[= ενν. μόλις παρουσιαστεί πρέπει να την αρπάξεις. Ἡ εὐφορία πού προκαλεῖ ἡ ταχύτερη κυκλοφορία τοῦ αἵματος μοιάζει λίγο μέ τούς δοκιμαστικούς ἤχους πού βγάζουν τά ὄργανα ὀρχήστρας πού ἑτοιμάζεται. Κάτι βαθύτερο ἀρχίζει νά σαλεύει καί ἀφοῦ ἡ εὐκαιρία ὑπάρχει, εἶναι βέβαιο πώς θά «παίξει». Ἔστω κι ἄν ἡ εὐκαιρία ἔχει, καθώς λένε, τά μαλλιά στό κούτελο γιά νά τήν ἀδράχνουμε εὐκολότερα, τό ποτό δέν χρειάζεται τήν κόμη. Ἡ μποτίλια ποτέ δέν τό «σκάει».
Σ’ ένα μαρμάρινο αλληγορικό ανάγλυφο, έργο του Λυσίππου (330 π.Χ. Τορίνο, Μουσείο Αρχαίας Τέχνης), απεικονίζεται ο «Καιρός», η «Ευκαιρία» δηλαδή, ως νέος άνδρας με φτερά στις πλάτες και μαλλιά μόνο στο μπροστινό μέρος της κεφαλής· ο φτερωτός νέος ισορροπεί «επί ξυρού ακμής» μια ζυγαριά. Το ανάγλυφο είναι αντίγραφο από πρωτότυπο χάλκινο άγαλμα που είχε στήσει ο σπουδαίος γλύπτης στη Σικυώνα, στον κήπο του σπιτιού του. Το φτερωτό αγόρι που τρέχει, απεικονίζει τη φευγαλέα στιγμή που πρέπει ν’ αρπάξεις από τα μαλλιά, για να μη σου ξεφύγει: «Το ρώτησα γιατί δεν έχεις μαλλιά στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου» και απάντησε: «Πρέπει να προλάβεις να με αρπάξεις, πριν να είναι αργά.»
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου