Η Πραγματικότητα

Η Συνείδηση Είναι Μία, Ένας «Ενιαίος Χώρος» Εντός του Οποίου είναι δυνατές όλες οι «υποκειμενικές» και «αντικειμενικές» διαφοροποιήσεις. Η άμεσα δοσμένη συνείδηση (όλοι εμείς) είναι κατ' ουσία η Μία Συνείδηση: Η διαφοροποίηση από την Ενότητα, η δημιουργία ενός υποκειμένου, ενός εγώ, ενός συμπλέγματος αντιλήψεων, είναι κατά βάση απατηλή. Η Πραγματικότητα (η Αντίληψη της Πραγματικότητας) είναι πάντα δυνατή για την συνείδηση (είναι μία δυνατότητα) αλλά συνήθως η συνείδηση απορροφιέται στην ψυχονοητική ροή, ζώντας ένα συνειδητό όνειρο. Η Απόσπαση της συνείδησης από όλη αυτή την μάταιη δραστηριότητα οδηγεί στην Αποκάλυψη της Πραγματικότητας, στην Ενότητα, στο Ενιαίο Της Συνείδησης, (αυτό που η θρησκείες ονομάζουν νιρβάνα, μόκσα, καϊβαλγία, σατόρι, φανά φι' Λαχ, θέωση, κλπ). Όλα αυτά δεν είναι θεωρίες κι ούτε μπορούν να αποδειχτούν σε διανοητικό επίπεδο. Ο μόνος δρόμος είναι να το βιώσεις: ή το βιώνεις ή δεν το βιώνεις, όλα τα άλλα είναι φλυαρία του νου.

Η Πραγματικότητα

Υπήρξαν άνθρωποι που το έκαναν, ο Βούδας, ο Σανκάρα, ο Πλάτων, ο Πλωτίνος και πολλοί άλλοι κι ο μόνος δρόμος που υπέδειξαν όλοι αυτοί είναι ο δρόμος του βιώματος. Αφού έστω κι ένας άνθρωπος το πραγματοποίησε αυτό σημαίνει ότι είναι στην «ανθρώπινη φύση», μία δυνατότητα. Είναι σαν το βιολογικό ωρίμασμα: ο άνθρωπος ξεκινά από έμβρυο, γεννιέται, μεγαλώνει, ωριμάζει και «τελειώνει». Το ίδιο συμβαίνει και σε πνευματικό επίπεδο: Η συνείδηση ξεκινά από την προγεννητική σύγχυση, αυτοσυνειδητοποιείται, εξελίσσεται, ωριμάζει και κάποια στιγμή κουράζεται από όλη αυτή την μάταιη δραστηριότητα της σκέψης και τα απορρίπτει όλα αυτά και φτάνει φυσιολογικά στην Φώτιση. Σε κάθε χρονική στιγμή δεν βρίσκονται όλοι στο ίδιο στάδιο ωρίμανσης. Υπάρχουν και έμβρυα και νέοι και ώριμοι και φωτισμένοι.

Είτε το θέλουμε είτε όχι είμαστε αυτό που είμαστε, το Είναι, ανήκουμε στο Είναι (έχουμε συνείδηση του Είναι, έστω και σε εμβρυώδη κατάσταση). Αυτή η Αντίληψη (η άμεσα δοσμένη συνείδηση που είμαστε), είτε το θέλουμε, είτε όχι, θα Διευρυνθεί κάποτε και θα φτάσουμε στην Πλήρη Αντίληψη της Πραγματικότητας. Αν κάποιος προβληματίζεται για αυτά τα θέματα σημαίνει ότι είναι ώριμος να ανοίξει ένα δρόμο, να σπάσει το τσόφλι της αυταπάτης και να βγει στο φως της Πραγματικότητας. Μπορεί να βοηθηθεί από διδασκάλους ή άτομα (χωρίς να αφήνει να τον εξαπατούν) ή να στραφεί Εντός και να δεχτεί το Φως της Εσωτερικής Πραγματικότητας, του Είναι, του Είναι που βρίσκεται στην βάση κάθε ύπαρξης. Μπορεί κάποιος να επιταχύνει την φυσιολογική πνευματική ωρίμανση με τον Διαλογισμό: Διαλογισμός δεν είναι τεχνική, διαδικασία κι όλα αυτά - όλα αυτά είναι διανοητικές δραστηριότητες. Διαλογισμός είναι να πας πέρα από την μάταιη δραστηριότητα του νου. Έτσι το ορίζει ο Πανταζάλι στο Γιόγκα Σούτρα, έτσι το αντιλαμβάνεται ο Κρισναμούρτι που μιλά για τον «ήσυχο νου», έτσι το προσδιορίζουν, αιώνες τώρα, οι δάσκαλοι του Ζεν που μιλούν για το γου-σιν, τον μη-νου, την σιωπή του νου...