Η Ιριδολογία (ή Ιριδοδιάγνωση) είναι μια σειρά διαγνωστικών τεχνικών εναλλακτικής ιατρικής, που έχουν ως σκοπό να διαγνώσουν στην ίριδα του ματιού παθήσεις και ασθένειες του σώματος ή να διαγνώσουν την κατάσταση υγείας του οργανισμού ενός ανθρώπου. Οι Ιριδολόγοι βλέπουν τα μάτια μας ως παράθυρα μέσα από τα οποία κοιτούν την κατάσταση της υγείας του σώματός μας.
Η βασική θεωρία της Ιριδολογίας είναι ότι συγκεκριμένα στερεότυπα σχήματα πάνω στην ίριδα του ματιού, στίγματα, χρώματα, και άλλα χαρακτηριστικά, μπορούν να εξεταστούν με συνοχή και να αντληθούν από αυτά πληροφορίες –που ο οργανισμός μας κατοπτρίζει στα μάτια μας– για την κατάσταση της υγείας μας και για το πού ακριβώς εντοπίζονται προβλήματα στο σώμα μας.
Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΟΥ ΜΑΤΙΟΥ
Οι Ιριδολόγοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν αυτά τα χαρακτηριστικά της ίριδας των ματιών, αυτές τις «πληροφορίες», για να διαγνώσουν την ευαισθησία ενός ανθρώπου απέναντι σε συγκεκριμένες ασθένειες ή προβλήματα, για να εντοπίσουν παλαιότερα ιατρικά προβλήματα, ή να προβλέψουν ζητήματα υγείας μας τα οποία βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη.
Χρησιμοποιούν διαγράμματα, τα οποία παρουσιάζουν ένα είδος «χαρτογράφησης» της ίριδας του ματιού, δεξιού και αριστερού, στα οποία επισημαίνονται συγκεκριμένες περιοχές της ίριδας που σχετίζονται με συγκεκριμένα όργανα ή σημεία του σώματος. Και ερμηνεύουν διαγνωστικά τα σημάδια και τα χαρακτηριστικά που υπάρχουν σε αυτές τις περιοχές της ίριδας που στην Ιριδολογία αντιστοιχούν σε όργανα ή σημεία του σώματος.
Η Ιριδολογία είναι εναλλακτική μέθοδος διάγνωσης και όχι μέθοδος θεραπείας, και για τηn θεραπεία οι Ιριδολόγοι συνήθως χρησιμοποιούν είτε τηn φυσιοθεραπεία είτε διάφορους κλάδους εναλλακτικών θεραπειών (όπως ο βελονισμός, η ομοιοπαθητική, η χειροπρακτική, τα βότανα, οι ειδικές δίαιτες, κ.ά.)
Γενικά, οι Ιριδολόγοι χρησιμοποιούν μεγεθυντικούς φακούς, μικρούς προβολείς ή φωτιστικούς φακούς, κάμερες ή μικροκάμερες, φωτιστικά μικροσκόπια (για παρατήρηση αλλαγών στους ιστούς της ίριδας ενός ασθενούς), κ.ά.
Τα ιριδολογικά διαγράμματα –charts– των ματιών (οι «χάρτες» της ίριδας), συνήθως χωρίζουν την ίριδα σε περίπου 80 με 100 ζώνες. (Για παράδειγμα, η ζώνη που αντιστοιχεί στα νεφρά βρίσκεται σε ένα σημείο στο χαμηλότερο μέρος της ίριδας, το οποίο ορίζεται από το ιριδολογικό διάγραμμα, πάνω στο οποίο σημειώνονται και οι ιριδολογικές παρατηρήσεις σε σχέση με τα σημάδια που παρατηρούνται πάνω στο μάτι ενός ασθενούς, σε σχέση με τα νεφρά του).
Σύμφωνα με τους Ιριδολόγους, νευρικές ίνες και χαρακτηριστικά της ίριδας ανταποκρίνονται σε αλλαγές στους ιστούς του σώματος, εμφανίζοντας μια αντανακλαστική φυσιολογία που αντιστοιχεί σε συγκεκριμένες αλλαγές ιστών σε σημεία του σώματος. Αυτό σημαίνει ότι μια κατάσταση στο σώμα ή στον οργανισμό, μεταφράζεται σε μια παρατηρήσιμη αλλαγή στην εμφάνιση της ίριδας των ματιών.
ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΗΣ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑΣ
Η πρώτη σχηματική διαίρεση της Ίριδας και η σχετική κατάταξη ζωνών για τα διάφορα όργανα και μέρη του σώματος, δημοσιεύτηκε στα φημισμένα συγγράμματα του Philip von Meyen (Philippus Meyeus), Physiognomia Medica και Chiromatica Medica, το 1670. Είναι πολύ παλιά ιστορία όλα αυτά.
Αλλά, για πρώτη φορά, αναπτύχθηκε μια επιστημονικά αρκετά θεμελιωμένη «τοπογραφία» της Διαγνωστικής της Ίριδας –από την οποία στην ουσία ξεκίνησαν όλοι οι μεταγενέστεροι ερευνητές, μελετητές και πρακτικοί– από τον Ούγγρο γιατρό Ignaz von Peczely (1822 – 1911), που θεωρείται γενικά ο πατέρας της Ιριδολογίας.
Ο von Peczely είχε μια ασυνήθιστη εμπειρία όταν ήταν αγόρι έντεκα ετών. Είχε πιάσει μια κουκουβάγια, η οποία τρόμαξε και αρπάχτηκε από το μπράτσο του και δεν το άφηνε με τίποτε. Για να ελευθερωθεί από το άρπαγμά της, το αγόρι δεν βρήκε άλλο τρόπο πέρα από το να σπάσει το πόδι της κουκουβάγιας.
Και τότε, ξαφνικά, παρατήρησε κάτι πολύ παράξενο. Είδε να εμφανίζεται στα σχιστά μάτια της κουκουβάγιας μια λεπτή γραμμή. Δεν μπορούσε να ξεχάσει την εντύπωση που του δημιούργησε αυτή η παράξενη εμπειρία. Και άρχισε να πιστεύει (κάτι που αυθόρμητα τού ήταν φανερό κατά το περιστατικό) ότι είχε ανακαλύψει μια αιτιολογική σχέση εξάρτησης ανάμεσα στο σπάσιμο του ποδιού και στην παράξενη αλλαγή μέσα στα μάτια της κουκουβάγιας.
Από τότε, άρχισε να παρατηρεί επισταμένα την ίριδα όλων των ματιών. Αυτό τον οδήγησε να μελετήσει ανατομία και ιατρική στη Βουδαπέστη, έγινε γιατρός, και κάποια στιγμή παρατήρησε στα μάτια ενός ασθενούς με σπασμένο πόδι την ίδια λεπτή γραμμή που είχε δει στα μάτια της κουκουβάγιας, κι από τότε βεβαιώθηκε για την αιτιατή σχέση, και άρχισε να την μελετά αφοσιωμένα. Τελικά δημοσίευσε το 1881 το περίφημο έργο του Ανακάλυψη στον Τομέα της Φυσικής και Θεραπευτικής – Εισαγωγή στη Μελέτη της Διάγνωσης από το Μάτι, από το οποίο ξεκίνησαν όλα στη σύγχρονη εποχή.
Αν και δεν είχε στην διάθεσή του εργαλεία όπως το μικροσκόπιο, και δούλευε απλά με έναν φακό, και σαφώς έσφαλλε σε αρκετές απόψεις του, οι σύγχρονοι Ιριδολόγοι –που βελτίωσαν και επέκτειναν τις μελέτες και την «τοπογραφία» του– συμφωνούν ότι πολλοί ορισμοί του, όπως π.χ. ο ορισμός της ζώνης του στομαχιού στην ίριδα, ήταν τόσο ακριβείς ώστε διορθώθηκαν ελάχιστα από μεταγενέστερες πιο λεπτομερείς έρευνες και αποτελέσματα μελετών.
Λίγο αργότερα, στην αρχή ανεξάρτητα και στην συνέχεια σε συνεργασία με τον von Peczely, o Σουηδός πάστορας Niels Liliekvist στράφηκε επίσης στη διαγνωστική ασθενειών μέσα από την έρευνα των ματιών. Στο έργο του Διάγνωση Μέσα από τα Μάτια, που εκδόθηκε το 1894, μπόρεσε να κάνει αρκετές ισχύουσες διορθώσεις στους διαγραμματικούς πίνακες εντόπισης που είχε φτιάξει ο Δρ. von Peczely. (Και, παραδόξως, κι άλλοι πάστορες ακολούθησαν το παράδειγμά του, παράλληλα με τις θεολογικές μελέτες τους, κυρίως στην Γερμανία μέχρι το 1925, όπως π.χ. ο φημισμένος πρακτικός ιατρός πάστορας Ιmannuel Felke. Και πολλές εξελίξεις στον συγκεκριμένο εναλλακτικό ιατρικό τομέα έχουν σημειωθεί στη Γερμανία, από τότε μέχρι σήμερα). Ο παλαιός γερμανικός ιατρικός όρος Augendiagnostik (Διάγνωση του Ματιού) είναι αυτός που ελεύθερα μεταφράστηκε ως Ιριδολογία (Iridology).
Σήμερα η Ιριδολογία έχει εξελιχθεί πολύ, και υπάρχουν πολλές νέες απόψεις, ιριδολογικά κέντρα ερευνών, ινστιτούτα Ιριδολογίας, και πολλοί ειδικοί.
ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΟ ΜΑΤΙ
Η πρωτότυπη θεολογική ενασχόληση πολλών όσων πρώτοι μελέτησαν την Ιριδολογία παλαιότερα, δεν είναι τυχαία.
Ο Απόστολος Λουκάς γράφει στην «Αλληγορία του Φωτός» (β, 33-36):
«Κανείς δεν ανάβει μια λάμπα για να την κρύψει σε μια κρυψώνα ή κάτω από ένα τραπέζι, αλλά την ανάβει σε ένα λυχνάρι για να βλέπουν αυτοί που μπαίνουν την λάμψη του φωτός και να φωτίζονται. Το φως του σώματός σου είναι το μάτι σου. Αν το μάτι σου είναι καθαρό, ολόκληρο το σώμα σου είναι στο φως, αλλά αν είναι άσχημο ή ακάθαρτο τότε και το σώμα σου βρίσκεται στο σκοτάδι. Πρόσεχε να μην γίνει σκοτάδι το φως που βρίσκεται μέσα σου. Αν ολόκληρο το σώμα σου βρίσκεται στο φως, χωρίς να έχει κανένα μέρος του στο σκοτάδι, τότε θα είναι τέλειο στο φως, όσο το φως με την λάμψη του θα σε φωτίζει…»
Αυτό το «φως μέσα στο μάτι» προσπάθησαν να απεικονίσουν οι ζωγράφοι, που, για να «αποκτήσει ζωή» ένα πορτραίτο που ζωγράφιζαν, πρόσθεταν μια μικροσκοπική πινελιά ασημένιου χρώματος στο μάτι του προσώπου, ένα φωτεινό στίγμα μέσα στο μάτι που ζωντάνευε το πορτραίτο. Όταν σε μια εικόνα ένα πρόσωπο δεν έχει αυτό το φως στα μάτια, είναι σαν πεθαμένο, ή ψεύτικο.
Οι Ιριδολόγοι χρησιμοποιούν ένα φως ίριδας σε γωνία μεταξύ είκοσι και τριάντα μοιρών. Το φως αυτό αυξομειώνεται ανάλογα με την παρατήρηση που είναι επιθυμητό να γίνει.
Το στρώμα κοντά στο υαλώδες σώμα του οφθαλμού, αποτελείται από νεύρα και φωτοαισθητικά κύτταρα (150 εκατομμύρια ραβδίσκους και περίπου επτά ή οκτώ εκατομμύρια σταφυλίτες).
Φωτίζοντας την κυρίως κόρη του ματιού, γύρω της παρατηρούμε μια στενή παρυφή της κόρης, που ονομάζεται και «δακτύλιος του νευρασθενικού». Αυτή δίνει μια εικόνα της κατάστασης της έντασης και των δυνάμεων του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Στους διαβητικούς, για παράδειγμα, βλέπουμε ένα σπογγοειδές εξόγκωμα του δακτυλίου του νευρασθενικού. Στα γεράματα παρατηρείται μια αποσύνθεση της παρυφής της κόρης.
Η εξάπλωση του χρώματος στα μάτια (αν η ίριδα είναι φτωχή σε χρώμα εμφανίζεται γαλάζια σαν το ηλιόφωτο γαλάζιο του ουρανού, και αν είναι πλούσια σε χρώμα φαίνεται καφέ ή γκρίζα) αλλάζει ανεπαίσθητα ή εμφανώς ανάλογα με την ηλικία αλλά και με την κατάσταση της υγείας του ανθρώπου.
Η πτυχή της ίριδας χωρίζει τον εσωτερικό από τον εξωτερικό δακτύλιο. Ο διαγνωστικός της Ίριδας μπορεί να εξάγει από αυτήν σημαντικά συμπεράσματα, στην Ιριδολογία, για καρδιοπάθειες και διαταραχές της κυκλοφορίας, παθήσεις του στομαχιού, των εντέρων και του συκωτιού.
Οι σχισμές στο μπροστινό οριακό στρώμα που εμφανίζονται σαν ανοιχτά ρομβοειδή σχήματα, ονομάζονται κοιλότητες ίριδας ή κρύπτες. Δεν υπάρχουν στα νεογέννητα. Σαν σημεία αδυναμίας, στην Ιριδολογία, δείχνουν κατάπτωση ή αρρώστια του οργάνου που αντιστοιχεί στη ζώνη του συγκεκριμένου οργάνου. Αν, για παράδειγμα ο ασθενής παραπονείται για συνεχείς πονοκεφάλους και εμφανιστεί μια κοιλότητα στην ζώνη του εγκεφάλου πάνω στην Ίριδα, ο Ιριδολόγος θεωρεί ότι υπάρχει άμεσος κίνδυνος αποπληξίας.
Αυτά είναι μονάχα ορισμένα μικρά παραδείγματα.
Σχεδόν όλα τα νεογέννητα έχουν λαμπερά μάτια, και σχεδόν πάντα έχουν γαλάζια μάτια γιατί δεν έχουν ακόμη χρωστική μέσα στα μάτια.
Έρευνες έχουν δείξει ότι το καφέ χρώμα ματιών είναι αντίθετο στην κληρονομικότητα από το γαλάζιο. Έτσι, π.χ. αν ένα παιδί έχει πατέρα με γαλάζια μάτια και μητέρα με καστανά μάτια, τότε στις περισσότερες περιπτώσεις το παιδί θα έχει καστανά μάτια. Μόνο μετά την γέννηση και σταδιακά, αρχίζει το μάτι του παιδιού να χρωματίζεται ανάλογα, και είναι σχετικά εύκολο να παρατηρήσει κανείς ότι στα κορίτσια το χρώμα αρχίζει να σκουραίνει πιο γρήγορα απ’ ό,τι στα αγόρια. (Και το ίδιο συμβαίνει ακόμη μια φορά, κατά την εφηβεία, κάτι το οποίο πρέπει να έχει κάποια σχέση με την σεξουαλική ωρίμανση).
Το χρώμα των ματιών μένει σχετικά σταθερό περίπου από το εικοστό πρώτο έτος της ηλικίας μας μέχρι περίπου το πεντηκοστό έτος μας, όταν σταδιακά αρχίσουν τα γεράματα αυτό φέρνει ένα ξεθώριασμα στο χρώμα των ματιών. Οι παλιοί το έβλεπαν αυτό ως ένα σημάδι της απώλειας της ζωτικότητας του ανθρώπου, την οποία διέκριναν από τα μάτια, με αυτό το ξεθώριασμα του χρώματος.
Η αρχική εικόνα της ίριδας είναι ομοιόμορφη σε δομή και σε εμφάνιση, και κάθε περαιτέρω «ανωμαλία» σχετίζεται με κληρονομική ή επίκτητη «δυσαρμονία» του οργανισμού. Οι Ιριδολόγοι έχουν παρατηρήσει ότι οι άνθρωποι που είναι φυτοφάγοι ή ακολουθούν δίαιτα με ωμές τροφές, έχουν σχεδόν πάντα φωτεινά και καθαρά μάτια.
Κι ο ποιητής υποστηρίζει ότι οι ναυτικοί έχουν καθαρά λαμπερά μάτια, από την συχνή ενατένιση μακρινών οριζόντων…
Η ΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ
Η Ιριδολογία έγινε περισσότερο γνωστή, όταν αναπτύχθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά το 1950, όπου ο Bernard Jensen, ένας γνωστός Αμερικανός χειροπρακτικός, άρχισε να διδάσκει τις δικές του ιριδολογικές μεθόδους. Η παρέμβαση του ήταν σημαντική για την Ιριδολογία, διότι αυτός ήταν που επέμενε πάνω στην σημασία της έκθεσης του σώματος σε τοξίνες, η οποία διακρίνεται ευκρινώς στην ίριδα των ματιών, και πρότεινε, μετά από ιριδολογικές διαγνώσεις, την χρήση φυσικών τροφών που μπορούν να λειτουργήσουν ως αντιτοξίνες.
Από τότε, σχεδόν όλοι οι Ιριδολόγοι, έπειτα από τις εξετάσεις και διαγνώσεις τους, εστιάζονται στο ζήτημα των τοξινών και των τροφών, και προτείνουν συγκεκριμένες δίαιτες, τα θετικά αποτελέσματα των οποίων επίσης μπορούν να διαγνώσουν από την εξέταση της ίριδας, με την καλυτέρευση των συγκεκριμένων προβληματικών ζωνών και σημείων. Στα πλαίσια αυτών των εξελίξεων στην Ιριδολογία και των προτάσεων διατροφής της εποχής εκείνης, π.χ. εμφανίστηκε η πεποίθηση ότι τα ψάρια που περιέχουν φώσφορο, μια «φωτεινή ουσία», κάνουν καλό στα μάτια…
Μερικά παραδείγματα, από αυτά που οι Ιριδολόγοι συνιστούν ως «ζωτικό θεραπευτικό πρόγευμα»:
Ένα κεσεδάκι γιαούρτι με φράουλες. Ένα μεγάλο ώριμο μήλο κομμένο, ή δύο μεγάλα αχλάδια. Μία φέτα ψωμί διαίτης με φυτικό βούτυρο ή και με νωπό ξινό βούτυρο.
Ένα λίτρο γάλα φοράδας (!) και λίγο χυμό βερίκοκο. Ένα μήλο τριμμένο. Μία φέτα ψωμί διαίτης με μαρμελάδα βατόμουρο.
Για δυσκοιλιότητα: Νιφάδες σιταριού, κομμένα σύκα ή δαμάσκηνα, βατόμουρα (όχι ώριμα), τριμμένο μήλο, γιαούρτι, χυμός βερίκοκου ή ξινόγαλα.
Για πόνους στο στομάχι: Χλιαρό γάλα, αποβουτυρωμένη κρέμα, μία μπανάνα, χυμός βερίκοκου, λινέλαιο, μέλι.
«Πρόγευμα ανάπτυξης και αναγέννησης»: Πηχτό γάλα, μυζήθρα, νιφάδες δημητριακών, μπλε βατόμουρα, Siesa, καθαρό άβραστο μέλι, χουρμάδες ή ξερές μπανάνες.
Αυτά είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα από τις δίαιτες (π.χ. στο πρόγευμα) που προτείνουν οι Ιριδολόγοι για να αντιμετωπιστούν ορισμένα από τα προβλήματα που έχουν εντοπίσει με τη διάγνωση της ίριδας. Με μια μικρή έρευνα στις διατροφικές προτάσεις των Ιριδολόγων, μπορεί εύκολα κανείς να ανακαλύψει πάρα πολλές τέτοιες, οι οποίες είναι σαφώς ωφέλιμες, ανάλογα με την περίπτωση.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός π.χ. ότι εξαιτίας της κακής διατροφής και του παράλογου τρόπου ζωής ή διαφόρων υπερβολών, αυξάνεται η στάθμη του λίπους στο αίμα και προκαλεί σκλήρυνση των αγγείων ώστε να υπάρχει κίνδυνος εμφράγματος του μυοκαρδίου ή εγκεφαλικής συμφόρησης, κι αυτός ο κίνδυνος είναι διακριτός στην ίριδα.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, καθώς εξελίσσονται, η μέτρηση της πίεσης του αίματος δίνει υψηλές τιμές, και συχνά η διάγνωση του ματιού δείχνει από πριν τον κίνδυνο που έχει αυξηθεί, με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που εμφανίζονται στην ίριδα και τα οποία θα μπορούσαν να παρατηρηθούν και από τον ίδιο τον ασθενή, αφού πρόκειται για αρκετά φανερές ενδείξεις που διακρίνονται αν κάποιος παρατηρεί συχνά την ίριδα των ματιών του και μπορεί να εντοπίσει τις αλλαγές…
Επίσης, η υπερβολικά αυξημένη πίεση αλλά και η υπερβολικά αυξημένη χοληστερίνη, σχηματίζει έναν λεπτό λευκόγκριζο δακτύλιο γύρω από την ίριδα του ματιού στην εξωτερική περιφέρειά της.
Η «ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ» ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ
Υπάρχει και μία φυσιογνωμική τυπολογία που προκύπτει από την ιριδολογική διδασκαλία περί ιδιοσυστασίας, που καθορίζει τύπους και λειτουργίες που αναγνωρίζονται κυρίως από την κατασκευή του προσώπου το σχήμα του και το χρώμα της ίριδας.
Οι βασικές ομάδες της ιριδολογικής τυπολογίας της ιδιοσυστασίας, είναι:
Α) Ο ήρεμος τύπος, ή «τύπος της τροφής», έχει στρογγυλό πρόσωπο και γαλάζια ή καστανά μάτια.
Β) Ο δραστήριος και κινητικός τύπος, ή «τύπος της δράσης», έχει μακρύ πρόσωπο και καστανά ή καστανόμαυρα μάτια.
Γ) Ο τύπος της σκέψης και των αισθημάτων, ή «συναισθηματικός τύπος», έχει γωνιώδες πρόσωπο και συνήθως έχει γκριζογάλανα μάτια, μερικές φορές πράσινα μάτια.
Δ) Ο «αρμονικός τύπος» έχει μορφή και σχήμα προσώπου με καλές αναλογίες, και τα μάτια του μπορεί να είναι γαλανά, γκρίζα ή καστανά.
Ε) Ο «δυσαρμονικός τύπος» έχει χαμηλό και πλατύ πρόσωπο, και γαλάζια, γκρίζα, καστανά ή πράσινα μάτια.
Αυτές οι μεγάλες τυπολογικές ομάδες διαιρούνται σε «ιδιοσυγκρασίες». Κι έτσι, π.χ., ο «καθαρά λυμφατικός τύπος» έχει ανοιχτογάλαζο ή γκρίζο χρώμα ίριδας, ο «καθαρά αιματογενής τύπος» έχει γεμάτο καστανό χρώμα ίριδας, κλπ, κλπ, ενώ στους ανάμικτους τύπους διακρίνει κανείς διάφορα χρώματα.
Κάθε «ιδιοσυγκρασία» έχει ορισμένη επιρρέπεια σε συγκεκριμένες αρρώστιες. Έτσι, π.χ., ο «καθαρά λυμφατικός τύπος» είναι επιρρεπής στις καταρροϊκές αρρώστιες του βλεννογόνου, ο «καθαρά αιματογενής τύπος» κινδυνεύει περισσότερο από αρρώστιες του αδενικού συστήματος, του αίματος, και μερικές φορές από πέτρες στα νεφρά, οι ανάμικτοι τύποι είναι επιρρεπείς στις αρρώστιες του συκωτιού και της χολής, και ούτω καθ’ εξής.
ΧΡΩΜΑΤΙΚΕΣ «ΠΥΞΙΔΕΣ» ΣΤΟ ΜΑΤΙ
Για τον Ιριδολόγο, όπως θα έπρεπε να είναι ήδη κατανοητό, έχει μεγάλη σημασία να παρατηρεί με ακρίβεια τις αλλαγές της απόχρωσης της ίριδας.
Ο άνθρωπος αποτελείται κατά το εβδομήντα τοις εκατό από νερό. Σε αυτό το υγρό, βρίσκονται περίπου είκοσι βασικά στοιχεία, ή περίπου εκατό χημικά στοιχεία. Όταν η αρμονική σύνθεση αυτών των στοιχείων αλλάξει, π.χ. με μια κακή αλλαγή στη ζωή, αυτή η αλλαγή προκαλεί δυσκολίες και δυσαρμονίες και τελικά οδηγεί στο «ξέσπασμα» μιας αρρώστιας.
Αυτές οι μεταβολές του σώματος αντικαθρεφτίζονται κυρίως στις αλλαγές του χρώματος της ίριδας, στην οποία μπορούν να παρουσιαστούν πολλά χρωματικά αντανακλαστικά και χρωματιστά σημεία. Αυτά μπορούν να λειτουργήσουν, ιριδολογικά, ως «πυξίδες» ενδείξεων για διάφορα προβλήματα.
Έτσι, π.χ., ένα αυξημένο ποσοστό ουρικού οξέως, μπορεί να προκαλέσει ένα γκρίζο σημείο στην ίριδα, που με την πάροδο του χρόνου, αν δεν υποβληθεί σε θεραπεία ο ασθενής, τελικά γίνεται μια λωρίδα και μετά μια γκριζωπή επιφάνεια, ώσπου να εμφανιστεί στο σημείο ένα μαύρο χρώμα, δείχνοντας κάποια πλήρη αναστολή εξαιτίας προβλημάτων στον μεταβολισμό.
Είναι μεγάλο το φάσμα χρωματικών διαγνώσεων στην ίριδα (δηλαδή, πέρα από τα σημάδια, τις αλλοιώσεις, τα σχήματα, κλπ, που εμφανίζονται στην ίριδα στις διάφορες «ζώνες»). Για παράδειγμα, σε διάφορα σημεία, το ασπρουδερό υποτίθεται ότι δείχνει έλλειψη μετάλλων ή προδιαθέσεις για φλεγμονή (εγκέφαλος, σαγόνι, στομάχι, κόκαλα, σπονδυλική στήλη), το ανοιχτοκίτρινο σχετίζεται συνήθως με το αυτί, το χρυσοκίτρινο ή κόκκινο της σκουριάς δείχνει παρουσία χημικών συστατικών που έχουν έρθει από τροφές (έντερα), όταν γίνεται συχνότατη κατανάλωση καφέ, τσαγιού ή κακάο, εμφανίζεται ένα ανοιχτό ή ξεθωριασμένο καστανό (χολή, συκώτι, καρδιά), το κόκκινο χρώμα σχετίζεται με χρωστικές αίματος (πνεύμονες, συμπαθητικό σύστημα), το ξεθωριασμένο κόκκινο είναι μικρές αιμορραγίες αιμοφόρων αγγείων, το μπλε-μωβ καταδεικνύει δηλητηρίαση από οινόπνευμα (συμπαθητικό σύστημα), το μεταλλικό γκρι δείχνει παρουσία υδραργύρου (εγκέφαλος), το μαυροκόκκινο καταδεικνύει χρόνια φλεγμονή στο στομάχι ή χημικά δηλητήρια από ψεκασμούς φρούτων (στομάχι), κλπ, κλπ.
Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΑΤΙΟΥ
Η Ιριδολογία είναι μια εξαιρετικά πολυσύνθετη, λεπτομερής και πολύπλοκη διαγνωστική μέθοδος, με πολλές προεκτάσεις, και δεν είναι εύκολο να παρουσιαστεί ικανοποιητικά στην ολότητά της ως θέμα.
Αν και είναι πιθανό η Ιριδολογία να βρίσκεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια πολύ μπροστά από την εποχή μας, σαφώς έχει αμφισβητηθεί έντονα από την επίσημη ιατρική κατά καιρούς, και σε πολλά ζητήματα θεωρείται αμφιλεγόμενη μέθοδος. Όμως, είναι φανερό ότι τουλάχιστον οι βάσεις της δικαιώνουν τον εαυτό τους με πολλούς ενδεικτικούς τρόπους, και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να απορριφθούν αβίαστα, και επιπλέον παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον ως συμβουλευτική.
Υπάρχουν πολλές χιλιάδες μοναδιαίες ιριδικές ίνες στα μάτια. Οι συνδυασμοί των διαφόρων χαρακτηριστικών των ινών αυτών, δημιουργούν μια άπειρη ποικιλία. Είναι γνωστό ότι η κάθε ίριδα, με τα πάμπολλα ολόδικά της χαρακτηριστικά, μπορεί να αντικαταστήσει τα δαχτυλικά αποτυπώματα, και μάλιστα η ίριδα σήμερα θεωρείται πιο «προσωπική» από αυτά. Αυτή τη στιγμή, το σκανάρισμα της ίριδας θεωρείται η πιο αξιόπιστη τεχνική αναγνώρισης ενός διαπιστευμένου ανθρώπου σε συστήματα ασφαλείας.
Ο κάθε άνθρωπος ανάμεσα στα δισεκατομμύρια, έχει την ολόδική του μοναδική ίριδα στο κάθε μάτι του, τελείως διαφορετική από όλων των άλλων ανθρώπων. Τι είναι αυτό που το προκαλεί αυτό, αψηφώντας ακόμη και τον παράγοντα της σύμπτωσης και άρα τον νόμο των πιθανοτήτων; Πώς προκύπτει η ατέρμονη ποικιλία των λεπτομερών χαρακτηριστικών;
Η Ιριδολογία υποστηρίζει ότι το σημαντικότερο χαρακτηριστικό της και το αβαντάζ της, είναι ότι διάφορες μικρο-αλλαγές εμφανίζονται στην ίριδα πριν από την εξέλιξη φυσικών συμπτωμάτων μιας ασθένειας ή ενός προβλήματος, και άρα προληπτική δράση μπορεί να ενεργοποιηθεί για να βελτιωθεί η υγεία ενός ανθρώπου και να αποφευχθούν εκδηλώσεις ασθενειών και προβλημάτων.
Ίσως είναι σημαντική ως συμβουλευτική προληπτική διάγνωση, σε συνδυασμό πάντα με άλλες διαγνωστικές ή προληπτικές ιατρικές μεθόδους.
Η Ιριδολογία, κατά κύριο λόγο,δεν αποκαλύπτει τελείως συγκεκριμένες ασθένειες, διότι πολλές ασθένειες προκαλούν παρόμοιες αλλαγές στους ιστούς του σώματος, και σαφώς αυτό είναι ένας βαθμός αποπροσανατολισμού κατά την συγκεκριμένη διαγνωστική. Η Ιριδολογία μπορεί να δώσει γενικές κατευθύνσεις ως προς το πρόβλημα, που ως πρόληψη μπορεί να είναι πολύ σημαντικές.
Τα μάτια, μέσα στους αιώνες, έχουν καταδειχθεί ως «τα παράθυρα της ψυχής», και μέσα από την Ιριδολογία ίσως καταδειχθούν εκ νέου ως «καθρέφτες του σώματος», και μπορέσουν να παρομοιαστούν αυτοδίκαια ως μινιατούρες τηλεοπτικών οθονών που καταγράφουν το σινεμά της κατάστασης των διαφόρων οργάνων μας και των ιστών μας σε όλο το ανθρώπινο σώμα.
Ίσως μάλιστα, μέσα από την οπτική της πρόληψης, τα μάτια μπορεί να κατανοηθεί ότι «βλέπουν» το μέλλον του σώματος και της υγείας μας (αλλά και το παρελθόν).
Αυτό, άραγε, δεν θα είναι μια «δεύτερη όραση»; Μια «διόραση»;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου