Ως εδώ καλά. Αλλά, μια και από τη φύση μας αγαπάμε την αναζήτηση και την εξερεύνηση, αναπόφευκτα πήγαμε να του κάνουμε μια επίσκεψη. Αν θυμηθείτε την ιστορία, τότε μπορείτε και να μαντέψετε ποιος κατοικούσε σε αυτό το δέντρο. Το Δέντρο της Γνώσης ήταν το σπίτι ενός μεγάλου και δηλητηριώδους φιδιού.
Η ιστορία λέει ότι το φίδι που ζούσε στο Δέντρο της Γνώσης ήταν ένας έκπτωτος άγγελος που ήταν και ο ομορφότερος. Όπως ήδη ξέρετε, άγγελος είναι ένας αγγελιαφόρος που παραδίδει το μήνυμα του Θεού — ένα μήνυμα αλήθειας και αγάπης. Αλλά ποιος ξέρει γιατί, αυτός ο έκπτωτος άγγελος δεν μετέφερε πια την αλήθεια. Αυτό σημαίνει ότι παρέδιδε λάθος μήνυμα. Το μήνυμά του ήταν φόβος αντί γι’ αγάπη. Ήταν ένα ψέμα αντί της αλήθειας. Στην πραγματικότητα, η ιστορία περιγράφει τον έκπτωτο άγγελο ως τον Πρίγκιπα του Ψεύδους, που σημαίνει ότι ήταν ο αιώνιος ψεύτης. Όλες οι λέξεις που έβγαιναν από τα χείλη του ήταν ψέματα.
Σύμφωνα με την ιστορία, ο Πρίγκιπας του Ψεύδους κατοικούσε στο Δέντρο της Γνώσης και ο καρπός του δέντρου, που ήταν η γνώση, ήταν μολυσμένος με ψέματα. Πήγαμε σ΄ εκείνο το δέντρο και κάναμε μαζί του την πιο απίστευτη συζήτηση. Ήμασταν αθώοι. Δεν γνωρίζαμε. Εμπιστευόμασταν τους πάντες. Και εκεί υπήρχε και ο Πρίγκιπας του Ψεύδους, ο πρώτος παραμυθάς. Ήταν ένας εξαιρετικά έξυπνος τύπος. Τώρα, τα πράγμα γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρον μια και αυτό το φίδι είχε τη δική του ιστορία.
Αυτός ο έκπτωτος άγγελος μιλούσε, μιλούσε, μιλούσε. Κι εμείς ακούγαμε, ακούγαμε, ακούγαμε. Όπως ξέρετε, όταν ήμασταν παιδιά και μας έλεγαν παραμύθια οι παππούδες μας, δεν μπορούσαμε να ξεκολλήσουμε και ακούγαμε πρόθυμα και ανυπόμονα ό,τι μας έλεγαν. Μαθαίναμε, και αυτό είναι πολύ σαγηνευτικό.
Θέλαμε να μάθουμε κι άλλα. Ωστόσο, κάτω από το Δέντρο ήταν ο Πρίγκιπας του Ψεύδους που μας μιλούσε. Αναμφίβολα μας έλεγε ψέματα κι εμείς πλανευόμασταν από αυτά, Πιστέψαμε την ιστορία του έκπτωτου αγγέλου κι αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος μας. Αυτό σημαίνει ότι φάγαμε τον καρπό του Δέντρου της Γνώσης. Συμφωνήσαμε και θεωρήσαμε τα λόγια του αληθινά. Πιστέψαμε τα ψέματά του. Τα εμπιστευτήκαμε.
Όταν δαγκώσαμε το μήλο, φάγαμε τα ψέματα που σερβιρίστηκαν μαζί με τη γνώση. Τι συμβαίνει όταν τρώμε ένα ψέμα; Το πιστεύουμε και… μπουμ! Αμέσως μετά, αυτό το ψέμα ριζώνει μέσα μας. Αυτό είναι εύκολο να το καταλάβουμε. Ο νους εΐναι πρόσφορο έδαφος για έννοιες, ιδέες και γνώμες. Αν και ποιος μας πει ένα ψέμα και το πιστέψουμε, αυτό το ψέμα αποκτά υπόσταση στον νου μας. Εκεί μπορεί να αναπτυχθεί, να μεγαλώσει και να γίνει δυνατό όπως ένα δέντρο. Ένα μικρό ψέμα μπορεί να γίνει μεταδοτικό και να μεταδώσει τους σπόρους του από άτομο σε άτομο, όταν το μοιραζόμαστε με άλλους. Τα ψέματα αυτά λοιπόν εντυπώθηκαν στον νου μας και έτσι αναπαρήγαγαν μέσα στο κεφάλι μας ολόκληρο το Δέντρο της Γνώσης – το οποίο είναι η επιτομή όλων όσα γνωρίζουμε. Αλλά τι είναι αυτό που γνωρίζουμε; Κυρίως ψέματα.
Το Δέντρο της Γνώσης είναι ένα ισχυρό σύμβολο. Ο θρύλος λέει ότι όποιος φάει τον καρπό του θα έχει τη γνώση του καλού και του κακού. Θα γνωρίζει τη διαφορά ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, στο όμορφο και το άσχημο. Θα συλλέξει όλη αυτή τη γνώση και θα αρχίσει να κρίνει. Αυτό συνέβη στο κεφάλι μας. Και ο συμβολισμός του μήλου είναι ότι κάθε έννοια και κάθε ψέμα είναι σαν έναν καρπό με τον σπόρο του. Όταν τον τοποθετήσουμε σε γόνιμο έδαφος, ο σπόρος του δημιουργεί ένα άλλο δέντρο. Αυτό το δέντρο αναπαράγει περισσότερους καρπούς, Γνωρίζοντας τον καρπό, ξέρουμε και τι δέντρο θα φυτρώσει. Ο καθένας μας έχει το δικό του Δέντρο της Γνώσης, που είναι το προσωπικό μας σύστημα πεποιθήσεων. Το Δέντρο της Γνώσης είναι η δομή των πραγμάτων που πιστεύουμε. Κάθε έννοια, κάθε άποψή μας, σχηματίζει ένα μικρό κλαδί του δέντρου μέχρι να ολοκληρωθεί. Όταν αυτό το Δέντρο ζωντανέψει στον νου μας, ακούμε τον έκπτωτο άγγελο να μας μιλά πολύ δυνατά. Ο ίδιος έκπτωτος άγγελος, ο Πρίγκιπας του Ψεύδους, ζει μέσα στον νου μας. Από την οπτική των Τολτέκων, το Παράσιτο ζούσε μέσα σε ένα φρούτο. Το φάγαμε και το Παράσιτο μπήκε μέσα μας. Τώρα πια το Παράσιτο ζει τη ζωή μας. Ο παραμυθάς -το Παράσιτο γεννήθηκε μέσα στο κεφάλι μας και επιβιώνει εκεί μέσα επειδή τον τρέφουμε με την πίστη μας.
Η ιστορία του Αδάμ και της Εύας εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο η ανθρωπότητα έπεσε από το όραμα του παραδείσου στον εφιάλτη της κόλασης. Μας εξηγεί πώς φτάσαμε και γίναμε αυτό που είμαστε τώρα. Η ιστορία συνήθως λέει ότι φάγαμε μόνο μια μικρή μπουκιά από το μήλο, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Νομίζω ότι φάγαμε όλον τον καρπό και αρρωστήσαμε επειδή γεμίσαμε από ψέματα και συναισθηματικά δηλητήρια. Οι άνθρωποι φάγαμε κάθε έννοια, κάθε γνώμη, κάθε άποψη και κάθε ιστορία που μας σέρβιρε ο ψεύτης…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου