Αντικουλτούρα: Ολοταχώς προς την Κόλαση

«Η Αμερική είναι η προφητική εικόνα του υπόλοιπου αστικο-βιομηχανικού κόσμου, όπως θα είναι σε λίγα χρόνια από τώρα -πρόσφατες δημοσκοπήσεις αποκάλυψαν ότι μια πραγματική πλειοψηφία των νέων στην εφηβεία τους, οι αυριανοί ψηφοφόροι, δεν έχουν καμία πίστη στους δημοκρατικούς θεσμούς, δεν έχουν καμία αντίρρηση στην λογοκρισία των αντιδημοφιλών ιδεών, δεν πιστεύουν ότι είναι δυνατή η διακυβέρνηση του λαού από τον λαό και θα ήταν απολύτως ικανοποιημένοι, αν μπορούσαν να συνεχίσουν να ζουν με το στυλ στο οποίο τους έχει συνηθίσει η έκρηξη, να τροφοδοτούνται, από τα πάνω, από μια ολιγαρχία διάφορων ειδικών. Το γεγονός ότι τόσοι πολλοί από τους καλοταϊσμένους νέους τηλεθεατές στην πιο ισχυρή δημοκρατία του κόσμου είναι τόσο εντελώς αδιάφοροι για την ιδέα της αυτοδιοίκησης, τόσο άσφαιροι και αδιάφοροι για την ελευθερία της σκέψης και το δικαίωμα στην διαφωνία, είναι ανησυχητικό αλλά όχι και τόσο εκπληκτικό». -Aldous Huxley, “Brave New World Revisited” (1958)

«Η κόλαση είναι μια πόλη που μοιάζει πολύ με το Λονδίνο» -Percy Bysshe Shelley

«Αν το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα ήταν η εποχή των τεχνικών μηχανικών, το δεύτερο μισό μπορεί κάλλιστα να είναι η εποχή των κοινωνικών μηχανικών και ο εικοστός πρώτος αιώνας, υποθέτω, θα είναι η εποχή των Παγκόσμιων Ελεγκτών, του επιστημονικού συστήματος καστών και του Θαυμαστού Νέου Κόσμου… Οι παλαιότεροι δικτάτορες έπεσαν επειδή δεν μπορούσαν ποτέ να προμηθεύσουν τους υπηκόους τους με αρκετό ψωμί, αρκετά θεάματα, αρκετά θαύματα και μυστήρια… Υπό μια επιστημονική δικτατορία η εκπαίδευση θα λειτουργήσει πραγματικά, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι άνδρες και γυναίκες να μεγαλώσουν αγαπώντας την δουλεία τους και να μην ονειρευτούν ποτέ επανάσταση. Δεν φαίνεται να υπάρχει κανένας καλός λόγος για τον οποίο θα έπρεπε ποτέ να ανατραπεί μια εξ ολοκλήρου επιστημονική δικτατορία». -Aldous Huxley, “Brave New World Revisited”.

«Η κοινή λογική, κάνει ό,τι θέλει, δεν μπορεί ν’ αποφύγει να εκπλαγεί περιστασιακά. Ο στόχος της επιστήμης είναι να την απαλλάξει απ’ αυτό το συναίσθημα και να δημιουργήσει νοητικές συνήθειες που θα είναι σε τόσο στενή συμφωνία με τις συνήθειες του κόσμου ώστε να διασφαλίζει ότι τίποτα δεν θα είναι απροσδόκητο.» B. R.

Οι απαρχές του κινήματος της αντικουλτούρας.

Μια συγκέντρωση αναρχικών, μαρξιστών, αποκρυφιστών και ψυχαναλυτών για έναν Θαυμαστό Νέο Κόσμο.

Αντικουλτούρα: Οτιδήποτε θέτει μια πρόκληση ή μια απόρριψη στην κυρίαρχη κουλτούρα θεωρείται αντικουλτούρα. Η αντικουλτούρα περιλαμβάνει αξίες, ιδέες και στάσεις που είναι αντίθετες ή διαφορετικές από αυτές που επικρατούν στην κοινωνία. Υπάρχουν ορισμένες αξίες και συμπεριφορές καθιερωμένες και κοινωνικά αποδεκτές. Η αντικαλλιέργεια είναι ένα κίνημα που στοχεύει να δείξει την δυσαρέσκειά του με αυτό που είναι προκαθορισμένο και γενικά αποδεκτό.

Η αντικουλτούρα προκύπτει με την προώθηση της καθολικής αντίθεσης κι αποδόμησης των προκαθορισμένων αξιών, ιδεών, αρχών… Για παράδειγμα, η σεξουαλική ελευθεριότητα, τα ναρκωτικά, οι χίπηδες, ο φεμινισμός, η ομοφυλοφιλία, ο veganism, τα ψυχοτρόπα φάρμακα, ο καταναλωτισμός, η κλιματική αλλαγή, κι όλη η Woke κουλτούρα βρίσκονται κάτω από την ετικέτα της αντικουλτούρας. Εκτός από το διάσημο μουσικό συγκρότημα των Beatles, πολλοί συνθέτες, τραγουδιστές και μουσικά συγκροτήματα, κυρίως από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Αμερική είχαν αντίκτυπο στο κίνημα της αντικουλτούρας. Ναι, αλλά πως ξεκίνησε όλο αυτό το πανηγυράκι και ποιες είναι οι καταβολές του, ποιοί κρύβονται (σε κοινή θέα) πίσω από τους όρους της αντικουλτούρας;

Η Νέα Εποχή των Παγκόσμιων Ελεγκτών, όπου η επανάσταση θα καταστεί άνευ σημασίας, αφού οι μάζες θα αγαπούν την δουλεία τους και την υποτέλειά τους, αναφέρεται από τον Χάξλεϊ ως η “Απόλυτη Επανάσταση”, μια φράση σαφώς δανεισμένη από το βιβλίο του H.G. Wells “Η μορφή των πραγμάτων που έρχονται: Η Απόλυτη Επανάσταση” του 1933.

Είναι η απόλυτη επανάσταση, αφού θα είναι η τελευταία επανάσταση, η πιο τέλεια επανάσταση, που θα σταματήσει κάθε ανάγκη για περαιτέρω επαναστάσεις ή αλλαγές, αφού θα έχουμε επιτέλους επιτύχει μια σταθερή παγκόσμια Νέα Τάξη. Θα είναι η αρχή της εποχής των Παγκόσμιων Ελεγκτών και θα θεωρηθεί ως μια σύγχρονη Ουτοπία, αφού όλοι θα είναι ικανοποιημένοι μέσα στην ελεγχόμενη πραγματικότητα που διαμορφώνει την κάστα τους, μια κάστα που έχει καθοριστεί επιστημονικά, γονιδιακά και πριν καν γεννηθούν. (Όπως το σύστημα με τις Κάστες στον Ινδουισμό/Ινδίες).

Όποιος επιθυμεί να κατανοήσει την σημερινή ατζέντα της Μεγάλης Επαναφοράς, η οποία ισχυρίζεται ότι θα αλλάξει ριζικά τις αξίες της ανθρωπότητας εν μέσω μιας τεράστιας συστημικής κατάρρευσης, καλά θα κάνει να δει πώς αυτές οι ιδέες ρίζωσαν πριν από έναν αιώνα σε ένα παράξενο χωριό της Ελβετίας από μερικούς πολύ παράξενους τύπους, που γυαλίζει το μάτι τους.

Monte Verità (Το Βουνό της Αλήθειας): Μοντέρνα Ουτοπία

Το 1900, οι καλλιτέχνες Henri Oedenkoven και Ida Hofmann ίδρυσαν μια αναρχική, μποέμικη, γυμνιστική, ηλιολατρική, χορτοφαγική αποικία, καλλιτεχνών μέσα στο μικρό χωριό Ascona της Ελβετίας και την ονόμασαν Monte Verità, που σημαίνει “βουνό της αλήθειας”.

Η ιδέα για το Monte Verità ξεκίνησε με την άφιξη του Μιχαήλ Μπακούνιν, του αναγνωρισμένου ηγέτη του διεθνούς αναρχισμού, το 1870, όταν μετακόμισε στο Λοκάρνο της Ελβετίας (λιγότερο από 2 χιλιόμετρα μακριά από την Ascona) και έζησε εκεί για αρκετά χρόνια, προσελκύοντας εξπρεσιονιστές συγγραφείς, καλλιτέχνες, αναρχικούς και ριζοσπάστες που εγκαταστάθηκαν στην γύρω περιοχή. Η επιρροή του Μπακούνιν στην περιοχή αποτέλεσε την έμπνευση για τον σχηματισμό μιας μαρξιστικής/μυστικιστικής/κοινότητας χρόνια αργότερα, του Monte Verità.

Το Monte Verità έγινε ο διεθνής τόπος συνάντησης όλων εκείνων που επαναστάτησαν ενάντια στην επιστήμη, την τεχνολογία και την άνοδο του σύγχρονου βιομηχανικού έθνους-κράτους. Επιφανειακά θεωρούνταν και θεωρείται ευρέως ως ένα θέρετρο φυσιοθεραπείας, προσφέροντας θεραπείες που περιλαμβάνουν χορτοφαγική διατροφή, υγιεινές τροφές, νηστεία, θεραπείες με γείωση, θεραπείες με νερό, ηλιοθεραπεία, γυμνή αεροθεραπεία και πεζοπορίες στην φύση.

Η περιοχή της Ascona προσέλκυσε μια εκλεκτική σειρά επισκεπτών, από αναρχικούς, θεοσοφιστές, κομμουνιστές, ψυχαναλυτές, χορτοφάγους, ρυθμικούς χορευτές, γυμνιστές και μποέμ. Μεταξύ των αξιοσημείωτων θαμώνων της Ascona ήταν ο Herman Hesse, ο Carl Jung, ο Peter Kropotkin (ο οποίος έγινε αναρχικός, αφού εντάχθηκε στους ωρολογοποιούς της Jura στην Ελβετία, οι οποίοι ήταν μαθητές του Bakunin), ο Rudolf Steiner, ο D.H. Lawrence (μέντορας του Aldous Huxley), κι ο κατάλογος συνεχίζεται.

Είχε αναπτύξει τόσο ισχυρή φήμη ως ουτοπία, που ακόμη και ο H.G. Wells είχε ενθουσιαστεί, τοποθετώντας την ουτοπία του στο Ticino, την Ιταλική περιοχή της Ascona στο έργο του “Σύγχρονη Ουτοπία” (1905), και “Σε έναν κόσμο που απελευθερώνεται” (1914), τοποθετώντας την αναγέννηση της κοινωνίας στην λίμνη Lago Maggiore κοντά στην Ascona.

Το 1905, ο Otto Gross (πρώιμος μαθητής του Σίγκμουντ Φρόιντ) μετακόμισε στην Ascona και γρήγορα έγινε ένα είδος ηγεμόνα ανάμεσα στα ποικίλα μέλη. Ο Gross θεωρήθηκε σημαντική δύναμη στον αναπτυσσόμενο τομέα της ψυχανάλυσης και έγινε επίσης μια σημαντική φιγούρα στους αναρχικούς, ψυχαναλυτικούς και πνευματικούς κύκλους. Διεξήγαγε συνεδρίες ψυχανάλυσης, όπου συμβούλευε τα υποκείμενά του να κάνουν πράξη τις σεξουαλικές τους φαντασιώσεις, συχνά με τον ίδιο ή/και την σύζυγό του. Ο Gross ήθελε να αναβιώσει τον παγανιστικό μυστικισμό, με την ελευθεριότητα να επιδίδεται σε μεγάλες δόσεις σεξουαλικών οργίων.

Το 1908, ο εθισμός του Gross στην μορφίνη και την κοκαΐνη (την οποία συμμεριζόταν και ο μέντοράς του Φρόιντ), θα τον οδηγήσει στο ψυχιατρείο Burghölizi της Ζυρίχης, όπου τέθηκε υπό την φροντίδα του Καρλ Γιουνγκ. Στο Burghölizi, ο Jung διέγνωσε τον Gross ως σχιζοφρενή. Κατά την διάρκεια της θεραπείας, ωστόσο, ο Καρλ Γιουνγκ ανέφερε ότι ολόκληρη η κοσμοθεωρία του άλλαξε όταν προσπάθησε να ψυχαναλύσει τον Gross. Αυτό οδήγησε τον Γιουνγκ να επισκεφθεί ο ίδιος την Ασκόνα, οπότε και υιοθέτησε τις ιδέες του Gross, στρεφόμενος προς την παγανιστική ηλιολατρία και την ηλιακή μυθολογία. Ο Χέρμαν Έσσε και ο Καρλ Γιουνγκ είναι δύο από τους πολλούς που βρέθηκαν κάτω από την υπνωτιστική γοητεία του Gross. Ο ιστορικός Arthur Mitzman γράφει στο έργο του “Αναρχισμός, εξπρεσιονισμός και ψυχανάλυση”, ότι:

“Ο Otto Gross, ως γκουρού του Γιουνγκ στο μεγαλύτερο μέρος αυτής της εξέλιξης και ως άνθρωπος ικανός να ασκεί ένα αξιοσημείωτο χάρισμα μεταξύ των μποέμ καλλιτεχνών και των απόκληρων του Μονάχου, του Βερολίνου, της Ασκόνα και της Βιέννης, πρέπει να θεωρηθεί η κύρια πηγή των ιδεών που ενέπνευσαν τον Γιουνγκ και τους φίλους του την δεκαετία πριν από το 1920”.

Ποια ήταν η φιλοσοφία του Otto Gross;

Ο Gross πίστευε ότι για να πετύχει κανείς την ελευθερία του, δεν πρέπει ποτέ να καταπιέσει καμία επιθυμία του. Τίποτα δεν απαγορευόταν, όσο παράλογο κι αν φαινόταν, ακόμη και η ενθάρρυνση της αυτοκτονίας, αν ο ασθενής του το επιθυμούσε. Ο Gross πίστευε ότι ο δυτικός πολιτισμός βρισκόταν στο επίκεντρο αυτής της καταπίεσης της ελευθερίας του ατόμου. Όσοι έρχονταν στο Monte Verità ήταν τελικά όλοι άρρωστοι, και αρρώσταιναν από τα καταπιεστικά ιδανικά και τις αξίες του δυτικού πολιτισμού.

Στο Μόντε Βερίτα, ο Gross υποσχόταν να τους θεραπεύσει διεγείροντας την ζωώδη επιθυμία μέσα τους, υποσχόμενος να τους απελευθερώσει από τις αναστολές, τους φόβους και τον αυτοεγκλεισμό τους. Ήταν ασυνήθιστο κι αδιανόητο για τον Γκρος να μην έχει σεξουαλική επαφή με τον θεραπευόμενο ασθενή του ως μέρος της συνταγογραφούμενης θεραπείας. Ο Gross γινόταν όλο και πιο πολιτικός, ιδιαίτερα στην Ασκόνα, όπου ο Γιουνγκ γράφει ότι ο Gross σχεδίαζε:

“Να ιδρύσει ένα ελεύθερο κολέγιο από το οποίο να επιτεθεί στον δυτικό πολιτισμό, στις εμμονές της εσωτερικής αλλά και της εξωτερικής εξουσίας, στους κοινωνικούς δεσμούς που αυτές επέβαλαν, στις στρεβλώσεις μιας παρασιτικής κοινωνίας, στην οποία ο καθένας ήταν αναγκασμένος να ζει εξαρτημένος από τον καθένα για να επιβιώσει”.

Ένα συγκεκριμένο άτομο που ονομαζόταν Max Weber βρέθηκε να αφιερώνει το πάθος του στον Ότο Γκρος στην κατασκευή αυτού του ελεύθερου κολεγίου. Αν και το σχέδιο αυτό δεν έγινε πραγματικότητα όπως ήλπιζαν αυτοί οι μεταρρυθμιστές (ο Gross έγινε πολύ ασταθής από τα ναρκωτικά για να ηγηθεί σε οτιδήποτε), είναι ενδιαφέρον ότι μεταξύ των στόχων της νέας σχολής ήταν η συγχώνευση της φροϋδικής ψυχανάλυσης με τις μαρξιστικές θεωρίες κοινωνιολογίας, προκειμένου να εμπλακεί σε έναν διεθνή πολιτισμικό πόλεμο που θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για μια τελική παγκόσμια επανάσταση.

Ο Gross ενθάρρυνε τις αυτοκτονίες της Lotte Hattemer (το 1906) και της Sophie Benz (το 1911) ως τον μοναδικό τρόπο απελευθέρωσης. Ήταν επίσης μεταξύ των πολλών, πολλών ερωμένων του.

Είχε διαγνώσει ότι οι δύο γυναίκες έπασχαν από ανίατη ψυχική ασθένεια (dementia praecox). Είχε αφήσει το δηλητήριο με το οποίο αυτοκτόνησε η Lotte Hattemer να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής. Ενημέρωσε τους ψυχιάτρους το 1913 (κατά την διάρκεια μιας από τις πολλές επισκέψεις του στο άσυλο μεταξύ 1912 και 1920): “Όταν δεν μπορούσα πλέον να παρέμβω αναλυτικά, είχα καθήκον να την δηλητηριάσω”, αναφερόμενος στην Sophie Benz. Ο Gross επίσης σχολιάζει: “Ένας όμορφος θάνατος είναι καλύτερος από μια χαμηλή πιθανότητα θεραπείας”.

Πριν από τον Γιουνγκ, ο Φρόιντ περίμενε ότι ο Gross θα ήταν ο κληρονόμος του στον ψυχαναλυτικό τομέα, ωστόσο ο Gross γινόταν όλο και πιο ασταθής. Μέχρι το 1912, ο Gross είχε εγκλειστεί βίαια σε ψυχιατρικό ίδρυμα προκειμένου να αποφύγει να δικαστεί για φόνο και υποβοήθηση αυτοκτονίας. Ο πατέρας του Όττο, ο καθηγητής Χανς Γκρος, που θεωρείται ο ιδρυτής της εγκληματολογίας, ήταν πίσω από αυτή την παρέμβαση. Το 1913, στο φρενοκομείο του Tulln, ο Gross λέει:

“Ο Otto Gross είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Όλη μου η ζωή επικεντρώθηκε στην ανατροπή της εξουσίας, για παράδειγμα της εξουσίας του πατέρα. Κατά την άποψή μου υπάρχει μόνο το μητρικό δικαίωμα, το δικαίωμα της ορδής… Όταν λοιπόν τελειώσω το έργο μου, ας έρθει ό,τι έρθει. Για την ακρίβεια, θα ήθελα να ζήσω μέχρι τα σαράντα πέντε μου χρόνια και μετά να πέσω κάτω… κατά προτίμηση συμμετέχοντας σε μια αναρχική δολοφονία… Αυτός θα ήταν ο πιο όμορφος τρόπος”.

Κάποιοι έχουν πιστώσει τον Otto Gross ως τον ιδρυτικό παππού της αντικουλτούρας του 20ού αιώνα, πρωτοπόρο ως τον πρώτο rock n roll, το σκληρό punk lifestyle ας πούμε. Και δεν απογοήτευσε. Ο Gross πέθανε το 1920, σε ηλικία σαράντα τριών ετών, λίγες μέρες αφότου βρέθηκε στον δρόμο, σχεδόν πεινασμένος και παγωμένος, μετά από οκτώ χρόνια που μπαινόβγαινε σε άσυλα, τα οποία περιστρέφονταν σε μεγάλο βαθμό γύρω από τον εθισμό στα ναρκωτικά. Ούτε ο Sid Vicious δεν θα μπορούσε να ζητήσει ένα πιο κατάλληλο πρότυπο.

Την ίδια χρονιά που ο Gross εγκλείστηκε με την βία σε ψυχιατρικό ίδρυμα, ξεκίνησε και η κατρακύλα της “ατομικής ελευθερίας” του να κάνει κανείς ό,τι επιθυμεί, ο Γιουνγκ δημοσίευσε την “Ψυχολογία του ασυνειδήτου”, όπου άρχισε να πνευματοποιεί το κίνημα της ψυχανάλυσης και έγραψε για την λατρεία του ήλιου και την ηλιακή μυθολογία ως την αρχική φυσική θρησκεία των Αρίων. Έδωσε ακαδημαϊκή αξιοπρέπεια στην Άρια ηλιακή θρησκεία κι άρχισε να δέχεται οπαδούς από όλο τον κόσμο, οι οποίοι ήθελαν να βιώσουν τον μύθο του δικού τους ασυνειδήτου.

Με την δημοσίευση της “Ψυχολογίας του ασυνειδήτου”, άρχισε να αναπτύσσεται ένας διχασμός μεταξύ του Γιουνγκ και του Φρόυντ. Στα χρόνια που ακολούθησαν, έγινε της μόδας στους τραπεζικούς κύκλους και στους κύκλους των μυστικών/μυστικιστικών υπηρεσιών, να υποβάλλονται σε ανάλυση από τον Γιουνγκ. Το 1913, η Edith Rockefeller ταξίδεψε στην Ζυρίχη για να θεραπευτεί για την κατάθλιψη από τον Carl Jung και συνεισέφερε γενναιόδωρα στην Λέσχη Αναλυτικής Ψυχολογίας της Ζυρίχης. Αργότερα θα γινόταν αναλυτής του Γιουνγκ με πρακτική πλήρους απασχόλησης στις Ηνωμένες Πολιτείες, προσελκύοντας πολλούς ασθενείς της υψηλής κοινωνίας. Πλήρωσε επίσης για την μετάφραση των γραπτών του Γιουνγκ στα αγγλικά, προκειμένου να βοηθήσει στην διάδοση των ιδεών του.

Ο Paul (γιος του Andrew Mellon, συνιδρυτή της Εθνικής Τράπεζας Mellon) και η Mary Mellon χρηματοδότησαν το Ίδρυμα Bollingen που ήταν αφιερωμένο στην διάδοση του έργου του Jung. Το 1957, το περιοδικό Fortune εκτιμούσε ότι ο Paul Mellon, η αδελφή του Ailsa και τα ξαδέλφια του Sara και Richard Mellon συγκαταλέγονταν μεταξύ των οκτώ πλουσιότερων ανθρώπων στις Ηνωμένες Πολιτείες με περιουσία μεταξύ 400-700 εκατομμυρίων δολαρίων ο καθένας (περίπου 3,7-6,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε σημερινά δολάρια).

Μέσω αυτών των πρωτοβουλιών, υπήρξε μια διαρροή των ιδεών της Ascona στους κύκλους των πλουσίων και ισχυρών. Ο Βρετανός κεντρικός τραπεζίτης Montagu Norman και μέλη της οικογένειας Dulles υποβλήθηκαν επίσης σε ψυχανάλυση του Γιουνγκ. Ο Άλεν Ντάλες βρισκόταν στο επίκεντρο της διαμόρφωσης ενός φαύλου προγράμματος της CIA με την ονομασία MK-ULTRA κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.

Ordo Templi Orientis: Το μυστικιστικό δόγμα της “Σεξουαλικής Μαγείας”

«Όποιος μας αποκαλεί Θελημίτες δεν θα κάνει λάθος, αρκεί να κοιτάξει από κοντά την λέξη. Διότι εντός της βρίσκονται Τρεις Βαθμοί, ο Ερημίτης και ο Εραστής και ο άνθρωπος της Γης. Πράττε αυτό που θέλεις, θα είναι όλος ο Νόμος. Αγάπη είναι ο νόμος, αγάπη υπό το Θέλημα. Κάθε άνδρας και κάθε γυναίκα είναι ένα άστρο» AL-I:40. – Το βασικό δόγμα του Ordo Templi Orientis

Η Ascona θεωρούνταν και θεωρείται ιερό έδαφος για τους αποκρυφιστές που χρονολογούνταν εκατοντάδες ακόμη και χιλιάδες χρόνια πίσω, καθώς η περιοχή περιείχε ερείπια αρχαίων τελετουργικών χώρων και τεχνουργημάτων. Το 1916, ο Theodor Reuss, υπό την αιγίδα του Henri Oedenkoven και της Ida Hofmann (των ιδρυτών του Monte Verità), έφτασε στην Ascona. Ο Reuss έχτιζε μια μασονική αυτοκρατορία και ήθελε να μεταφέρει την έδρα της στο Ελβετικό χωριό. Ενώ βρισκόταν στην Βασιλεία της Ελβετίας, ίδρυσε την “Ανεθνική Μεγάλη Στοά και Μυστικό Ναό” του Ordo Templi Orientis (O.T.O.) και την “Ερμητική Αδελφότητα του Φωτός” στο Monte Verità.

Το Ordo Templi Orientis είναι ο εκκλησιαστικός βραχίονας της Ecclesia Gnostica Catholica (E.G.C.), αφιερωμένος στην προώθηση του “Φωτός, της Ζωής, της Αγάπης και της Ελευθερίας” μέσω της ευθυγράμμισης με τον Νόμο του Thelema. Ο Νόμος του Thelema ακολουθεί την εντολή ότι κάθε άτομο πρέπει να ακολουθεί την Αληθινή του Θέληση για να επιτύχει την εκπλήρωση στην ζωή και την ελευθερία από τον περιορισμό της φύσης του. Ο Aleister Crowley πιστώνεται ως ο πρώιμος δημιουργός του Thelema ως πνευματικής φιλοσοφίας και θρησκευτικού κινήματος.

Μία τέτοια οργάνωση/θρησκεία/μυστικιστικό τάγμα ήταν σε πλήρη συμφωνία με τις αναρχικές απόψεις του αναρχικού/μαρξιστή Μιχαήλ Μπακούνιν, τις οποίες ακολούθησε ο Ότο Γκρος κι όσοι επηρεάστηκαν από αυτούς. Οι ιδρυτές της Monte Verità ήταν πολύ σαφείς σε ό,τι αφορούσε την ιδεολογία τους για τους οπαδούς τους.

Αν και ιδρύθηκε επίσημα στις αρχές του 20ού αιώνα τo Ο.Τ.Ο. (Ordo Templis Orientis) αντιπροσωπεύει –σύμφωνα με τoυς συνεχιστές του- την συμβολή διάφορων ρευμάτων εσωτερικής γνώσης και ιδιαίτερα γνώσης που καταπιέστηκε από την πολιτική και θρησκευτική αδιαλλαξία των σκοτεινών χρόνων του μεσαίωνα. Αντλεί το παρελθόν του από τις παραδόσεις, από τις Ελευθεροτεκτονικές και Ροδοσταυρικές αντιλήψεις του 18ου και του 19ου αιώνα, των Ναϊτών Ιπποτών, του πρώιμου χριστιανικού Γνωστικισμού και των Παγανιστικών μυστηριακών σχολών. Ο συμβολισμός του περιέχει μια επανένωση των κρυμμένων παραδόσεων ανατολής και δύσης. Εκείνο που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ωστόσο, είναι η ιστορία του, που λίγο-πολύ εκτείνεται σχεδόν δύο αιώνες πίσω στο παρελθόν.

Ο πνευματικός πατέρας του Ordo Templi Orientis υπήρξε ο Carl Kellner (1851 – 1905), ένας πλούσιος Αυστριακός χημικός. Ο Kellner ήταν σπουδαστής του Ελευθεροτεκτονισμού, του Ροδοσταυρισμού και του ανατολικού μυστικισμού και ταξίδεψε πολύ στην Ευρώπη, την Αμερική και την Μικρά Ασία. Κατά την διάρκεια των ταξιδιών του υποστηρίζει ότι ήλθε σε επαφή με τρεις Μυημένους (ένα Σούφι, τον Σόλιμαν μπεν Άιφα και δύο Ινδουιστές Ταντριστές, τον Μπχίμα Σένα Πρατάπα της Λαχώρης και τον Σρι Μαχάτμα Αγκάμυα Παραμχάνσα), και μια οργάνωση που ονομαζόταν “Ερμητική Αδελφότητα του Φωτός”, από την οποία έλαβε συγκεκριμένη διδασκαλία.

Το 1885, ο Kellner συνάντησε τον Θεοσοφιστή και Ροδόσταυρο μελετητή Franz Hartmann (1838-1912). Μαζί με τον Χάρτμαν συνεργάστηκαν για την ανάπτυξη μιας θεραπείας για την φυματίωση με εισπνοή αλάτων, την βάση της προσφερόμενης θεραπείας στο σανατόριο του Χάρτμαν, κοντά στο Σάλτσμπουργκ. Κατά την διάρκεια των μελετών του ο Κέλνερ θεώρησε ότι είχε ανακαλύψει ένα «κλειδί» που πρόσφερε μια σαφή ερμηνεία του σύνθετου ελευθεροτεκτονικού συμβολισμού. Τούτο του καλλιέργησε την επιθυμία να σχηματίσει μια Τεκτονική Ακαδημία, που θα επέτρεπε σε όλους τους Ελευθεροτέκτονες να εξοικειωθούν με όλους τους υπάρχοντες τεκτονικούς βαθμούς και συστήματα.

Τo 1895 ο Kellner άρχισε να συζητά την ιδέα του για την ίδρυση μιας Τεκτονικής Ακαδημίας με τον Theodor Reuss (1855 – 1923) Κατά την διάρκεια αυτών των συζητήσεων ο Κέλνερ αποφάσισε να ονομάσει την ακαδημία του «Τάγμα του Ναού της Ανατολής». Ο απόκρυφος εσωτερικός κύκλος αυτού του Τάγματος θα οργανωνόταν σύμφωνα με τους υψηλότερους τεκτονικούς βαθμούς και θα δίδασκε τα εσωτερικά δόγματα της «Ερμητικής Αδελφότητας του Φωτός», και το «κλειδί» του Kellner για τον τεκτονικό συμβολισμό. Οι άνδρες και οι γυναίκες θα αναγνωρίζονταν σε όλα τα επίπεδα του τάγματος -πρωτοποριακή άποψη για εκείνη την εποχή- αλλά θα έπρεπε να είναι κανείς υψηλόβαθμος Ελευθεροτέκτονας για να γίνει αποδεκτός στον εσωτερικό κύκλο του Ο.Τ.Ο.

Δυστυχώς εξαιτίας των κανονισμών των καθιερωμένων Μεγάλων Στοών, οι γυναίκες δεν μπορούσαν να γίνουν Τέκτονες και επομένως θα αποκλείονταν εξ ορισμού από το Ο.Τ.Ο. Αυτός ήταν πιθανώς ένας από τους λόγους για τον οποίο ο Kellner και οι συνεργάτες του προσπάθησαν να αναμορφώσουν το σύστημα για την αποδοχή των γυναικών, αποκτώντας έλεγχο σε μία από τις πολλές τεκτονικές τελετουργίες, και λόγω της επιθυμίας τους να ενσωματωθεί η πρακτική της σεξουαλικής μαγείας. Είναι πολύ πιθανό πως πίστευαν ότι «…η σεξουαλική μαγεία ήταν το κλειδί για όλα τα μυστικά του σύμπαντος και για όλους τους συμβολισμούς που χρησιμοποιήθηκαν από τις διάφορες μυστικές εταιρείες και θρησκείες».

Ο Reuss και ο Kellner προετοίμασαν ένα συνοπτικό μανιφέστο για το Τάγμα τους το 1903, το οποίο δημοσιεύθηκε το επόμενο έτος στο Oriflamme. Ο Kellner όμως πέθανε στις 7 Ιουνίου του 1905 και ο Reuss ανέλαβε τον πλήρη έλεγχο του Τάγματος. Με την βοήθεια των συνιδρυτών Φραντς Χάρτμαν και Χάινριχ Κλάιν, ο Reuss ετοίμασε το καταστατικό του Τάγματος το 1906.

Ο Rudolph Steiner (1861-1925), ο οποίος ήταν εκείνη την εποχή γενικός γραμματέας του γερμανικού παραρτήματος της Θεοσοφικής Εταιρείας/Μεγάλης Στοάς, ορίστηκε το 1906 ως αναπληρωτής Μέγας Διδάσκαλος ενός παραρτήματος του Ο.Τ.Ο. του Μystica Aetema στο Βερολίνο. Ωστόσο, ο Στάινερ προχώρησε στην ίδρυση της “Ανθρωποσοφικής Εταιρείας” το 1912 και σταμάτησε κάθε επαφή με τον Reuss τo 1914, που ξεκίνησε το δικό μαγαζάκι.

Στις 24 Ιουνίου 1908, ο Gerard Encausse (1865-1916) οργάνωσε ένα διεθνές τεκτονικό και πνευματιστικό συνέδριο στο Παρίσι, το οποίο παρακολούθησε ο Ρέους. Σε αυτό το συνέδριο ο Ανκός έλαβε την έγκριση να καθιερώσει τo «Ανώτατο Μέγα Συμβούλιο των Ενοποιημένων Αρχαίων Τυπικών για την μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας και τα παραρτήματά του στο Παρίσι». Τον προηγούμενο χρόνο ο Ανκός, μαζί με τον Ζαν Μπρικό (1881-1934) και τον Λουί-Σοφρόν Φυγκερόν είχε οργανώσει την Καθολική Γνωστική Εκκλησία, σχισματική ουσιαστικά της Γνωστικής Εκκλησίας, μιας νεοαλβιγηνής εταιρείας/στοάς που ιδρύθηκε στο Παρίσι τo 1890 από τον Jules Doinel (1842-1903). Θεωρείται ότι ο Reuss έλαβε την επισκοπική καθαγίαση και την αρχιερατική αρχή στην Καθολική Γνωστική Εκκλησία από τον Ανκός και τον Μπρικό σε αυτό το συνέδριο, γεγονός που υποδεικνύει ότι υπήρξε μια σχέση ανταλλαγής μεταξύ τους.

Ως δημοσιογράφος, ο Reuss ταξίδευε συχνά στην Αγγλία. Σε ένα τέτοιο ταξίδι συνάντησε τον Aleister Crowley (1875-1947), τον οποίο αναγνώρισε στους τρεις βαθμούς του Ο.Τ.Ο. το 1910. Στις 21 Απριλίου του 1912, ο Reuss όρισε τον Κρόουλι Εθνικό Μέγα Διδάσκαλο Χ° του Ο.Τ.Ο. για την Μεγάλη Βρετανία και την Ιρλανδία. Η εξουσιοδότηση του Κρόουλι περιελάμβανε όλα τα αγγλόφωνα Τυπικά των κατώτερων τεκτονικών βαθμών του Ο.Τ.Ο. για τα οποία δόθηκε το όνομα «Mysteria Mystica Maxima». Υπό τον Ρέους παραρτήματα δημιουργήθηκαν με απόκρυφες αδελφότητες σε Γαλλία, Δανία, Ελβετία, Ηνωμένες Πολιτείες και Αυστρία. Υπήρχαν εννέα βαθμοί, εκ των οποίων οι πρώτοι έξι ήταν τεκτονικοί.

Την 1η Ιουνίου του 1912 ιδρύθηκε μια Μεγάλη Τεκτονική Στοά για τις Σλαβονικές χώρες υπό τον Czeslaw Czynski. Ο Χάρτμαν πέθανε στις 7 Αυγούστου του 1912. Το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ο Reuss δημοσίευσε στο Ιωβηλαίο του Oriflamme, την πρώτη έκδοση που αναφερόταν λεπτομερειακά και σχεδόν εξ ολοκλήρου στα θέματα του Ο.Τ.Ο. Ο Κέλνερ, ο Ρέους και ο Κρόουλι αναφέρονταν ως μέλη του δέκατου βαθμού (Χ°). Επίσης, το 1912, ο Κρόουλι δημοσίευσε το Μανιφέστο του Mysteria Mystica Maxima, όπου αναφερόταν ως βρετανικός τομέας του Ο.Τ.Ο. Το Τάγμα περιγραφόταν σε αυτό το κείμενο ως …σώμα μυημένων, στα χέρια των οποίων καθαγιάζεται η σοφία και η γνώση των παρακάτω τεκτονικών οργανισμών:

Η Γνωστική Καθολική Εκκλησία. / Το Τάγμα των Ιπποτών του Αγίου Πνεύματος. / Το Τάγμα των Πεφωτισμένων. /Το Τάγμα του Ναού. /Το Τάγμα των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννου. /Το Τάγμα των Ιπποτών της Μάλτας. /Το Τάγμα των Ιπποτών του Πανάγιου Τάφου. /Η Κρυμμένη Εκκλησία του Άγιου Δισκοπότηρου. /Το Ροδοσταυρικό Τάγμα. /Το Ιερό Τάγμα του Ροδόσταυρου. /Το Τάγμα της Αγίας Βασιλικής Αψίδας του Ενώχ. /Το Αρχαίο Δόγμα του Τεκτονισμού (33 βαθμοί). / Το Δόγμα της Μέμφιδας (97 βαθμοί). / Το Δόγμα του Μιζραΐμ (90 βαθμοί). / Το Αρχαίο και Αποδεδεγμένο Σκωτικό Δόγμα του Τεκτονισμού (33 βαθμοί)./ Το Σβεντεμποργκιανό Δόγμα του Τεκτονισμού. / Το Τάγμα των Μαρτινιστών. / Το Τάγμα του Σατ Μπχάι. / Η Ερμητική Αδελφότητα του Φωτός. /Το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσαυγής / και άλλα μικρότερα τάγματα και οργανισμοί/στοές.

Έως το 1912, το σύστημα του Ο.Τ.Ο., παρά τις διάφορες επιρροές του, παρέμεινε κυρίως Τεκτονικό. Ο ίδιος ο Κρόουλι, αν και είχε αποδεχθεί στο Μανιφέστο του Mysteria Mystica Maxima και, τις τεκτονικές επιρροές, αισθανόταν άβολα με τον μασονικό χαρακτήρα του Ο.Τ.Ο. για διάφορους λόγους.

Σε αντίθεση με τον Ρέους, ο Κρόουλι θεωρούσε ότι οι γυναίκες δεν μπορούσαν να ξεκινήσουν ως Ελευθεροτέκτονες, αν και πίστευε ότι έπρεπε να μπορούν να μυηθούν στο Ο.Τ.Ο. Ήταν απογοητευμένος με τις μακροσκελείς τελετουργίες και την δραματουργία τους. Αντιλαμβανόταν αυτούς τους παράγοντες ως εμπόδια για την επιτυχή εφαρμογή των μυστηρίων σε σύγχρονους εργαζόμενους αν­θρώπους. Θεωρούσε ότι το συμβολικό περιεχόμενο των τεκτονικών τελετουργικών είχε αλλοιωθεί σχεδόν σε βαθμό αχρηστίας. Επιθυμούσε να χρησιμοποιήσει το σύστημα του Ο.Τ.Ο. για να διαδώσει τις διδασκαλίες του Θελήματος.

Στον Reuss θα εκδίδονταν εντάλματα που θα του επέτρεπαν να λειτουργεί τρία συστήματα μασονίας υψηλού επιπέδου: Το Αρχαίο και Πρωτόγονο Τελετουργικό του Μέμφις, το Αρχαίο και Πρωτόγονο Τελετουργικό του Μιζραΐμ και το Αρχαίο και Αποδεκτό Σκωτσέζικο Τελετουργικό. Μαζί με τον έλεγχο του Reuss επί της Τελετής Swedenborg, οι Τελετές μαζί παρείχαν στον Reuss ένα πλήρες σύστημα μασονικής μύησης, ανεξάρτητο από το κανονικό Βρετανικό μασονικό σύστημα.

Το 1905, από αυτό το νέο σύστημα τεκτονισμού, το Ordo Templi Orientis (O.T.O.), ο Reuss ίδρυσε την Ερμητική Αδελφότητα του Φωτός, ως παράρτημα του O.T.O. που είχε την έδρα του στο Monte Verità. Ο Reuss ανακήρυξε τον εαυτό του Εξωτερικό Επικεφαλής του Τάγματος. Το Ordo Templi Orientis (O.T.O) διακρίθηκε επιτρέποντας την ένταξη γυναικών και υποστηρίζοντας ένα νέο μυστικό δόγμα που ονομάστηκε Σεξομαγεία. Η Σεξουαλική Μαγεία είναι η διεφθαρμένη, βδελυρή δυτική εκδοχή της Κουνταλίνι Γιόγκα ή της Ταντρικής Γιόγκα της Ανατολής. Μερικές φορές αναφέρεται, κατά την μετάφραση των σανσκριτικών στα αγγλικά, ως η “δύναμη του φιδιού”. Παντού υπάρχει ένα φίδι… ειδικά στα σεξομαγικά κόλπα!!

Το 1921, ο Crowley διαδέχθηκε τον Reuss, για να γίνει ο Εξωτερικός Επικεφαλής του Τάγματος. Ο Crowley είχε γίνει διαβόητος για την ελευθεριότητα, τις υπερβολές του με τα ναρκωτικά και τις γυναίκες και για την πρακτική του στην Σεξουαλική Μαγεία, την οποία θεωρούσε υψηλής αποκρυφιστικής σημασίας. Έγινε γνωστός ως “Το Μεγάλο Θηρίο 666” και “Ο πιο κακός άνθρωπος στον κόσμο” και θα γινόταν σύμβολο για το κίνημα της αντικουλτούρας.

Στις 14 Μαρτίου του 1942, ο Κρόουλι έγραψε στον Γκέρμερ: «Θα σας ορίσω ως διάδοχό μου… Μια πλήρης αλλαγή στη δομή του Τάγματος, και στις μεθόδους του είναι απαραίτητη. Το μυστικό είναι η βάση και πρέπει να επιλέξετε τoυς κατάλληλους ανθρώπους.» Έγραψε και μια άλλη επιστολή, όμως, για την περίπτωση που κάτι δεν πήγαινε καλά με τον Γκέρμερ, που εξουσιοδοτούσε τον Grady McMurtry της στοάς παραρτήματος «Αγάπη» της Καλιφόρνια, ως διάδοχο του Γκέρμερ.

Sonnenkinder: Sonnenkinder: Τα παιδιά του Ήλιου.

Ένα άλλο θέμα του Monte Verità που ελπίζω να έχει γίνει φανερό στον αναγνώστη, πέρα από σεξομαγικά και τον μυστικισμό, είναι η λατρεία του Ήλιου. Αυτό φαίνεται να έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από το έργο του Johann Jakob Bachofen, του οποίου η θεωρία της πολιτισμικής εξέλιξης, στο έργο του “Das Mutterrecht” του 1861, περιγράφεται σε τέσσερις φάσεις: 1) άγρια νομαδική φάση (πρωτο-Αφροδίτη), 2) μητριαρχική σεληνιακή φάση (πρώιμη Δήμητρα), 3) μεταβατική φάση (αρχικός Διόνυσος), 4) η πατριαρχική ηλιακή φάση που ονομάζεται Απολλώνιος, κατά την οποία εξαλείφεται κάθε ίχνος του μητριαρχικού και διονυσιακού παρελθόντος και αναδύεται ο σύγχρονος πολιτισμός.

Η θεωρία της πολιτισμικής εξέλιξης του Bachofen επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τον Otto Gross και έτσι υιοθετήθηκε ως κεντρική φιλοσοφία του Monte Verità. Όπως έχει ήδη αναφερθεί, το έργο του Καρλ Γιουνγκ επικεντρώθηκε σε μεγάλο βαθμό σε αυτή την Άρια θρησκεία που λατρεύει τον Ήλιο, για την οποία έγραψε:

“Ψυχολογία του ασυνείδητου: μια μελέτη των μετασχηματισμών και των συμβολισμών της λίμπιντο, μια συμβολή στην ιστορία της εξέλιξης της σκέψης”.

Ο D.H. Lawrence είχε επίσης αλλάξει για πάντα από την επιρροή του Otto Gross και του Herman Hesse, τον τελευταίο τον οποίο ο Timothy Leary έχει πιστώσει ως τον προστάτη άγιο του Cyberpunk (ο Leary “μυήθηκε” στον Hesse από τον Aldous Huxley). Αν και ο Aldous Huxley θα συναντούσε για πρώτη φορά τον D.H. Lawrence το 1915, θα ήταν κατά την περίοδο 1926-1930, που θα γίνονταν στενοί φίλοι (το 1930 ήταν η χρονιά που ο D.H. Lawrence πέθανε σε ηλικία σαράντα τεσσάρων ετών).

Η χρονική στιγμή δεν θα μπορούσε να είναι πιο ώριμη για την εισαγωγή του Aldous στον μυστικισμό, αφού μόλις είχε γράψει το 1925 το “Those Barren Leaves”, του οποίου ο τίτλος προέρχεται από το ποίημα του William Wordsworth “The Tables Turned”, στο οποίο καταλήγει:

Αρκετά με την επιστήμη και την τέχνη,
Κλείστε αυτά τα άγονα φύλλα,
Βγες έξω και φέρε μαζί σου μια καρδιά
που παρακολουθεί και δέχεται.

Ο Aldous καταλήγει στο συμπέρασμα ότι παρ’ όλη την υψηλή μόρφωση της πολιτιστικής ελίτ, δεν είναι παρά θλιβερά και επιφανειακά άτομα. Αυτό ήταν ένα μάλλον τυπικό σχόλιο της “Χαμένης Γενιάς” που επρόκειτο να σχηματιστεί ως συνέπεια της απόγνωσης μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και της πεποίθησης ότι οι πολιτισμοί που αγωνίζονταν για την εκβιομηχάνιση και την επιστημονική πρόοδο ήταν η αιτία αυτού του φαινομενικά άσκοπου παγκόσμιου πολέμου. Και ότι ήταν απλώς μια πρόγευση του τι περίμενε την ανθρωπότητα στο μέλλον αν δεν διόρθωνε τους τρόπους της.

Ο Άλντους είχε εγκαταλείψει τους “ψεύτικους βωμούς” της γνώσης μέσω της επιστήμης και της τέχνης. Ήταν έτοιμος για την είσοδο στις μυστικές τέχνες και ο D.H. Lawrence θα ήταν ο οδηγός του. Εξάλλου, ο παππούς του T.H. Huxley ήταν αυτός που επινόησε τον όρο “αγνωστικισμός”, επομένως ήταν φυσικό να κρατήσει ανοιχτό μυαλό… Δεν πρέπει επίσης να μας διαφεύγει η σημασία της ενοποίησης από τον Aldous της προώθησης της Δαρβινικής εξέλιξης από τον παππού του και της πολιτισμικής εξέλιξης του Bachofen.

Μέσω του D.H. Lawrence, ο Aldous διδάχθηκε την μεταφυσική του D.H. Lawrence. Στον πυρήνα της ήταν ότι η αυτοδιαίρεση ήταν η πηγή των δεινών του δυτικού πολιτισμού. Ένας δυϊσμός στον οποίο η σύγχρονη ζωή είχε προκαλέσει την διάσπαση της ανθρωπότητας σε δύο αντικρουόμενες δυνάμεις, το πάθος και την λογική, που βρίσκονταν πάντα σε πόλεμο μέσα στο άτομο. Ως έναν τρόπο για να σωθεί η ανθρωπότητα από την τυραννία της λογικής που κυριαρχεί πάνω στο πάθος, ο Lawrence κήρυξε την λατρεία του σώματος και της “σκοτεινής νυχτερινής ζωής του αίματος”. Πίστευε ότι αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να επιστρέψει η ανθρωπότητα στην πραγματική κληρονομιά των συναισθημάτων.

Ο μόνος τρόπος για να ζήσει κανείς ως ολόκληρος άνθρωπος, ήταν να εγκαταλείψει την “νοητική αυτοσυνειδησία” και να ανακαλύψει ξανά το ένστικτο, να ενοποιηθεί, να επαναφέρει τον κατακερματισμό που είχε προκαλέσει ο σύγχρονος πολιτισμός. Σύμφωνα με τον Lawrence αυτός ο διαχωρισμός μέσα στο άτομο ήταν η ρίζα κάθε κακού και ότι η φυσική όρεξη, οι αυθόρμητες ενστικτώδεις επιθυμίες, ήταν το αγνό και το καλό. Ότι ήταν η φαντασία, η διάνοια, οι ηθικές αρχές, η παράδοση και η παιδεία που αποτελούσαν την διαφθορά του σύγχρονου πολιτισμού.

Μέσω του Lawrence, ο Aldous Huxley, ο Gerald Heard και ο Christopher Isherwood θα άλλαζαν για πάντα υπό τις ιδέες του Ascona. Αργότερα θα αποκαλούνταν Sonnenkinder (Τα παιδιά του Ήλιου), ένας όρος που προήλθε από τον Johann Jakob Bachofen και θα γινόταν η ηγετική επιρροή που θα διαμόρφωνε το Κίνημα του Ανθρώπινου Δυναμικού και το Ινστιτούτο Esalen.

Αν και είναι πέρα από το πλαίσιο αυτού του άρθρου να εξετάσουμε λεπτομερώς πώς η Ascona προπαγάνδιζε μια διαστροφή των πτυχών της Ινδικής φιλοσοφίας (ο Herman Hesse έπαιξε μεγάλο ρόλο στην εισαγωγή αυτής της φιλοσοφίας στην Ascona), και υπάρχει σταθερά μια αλληλοεπικάλυψη με την θρησκεία της “Άριας Ηλιολατρείας” και ορισμένες, διαστρεβλωμένες, πτυχές της Ινδικής φιλοσοφίας μέσα στην Ascona, το Ordo Templi Orientis και τα Sonnenkinder. Αυτό περιστρέφεται ιδιαίτερα γύρω από το Bardo Thodol (Απελευθέρωση μέσω της ακοής κατά την διάρκεια της ενδιάμεσης κατάστασης), αλλιώς γνωστό ως το Θιβετιανό Βιβλίο των Νεκρών.

Το Θιβετιανό Βιβλίο των Νεκρών επικεντρώνεται στις εμπειρίες που έχει η συνείδηση μετά τον θάνατο, στο Bardo Thodol, το διάστημα μεταξύ του θανάτου και της επόμενης αναγέννησης. Σύμφωνα με τα αρχαία κείμενα των Βουδιστών μοναχών του Θιβέτ, τα Bardo Thodol, τα μυστικά περάσματα του θανάτου, απεικονίζονται και περιγράφονται λεπτομερώς στην Θιβετιανή Βίβλο των Νεκρών. Πρόκειται για μια μοναδική στον κόσμο πραγματεία αναφορικά με τον θάνατο, που παρέμενε κρυφή στον δυτικό κόσμο μέχρι το 1927.

Στο μυθιστόρημα αυτό τα Bardo Thodol περιγράφονται και αναβιώνουν μέσα από την ζωή της ηρωίδας και των κοντινών της προσώπων, πλέκοντας έναν ιστό όπου τα σύνορα της ζωής και του θανάτου ταυτίζονται και πορεύονται άρρηκτα ενωμένα, χαράζοντας τροχιές στον υλικό και άυλο κόσμο που μας περιβάλλει. Μέσα από την ζωή της Λατόγια, της Ισμπέλ και του Ζάλου, τα περάσματα των Bardo Thodol αποκαλύπτουν την κοινή πορεία κάθε ψυχής, τόσο στην ζωή όσο και στον θάνατο. Μέσα από την λήθη ξεκινάει η ζωή και μέσα στην λήθη τελειώνει, για να ξεκινήσει και πάλι.

Η ανθρώπινη ζωή, σαν την φύση και τους πλανήτες στο σύμπαν, ανακυκλώνεται, αλλάζοντας τόπο, χρόνο και μορφή. Η παντοδυναμία του ανθρώπινου υποσυνειδήτου θα παραμείνει η κινητήριος δύναμη των ζωντανών και των νεκρών, έως ότου η γνώση υπερνικήσει την εμμονή τους με την ύλη και την οδύνη που ακολουθεί. Bardo Thodol είναι το κενό μεταξύ αυτού που υπήρξε και αυτού που πρόκειται να υπάρξει. Η ροή κάθε αλλαγής. Ο απειροελάχιστος χρόνος της εναλλαγής των κυττάρων στο σώμα. Η ανεπαίσθητη στιγμή που χωρίζει μια ανάσα από την άλλη. Η τροχιά του κύκλου της φύσης σε αργή κίνηση. Η κρυφή δύναμη που κινεί, γεννά και θανατώνει, για να ξαναγεννήσει το ορατό και αόρατο σύμπαν.

Μέσα από τον φακό της μεταφυσικής του Lawrencian, οι Sonnenkinder θα υιοθετήσουν τις φιλοσοφίες του Θιβετιανού Βιβλίου των Νεκρών στον πυρήνα τους. Ο Άλντους δεν έκρυψε ότι κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, το βιβλίο είχε γίνει ‘Βίβλος’ γι’ αυτόν. Ο Aldous το σύστηνε επίσης στον Timothy Leary, το οποίο κι έγινε σημαντική επιρροή στον γκουρού της αντικουλτούρας.

Σύμφωνα με τον Timothy Leary, το βιβλίο που συνέγραψε μαζί του “Η ψυχεδελική εμπειρία”, το οποίο εκδόθηκε το 1964, βασίστηκε καθαρά στο Θιβετιανό βιβλίο των νεκρών. Ο Leary και οι συν-συγγραφείς του, περιέγραψαν το Θιβετιανό Βιβλίο των Νεκρών ως “ένα κλειδί για τις εσχατιές του ανθρώπινου νου και έναν οδηγό για τους μυημένους και για όσους αναζητούν το πνευματικό μονοπάτι της απελευθέρωσης”.

Υπάρχει μεγάλη ταύτιση με την φιλοσοφία της Ascona και της λατρείας του Άριου Ήλιου, με την φιλοσοφία της Alice Bailey, η οποία ως υψηλόβαθμο μέλος της εσωτερικής Θεοσοφικής Εταιρείας/Στοάς της Μαντάμ Μπλαβάτσκυ, κι αδελφού κλάδου της Monte Verità. Το πρώτο έργο της Bailey είχε τίτλο “Μύηση, ανθρώπινη και Ηλιακή”.

Στο έργο της Bailey “Εσωτερική Ψυχολογία ΙΙ”, ανακυκλώνεται σε μεγάλο βαθμό η “Μυστική Διδασκαλία” της Μαντάμ Μπλαβάτσκυ, κι αναφέρεται στο μυστήριο της καθόδου της “πτώσης” στην Γη των επαναστατημένων αγγέλων – των ηλιακών αγγέλων ή agnishvattas, στους οποίους ο Εωσφόρος είναι ο πιο γνωστός εκπρόσωπος. Και ότι το μόνο αληθινό κακό, είναι η αμαρτία του διαχωρισμού, στην οποία αναφέρεται: “ο Νους είναι ο φονιάς του Πραγματικού. Σκότωσε εσύ τον φονιά”.

Η Bailey έχει δηλώσει ότι η πλειοψηφία των έργων της της υπαγορεύτηκε τηλεπαθητικά από έναν Δάσκαλο της Σοφίας, ο οποίος αρχικά αναφερόταν ως “ο Θιβετιανός” ή με τα αρχικά “D.K.” και αργότερα αναγνωρίστηκε ως Djwal Khul. Το 1922 ίδρυσε μαζί με τον σύζυγό της το δικό της παραμάγαζο, το Lucis Trust (που αρχικά ονομαζόταν Lucifer Publishing Company), το οποίο παίζει σημαντικό ρόλο στα Ηνωμένα Έθνη μέχρι σήμερα.

“Το σκοτάδι στο φως, ώστε να εμφανιστούν τα αστέρια, γιατί στο φως τα αστέρια δεν λάμπουν, αλλά στο σκοτάδι το φως διάχυτο δεν είναι, αλλά μόνο εστιασμένα σημεία ακτινοβολίας. Έτσι πρέπει να αναδείξουμε το σκοτάδι…” Alice Bailey, από το βιβλίο της “Ακτίνες και Μυήσεις”

Ο ρόλος των “Ηλιακών Αγγέλων” και η δήθεν θυσία τους για λογαριασμό της ανθρωπότητας συζητείται εκτενώς στην Μυστική Διδασκαλία της Ε.Π. Μπλαβάτσκυ. Μάλιστα, το 1887 το περιοδικό της Θεοσοφικής Εταιρείας/Στοάς πήρε το όνομα “Εωσφόρος” σε μια προσπάθεια να αποκαταστήσει την σαφήνεια σε αυτό που θεωρούσε ως έναν άδικα κακοποιημένο Άγγελο που θυσιάστηκε. Η έννοια του “επαναστατημένου αγγέλου” φαίνεται να ανάγεται στον ποιητή Τζον Μίλτον στον “Χαμένο Παράδεισο”, ο οποίος φάνηκε να εδραιώνει στην ανθρώπινη συνείδηση την ιδέα της καθόδου των ηλιακών αγγέλων ως πράξη εξέγερσης και, επομένως, ως “πτώση από την θεία χάρη”.

“Το να βασιλεύεις αξίζει φιλοδοξία, έστω και στην κόλαση: Καλύτερα να βασιλεύεις στην κόλαση παρά να υπηρετείς στον ουρανό” Τζον Μίλτον

Ωστόσο, αυτό το πνεύμα της εξέγερσης και του επακόλουθου πόνου δεν συναντάται στην Αφροδίτη, μας λέει ο Θιβετιανός. Το επαναστατικό πνεύμα φαίνεται να εδράζεται ευθέως στην Γη, διότι ο Θιβετιανός προτείνει ότι αυτό το πνεύμα της εξέγερσης προσδιόρισε την στάση του ίδιου του πλανητικού μας Λόγου, του “Θεϊκού Επαναστάτη”.

Η ερμηνεία της μυθολογίας του Εωσφόρου από την Alice Bailey έχει μεγάλη επικάλυψη με εκείνη της Σκωτσέζικης Τελετής. Ο Theodor Reuss, ακολουθούμενος από τον Aleister Crowley επέβλεπε ένα παράρτημα της Σκωτσέζικης Τελετουργίας στην Γερμανία, και η Ascona είχε ήδη γίνει έδρα της Ordo Templi Orientis… και έτσι κλείνει ο κύκλος.

Τα “Παιδιά του Ήλιου”, είναι τα “Παιδιά των Ηλιακών Αγγέλων” και συνεπώς τα “Παιδιά του Εωσφόρου”.

“Είχαμε προσκρούσει στην ιουδαιοχριστιανική δέσμευση για έναν Θεό, μια θρησκεία, μια πραγματικότητα, που καταράστηκε την Ευρώπη για αιώνες και την Αμερική από τις μέρες της ίδρυσής μας. Τα ναρκωτικά που ανοίγουν το μυαλό σε πολλαπλές πραγματικότητες οδηγούν αναπόφευκτα σε μια πολυθεϊστική θεώρηση του σύμπαντος. Αισθανθήκαμε ότι είχε φτάσει η ώρα για μια νέα ανθρωπιστική θρησκεία που βασίζεται στην νοημοσύνη, τον καλοπροαίρετο πλουραλισμό και τον επιστημονικό παγανισμό”. Timothy Leary, “Flashbacks”

Το 1935, ο Crowley ίδρυσε στο Λος Άντζελες την Στοά “Αγάπη Νο 2”.

Το 1937, ο Aldous Huxley θα μετακομίσει με την οικογένειά του και τον Sonnenkinder (τα παιδιά του Ήλιου) Gerald Heard στο Hollywood, όπου θα παραμείνει μέχρι τον θάνατό του. Ο Christopher Isherwood θα μετακομίσει στο Χόλιγουντ το 1939. Και κάπως έτσι, οι διδασκαλίες της Ascona στο Χόλιγουντ έγιναν πρωταρχικό αντικείμενο του Crowley και των Sonnenkinder και μαζί κυριάρχησαν στην σκηνή από την οποία γεννήθηκε το μαρξιστικό κίνημα της αντικουλτούρας, η Νέα Τάξη Πραγμάτων, το NEW AGE, το Woke κίνημα και η Μεγάλη Επανεκκίνηση…

“Για την ριζική και μόνιμη μεταμόρφωση της προσωπικότητας έχει ανακαλυφθεί μόνο μία αποτελεσματική μέθοδος· αυτή των μυστικιστών”. -Aldous Huxley (1941)

“Τότε πιστεύεις ότι δεν υπάρχει Θεός;” ρώτησε ο Savage, “Όχι, νομίζω ότι μάλλον υπάρχει”, απάντησε ο Mustapha Mond. “Τότε γιατί τα κάνεις όλα αυτά; Πώς εκδηλώνεται ο Θεός τώρα;” ρώτησε ο Savage “Λοιπόν, εκδηλώνεται ως απουσία, σαν να μην υπήρχε καθόλου”, απάντησε ο Mustapha Mond. “Αυτό είναι δικό σου λάθος”, ανταπάντησε ο Savage. “Πες ότι φταίει ο πολιτισμός”, απάντησε ο Mustapha Mond…” -Aldous Huxley “Ο Θαυμαστός Νέος Κόσμος