το κλειδί βρίσκεται σε μια υποβολή που δίνουμε στον εαυτό μας και συνοψίζεται στην εξής φράση: “Την επόμενη φορά που θα ονειρευτώ, θέλω να αναγνωρίσω το γεγονός (ή να συνειδητοποιήσω ότι) ονειρεύομαι” Δεν αρκεί απλώς να επαναλάβουμε την φράση αρκετές φορές, αλλά να πείσουμε πραγματικά τον εαυτό μας ότι είμαστε αποφασισμένοι και έχουμε την πρόθεση να ξυπνήσουμε μέσα στο όνειρό μας.
Τα τέσσερα βασικά σημεία της μεθόδου είναι τα εξής:Ξυπνάμε μια ώρα περίπου νωρίτερα απ’ ότι συνηθίζουμε να σηκωνόμαστε το πρωί και προσπαθούμε να επαναφέρουμε στην μνήμη μας, όσο το δυνατόν πιο ζωντανά, το όνειρο πού μόλις βλέπαμε. Αν δεν το καταφέρουμε την πρώτη νύχτα, προσπαθούμε την επομένη δέκα λεπτά αργότερα ή νωρίτερα. Ο στόχος είναι να ξυπνήσουμε σε μια περίοδο REM, όταν βλέπουμε όνειρο και να μπορούμε εύκολα να θυμηθούμε λεπτομέρειες.Ενώ είμαστε ακόμα ξαπλωμένοι και περιμένουμε να μας πάρει ξανά ο ύπνος, πρέπει να πούμε στον εαυτό μας την συγκεκριμένη φράση, βεβαιώνοντας την πρόθεσή μας να θυμηθούμε να αναγνωρίσουμε την επόμενη φορά ότι ονειρευόμαστε.Οραματιζόμαστε τον εαυτό μας να επιστρέφει ξανά στο όνειρο που μόλις είχαμε, μόνο που αυτή την φορά τον βλέπουμε να συνειδητοποιεί ότι ονειρεύεται. Εκεί μπορεί να οραματιστούμε επίσης ότι εκτελούμε μια συγκεκριμένη πράξη, όπως το να δούμε τα χέρια μας ή να σηκωθούμε από το έδαφος για να πετάξουμε.Επαναλαμβάνουμε πολλές φορές τα στάδια 2 και 3 μέχρι να νοιώσουμε ότι η πρόθεσή μας να είμαστε συνειδητοί έχει εστιαστεί με καθαρότητα ή μέχρι να μας πάρει ο ύπνος.
Αν όλα πάνε καλά, θα βρεθείτε συνειδητά σε ένα όνειρο που δεν είναι αναγκαίο να μοιάζει με το προηγούμενο. Η μέθοδος απαιτεί κάποια επιμονή και σταθερότητα στην εξάσκησή της, αλλά μπορεί να φέρει χειροπιαστά αποτελέσματα σε λίγο σχετικά χρόνο.
“Για τους πολεμιστές του Δον Χουάν, η φύση αυτού του κόσμου, καθώς και του πλησίον αυτού, σαν δίδυμοι κόσμοι, αντίθετοι μα και συμπληρωματικοί, αντανακλούν κατά βάση μια φύση εχθρική και πανούργα. Αποτελούνται δε, εκτός από την ανθρώπινη επίγνωση και από όντα με διαφορετική ενεργειακή διάταξη. Τα όντα αυτά τα ονόμασαν ανόργανα λόγω της σχεδόν ασώματης δομής τους και επιχειρώντας μια συνδιαλλαγή μ’ αυτά μέσα από ονειρικές τεχνικές, αντιλήφθηκαν τον άμεσο κίνδυνο αυτής της συνύπαρξης. Είδαν, πως αυτά τα όντα, έχοντας συνείδηση οξύτερη αλλά το ίδιο εγωπαθή μ’ αυτή του ανθρώπου, επιχειρούσαν μια αδιάκοπη επικοινωνία με σκοπό την παρασιτική συμβίωση και τον έλεγχο. Κατάλαβαν επίσης ότι αποδίδοντας ανθρώπινα χαρακτηριστικά σε απρόσωπες δυνάμεις δεν θα μπορούσαν να τις τιθασεύσουν.” Don Juan Matus
Το Συνειδητό Ονείρεμα δεν είναι ακίνδυνο.
Ο Don Juan Matus είναι ξεκάθαρος:
“Μια από τις βασικές τεχνικές που ασκούσαν οι σαμάνοι για την είσοδό τους στο άπειρο ήταν η τέχνη του ονείρου, ο τρόπος που καληνύχτιζαν τον κόσμο! Θεωρούσαν τα όνειρα ως πλήρεις βιωματικές καταστάσεις στις οποίες η συνείδησή τους προβαλλόταν, κατόπιν πειθαρχημένης και άκαμπτης εγρήγορσης, σε άγνωστες περιοχές. Έχοντας ισχυροποιήσει την ενεργειακή τους διάταξη μέσα από επίπονες διαδικασίες εξισορρόπησης και ενδυνάμωσης, κατάφεραν να εισέρχονται σε αυξημένα επίπεδα συνείδησης, ταξιδεύοντας στους κόσμους χωρίς να διαλύονται ή να γίνονται θηράματα. Στην ουσία, μετασχημάτιζαν τα κοινά όνειρα, ασκώντας έλεγχο σ’ αυτά, σε εξερεύνηση και χαρτογράφηση νέων κόσμων.
Γνώριζαν βέβαια τους θανάσιμους κινδύνους, γι’ αυτό και δεν έπαιρναν τίποτα αψήφιστα στις ονειρικές τους αναζητήσεις. Δεν τις αντιμετώπιζαν σαν πεδίο απολαύσεων, ούτε φυσικά στόχευαν σε νέες “φιλικές” σχέσεις με τους εκεί κατοίκους. Δεν είχαν σκοπό να εγκλωβιστούν σε μια νέα φυλακή αλλάζοντας απλά δεσμοφύλακες. Το συνειδητό όνειρο ήταν γι’ αυτούς μόνο μια μέθοδος, ένα χρήσιμο εργαλείο για να γνωρίσουν την ψευδαίσθηση της φυλακής, και να αποδράσουν στο άπειρο, γκρεμίζοντας τα όρια της αντίληψής τους.
Το να περάσει τις πύλες του ονείρου ο πολεμιστής, σήμαινε να ξυπνήσει μέσα στο όνειρο και να διατηρήσει την συγκέντρωση του στην εικόνα του ονείρου, κατά βούληση, χρησιμοποιώντας ένα επίπεδο προσοχής διαφορετικό απ’ αυτό της καθημερινής εστίασης. Αυτήν την ονειρική προσοχή ισχυροποίησαν οι πολεμιστές, αναδιανέμοντας τις φυσικές τους δραστηριότητες και ενέργειες σε νέες δυναμικές ροές, πριν εισχωρήσουν στο άγνωστο και μετασχηματίσουν τα κοινά τους όνειρα σε τέχνη. Στην ουσία, αυτό που πρόβαλαν εκεί έξω, δεν ήταν ο καλοαναθρεμμένος και τροφαντός εαυτός της καθημερινής ζωής, αλλά μια ενεργοποιημένη τοτεμική ύπαρξη ικανή για παρατήρηση, ιχνηλασία, αλλά και μάχη!
Στο ονείρεμα, σ’ αυτό που οι αποκρυφιστές ονόμασαν αστρική προβολή, η συνείδηση του ατόμου ανιχνεύεται από την ξένη επίγνωση και έλκεται προς αυτήν, πέφτοντας στην κυριολεξία στα δίχτυα της. Τα ανόργανα όντα, ζώντας σ’ ένα κόσμο επιβραδυνόμενο, χρονικά στατικό και ακίνητο, αναζητούν την κίνηση και την φλόγα της ανθρώπινης ψυχής. Είναι η τροφή τους, Στήνουν παγίδες και με το δέλεαρ της γνώσης και της δύναμης, προσκαλούν τους ανέμελους ταξιδιώτες στον κόσμο τους για να τους καλοπιάσουν, ικανοποιώντας όλες τους τις επιθυμίες, και να τους κρατήσουν για πάντα εκεί.
Λειτουργούν σαν αλιείς ψυχών που επιθυμούν την ζεστασιά της ανθρώπινης ζωής και προσπαθούν να την διδάξουν χρησιμοποιώντας φαντασμαγορικές προβολές. Οι άρχοντες αυτοί των ψευδαισθήσεων, στην ουσία, αγκιστρώνονται στα εσώτερα συναισθήματα των ονειρευτών και παίζουν μαζί τους ανελέητα. Δημιουργούν φάσματα για να ευχαριστήσουν τους ονειρευτές ή να τους τρομάξουν ρίχνοντάς τους σ’ ένα λαβύρινθο παρασκιάς! “
Ο Καστανέντα, τελικά ενέδωσε στις υποσχέσεις δύναμης των ανόργανων όντων και παρά τις προειδοποιήσεις, έπεσε στην παγίδα που περίτεχνα είχαν στήσει για να τον εγκλωβίσουν στον κόσμο τους. Η συνδυασμένη συνειδητότητα τους, αφού πρώτα κατανάλωσε την ενέργειά του εξαναγκάζοντάς τον σε συναισθηματικά ξεσπάσματα μέσα στο όνειρο, κατόπιν τράβηξε και την αδρανή υλική του μάζα. Χωρίς το ενεργειακό του σώμα ήταν απλά ένας όγκος οργανικής ύλης, εύκολο παιχνίδι στα χέρια μιας συνείδησης. Χρειάστηκε η ενέργεια όλων των πολεμιστών του Δον Χουάν, σαν ένα όχημα, να εισέλθει για να τον ανασύρει σχεδόν νεκρό. Από τότε ελκυόταν σαν μαγνήτης από την ξένη επίγνωση, ισορροπώντας ταυτόχρονα στους δύο κόσμους. Δεν είναι καθόλου ακίνδυνο το συνειδητό ονείρεμα για όποιον δεν είναι πολεμιστής.
Η φυσική πραγματικότητα, όπως την αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας, αγγίζει ένα μικρό μόνο μέρος της νοητικής μας λειτουργίας. Ένα μέρος στο οποίο μας έχει επιτραπεί μια σχετική πρόσβαση και κίνηση, σε ένα περιορισμένο αριθμό διαστάσεων. Σαν κάτι, ένας μηχανισμός ή μια σφραγίδα να έχει κλειδώσει τον άνθρωπο έξω απ’ το αχανές πεδίο όλων των δυνατοτήτων του.
Η φύση αυτού του μηχανισμού, που εντυπώθηκε βιολογικά μέσα στο ανθρώπινο γονιδίωμα σε κάποια στιγμή της εξέλιξης του, είχε διπλό ρόλο. Απ’ την μια να τον εγκλωβίσει σε μια φούσκα ψευδαισθήσεων, πετσοκόβοντας κυριολεκτικά και μεταφυσικά τις ουσιαστικές ψυχικές κρυσταλλώσεις του. Απ’ την άλλη, να τον “προστατέψει” απ’ την τρομαχτική αλήθεια της γνώσης για την ύπαρξη διαστάσεων και συνειδήσεων πέρα απ’ την δική του κατανόηση.
Ναι, ο άνθρωπος κάποτε ζούσε και βίωνε άμεσα την πραγματικότητα των μύθων, των ηρώων και των θεών, χωρίς την μεσολάβηση κάποιας πολιτισμικής θωράκισης. Οι πύλες της συνείδησής του ήταν ανοιχτές στην μαγεία και μπορούσε με μια στάση ηρωική να αντιμετωπίσει ή έστω να κατανοήσει οτιδήποτε προσπαθούσε να αγκιστρωθεί στον κόσμο του από αλλού. Οτιδήποτε; Χμμμ!!
Με το συνειδητό ονείρεμα όπως και με τα Αστρικά ταξίδια, με κάποιες ασκήσεις του κλασικού διαλογισμού αλλά και με τα ναρκωτικά/ψυχοτροπικά που παίρνουν διάφοροι, χρειάζεται τεράστια προσοχή γιατί εκτός από ‘αγίους’ και ‘αγγέλους’ πιο εύκολα και πιο γρήγορα υπάρχει επικοινωνία με διαβόλους μασκαρεμένους σε αγγέλους και αγίους, και αν δεν ξέρετε, αν δεν έχετε την Διάκριση, να τους ξεχωρίσετε ή να τους αντιληφθείτε, θα καταλήξετε με μια ωραιότατη κατάληψη που θα σας κατατρέχει όλη σας την ζωή που θα τρέφεται από την ψυχή σας και την επίγνωση σας, καθιστώντας σας ένα κέλυφος.
Αυτό παθαίνουν οι “ερευνητές του μεταφυσικού” που με περισσή ηλιθιότητα κάνουν τέτοια ταξίδια χωρίς πολεμικό σκοπό, χωρίς Διάκριση, χωρίς Γνώση και φυσικά χωρίς Ενέργεια, να αντιμετωπίσουν αυτά τα άλλα όντα, σε αυτούς τους άλλους κόσμους.
Χωρίς Σκοπό, χωρίς Δύναμη και Γνώση, αλλά και χωρίς τεχνικές επίθεσης και άμυνας είστε χαμένοι από χέρι. Ελάχιστοι αντιλαμβάνονται ότι είναι απαραίτητη και η επίθεση, όταν βρίσκονται μπροστά σε έναν σκοτεινό ‘άλλο’ τύπο, πόσο μάλλον μπροστά σε έναν άγγελο ή άγιο ή στον θεό τον ίδιο!
Αυτός που περιγράφει ωραιότατα τους ονειρικούς κόσμους είναι ο Λάβκραφτ.
Φυσικά, δείτε πολύ προσεκτικά την ταινία “Inception” θα σας δώσει μια μικρή [πολυ-πολύ-πολύ μικρή] ιδέα του τι παιχνίδια παίζονται μ’ αυτές τις τεχνικές.
Η ταινία Inception (εμφύτευση ιδεών) πραγματεύεται την προβολή και εμφύτευση ιδεών (memes) στο υποσυνείδητο των ανθρώπων μέσα απ’ την ονειρική διαδικασία. Εκπαιδευμένοι στο συνειδητό ονείρεμα ανιχνευτές, εισβάλουν στα βάθη του υποσυνείδητου, οικοδομώντας λεπτομερείς κόσμους για να εμφυτεύσουν διανοητικούς ιούς ή να εξάγουν πληροφορίες. Το ένα όνειρο διαδέχεται το άλλο σε ένα λαβύρινθο χωροχρονικής ασυνέχειας μέχρι τα βάθη του απόλυτου κενού. Οι ήρωες, σαν θεοί, έχουν την ικανότητα να δημιουργήσουν τεχνητούς κόσμους εικονικών προβολών, αλλά και να εγκλωβιστούν σ’ αυτούς χωρίς καμιά δυνατότητα διάκρισης του τι είναι αληθινό ή τι προέρχεται απ’ την δική τους συνείδηση.
Τα όνειρα στοιχειώνουν την πραγματικότητά μας ανασύροντας απ’ το ασυνείδητο εικόνες όμορφες αλλά και εφιαλτικές. Όντα από τα βάθη του ασάλευτου ύπνου μαγνητίζουν τους πιστούς, επιθυμώντας την επιστροφή τους εκεί που κάποτε βασίλευαν. Η θέληση και η λογική καταλύονται μπροστά στον τρόμο ασύλληπτων δυνάμεων και μην έχοντας στήριγμα και σκοπό επικαλούνται μέσα από ονειρικές λατρείες νέους και παλιούς προστάτες της γης και των άστρων.
Ο άνθρωπος, υποχείριο των επιθυμιών του, παραδίνεται σε μια ψευδαίσθηση δίχως τέλος. Η επιπόλαιη προβολή στα ψυχικά πεδία οριοθετεί και τον αντίστοιχο βαθμό κατάληψης και ελέγχου από την ξένη επίγνωση. Ο κίνδυνος του αφελή ονειρευτή που δεν έχει αφυπνιστεί από την πλάνη/εγώ και ταξιδεύει στον λαβύρινθο της φαντασμαγορίας. Έρμαιο κι όχι δημιουργός του κόσμου του. Αδρανής και απενεργοποιημένος. Κάτι φαίνεται έχει κλειδώσει τον κόσμο σε μια μαύρη φυλακή ονείρων και πάντα θα υπάρχουν φύλακες της γνώσης έτοιμοι να προσφέρουν γενναιόδωρα στις μάζες εύκολους τρόπους για πρόσβαση σ’ αυτούς!
Τελικά πιστεύω το κοράκι που έκραζε never more σε ποίημα του Πόε πρέπει να ήταν το Τοτέμ του Δον Χουάν που φώναζε ΞΥΠΝΑ!
Κάντε Συνειδητό Ονείρεμα, μόνο, με πολεμικό τρόπο, με προσοχή και φυσικά χωρίς πεγιότ, αν θέλετε να μην γίνετε μεζεδάκι!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου